
Αν παρατηρήσει κανείς το παιχνίδι του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ θα δει ότι τα περισσότερα κυλούν πάνω κάτω στο ίδιο μήκος κύματος…
Η ομάδα μπαίνει για περίπου 20 λεπτά αναγνωριστικά στο ματς, χωρίς να μπορεί να απειλήσει ιδιαίτερα. Στη συνέχεια μέχρι το φινάλε του ημιχρόνου, το ελέγχει το παιχνίδι και βγάζει φάσεις και γκολ. Στο ξεκίνημα του Β’ ημιχρόνου μπαίνει καλά και για 10-15 λεπτά κυριαρχεί.
Μετά κάνει μια κοιλιά για περίπου 15-20 λεπτά, όπου προσπαθεί να κρατήσει το ματς στα χέρια της. Στο τέλος δέχεται μια πίεση από τον αντίπαλο που χάνει και αναπόφευκτα τα παίζει όλα για όλα και ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ βγάζει φάσεις στην κόντρα, έστω και αν έχει αξιοποιήσει μόλις μια με τον Ριέρα στο ματς με την Κέρκυρα. Αλλά μέσα από την πίεση που ασκεί και το παιχνίδι «κόκκινη ρουλέτα», μπορεί να βγάλει φάσεις και ο αντίπαλος, όπως και ο Ηρακλής.
Η ομάδα μπαίνει για περίπου 20 λεπτά αναγνωριστικά στο ματς, χωρίς να μπορεί να απειλήσει ιδιαίτερα. Στη συνέχεια μέχρι το φινάλε του ημιχρόνου, το ελέγχει το παιχνίδι και βγάζει φάσεις και γκολ. Στο ξεκίνημα του Β’ ημιχρόνου μπαίνει καλά και για 10-15 λεπτά κυριαρχεί.
Μετά κάνει μια κοιλιά για περίπου 15-20 λεπτά, όπου προσπαθεί να κρατήσει το ματς στα χέρια της. Στο τέλος δέχεται μια πίεση από τον αντίπαλο που χάνει και αναπόφευκτα τα παίζει όλα για όλα και ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ βγάζει φάσεις στην κόντρα, έστω και αν έχει αξιοποιήσει μόλις μια με τον Ριέρα στο ματς με την Κέρκυρα. Αλλά μέσα από την πίεση που ασκεί και το παιχνίδι «κόκκινη ρουλέτα», μπορεί να βγάλει φάσεις και ο αντίπαλος, όπως και ο Ηρακλής.