N.KOBAΣΕΒΙΤΣ : TOY AΞΙΖΕΙ Η ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ,ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

Mε άρθρο του στην "Sportday" όπου αρθογραφεί, ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς εκφράζει την απογοήτευσή του για τον φετινό Ολυμπιακό :

Tι να αναλύσεις από αυτόν τον Ολυμπιακό; Κάθε φορά μένεις με την ελπίδα ότι το επόμενο ματς θα είναι καλύτερο. Οτι κάτι θα αλλάξει. Πως οι παίκτες θα καταλάβουν την κατάσταση και θα τα δώσουν όλα για τις νίκες που θα φέρουν τον τίτλο. Περιμένεις ότι η εικόνα θ' αλλάξει. Περιμένεις, αλλά τίποτα. Κάθε φορά και χειρότερα. Μια θλίψη. Μια ομάδα δίχως φιλοδοξίες, χωρίς πάθος, που δεν ξέρει τι κάνει και γιατί παίζει.

Τέτοιον Ολυμπιακό δεν έχω δει ποτέ. Μόνο κάτι ομάδες που έχουν υποβιβασθεί ή δεν έχουν κανένα στόχο προς το τέλος της χρονιάς θυμάμαι να αντιμετωπίζουν με τέτοιον τραγικό τρόπο τους αγώνες τους. Οχι, αυτός ο Ολυμπιακός δεν αξίζει τον τίτλο. Δεν αξίζει τίποτα παραπάνω από αυτό που είναι τώρα: τρίτος στη βαθμολογία. Δεν ξέρω τι άλλαξε από την αρχή της περιόδου. Και τότε υπήρχαν απουσίες και προβλήματα, αλλά η ψυχή και το πάθος έπαιρναν τις νίκες και υπήρχε ελπίδα πως όταν γύριζαν όλοι και γίνονταν και οι μεταγραφές όλα θα γίνονταν καλύτερα. Τελικά, όλα έγιναν χειρότερα. Αποδείχθηκε πως οι μόνοι που πίστευαν στον τίτλο ήταν οι φίλαθλοι.

Ολοι οι υπόλοιποι δεν έκαναν τίποτα για να το παλέψουν έως το τελευταίο λεπτό. Να πέσουν μαχόμενοι, τιμώντας τη φανέλα και την ιστορία της ομάδας. Δεν ξέρω τι γίνεται. Πώς σκέφτεται ο καθένας και τι θέλει από τη ζωή του. Η κακή προετοιμασία, τα λάθη της διοίκησης, οι τραυματίες υπήρχαν και υπάρχουν. Πέντε αγωνιστικές πριν από το τέλος και με τον τίτλο να είναι απόλυτα εφικτή περίπτωση, αυτά τα βάζεις στην άκρη. Σφίγγεις τα δόντια, τα δίνεις όλα και δείχνεις ποιος είσαι. Από τις αρχές Γενάρη δεν βλέπουμε τίποτα απολύτως. Μονάχα μια αδυναμία ακόμα και για τα στοιχειώδη. Το πρώτο ημίχρονο ήταν μια σκέτη απογοήτευση. Ούτε ομάδα Δ' Εθνικής δεν μπορούσε να νικήσει αυτός ο Ολυμπιακός. Πήγε να με πάρει ο ύπνος. Ηθελα να μη βλέπω.

Στο δεύτερο μέρος οι προσωπικές σπασμωδικές ενέργειες κάποιων παικτών έκαναν μερικές φάσεις. Αυτό, όμως, δεν δείχνει σοβαρή ομάδα. Κανένα σύστημα, καμία οργάνωση. Σημάδια αποσύνθεσης και κατάρρευσης. Στο τέλος δεν ήξερα αν έπρεπε να νευριάσω ή να απογοητευθώ. Μάλλον το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η απογοήτευση. Κανείς δεν πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Ουδείς κατάλαβε πόσο κοντά ήταν ο τίτλος. Ομάδα άξια λύπησης. Ο πρωταθλητής Ελλάδας δεν μπορεί να περπατήσει. Δεν μπορεί να βγάλει κάτι αξιόλογο μέσα στο γήπεδο. Ο,τι να ’ναι, όπως να ’ναι. Να περάσουν τα 90 λεπτά να πάμε σπίτια μας.

Ισως να είναι λόγια βαριά αυτά, αλλά αυτός ο σύλλογος δεν αξίζει τέτοια εικόνα. Δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι. Αυτά συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Μια κακή βραδιά, κάτι να μην πάει καλά. Είναι τέσσερις μήνες που ο Ολυμπιακός δεν βλέπεται. Που πάει από το κακό στο χειρότερο και ουδείς ασχολείται. Ναι, το πρωτάθλημα χάθηκε. Δεν είναι μόνο ότι δύσκολα θα χάσουν τόσους πόντους ο ΠΑΟ και ο ΠΑΟΚ σε τόσο λίγες αγωνιστικές. Είναι ότι ακόμα κι αν αυτό συμβεί, ο Ολυμπιακός δεν πείθει κανέναν ότι θα το εκμεταλλευθεί. Δεν το είχε κάνει τόσες φορές έως τώρα που του δόθηκε η ευκαιρία, θα το κάνει τώρα; Απλώς αυτή η ομάδα δεν μπορεί πια.

Τι έχει να κάνει τώρα; Εστω και την τελευταία στιγμή να τα δώσει όλα και να πάει για νίκη στο ΟΑΚΑ. Ο κόσμος θέλει πάντα τη νίκη κόντρα στον ΠΑΟ και απαιτεί πάντα ο Θρύλος να παίζει για να κερδίζει. Υπάρχουν ακόμα τα πλέι οφ και, κυρίως, η απαίτηση να μη διασυρθεί άλλο ο Ολυμπιακός. Στα λόγια όλα είναι εύκολα. Το να τα λες είναι απλό. Δεν μειώνονται η αξία των ποδοσφαιριστών ούτε το μέγεθος της ομάδας. Αλίμονο. Η χρονιά, όμως, χάθηκε και το δυσάρεστο είναι ότι χάθηκε με κάτω τα χέρια. Με τρόπο θλιβερό και απογοητευτικό.