Ποδόσφαιρο
Μπάσκετ
Βόλεϊ
Πόλο.png)
Πρωτοσέλιδα
Ο τρόπος του παιχνιδιού που θέλει να εφαρμόσει ο Βαλβέρδε στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ είναι εκείνος που θαυμάσαμε στον παιχνίδι με τον «πρέσβη» του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Και αυτό το μοντέλο άλλωστε είναι το κυρίαρχο παγκοσμίως.
Δεν είναι τυχαίο που προτιμά να παίζει με ένα καθαρό αμυντικό χαφ και όχι με δύο στην ίδια ευθεία. Δεν είναι τυχαίο που επιλέγει να βάζει τον Φετφατζίδη να ξεκινά από δεξιά και προτιμά να έχει στην ίδια ενδεκάδα με τον Φέτφα και τον Ιμπαγάσα, δηλαδή και τους δύο κοντούς μπαλαδόρους. Και ανάλογα βέβαια με τον αντίπαλο αυτό θα αλλάζει.
Επίσης δεν προτιμά βαρύ φορ που θα περιμένει μέσα στη μεγάλη περιοχή την μπαλιά, αλλά πιο ευέλικτους επιθετικούς που μπορούν να καλύψουν περισσότερους χώρους μέσα στο γήπεδο, αλλά και να μαρκάρουν. Γι’ αυτό προτιμά Πάντελιτ ή Μιραλάς από έναν παίκτη σαν τον Μήτρογλου.
Τι είδους παίκτες χρησιμοποιεί η Μπάρτσα… τον Μέσι να ξεκινάει, τους κοντούς Τσάβι και Ινιέστ και τον κοντό επιθετικό Βίγια ή τον Πέντρο. Παίκτες με κύριο προσόν την ταχύτητα, την τεχνική, τη γρήγορη ποδοσφαιρική σκέψη, τη δυνατότητα να κλέψουν μπαλιές και να πιέσουν τον αντίπαλο ψηλά και παράλληλα ποδοσφαιριστές που μπορούν να καλύψουν πολλούς ρόλους μέσα στο παιχνίδι.
Θα πει κανείς άλλο Μπαρτσελώνα και άλλο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Δεν απαιτεί κανείς και ούτε πιστεύει ότι μπορεί να είναι δυο ισάξιες ομάδες. Όμως η διαφορά δεν είναι και τόσο μεγάλη όσο φαίνεται. Είναι πολλές παράμετροι που έχουν οδηγήσει στο Μπαρτσελόνα.
Θα έπρεπε να παρατηρήσει κάποιος, ότι κάποια στιγμή έπαιζαν εννέα παίκτες που προέρχονταν από τα σπλάχνα της. Μιλάμε για πρότυπο προς μίμηση και για την αποθέωση της ομοιογένειας. Εμείς θα είμαστε ευτυχισμένοι έστω και με σχετική επιτυχία στο μοντέλο παιχνιδιού της Μπάρτσα.
Άλλωστε ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ στην Ελλάδα, ειδικά φέτος που είναι εκτός Ευρώπης έχει να αντιμετωπίσει αντιπάλους που δεν συγκρίνονται με εκείνους που έχει να αντιμετωπίσει το καταλανικό θαύμα. Δεν χρειάζεται να είσαι Μπαρτσελόνα για να κερδίσεις στις Σέρρες ή στην Κέρκυρα. Όμως είναι βέβαιο ότι αν η ομάδα δέσει και αφομοιωθεί έστω και κάτι από αυτό το στυλ, ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ δεν θα πιάνεται. Δείγματα αυτού του στυλ περιμένουμε να δούμε και σήμερα στις Σέρρες.
Χρειάζεται όμως υπομονή, γιατί το εγχείρημα δεν είναι καθόλου εύκολο. Ωστόσο υπάρχουν φέτος στην ομάδα παίκτες που μπορούν να το εφαρμόσουν και αυτό ήδη το βλέπουμε κατά διαστήματα. Αν ο Βαλβέρδε ολοκληρώσει το έργο που προσπαθεί να δημιουργήσει στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, θα μιλάμε κάποτε όχι μόνο για νέα αυτοκρατορία στην Ελλάδα, αλλά και για πολύ μεγάλες διακρίσεις στο εξωτερικό.
Δεν είναι τυχαίο που προτιμά να παίζει με ένα καθαρό αμυντικό χαφ και όχι με δύο στην ίδια ευθεία. Δεν είναι τυχαίο που επιλέγει να βάζει τον Φετφατζίδη να ξεκινά από δεξιά και προτιμά να έχει στην ίδια ενδεκάδα με τον Φέτφα και τον Ιμπαγάσα, δηλαδή και τους δύο κοντούς μπαλαδόρους. Και ανάλογα βέβαια με τον αντίπαλο αυτό θα αλλάζει.
Επίσης δεν προτιμά βαρύ φορ που θα περιμένει μέσα στη μεγάλη περιοχή την μπαλιά, αλλά πιο ευέλικτους επιθετικούς που μπορούν να καλύψουν περισσότερους χώρους μέσα στο γήπεδο, αλλά και να μαρκάρουν. Γι’ αυτό προτιμά Πάντελιτ ή Μιραλάς από έναν παίκτη σαν τον Μήτρογλου.
Τι είδους παίκτες χρησιμοποιεί η Μπάρτσα… τον Μέσι να ξεκινάει, τους κοντούς Τσάβι και Ινιέστ και τον κοντό επιθετικό Βίγια ή τον Πέντρο. Παίκτες με κύριο προσόν την ταχύτητα, την τεχνική, τη γρήγορη ποδοσφαιρική σκέψη, τη δυνατότητα να κλέψουν μπαλιές και να πιέσουν τον αντίπαλο ψηλά και παράλληλα ποδοσφαιριστές που μπορούν να καλύψουν πολλούς ρόλους μέσα στο παιχνίδι.
Θα πει κανείς άλλο Μπαρτσελώνα και άλλο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Δεν απαιτεί κανείς και ούτε πιστεύει ότι μπορεί να είναι δυο ισάξιες ομάδες. Όμως η διαφορά δεν είναι και τόσο μεγάλη όσο φαίνεται. Είναι πολλές παράμετροι που έχουν οδηγήσει στο Μπαρτσελόνα.
Θα έπρεπε να παρατηρήσει κάποιος, ότι κάποια στιγμή έπαιζαν εννέα παίκτες που προέρχονταν από τα σπλάχνα της. Μιλάμε για πρότυπο προς μίμηση και για την αποθέωση της ομοιογένειας. Εμείς θα είμαστε ευτυχισμένοι έστω και με σχετική επιτυχία στο μοντέλο παιχνιδιού της Μπάρτσα.
Άλλωστε ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ στην Ελλάδα, ειδικά φέτος που είναι εκτός Ευρώπης έχει να αντιμετωπίσει αντιπάλους που δεν συγκρίνονται με εκείνους που έχει να αντιμετωπίσει το καταλανικό θαύμα. Δεν χρειάζεται να είσαι Μπαρτσελόνα για να κερδίσεις στις Σέρρες ή στην Κέρκυρα. Όμως είναι βέβαιο ότι αν η ομάδα δέσει και αφομοιωθεί έστω και κάτι από αυτό το στυλ, ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ δεν θα πιάνεται. Δείγματα αυτού του στυλ περιμένουμε να δούμε και σήμερα στις Σέρρες.
Χρειάζεται όμως υπομονή, γιατί το εγχείρημα δεν είναι καθόλου εύκολο. Ωστόσο υπάρχουν φέτος στην ομάδα παίκτες που μπορούν να το εφαρμόσουν και αυτό ήδη το βλέπουμε κατά διαστήματα. Αν ο Βαλβέρδε ολοκληρώσει το έργο που προσπαθεί να δημιουργήσει στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, θα μιλάμε κάποτε όχι μόνο για νέα αυτοκρατορία στην Ελλάδα, αλλά και για πολύ μεγάλες διακρίσεις στο εξωτερικό.
