Πολλά λόγια, δηλώσεις ενωτικές (ζήλεψαν μάλλον…) αλλά τι έγινε στο τέλος; Μία τρύπα στο νερό!
Αλλαγή ιδιοκτησίας περίμεναν όλοι και αλλαγή προέδρου προέκυψε...και μάλιστα με όρους! Δηλαδή «άλλαξε ο Μανολιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».
Και βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την αλλαγή της ιδιοκτησίας του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, εδώ είχαμε πραγματική αλλαγή σκυτάλης. Εμείς στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ζήσαμε ιστορικές στιγμές ενότητας και ομοψυχίας, ο ΘΡΥΛΟΣ μας άλλαξε χέρια και από τον ένα Ηγέτη πήγε στον άλλο, τον Ευάγγελο Μαρινάκη. Και βέβαια δεν υπάρχει καμία ανησυχία για τον μεγαλομέτοχο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ο οποίος απλά εξακολουθεί να σχεδιάζει το αύριο του ΘΡΥΛΟΥ.
Ωραία τα χαμόγελα, ωραίες οι ενωτικές δηλώσεις, καλά τα νέα ξεκινήματα και τα γεφυρωμένα χάσματα του αμαρτωλού παρελθόντος. Να δούμε όμως και το δια ταύτα της συνάντησης ανάμεσα στο «τρίο», που ευαγγελίζεται το ευοίωνο «αύριο» του Παναθηναϊκού και ενώ μέχρι τώρα συνομιλούσε μέσω επιστολών και ραδιοφώνων μόνο και μόνο για να ανταλλάξει... αγάπες.
Εμείς απλά αναρωτιόμαστε, πως γίνεται μετά από τόσες εντάσεις, λόγια, κραξίματα και δημόσια ξεφτιλίσματα, να μπορούν να τα «βρούν»; Γιατί ακόμα δεν τα βρήκαν …και αυτό είναι σίγουρο …το άφησαν λέει για το καλοκαίρι, για να δουν τι θα απογίνει …
Η μεγάλη αλλαγή λοιπόν στον Παναθηναϊκό, είναι η αλλαγή Προέδρου. Ξήλωσαν τον Κωνσταντόπουλο που ήταν γλάστρα και τοποθέτησαν ομόφωνα τον Πατέρα που τους έφερε πέρσι το ντάμπλ με τους δικούς του μηχανισμούς…Πρόπερσι, τι τους έφερε;;;
Βάζοντας λοιπόν στην άκρη όλες τις «σάλτσες» και τον πολύ λογικό ενθουσιασμό για το «πάμε όλοι μαζί ενωμένοι» που προκύπτει από το ραντεβού κορυφής σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας και κρατώντας την ουσία του αποτελέσματος που βγαίνει από την συνάντηση, το μόνο ουσιαστικά καινούργιο για την φετινή σεζόν είναι ότι επιστρέφει στην προεδρία ο Νικόλας Πατέρας.
Με συνοπτικές διαδικασίες τέθηκε στο περιθώριο ο έτσι και αλλιώς αναιμικός Νίκος Κωνσταντόπουλος και επανατοποθετήθηκε ο άνθρωπος που βρισκόταν και την προηγούμενη διετία στον προεδρικό θώκο. Αυτό δεν είχε μόνο καλά, αρκεί να θυμηθεί τον πρώτο χρόνο...
Ξαναζεσταμένο φαγητό λοιπόν στον Παναθηναϊκό αυτή τη φορά….για να δούμε αυτή η «ευτυχία» πόσο θα κρατήσει;
Αλλαγή ιδιοκτησίας περίμεναν όλοι και αλλαγή προέδρου προέκυψε...και μάλιστα με όρους! Δηλαδή «άλλαξε ο Μανολιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».
Και βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την αλλαγή της ιδιοκτησίας του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, εδώ είχαμε πραγματική αλλαγή σκυτάλης. Εμείς στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ζήσαμε ιστορικές στιγμές ενότητας και ομοψυχίας, ο ΘΡΥΛΟΣ μας άλλαξε χέρια και από τον ένα Ηγέτη πήγε στον άλλο, τον Ευάγγελο Μαρινάκη. Και βέβαια δεν υπάρχει καμία ανησυχία για τον μεγαλομέτοχο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ο οποίος απλά εξακολουθεί να σχεδιάζει το αύριο του ΘΡΥΛΟΥ.
Ωραία τα χαμόγελα, ωραίες οι ενωτικές δηλώσεις, καλά τα νέα ξεκινήματα και τα γεφυρωμένα χάσματα του αμαρτωλού παρελθόντος. Να δούμε όμως και το δια ταύτα της συνάντησης ανάμεσα στο «τρίο», που ευαγγελίζεται το ευοίωνο «αύριο» του Παναθηναϊκού και ενώ μέχρι τώρα συνομιλούσε μέσω επιστολών και ραδιοφώνων μόνο και μόνο για να ανταλλάξει... αγάπες.
Εμείς απλά αναρωτιόμαστε, πως γίνεται μετά από τόσες εντάσεις, λόγια, κραξίματα και δημόσια ξεφτιλίσματα, να μπορούν να τα «βρούν»; Γιατί ακόμα δεν τα βρήκαν …και αυτό είναι σίγουρο …το άφησαν λέει για το καλοκαίρι, για να δουν τι θα απογίνει …
Η μεγάλη αλλαγή λοιπόν στον Παναθηναϊκό, είναι η αλλαγή Προέδρου. Ξήλωσαν τον Κωνσταντόπουλο που ήταν γλάστρα και τοποθέτησαν ομόφωνα τον Πατέρα που τους έφερε πέρσι το ντάμπλ με τους δικούς του μηχανισμούς…Πρόπερσι, τι τους έφερε;;;
Βάζοντας λοιπόν στην άκρη όλες τις «σάλτσες» και τον πολύ λογικό ενθουσιασμό για το «πάμε όλοι μαζί ενωμένοι» που προκύπτει από το ραντεβού κορυφής σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας και κρατώντας την ουσία του αποτελέσματος που βγαίνει από την συνάντηση, το μόνο ουσιαστικά καινούργιο για την φετινή σεζόν είναι ότι επιστρέφει στην προεδρία ο Νικόλας Πατέρας.
Με συνοπτικές διαδικασίες τέθηκε στο περιθώριο ο έτσι και αλλιώς αναιμικός Νίκος Κωνσταντόπουλος και επανατοποθετήθηκε ο άνθρωπος που βρισκόταν και την προηγούμενη διετία στον προεδρικό θώκο. Αυτό δεν είχε μόνο καλά, αρκεί να θυμηθεί τον πρώτο χρόνο...
Ξαναζεσταμένο φαγητό λοιπόν στον Παναθηναϊκό αυτή τη φορά….για να δούμε αυτή η «ευτυχία» πόσο θα κρατήσει;