ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ ΕΦ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ…

Ο Βασίλης Σπανούλης, όταν έπαιρνε την απόφαση να δώσει τα χέρια με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, αφήνοντας πίσω του τον Παναθηναϊκό, ύστερα από σειρά ετών, αναζητούσε «Ένα νέο κίνητρο, μια καινούργια ζωή».

Ο διεθνής γκαρντ ξεκαθαρίζει ότι «δεν είναι οικονομικό» το κίνητρό του, αλλά προσωπικό και εξηγεί ότι «δεν έχουμε την οπαδική παιδεία να δεχθούμε λογικά επιχειρήματα».

Ακολουθούν αποσπάσματα της συνέντευξης του Βασίλη Σπανούλη στο περιοδικό «Βήμα Men»:

--Η ερώτηση που θα ήθελαν όλοι να σου κάνουν είναι γιατί άφησες τον παντοκράτορα Παναθηναϊκό για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Ποιο μπορεί να είναι το κίνητρο; Δεν νομίζω να ήσουν ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ τόσο καιρό και να το έκρυβες;

«Δεν θέλω να πουλήσω οπαδιλίκι. Δεν το έκανα ποτέ στη ζωή μου, ούτε όταν ήταν το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Δεν θα το κάνω και τώρα. Ειδικά έτσι όπως είναι τα πράγματα, καλύτερα να προσέχεις τι λες. Η κατάσταση ξεφεύγει πιο εύκολα από ό,τι νομίζεις».

--Ναι, αλλά ποιο ήταν τελικά το κίνητρο για τη μεταγραφή;

«Είναι θέμα προσωπικό, έχει να κάνει με τον χαρακτήρα μου. Έπειτα από χρόνια θέλεις μια αλλαγή στη ζωή σου. Ένα νέο κίνητρο, μια καινούργια ζωή. Δεν είναι οικονομικό το θέμα. Όταν
παίρνεις μια απόφαση να φύγεις από κάπου αλλού –αν υποθέσουμε ότι σε θέλουν και οι δύο- πάντα υπάρχει κάποιος λόγος. Γίνεται να φύγεις αν περνάς καλά κάπου; Δεν γίνεται. Οπότε, υπήρχε κάποιος λόγος να αφήσω τον Παναθηναϊκό».

--Τι ακριβώς ήταν αυτό όμως; Εφόσον δεν ήταν τα χρήματα, ήταν κάποιος αγωνιστικός λόγος;

«Νιώθω ότι δεν είναι η κατάλληλη ώρα να μιλήσω. Είναι σαφές πως δεν υπάρχει πολλή ψυχραιμία και σίγουρα δεν έχουμε την οπαδική παιδεία να δεχθούμε λογικά επιχειρήματα. Ότι και να ειπωθεί από την πλευρά μου θα μεταφερθεί διαφορετικά. Εγώ ξέρω να παίζω μπάσκετ. Όπου και αν έπαιξα, ήμουν σωστός επαγγελματίας, ξέρω να τιμάω το συμβόλαιό μου ως το τελευταίο ευρώ και προσπαθώ να ανταποκρίνομαι σε οτιδήποτε μου ζητηθεί. Ήμουν σωστός τόσα χρόνια στον Παναθηναϊκό, κύριος. Κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει για κάτι».

--Ξέρεις όμως ότι έχει αλλάξει η ζωή. Ότι όλα θα είναι διαφορετικά πλέον, πιο θορυβώδη.

«Ναι, το ξέρω. Γνωρίζω ότι πολλά θα γραφτούν και θα ειπωθούν για μένα. Ήδη γράφονται εμετικά πράγματα. Θα τα διαβάσω αλλά, επειδή δεν ισχύουν, νομίζω ότι δεν θα μπω στη διαδικασία να απαντήσω. Οι δικοί μου άνθρωποι ξέρουν με ποια κριτήρια αποφασίζω στη ζωή μου, ξέρουν ότι αναζητώ νέες προκλήσεις, νέα πράγματα. Και αν αυτοί γνωρίζουν, εμένα μου αρκεί. Μπάσκετ δεν ξεκίνησα να παίζω τώρα, μια ζωή αυτό κάνω. Οι δυσκολίες υπάρχουν, μερικές προκύπτουν και από τις επιλογές μου. Αλλά αν υπάρχουν αρρωστημένοι, κακοπροαίρετοι, που λένε ψέματα για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντά τους, δεν μπορώ να κάνω κάτι».

--Πάντως, το δικό σου συμπέρασμα είναι ότι οι λόγοι που έφυγες ήταν αγωνιστικοί. Ότι ήθελες πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια ομάδα…

«Ήθελα κάτι καλύτερο στη ζωή μου, μια νέα πρόκληση. Ξέρεις, νιώθω ότι σε αυτό το θέμα ότι και να πω θα παρεξηγηθεί. Ο ένας θα το διαβάσει από μια σκοπιά, ο άλλος από κάποια άλλη και τα πράγματα θα μπερδευτούν περισσότερο. Ας’ το καλύτερα, να μιλήσω στο γήπεδο, εκεί τα λέω καλύτερα. Ίσως να μιλήσω για τους πραγματικούς λόγους της μεταγραφής ύστερα από πολλά χρόνια και δεν ξέρω ποιος θα ενδιαφέρεται τότε».

--Και τώρα τα χρήματα. Ακόμη και αν δεν γίνονται όλα για αυτά, παραμένει γεγονός ότι είσαι η πιο ακριβή μεταγραφή. Αυτό δεν φέρνει πίεση;

«Μπα, όχι για μένα. Δεν παίζουν μπάσκετ τα λεφτά. Δεν σουτάρεις καλύτερα επειδή παίρνεις περισσότερα λεφτά. Στην καριέρα μου ακολουθώ ένα μότο: Δεν κυνηγάω τα λεφτά, αφήνω να με κυνηγούν αυτά. Μου το είπαν στο ξεκίνημα και το ακολούθησα. Λειτούργησε. Αυτό που ήθελα πάντα ήταν να παίζω καλό μπάσκετ. Να πετυχαίνω στόχους σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Να ιδρώνω και να το χαίρομαι. Ε, αν έρχονται και τα χρήματα, να πω όχι;».

--Για την βία και για το αν θα φύγουν ποτέ από το παρκέ μόλις γίνουν επεισόδια σε παιχνίδι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-Παναθηναϊκός

«Δεν έχει τύχει ακόμη. Πρέπει μάλλον να το κάνουμε. Είναι αδιέξοδο. Στον Παναθηναϊκό ήξερα πολύ κόσμο, φίλους και γνωστούς, που αγαπούσαν το μπάσκετ, τον αθλητισμό. Έρχονταν στα «μικρά» παιχνίδια και όταν παίζαμε με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ δεν εμφανίζονταν στα γήπεδα. Το ίδιο συμβαίνει και από την πλευρά των φίλων του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ. Όμως, από τη στιγμή που η πολιτεία είναι ανίκανη, όταν δεν υπάρχουν νόμοι, κάτι πρέπει να κάνουμε και εμείς οι παίκτες. Ούτε για μας είναι πάντα εύκολο να είμαστε ψύχραιμοι (όπως διαπίστωσαν όλοι στον αγώνα με τη Σερβία), αλλά αυτά είναι μεμονωμένα περιστατικά. Γενικώς, θέλουμε να παίζουμε σε γήπεδα που δεν πετάνε βίδες, κινητά, κέρματα και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς δίπλα στα κεφάλια μας».

--Εκτός από τα επεισόδια, σε ενοχλούν οι βρισιές, οι φωνές;

«Μπορείς να υποστηρίζεις μια ομάδα με πολλούς τρόπους. Κανείς δεν είπε να συμπεριφέρονται οι οπαδοί σαν να βρίσκονται στο θέατρο. Αλλά όταν πετούν πράγματα, περνάμε από το επίπεδο του αγώνα σε αυτό του εγκλήματος. Με λίγα λόγια, αν πέφτει κανένα μπινελίκι, δεν ασχολούμαι. Αν όμως φοβάμαι ότι θα πεθάνω, ναι. Είναι πραγματικά τύχη που δεν έχει χτυπήσει σοβαρά κανένας παίκτης. Κάποια στιγμή αυτό θα συμβεί και τότε όλοι θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν. Στο Βερολίνο παίζαμε με τον Ολυμπιακό. Είχε έρθει η μητέρα μου στο γήπεδο και, για πρώτη φορά σε ντέρμπι, δεν ανησυχούσα μήπως πάθει κάτι. Όλοι οι μάγκες ήταν ήρεμοι εκεί, με τη γερμανική αστυνομία. Άρα;».