ΚΟΛΕΒΑ: ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗ ΘΥΡΑ 7!

Η Έλενα Κόλεβα κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης για το ΓΑΥΡΟ εξέφρασε μια και μόνη απαίτηση … «να πάμε στη ΘΥΡΑ 7».

Η αρχηγός της ομάδας βόλεϊ Γυναικών του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ίσως να χρειαζόταν το ψυχολογικό «ντοπάρισμα» εν όψει της αναμέτρησης με τον Παναθηναϊκό, σήμερα στο γήπεδο του Ρέντη. Η 33χρονη διαγώνιος είναι… φονική μηχανή μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά ο σκοπός της είναι ιερός. Να βοηθήσει τις «ερυθρόλευκες» να κατακτήσουν τον πρώτο τίτλο του τμήματος. Και τον δεύτερο και τον τρίτο και ούτω καθ’ εξής.

--Με την εξαίρεση της πασαδόρου Μάγια Ογκνιένοβιτς, η ομάδα είναι πλήρης για τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Νιώθετε έτοιμες;



«Η Μάγια είναι η μισή ομάδα, αλλά πιστεύω ότι και χωρίς αυτή είμαστε έτοιμες. Ισως όχι στο 100% αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μόνο και μόνο η σκέψη ότι θα παίξουμε με τον Παναθηναϊκό μας γεμίζει αδρεναλίνη. Είμαστε πανέτοιμες για το ντέρμπι. Όλες οι κοπέλες θέλουν να αποδείξουν γιατί ήρθαν. Οι παλιές, είμαστε θυμωμένες από πέρσι».

--Γιατί θυμωμένες;
«Γιατί θέλαμε τόσο πολύ να έχουν εξελιχθεί αλλιώς τα πράγματα αλλά ο Παναθηναϊκός είχε πιο ολοκληρωμένη ομάδα. Διέθεταν λύσεις στον πάγκο, μπορούσαν να κάνουν αλλαγές στα δύσκολα. Εμείς είχαμε τόσους τραυματισμούς… Αν το παίρναμε, θα ήταν θαύμα. Κάποια στιγμή ήμασταν όντως κοντά. Ο Παναθηναϊκός δεν έπαιζε το καλύτερο βόλεϊ που μπορούσε στα πλέι οφ. Οταν όμως χρειαζόμασταν βοήθεια, σε ένα σερβίς, σε μία υποδοχή, δεν την είχαμε. Δεν υπήρχε από μηχανής θεός για εμάς.»

--Και φέτος τι έχει αλλάξει;
«Η ομάδα είναι πλήρης. Κάθε κοπέλα έχει το δικό της κίνητρο για να δείξει τι μπορεί να κάνει. Όλες μαζί έχουμε το συλλογικό στόχο, που είναι να πάμε την ομάδα όσο πιο ψηλά γίνεται».

--Υπάρχει κόλπο για να έρθουν οι επιτυχίες;
«Το μεγάλο μυστικό είναι να ζήσουμε με την πίεση όλη τη σεζόν και να την ξεπεράσουμε. Να την μετατρέπουμε σε κάτι θετικό, όχι να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα. Αν νιώσεις άγχος στο τελευταίο ματς, όταν διακυβεύονται οι τίτλοι, τότε το έχασες το παιχνίδι. Στον περσινό πρώτο τελικό των πλέι οφ, όταν προηγηθήκαμε 2-0, τότε ήρθε η πίεση. Όταν πλησιάσαμε τόσο πολύ, φάνηκε ότι δεν ήμασταν έτοιμες να κερδίσουμε. Εγώ δεν έχω πρόβλημα με την πίεση. Εχω μάθει να ζω με αυτή και νομίζω ότι την αξιοποιώ δημιουργικά, αλλά για πολλές από τις νέες κοπέλες ήταν δύσκολο».

--Γιατί αποφάσισες να μείνεις στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ;
«Αποφάσισα να μείνω γιατί πιστεύω ότι μπορούμε να κερδίσουμε τίτλους. Εχω προαίσθημα, κάτι σαν ντεζαβού. Γενικά, δεν μου αρέσει να αφήνω πράγματα στη μέση. Είμαι τοξότης στο ζώδιο κι έτσι όταν σημαδεύω, δεν αφήνω τον στόχο (γέλια). Πέρσι ξεκινήσαμε να χτίζουμε ένα σύνολο και φέτος, παρότι υπάρχουν πολλές νέες παίκτριες, αισθανόμαστε ήδη σαν να είμαστε μαζί καιρό».

--Είσαι μία αθλήτρια με παραστάσεις από κορυφαία πρωταθλήματα. Η περσινή απόφασή σου να έρθεις στην Ελλάδα και τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ πώς ελήφθη;
«Το παρελθόν δεν έχει σημασία. Μόνο το παρόν και το μέλλον. Δεν σκέφτομαι τι κέρδισα αλλά τι θα κερδίσω. Υπεύθυνος που ήρθα είναι ο Γιάννης Νικολάκης. Αυτός με έπεισε. Γνώριζα ότι ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα ενώ για την ομάδα βόλεϊ Γυναικών ήξερα ότι είχαν αγωνιστεί εδώ η Σέκολο, η Λεχτόνεν. Μεγάλες αθλήτριες, που θέλουν να κερδίζουν και έχουν φιλοδοξίες. Αποφάσισα να έρθω. Σε όλο τον κόσμο όταν λες «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ», ξέρουν πόσο μεγάλος σύλλογος είναι. Είναι μεγάλη τιμή που τελικά, με τη δεύτερη προσπάθεια, βρέθηκα στην ομάδα».

--Τι εννοείς με τη δεύτερη προσπάθεια;
«Γνωρίζετε ότι αυτή δεν είναι η δεύτερη χρονιά μου στην Ελλάδα, αλλά η τρίτη. Έχω αγωνιστεί και στον Βύρωνα, το 2000-2001, αλλά αυτό που δεν είναι γνωστό είναι ότι τότε είχα έρθει στην Ελλάδα για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Ήταν η πρώτη μου ομάδα όταν αποφάσισα να αφήσω τη Βουλγαρία και ήμουν ενθουσιασμένη με την προοπτική, αλλά δυστυχώς κάτι έγινε την τελευταία στιγμή και τελικά πήγα στον Βύρωνα. Ήταν η πρώτη μου ομάδα λοιπόν και ίσως να είναι η τελευταία.

--Τελευταία; Σκέφτεσαι να σταματήσεις το βόλεϊ;
«Όχι, δεν το σκέφτομαι ακόμα γιατί δεν έχω βρει άλλη δουλειά να μου δίνει τόση αδρεναλίνη σαν το βόλεϊ. Αλλά, πού ξέρετε, μπορεί να μείνω και μετά το τέλος της φετινής χρονιάς».

--Εθισμένη στην αδρεναλίνη λοιπόν…
«Όσο πιο δύσκολο είναι το παιχνίδι, τόσο καλύτερα για εμένα. Δεν ξέρω ποιο κίνητρο θα με κάνει να σταματήσω. Αν είμαι σε καλή κατάσταση, ποιος ξέρεις τι θα γίνει… Η ζωή, εξάλλου, με έχει μάθει να μην κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια.

--Ας επανέλθουμε στον κύριο Νικολάκη. Τον εκτιμάς πολύ.
«Δεν ξέρω αν μπορώ να δουλέψω με άλλον κόουτς στην Ελλάδα. Είναι πολύ καλός σαν προπονητής και εξαιρετικός στο να σου δίνει κίνητρο. Ηταν κι ένας πολύ μεγάλος λόγος για να μείνω στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ.

--Ενδιαφέρον, πάντως, είχε δείξει και ο Παναθηναϊκός αλλά δεν προχώρησε.
«Δεν φτάσαμε ποτέ σε διαπραγματεύσεις. Δεν το ήθελα, εξάλλου. Πρώτα θα μιλούσα με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και μετά με όλους τους υπόλοιπους. Δεν ήταν σωστό να συζητάω και με τους δύο. Δεν ήθελα να τους βάλω σε διαδικασία πλειστηριασμού. Όταν μίλησα με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, συμφώνησα αμέσως. Πρώτα θέλω να κερδίσω τίτλο με την ερυθρόλευκη φανέλα και μετά βλέπουμε».

--Οι σχέσεις σου με τις συμπαίκτριές σου;
«Είναι εξαιρετικές. Πολλές φορές πάμε όλες μαζί για καφέ. Ζητούν τη γνώμη μου κι εγώ τις αγαπώ όλες. Όταν λειπω καμία φορά από την προπόνηση, την επομένη άλλες με ρωτούν πού ήμουν και μου λένε να μην λείψω ξανά. Εχω ξεχωριστή σχέση με κάθε παίκτρια. Εξάλλου, είμαι η αρχηγός και η πιο μεγάλη στην ομάδα.

--Πώς βρίσκεις τη ζωή στην Ελλάδα;
«Είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα απ’ ό,τι είχα συνηθίσει, κυρίως στην Ιταλία, όπου έχω ζήσει πολλά χρόνια. Ο τρόπος που δουλεύεις εκεί είναι πολύ διαφορετικός. Και ο τρόπος ζωής, τα σπίτια, η κίνηση. Ηταν ένας καινούργιος κόσμος για εμένα, αλλά προσαρμόζομαι πολύ γρήγορα. Μου αρέσουν πολλά πράγματα εδώ. Ο καιρός, ήλιος, το φαγητό, η μουσική, ο τρόπος ζωής, οι άνθρωποι. Είναι από τα πράγματα που με βοήθησαν να εγκλιματιστώ πολύ γρήγορα. Κρατάω μόνο τα θετικά και δεν σκέφτομαι τα αρνητικά».

--Ναι, αλλά παρότι σου αρέσει ο καλός καιρός, πήρες την απόφαση να πας στη Ρωσία και τη Νόβι Ουρενγκόι.
«Βρέθηκα σε ένα μέρος 40 χιλιόμετρα από τον Βόρειο Πόλο. Μόλις έφτασα, κοίταξα τη θερμοκρασία και ήταν -52 βαθμοί Κελσίου! Άλλη ζωή, τελείως. Είναι όμως ένα μέρος πολύ πλούσιο, από εκεί φεύγει το γκάζι για όλο τον κόσμο και υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για το βόλεϊ. Ηταν πολλά τα χρήματα, αλλά δεν άντεξα περισσότερες από πενήντα ημέρες. Εκεί βεβαιώθηκα για κάτι που πάντα πίστευα. Τα λεφτά δεν είναι το παν στη ζωή. Επέστρεψα στην Πιατσέντσα».

--Θέλεις να κάνεις κάποια ευχή για τη νέα χρονιά;
«Δεν είναι ευχή αλλά ελπίδα. Ελπίζω αυτή τη χρονιά να σταθούν δίπλα μας οι φίλαθλοι. Όταν είδα στους τελικούς των Ανδρών την ατμόσφαιρα, δεν το πίστευα. Τραβούσα βίντεο για να έχω ντοκουμέντα! Φέτος ελπίζω ότι θα έρχονται και σε εμάς. Χρειαζόμαστε τη βοήθειά τους, όχι για να αισθανθούμε εμείς σημαντικές αλλά για τον Ολυμπιακό. Αν κερδίσουμε τίτλους, δεν θα τους κερδίσει η Κόλεβα ή η «Χ» Κόλεβα, αλλά ο σύλλογος μας. Κάθε μέρα πάμε στην προπόνηση και δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να είμαστε όσο καλύτερες γίνεται για την ομάδα μας. Πρέπει να έχουμε τον κόσμο κοντά μας. Γι’ αυτούς παίζουμε, όχι για εμάς».