ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΑΠΟ ΠΕΡΚΙΝΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΡΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ!

O Αμερικανός Ντόρον Πέρκινς, που επιστρέψει απόψε (21.45) ως αντίπαλος στο ΣΕΦ, αποκαλύπτει στο "gazzetta.gr" τα “μικρά μυστικά” του 3ου ευρωπαϊκού τίτλου του Ολυμπιακού και θυμάται τα “γούρια” των πρώην συμπαικτών του.

Αναλυτικά...

Έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του, ως μέλος της Μακάμπι, τη διετία 2009-2011, αλλά ένας πολύ σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο (ρήξη πρόσθιου και πλάγιου χιαστού) σε αγώνα πλέϊ-οφ για την πρόκριση στο φάϊναλ-φορ της Βαρκελώνης, κόντρα στην τωρινή του ομάδα, τον έθεσε νοκ-άουτ για 9 μήνες και ουσιαστικά δεν του επέτρεψε ποτέ, να ξαναγίνει ο παίκτη που ήταν!

Ο λόγος για τον Ντόρον Πέρκινς, που τον Φεβρουάριο του 2013, υπέγραψε για 3 μήνες στον Ολυμπιακό και ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 2013! Ο 31χρονος Αμερικανός γκαρντ, επιστρέφει απόψε (21.45) στο Φάληρο ως αντίπαλος, με τη φανέλα της Λαμποράλ Κούτσα και λίγες ώρες πριν το τζάμπολ, σχολιάζει πράγματα, καταστάσεις και ανθρώπους που έζησε κατά τη διάρκεια της σύντομης θητείας του στο Λιμάνι.

Ρίχνοντας μία ματιά στο βιογραφικό σου, μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι από το 2005, οπότε και τελείωσες το κολέγιο κι έφυγες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έχεις ξαναπαίξει μπάσκετ στην Αμερική. Αντίθετα, έχεις γυρίσει όλον τον κόσμο και εκτός από την Ευρώπη, έχει αγωνιστεί στην Κίνα και την Ιαπωνία... Πως το έχει καταφέρει αυτό;

«Με σκληρή δουλειά και αρκετή τύχη αλλά και εμπειρία πλέον, έχω μάθει να κλείνω τρύπες και να γίνομαι απαραίτητος. Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο καλοκαίρι προσπάθησα να πείσω ορισμένες ομάδες του ΝΒΑ να μου δείξουν εμπιστοσύνη, αλλά το γεγονός ότι προερχόμουν από την μακρινή Αλάσκα κι έπαιξα σε όχι και τόσο μεγάλο πανεπιστημιακό πρόγραμμα (Σάντα Κλάρα), μάλλον δεν βοήθησε. Ουσιαστικά, δεν μου δόθηκε ποτέ κάποια καλή ευκαιρία, οπότε αναγκάστηκα να έρθω στην Ευρώπη.»

Γεννήθηκες στο Άνκορεϊτζ της Αλάσκα... Πως είναι να κατάγεσαι από τον... Βόρειο Πόλο της γης;

«Είναι λίγο ιδιαίτερο, γιατί τους περισσότερους μήνες του χρόνου δεν μπορείς να βγεις έξω από τα σπίτια γιατί η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ -15 και -20 βαθμούς Κελσίου, οπότε δεν μπορείς να έχεις πολύ κοινωνική ζωή, αλλά είναι η γενέτειρά μου, εκεί μεγάλωσα και τη λατρεύω! Είχα να πάω τέσσερα χρόνια, αλλά αυτό το καλοκαίρι είχα την ευκαιρία να περάσω χρόνο με τους δικούς μου και πραγματικά το απόλαυσα, γιατί δεν ήταν βαρετά ως συνήθως... Τους θερινούς μήνες, άλλωστε, έχει συνεχώς δροσιά και η νύχτα διαρκεί μόλις 3 ώρες, οπότε όλος ο κόσμος είναι έξω...»

Να επιστρέψουμε στο μπάσκετ. Μπαίνεις στον 9ο χρόνο σου στην Ευρώπη, αλλά παίζεις για πρώτη φορά στην Ισπανία με τη φανέλα της Λαμποράλ Κούτσα...

«Ήθελα κάποια στιγμή να μου δοθεί αυτή η ευκαιρία, γιατί έχω παίξει με πολλές ισπανικές ομάδες και έχω ακούσει ότι είναι το πιο δύσκολο και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα και από τα πρώτα τρία παιχνίδια που έχουμε δώσει, κατάλαβα ότι κάθε ματς είναι ντέρμπι, που λέτε και στην Ελλάδα! Το πρωτάθλημα έχει πάρα πολλούς καλούς παίκτες, αλλά νομίζω και η δική μας ομάδα έχει ποιότητα, έστω κι αν ακόμη δεν έχουμε πετύχει νίκη! Είναι καθαρά θέμα προσαρμογής και νομίζω ότι πλησιάζει η ώρα που θα βρούμε ρυθμό...»

Νικήσατε πάντως στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκα και μπήκατε με το δεξί στον εφετινό μαραθώνιο...

«Βασικά, είμαι πολύ χαρούμενος που επέστρεψα σ‘ αυτό το επίπεδο, γιατί αυτή η διοργάνωση είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στο παγκόσμιο μπάσκετ μετά το ΝΒΑ και οι συνεχόμενοι αγώνες τόσο υψηλού επιπέδου, θα μας βοηθήσουν να βρούμε ρυθμό, γιατί είμαστε μία ομάδα με πολλά νέα πρόσωπα και νέο προπονητή.»

Επιστρέφοντας στον Πειραιά, για τον αγώνα με τον Ολυμπιακό, τι αναμνήσεις στριφογυρίζουν στο μυαλό σου; Μπορεί να ήσουν εκτός 12άδας στο φάϊναλ-φορ στο Λονδίνο, έζησες, όμως, ένας μεγάλο μέρος εκείνης της εμπειρίας, οπότε σίγουρα θα έχεις πράγματα να διηγηθείς...

«Αυτό που μου έχει μείνει αξέχαστο ήταν το πολύ καλό κλίμα που επικρατούσε στην ομάδα! Στα αποδυτήρια όλοι έκαναν πλάκα και γενικά, στις αποστολές αλλά και στις προπονήσεις, περνούσαμε ωραία! Έλληνες και ξένοι ήταν όλοι μαζί μία παρέα και αυτό ήταν κι ένα από τα μυστικά της επιτυχίας του συλλόγου... Απ‘ ότι ξέρω, οι περισσότεροι Έλληνες παίκτες και τα μέλη του staff έχουν παραμείνει, οπότε ανυπομονώ να τους δω και να θυμηθούμε τα παλιά...»

Ποια ήταν η πιο αστεία ιστορία που θυμάσαι;

«Το ότι όλοι σχεδόν οι παίκτες, ειδικότερα οι Έλληνες, είχαν τα γούρια τους και πριν τους αγώνες τηρούσαν ευλαβικά αυτές τις συνήθειες! Πιο πολύ απ‘ όλους ο Σλούκας, που αν θυμάμαι καλά έτρωγε μισή μπανάνα και έκανε και κάτι άλλο με τις κάλτσες του! Ήταν περίεργο, αλλά ίσως ήμουν ο μοναδικός που δεν είχε γούρια στην ομάδα και ίσως θα έπρεπε να βρω κάποια (γέλια...)!»

Αγωνιστικά, τι έκανε τον Ολυμπιακό διαφορετικό και τον βοήθησε να κατακτήσει δύο συνεχόμενες χρονιές την Ευρωλίγκα;

«Είναι πολύ απλό! Ήταν όλοι ενωμένοι, δεν υπήρχαν παραγκωνισμένοι παίκτες... Ήταν όλοι μαζί, είχαν καλή χημεία, διακριτούς ρόλους και ακόμη και όταν δεν έπαιζαν καλά και οι φίλαθλοι τους ασκούσαν μεγάλη πίεση, δεν απογοητεύονταν και τα έδιναν όλα στην προπόνηση για να γίνουν καλύτεροι και να διορθώσουν τα λάθη τους! Ήταν πραγματικά εντυπωσιακό και είμαι περήφανος που ήμουν μέλος, έστω και για λίγο καιρό, μίας ομάδας που είχε τον τρόπο να μετατρέπει την αρνητική πίεση του κόσμου σε έξτρα κίνητρο για να παίζει καλύτερα!»

Αυτό που επίσης φαινόταν από μακριά, είναι η αποδοχή που είχε ο Σπανούλης απ’ όλους τους συμπαίκτες του, οι οποίοι σε ένα μεγάλο βαθμό λειτουργούσαν γύρω απ’ αυτόν και γι' αυτόν...

«Αυτό το ρόστερ είχε πολλά παιδιά, που θα μπορούσαν να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα της Ευρώπης. Κανένας σύλλογος, όμως, δεν μπορεί να κοιτάει ψηλά και να πετυχαίνει τόσο σημαντικούς στόχους, βασιζόμενος σε πολλούς superstars! Όλοι, λοιπόν, είχαν αποδεχθεί τους ρόλους, δεν έψαχναν το κάτι παραπάνω και ακόμη ο Billy, κάποιες φορές που έβλεπε ότι ένας συμπαίκτης του ήταν σε μεγάλη βραδιά, έκανε πίσω για να του κάνει χώρο! Αυτό ήταν το μεγαλείο αυτής της ομάδας! Όσο για τον Σπανούλη, εκτός από μεγάλος σκόρερ, είναι και εξαιρετικός δημιουργός! Δεν κοιτάει μόνο την πάρτη του, όπως πολλοί μπορεί να νομίζουν! Έκανε ό,τι μπορούσε για να τους αξιοποιήσει όλους, αλλά όταν η μπάλα “έκαιγε”, ήξερε ότι έφτανε η ώρα του... Κι αυτό μεγαλείο είναι...»

Πως βλέπεις το αυριανό (αποψινό) ματς;

«Θα είναι δύσκολο για μας, χωρίς αμφιβολία! Οι περισσότεροι παίκτες, αργήσαμε να ενταχθούμε στην ομάδα, οπότε είναι λογικό να μην έχουμε βρει ακόμη την χημεία μας και να μην έχουμε παίξει καλά έως τώρα. Ωστόσο, πλέον συμπληρώνουμε περίπου έναν μήνα μαζί και πιστεύω ότι σιγά-σιγά φτάνει η ώρα για να δείξουμε την ποιότητα που έχουμε σαν ομάδα. Θα είναι μία καλή δοκιμασία για μας, χωρίς μεγάλη πίεση, γιατί κανείς δεν περιμένει από μας να κερδίσουμε...»