Ποδόσφαιρο
Μπάσκετ
Βόλεϊ
Πόλο.png)
Πρωτοσέλιδα
Στο blog, που διατηρεί στην επίσημη ιστοσελίδα της Euroleague, έκανε ανάρτηση ο Γιοτάμ Χαλπερίν.
ANAΛYTIKA :
"Χαιρετίσματα από τον Πειραιά! Οι συμπαίκτες μου στον Ολυμπιακό κι εγώ, οι φίλαθλοί μας και ολόκληρη η ομάδα είμαστε απασχολημένοι, καθώς προετοιμαζόμαστε για το Παρίσι αυτές τις μέρες. Είναι ακόμα πολύς ο δρόμος για το Final Four, αλλά δεν αγχωνόμαστε. Ξέρουμε ότι πρέπει να έχουμε υπομονή τώρα και στο παρκέ, όπως λέει πάντα ο κόουτς Γιαννάκης.
Ίσως για μία νεότερη ομάδα να υπήρχε ήδη μία νευρικότητα, αλλά σε αυτή την ομάδα οι παίκτες έχουν συμμετάσχει σε τόσα πολλά Final Four που δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Δεν έχω παρά να αναφέρω πως παιδιά όπως ο Θοδωρής Παπαλούκάς πηγαίνει στο 8ο συνεχόμενο Final Four. Ή τον Βούιτσιτς για τον οποίο το φετινό θα είναι το έκτο. Αυτό θα είναι για μένα το πέμπτο Final Four και πιστεύω ότι συμφωνούμε όλοι ότι: είτε έχεις περιμένει πολύ ή λίγο για να φτάσεις εκεί, πρέπει να είσαι απόλυτα έτοιμος όταν μπεις στο παρκέ.
Φυσικά για μένα το πρώτο μου Final Four ήταν το πιο ξεχωριστό γιατί έγινε στο Τελ Αβίβ, την πατρίδα μου, το 2004. Ήμουν νέος, μόλις στα 20 και θυμάμαι ότι έπαιξα έξι ή επτά λεπτά σε έναν πολύ κλειστό ημιτελικό με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο τελικός ήταν κάτι πραγματικά πολύ ιδιαίτερο, παρά το γεγονός ότι κάτι που κανείς δεν περίμενε, συνέβη. Θυμάμαι ότι στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης, ο πόιντ γκαρντ μας, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα με φάουλ και ο προπονητής μας, Πίνι Γκέρσον, μου έδωσε εντολή να περάσω στο παρκέ.
Ήμουν νέος, αυτό ήταν το μεγαλύτερο παιχνίδι στην πόλη μας και ήμουν πολύ ενθουσιασμένος, αλλά και λίγο νευρικός. Καθώς, όμως, το παιχνίδι κυλούσε, έγερνε προς την πλευρά μας. Έπαιξα παραπάνω από ένα ημίχρονο και ήταν σαν μία γιορτή που συνεχώς μεγάλωνε, μέχρι που φτάσαμε σε μία από τις μεγαλύτερες νίκες σε έναν τελικό, ο οποίος έκρινε έναν τίτλο και καταρρίψαμε πολλά ρεκόρ. Φυσικά, κάθε Final Four είναι ξεχωριστό, αλλά για μένα εκείνο το πρώτο με τους φιλάθλους της Μακάμπι να βρίσκονται παντού, θα έρχεται πάντα πρώτο στις αναμνήσεις μου.
Θα αντιμετωπίσουμε την Παρτίζαν, μία νέα και ενθουσιώδης ομάδα, στον ημιτελικό. Όλοι λένε για την Παρτίζαν ότι έκανε την μεγάλη έκπληξη, φτάνοντας ως εδώ. Θεωρώ ότι είναι βαρετό να συνεχίσουμε να την αποκαλούμε ομάδα - έκπληξη. Η Παρτίζαν δεν εκπλήσσει, πλέον. Έχει νικήσει όλες τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης για να φτάσει ως εδώ, όπως τον Παναθηναϊκό, που ήταν ο περσινός πρωταθλητής Ευρώπης, αλλά και την Μπαρτσελόνα, την ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ τη φετινή σεζόν. Κι επίσης, νίκησαν κι εμάς.
Αυτό από μόνο του είναι μία ένδειξη για το πόσο ενδιαφέρουσα ομάδα είναι η Παρτίζαν. Φυσικά, θα είναι έτοιμη να πάρει μία νίκη κόντρα σε μία μεγάλη ομάδα στο Παρίσι, γιατί αυτό κάνει καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν. Πρέπει όλοι να μάθουμε από τη συμπεριφορά της Παρτίζαν. Από τώρα και μέχρι το Παρίσι, αυτή είναι η δουλειά μας, ώστε να προσπαθήσουμε να νικήσουμε αυτή την ομάδα.
Φυσικά και είδα τους προημιτελικούς της Παρτίζαν, όχι μόνο γιατί θα αντιμετωπίζαμε τον νικητή της σειράς στο Final Four, αλλά και γιατί έπαιζε κόντρα στην ομάδα που αγαπώ, την ομάδα με την οποία μεγάλωσα, τη Μακάμπι. Ήθελα να παίξω κόντρα στη Μακάμπι στο Παρίσι, γιατί έχω πάρα πολλούς φίλους σε αυτή την ομάδα. Θα ήταν μία ευκαιρία να τους δω όλους ξανά. Επίσης, όμως, μου αρέσει να βλέπω τους πετυχημένους μου φίλους.
Όταν ο Ολυμπιακός παίζει κόντρα στη Μακάμπι πάντα διερωτώμαι για την αφοσίωσή μου, αλλά η απάντηση είναι απλή: θέλω να παίζω κόντρα στη Μακάμπι, ακόμα κι αν πρόκειται για τον τελικό. Πρώτα θέλω να κερδίζει η ομάδα, για την οποία αγωνίζομαι, γιατί παίζω γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, για να κερδίζω. Στη συνέχεια, θέλω να κερδίζει η Παρτίζαν, που είναι η ομάδα που μου αρέσει. Στο τέλος, όμως, όλα ήταν σχετικά με την Παρτίζαν.
Αυτό που συνέβη στο πρώτο ματς της σειράς της Μακάμπι με την Παρτίζαν ήταν για μένα εκπληκτικό. Παίζαμε κι εμείς το πρώτο παιχνίδι στα πλέι οφ, οπότε πρόλαβα να δώ τα πρώτα 15 λεπτά της αναμέτρησης, όταν η Μακάμπι ήταν μπροστά στο σκορ με 36-15. Το ξέρω ότι οι άλλες ομάδες θέλουν να νικάνε όταν παίζουν μέσα στη "Νόκια Αρίνα".
Έχω υπάρξει κι από τις δύο πλευρές εκεί μέσα και είναι πολύ δύσκολο, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα στο μπάσκετ. Μπήκα στο παρκέ για τον δικό μας πρώτο προημιτελικό, νομίζοντας ότι η Μακάμπι είχε κάνει το 1-0.
Δεν πίστευα ότι καμία ομάδα μπορούσε να επιστρέψει και να πάρει το προβάδισμα, όντας πίσω με 21 πόντους μέσα στη "Νόκια Αρίνα" κόντρα στη Μακάμπι. Μετά, κατά τη διάρκεια του αγώνα μας, ακούσαμε το σκορ. Αυτό που έκανε η Παρτίζαν ήταν απίστευτο, νικώντας τη Μακάμπι με 41-70 στο υπόλοιπο ματς μέσα στο Τελ Αβίβ.
Αυτό απέδειξε ότι ένας αγώνας μπάσκετ παίζεται σε 40 λεπτά, ποτέ σε λιγότερα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Παρτίζαν κέρδισε εκείνη τη σειρά στα δυόμιση δεκάλεπτα εκείνου του αγώνα που κατάφερε και ανέτρεψε το -21. Βρίσκεται στο Final Four εξαιτίας αυτού. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι είναι ικανή για να ανατρέψει τέτοιες καταστάσεις".
ANAΛYTIKA :
"Χαιρετίσματα από τον Πειραιά! Οι συμπαίκτες μου στον Ολυμπιακό κι εγώ, οι φίλαθλοί μας και ολόκληρη η ομάδα είμαστε απασχολημένοι, καθώς προετοιμαζόμαστε για το Παρίσι αυτές τις μέρες. Είναι ακόμα πολύς ο δρόμος για το Final Four, αλλά δεν αγχωνόμαστε. Ξέρουμε ότι πρέπει να έχουμε υπομονή τώρα και στο παρκέ, όπως λέει πάντα ο κόουτς Γιαννάκης.
Ίσως για μία νεότερη ομάδα να υπήρχε ήδη μία νευρικότητα, αλλά σε αυτή την ομάδα οι παίκτες έχουν συμμετάσχει σε τόσα πολλά Final Four που δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Δεν έχω παρά να αναφέρω πως παιδιά όπως ο Θοδωρής Παπαλούκάς πηγαίνει στο 8ο συνεχόμενο Final Four. Ή τον Βούιτσιτς για τον οποίο το φετινό θα είναι το έκτο. Αυτό θα είναι για μένα το πέμπτο Final Four και πιστεύω ότι συμφωνούμε όλοι ότι: είτε έχεις περιμένει πολύ ή λίγο για να φτάσεις εκεί, πρέπει να είσαι απόλυτα έτοιμος όταν μπεις στο παρκέ.
Φυσικά για μένα το πρώτο μου Final Four ήταν το πιο ξεχωριστό γιατί έγινε στο Τελ Αβίβ, την πατρίδα μου, το 2004. Ήμουν νέος, μόλις στα 20 και θυμάμαι ότι έπαιξα έξι ή επτά λεπτά σε έναν πολύ κλειστό ημιτελικό με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο τελικός ήταν κάτι πραγματικά πολύ ιδιαίτερο, παρά το γεγονός ότι κάτι που κανείς δεν περίμενε, συνέβη. Θυμάμαι ότι στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης, ο πόιντ γκαρντ μας, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα με φάουλ και ο προπονητής μας, Πίνι Γκέρσον, μου έδωσε εντολή να περάσω στο παρκέ.
Ήμουν νέος, αυτό ήταν το μεγαλύτερο παιχνίδι στην πόλη μας και ήμουν πολύ ενθουσιασμένος, αλλά και λίγο νευρικός. Καθώς, όμως, το παιχνίδι κυλούσε, έγερνε προς την πλευρά μας. Έπαιξα παραπάνω από ένα ημίχρονο και ήταν σαν μία γιορτή που συνεχώς μεγάλωνε, μέχρι που φτάσαμε σε μία από τις μεγαλύτερες νίκες σε έναν τελικό, ο οποίος έκρινε έναν τίτλο και καταρρίψαμε πολλά ρεκόρ. Φυσικά, κάθε Final Four είναι ξεχωριστό, αλλά για μένα εκείνο το πρώτο με τους φιλάθλους της Μακάμπι να βρίσκονται παντού, θα έρχεται πάντα πρώτο στις αναμνήσεις μου.
Θα αντιμετωπίσουμε την Παρτίζαν, μία νέα και ενθουσιώδης ομάδα, στον ημιτελικό. Όλοι λένε για την Παρτίζαν ότι έκανε την μεγάλη έκπληξη, φτάνοντας ως εδώ. Θεωρώ ότι είναι βαρετό να συνεχίσουμε να την αποκαλούμε ομάδα - έκπληξη. Η Παρτίζαν δεν εκπλήσσει, πλέον. Έχει νικήσει όλες τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης για να φτάσει ως εδώ, όπως τον Παναθηναϊκό, που ήταν ο περσινός πρωταθλητής Ευρώπης, αλλά και την Μπαρτσελόνα, την ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ τη φετινή σεζόν. Κι επίσης, νίκησαν κι εμάς.
Αυτό από μόνο του είναι μία ένδειξη για το πόσο ενδιαφέρουσα ομάδα είναι η Παρτίζαν. Φυσικά, θα είναι έτοιμη να πάρει μία νίκη κόντρα σε μία μεγάλη ομάδα στο Παρίσι, γιατί αυτό κάνει καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν. Πρέπει όλοι να μάθουμε από τη συμπεριφορά της Παρτίζαν. Από τώρα και μέχρι το Παρίσι, αυτή είναι η δουλειά μας, ώστε να προσπαθήσουμε να νικήσουμε αυτή την ομάδα.
Φυσικά και είδα τους προημιτελικούς της Παρτίζαν, όχι μόνο γιατί θα αντιμετωπίζαμε τον νικητή της σειράς στο Final Four, αλλά και γιατί έπαιζε κόντρα στην ομάδα που αγαπώ, την ομάδα με την οποία μεγάλωσα, τη Μακάμπι. Ήθελα να παίξω κόντρα στη Μακάμπι στο Παρίσι, γιατί έχω πάρα πολλούς φίλους σε αυτή την ομάδα. Θα ήταν μία ευκαιρία να τους δω όλους ξανά. Επίσης, όμως, μου αρέσει να βλέπω τους πετυχημένους μου φίλους.
Όταν ο Ολυμπιακός παίζει κόντρα στη Μακάμπι πάντα διερωτώμαι για την αφοσίωσή μου, αλλά η απάντηση είναι απλή: θέλω να παίζω κόντρα στη Μακάμπι, ακόμα κι αν πρόκειται για τον τελικό. Πρώτα θέλω να κερδίζει η ομάδα, για την οποία αγωνίζομαι, γιατί παίζω γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, για να κερδίζω. Στη συνέχεια, θέλω να κερδίζει η Παρτίζαν, που είναι η ομάδα που μου αρέσει. Στο τέλος, όμως, όλα ήταν σχετικά με την Παρτίζαν.
Αυτό που συνέβη στο πρώτο ματς της σειράς της Μακάμπι με την Παρτίζαν ήταν για μένα εκπληκτικό. Παίζαμε κι εμείς το πρώτο παιχνίδι στα πλέι οφ, οπότε πρόλαβα να δώ τα πρώτα 15 λεπτά της αναμέτρησης, όταν η Μακάμπι ήταν μπροστά στο σκορ με 36-15. Το ξέρω ότι οι άλλες ομάδες θέλουν να νικάνε όταν παίζουν μέσα στη "Νόκια Αρίνα".
Έχω υπάρξει κι από τις δύο πλευρές εκεί μέσα και είναι πολύ δύσκολο, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα στο μπάσκετ. Μπήκα στο παρκέ για τον δικό μας πρώτο προημιτελικό, νομίζοντας ότι η Μακάμπι είχε κάνει το 1-0.
Δεν πίστευα ότι καμία ομάδα μπορούσε να επιστρέψει και να πάρει το προβάδισμα, όντας πίσω με 21 πόντους μέσα στη "Νόκια Αρίνα" κόντρα στη Μακάμπι. Μετά, κατά τη διάρκεια του αγώνα μας, ακούσαμε το σκορ. Αυτό που έκανε η Παρτίζαν ήταν απίστευτο, νικώντας τη Μακάμπι με 41-70 στο υπόλοιπο ματς μέσα στο Τελ Αβίβ.
Αυτό απέδειξε ότι ένας αγώνας μπάσκετ παίζεται σε 40 λεπτά, ποτέ σε λιγότερα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Παρτίζαν κέρδισε εκείνη τη σειρά στα δυόμιση δεκάλεπτα εκείνου του αγώνα που κατάφερε και ανέτρεψε το -21. Βρίσκεται στο Final Four εξαιτίας αυτού. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι είναι ικανή για να ανατρέψει τέτοιες καταστάσεις".
