ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑTΤΙΛΙΟ... *ΒΙΝΤΕΟ*

Πέρασαν κιόλας 22 χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή ο Ατίλιο που με τη θρυλική τρομπέτα του ξεσήκωνε την κερκίδα του Ολυμπιακού.

Η θρυλική τρομπέτα σίγησε πριν από 22 χρόνια, αλλά ο «Ατίλιο» δεν θα ξεχαστεί ποτέ!

Ο Βασίλης Δουρίδας ήταν ο άνθρωπος που με την τρομπέτα του έδινε ρυθμό στην κερκίδα του Ολυμπιακού αλλά και της Εθνικής. Ο γνωστός ως Ατίλιο έφυγε από την ζωή σαν σήμερα, στις 11 Νοεμβρίου του 1994. και παρόλο που ήταν ένας οπαδός που συνόδευσε τους ερυθρόλεκους σε πολλές σημαντικές τους στιγμές δεν πρόλαβε να δει το Καραϊσκάκη στην τωρινή του μορφή.

Ο Ατίλιο γεννήθηκε στην Αθήνα. Πέθανε από οξύ πνευμονικό οίδημα στα 52 του και η κηδεία του έγινε στο νεκροταφείο των Αγίων Αναργύρων με την παρουσία αρκετού κόσμου. Το προσωνύμιό του το πήρε από έναν γνωστό παλαιστή της εποχής μετά από συγκεκριμένο περιστατικό κάτω από το ρολόι της "Θύρας 7".

Από μικρός ο Βασίλης Δουρίδας ήταν πολύ παθιασμένος με το Θρύλο, δίνοντας το παρών σε όλες τις αναμετρήσεις του, έχοντας πάντα μαζί του μια τρομπέτα, με την οποία συντόνιζε τα συνθήματα του Καραϊσκάκη και όχι μόνο. Μάλιστα ως τεταρτοετής φοιτητής της Ιατρικής παράτησε τις σπουδές του προκειμένου να επικεντρωθεί στην μεγάλη του αγάπη.

Ο «Ατίλιο» έφυγε από τη ζωή, ωστόσο άφησε πίσω του τις αναμνήσεις της αγνής εποχής των ελληνικών γηπέδων και η τρομπέτα του ακόμα ηχεί στα αυτιά του λαού του Θρύλου.

Με την… πολεμική μελωδία του που συνεχίζει μέχρι σήμερα να δονεί το Καραϊσκάκη, ξεσήκωνε την εξέδρα για να ακουστεί στο τέλος η ιαχή... «Ολυμπιακός, Ολυμπιακός».

Το πάθος για τον Θρύλο παραμένει ίδιο, ωστόσο οι πιο παλιοί, που το έζησαν κιόλας, παραδέχονται ότι η εξέδρα με τον «Ατίλιο» ήταν... αλλιώς. Όσοι τον έζησαν και τον πρόλαβαν στο παλιό Καραϊσκάκη κρατούν όλες τις θρυλικές στιγμές αλλά και το παράπονο που δεν πρόλαβε να ζήσει τον Ολυμπιακό στην εποχή που γιγαντώθηκε αλλά και το νέο Καραϊσκάκη...

Το βλέπει όμως από εκεί ψηλά και μαζί με τα αδέλφια μας που είναι κοντά του, χαίρονται με τις νίκες και τις επιτυχίες του Θρύλου, γιατί όλοι τους είναι αναμεσά μας πάντα...