Ποδόσφαιρο
Μπάσκετ
Βόλεϊ
Πόλο.png)
Πρωτοσέλιδα
Η άφιξή του στο Άνφιλντ έδωσε αυτόματα τροφή στον αθλητικό τύπο της Αγγλίας για χαρακτηρισμούς του στυλ «Baby Red» και «Next Best Thing», ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που επιχείρησαν να τον συγκρίνουν -χωρίς κανένα δισταγμό- με τον Φερνάντο Τόρες.
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι «Οι συγγενείς μου ζητούν αυτόγραφα των συμπαικτών μου, αρά έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου», βάζοντας έτσι σε δεύτερη μοίρα όλα τα κολακευτικά για τον ίδιο βαρύγδουπα σχόλια.
Με καταγωγή από το Γκυόρ της Ουγγαρίας, όπου γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου του 1989, αποφάσισε μόλις στα τρία του πως η μόνη μπάλα που του αρέσει είναι η... ασπρόμαυρη.
Η μητέρα του, γνωστή αθλήτρια του χάντμπολ, έχει μέχρι σήμερα εξέχουσα θέση στη ζωή του όχι μόνο γιατί πρώτη τον ώθησε να πειραματιστεί με τον αθλητισμό αλλά κυρίως εξαιτίας της τραγικής απώλειας του πατέρα του όταν ο Κρίστιαν ήταν 7 ετών. Η ποδοσφαιρική του καριέρα κρατά ήδη από τα δεκατέσσερά του. Όμως η πατρίδα του, αν και παραδοσιακή δύναμη στο ποδόσφαιρο, αποδείχθηκε πολύ μικρή για να χωρέσει το ταλέντο του.
Δεν γνώριζε λέξη αγγλικά όταν κλήθηκε στη Λίβερπουλ. «Στο σχολείο μαθαίναμε μόνο γερμανικά και χρειάστηκε να κάνω μαθήματα τρεις φορές την εβδομάδα».
Δεν το έβαλε όμως κάτω θέλοντας να δικαιώσει το Ράφα Μπενίτεθ που τον επέλεξε. «Τελικά όλοι τους αποδείχθηκαν πολύ φιλικοί και βρίσκαμε συχνά ευκαιρίες να μαζευόμαστε και να περνάμε καλά», είπε μόλις κατάφερε να συνεννοηθεί άνετα με τους συμπαίκτες του. Για εκείνον αυτό είναι το νόημα: οτιδήποτε σχετίζεται με το ποδόσφαιρο να τον κάνει χαρούμενο είτε αυτό είναι μια καλή στιγμή στην προπόνηση είτε «ένα γκολ που θα με κάνει να τρέξω στο πλήθος που θα παραληρεί».
Η αδερφή του υποστηρίζει ότι «Είναι πάντα κεφάτος», δίνοντάς μας να καταλάβουμε ότι η θετική διάθεση τον ακολουθεί και εκτός γηπέδων. Ενθουσιάζεται με την Πρωτοχρονιά και τα γενέθλιά του σαν μικρό παιδί. «Τα πυροτεχνήματα την πρώτη μέρα του χρόνου είναι μοναδικά και πέντε μέρες μετά, στα γενέθλιά μου, η κοπέλα μου γεμίζει το σπίτι μπαλόνια και κάνουμε τέλεια πάρτι». Στο σπίτι βέβαια περνά και αρκετό από το χρόνο του όταν δεν δεσμεύεται από αγωνιστικές υποχρεώσεις. Διατηρεί ένα τεράστιο διαμέρισμα στην Αγγλία, διακοσμημένο αποκλειστικά από τον ίδιο και τη σύντροφό του- είναι αχώριστοι εδώ και τρία χρόνια. «Αυτό που μ’ αρέσει περισσότερο στο σπίτι μου είναι τα ευρύχωρα δωμάτια», υπογραμμίζει ο 21χρονος παίκτης.
Και επειδή όσοι ξέρουν να διασκεδάζουν, ξέρουν εξίσου να εκτιμούν και το καλό φαγητό, ο Κρίστιαν Νέμεθ δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. «Η γυμναστική, ο ύπνος και ένα καλό γεύμα είναι η ζωή μου», έχει πει και δεν είναι ψέμα. Τρελαίνεται για κρέας, ενώ θεωρεί τις μπριζόλες που σερβίρουν στα εστιατόρια της Βουδαπέστης ‘τις καλύτερες του κόσμου. Αγαπημένο του πιάτο είναι μια σπεσιαλιτέ της πατρίδας του με πικάντικα αλλαντικά, πατάτες και πάπρικα και δεν λέει ποτέ όχι στο kuglof, ένα παραδοσιακό ουγγρικό κέικ που καταναλώνεται με καφέ. Οι αγγλικές γεύσεις δεν συγκαταλέγονται στις προτιμήσεις του. Όντας όμως μέλος του δυναμικού των «Κόκκινων» μεταξύ 2007 και 2008 φρόντισε να εντοπίσει το κατάλληλο, κατά τη γνώμη του, εστιατόριο: «Ένα κομψό μοντέρνο μαγαζί δίπλα στο μουσείο των Βeatles στο Albert Dock».
Συνεχείς τραυματισμοί του στέρησαν την παραμονή του στη Λίβερπουλ. Έχει μάθει ωστόσο να βγαίνει δυνατότερος από τις δυσάρεστες εμπειρίες και μετά από μια σεζόν στην ΑΕΚ σαν δανεικός, δείχνει πρόθυμος να συνεχίσει να σκοράρει επί Ελληνικού εδάφους με τη φανέλα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ. «Ότι και να συμβεί στο γήπεδο, το μόνο που μετρά είναι να παίζουμε και να το διασκεδάζουμε», πιστεύει άλλωστε σαν γνήσιος καλοφαγάς που δεν χάνει ποτέ το κέφι του.
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι «Οι συγγενείς μου ζητούν αυτόγραφα των συμπαικτών μου, αρά έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου», βάζοντας έτσι σε δεύτερη μοίρα όλα τα κολακευτικά για τον ίδιο βαρύγδουπα σχόλια.
Με καταγωγή από το Γκυόρ της Ουγγαρίας, όπου γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου του 1989, αποφάσισε μόλις στα τρία του πως η μόνη μπάλα που του αρέσει είναι η... ασπρόμαυρη.
Η μητέρα του, γνωστή αθλήτρια του χάντμπολ, έχει μέχρι σήμερα εξέχουσα θέση στη ζωή του όχι μόνο γιατί πρώτη τον ώθησε να πειραματιστεί με τον αθλητισμό αλλά κυρίως εξαιτίας της τραγικής απώλειας του πατέρα του όταν ο Κρίστιαν ήταν 7 ετών. Η ποδοσφαιρική του καριέρα κρατά ήδη από τα δεκατέσσερά του. Όμως η πατρίδα του, αν και παραδοσιακή δύναμη στο ποδόσφαιρο, αποδείχθηκε πολύ μικρή για να χωρέσει το ταλέντο του.
Δεν γνώριζε λέξη αγγλικά όταν κλήθηκε στη Λίβερπουλ. «Στο σχολείο μαθαίναμε μόνο γερμανικά και χρειάστηκε να κάνω μαθήματα τρεις φορές την εβδομάδα».
Δεν το έβαλε όμως κάτω θέλοντας να δικαιώσει το Ράφα Μπενίτεθ που τον επέλεξε. «Τελικά όλοι τους αποδείχθηκαν πολύ φιλικοί και βρίσκαμε συχνά ευκαιρίες να μαζευόμαστε και να περνάμε καλά», είπε μόλις κατάφερε να συνεννοηθεί άνετα με τους συμπαίκτες του. Για εκείνον αυτό είναι το νόημα: οτιδήποτε σχετίζεται με το ποδόσφαιρο να τον κάνει χαρούμενο είτε αυτό είναι μια καλή στιγμή στην προπόνηση είτε «ένα γκολ που θα με κάνει να τρέξω στο πλήθος που θα παραληρεί».
Η αδερφή του υποστηρίζει ότι «Είναι πάντα κεφάτος», δίνοντάς μας να καταλάβουμε ότι η θετική διάθεση τον ακολουθεί και εκτός γηπέδων. Ενθουσιάζεται με την Πρωτοχρονιά και τα γενέθλιά του σαν μικρό παιδί. «Τα πυροτεχνήματα την πρώτη μέρα του χρόνου είναι μοναδικά και πέντε μέρες μετά, στα γενέθλιά μου, η κοπέλα μου γεμίζει το σπίτι μπαλόνια και κάνουμε τέλεια πάρτι». Στο σπίτι βέβαια περνά και αρκετό από το χρόνο του όταν δεν δεσμεύεται από αγωνιστικές υποχρεώσεις. Διατηρεί ένα τεράστιο διαμέρισμα στην Αγγλία, διακοσμημένο αποκλειστικά από τον ίδιο και τη σύντροφό του- είναι αχώριστοι εδώ και τρία χρόνια. «Αυτό που μ’ αρέσει περισσότερο στο σπίτι μου είναι τα ευρύχωρα δωμάτια», υπογραμμίζει ο 21χρονος παίκτης.
Και επειδή όσοι ξέρουν να διασκεδάζουν, ξέρουν εξίσου να εκτιμούν και το καλό φαγητό, ο Κρίστιαν Νέμεθ δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. «Η γυμναστική, ο ύπνος και ένα καλό γεύμα είναι η ζωή μου», έχει πει και δεν είναι ψέμα. Τρελαίνεται για κρέας, ενώ θεωρεί τις μπριζόλες που σερβίρουν στα εστιατόρια της Βουδαπέστης ‘τις καλύτερες του κόσμου. Αγαπημένο του πιάτο είναι μια σπεσιαλιτέ της πατρίδας του με πικάντικα αλλαντικά, πατάτες και πάπρικα και δεν λέει ποτέ όχι στο kuglof, ένα παραδοσιακό ουγγρικό κέικ που καταναλώνεται με καφέ. Οι αγγλικές γεύσεις δεν συγκαταλέγονται στις προτιμήσεις του. Όντας όμως μέλος του δυναμικού των «Κόκκινων» μεταξύ 2007 και 2008 φρόντισε να εντοπίσει το κατάλληλο, κατά τη γνώμη του, εστιατόριο: «Ένα κομψό μοντέρνο μαγαζί δίπλα στο μουσείο των Βeatles στο Albert Dock».
Συνεχείς τραυματισμοί του στέρησαν την παραμονή του στη Λίβερπουλ. Έχει μάθει ωστόσο να βγαίνει δυνατότερος από τις δυσάρεστες εμπειρίες και μετά από μια σεζόν στην ΑΕΚ σαν δανεικός, δείχνει πρόθυμος να συνεχίσει να σκοράρει επί Ελληνικού εδάφους με τη φανέλα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ. «Ότι και να συμβεί στο γήπεδο, το μόνο που μετρά είναι να παίζουμε και να το διασκεδάζουμε», πιστεύει άλλωστε σαν γνήσιος καλοφαγάς που δεν χάνει ποτέ το κέφι του.
