ΜΠΕΛΚΟΥΜ: ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Η Ίφκε Φαν Μπέλκουμ στη συνέντευξή της στον «ΓΑΥΡΟ» έδειξε, και τον συντάκτη του, Λευτέρη Ελευθερίου, ότι «πεινάει» για τίτλους με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, ήταν απόλυτη όσο αφορά τις φιλοδοξίες και τους στόχους της.

Η Ολλανδή, που από τη Δευτέρα έχει ξεκινήσει προπονήσεις για λογαριασμό του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, είναι γνωστή στον κόσμο του παγκόσμιου γουότερ πόλο, για τα κατορθώματά της στο νερό και, κακά τα ψέματα, είναι η μοναδική πολίστρια που παίζει στην Α1 πόλο Γυναικών και η οποία έχει κατακτήσει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο!

Η Ολλανδία, το 2008, έγραψε τη δική της ιστορία στο Πεκίνο, κάνοντας μία εκπληκτική πορεία μέχρι την κορυφή του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ θρόνου και η Φαν Μπέλκουμ ήταν ο πυλώνας της ομάδας. Την περυσινή σεζόν κατέκτησε το LEN Trophy με τον Εθνικό, ενώ ήταν η ηγέτιδα μίας «φρέσκιας» εθνικής ομάδας, που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Ζάγκρεμπ.

Γνώριζες τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ πριν έρθεις στην Ελλάδα; «Ναι, τον γνώριζα. Μετά ήρθα στον Εθνικό. Και το καλοκαίρι, που αποφάσισα ότι θα φύγω, μου έκανε πρόταση ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και συμφώνησα να έρθω».

Πώς προτίμησες τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ; «Μου μίλησαν ο Χάρης Παυλίδης και η Αλέκα Καλογερά και με έπεισαν να έρθω».

Στον Εθνικό ήταν δύσκολη η κατάσταση, ε; «Ο προηγούμενος χρόνος με τον Εθνικό ήταν δύσκολος, από την οικονομική άποψη, αν και πέρασα πολύ καλά».

Σου χρωστάνε ακόμα λεφτά; «Ναι, αλλά χρωστάνε σε όλες τις κοπέλες, όχι μόνο σε μένα. Καταλαβαίνω τι γίνεται, η κατάσταση δεν είναι εύκολη, αλλά είναι φυσιολογική, με βάση την οικονομική κρίση».

Και έτσι ήρθε ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Πώς και αποφάσισες να μείνεις στην Ελλάδα; «Τον Ιούνιο μίλησα με τον Χάρη Παυλίδη και μου εξέφρασε το ενδιαφέρον του».

Ήταν καλή η προσφορά του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ; «Ναι ήταν πολύ καλή».

Ήταν καλύτερη από εκείνη που σου έκανε ο Εθνικός; «Όχι, ήταν στο ίδιο επίπεδο».

Πιστεύεις ότι μπορείτε να κατακτήσετε το Τσάμπιονς Καπ και το πρωτάθλημα Ελλάδος με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ; «Ναι».

Αλήθεια; «Ναι. Αν δεν το πίστευα, δεν θα ερχόμουν καθόλου στην ομάδα. Θέλουμε και μπορούμε να κατακτήσουμε τα πάντα».

Στα 22 της, η χαρισματική μικρή Ολλανδέζα- και… ιπτάμενη- ήταν μέλος της εθνικής ομάδας, του Ρόμπιν Φαν Γκάλεν που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Μία τεράστια επιτυχία, που ήρθε σχεδόν ουρανοκατέβατη, διότι ουδείς την περίμενε. Αλλά το κλίμα αντιστράφηκε και μέσα στην ομάδα. Ο προημιτελικός με την Ιταλία είναι, για την Ολλανδή all around παίκτρια, που παίζει όπου τη χρειαστεί η ομάδα της, το σημείο «κλειδί» για να φθάσει σε αυτήν την επιτυχία το πόλο της πατρίδας της.

Χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, το όνειρο κάθε αθλητή; «Για εμάς ήταν μία τεράστια επιτυχία το χρυσό μετάλλιο στο Πεκίνο. Νομίζω ότι ήταν μία στιγμή την οποία θα θυμάμαι για πάντα στη ζωή μου.

Ποια ήταν η κορυφαία στιγμή της διοργάνωσης για σένα; Ποια στιγμή, αν σου έλεγαν να την αφηγηθείς, θα το έκανες ευχαρίστως; «Τον προημιτελικό με την Ιταλία. Εκεί νιώσαμε ότι αξίζουμε το κάτι παραπάνω. Όταν πήγαμε στην παράταση και στα πέναλτι και, τελικά, πήραμε τη νίκη».

Δεν είχατε κερδίσει ξανά ματς έτσι στο τέλος μίας διοργάνωσης; «Όχι. Τότε κερδίσαμε την αυτοπεποίθησή μας και προχωρήσαμε μέχρι το τέλος».

Υπάρχει ποσοστό τύχης σε αυτήν την επιτυχία; «Φυσικά και υπάρχει. Δεν θα γινόταν να μην υπήρχε. Αλλά ήμαστε μία ομάδα με παίκτριες που προπονούνταν μαζί δύο χρόνια, κάθε μέρα, πρωί βράδυ. Προπονηθήκαμε σκληρά και αυτό σε ησυχάζει, γιατί λες ότι αν δεν είναι αρκετό, τίποτα δεν είναι. Οπότε μπαίνεις μέσα και παίζεις».

Ποια είναι η πιο δύσκολη διοργάνωση; Το Παγκόσμιο, το Ευρωπαϊκό ή οι Ολυμπιακοί Αγώνες; «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Παίζεις έξι παιχνίδια και πρέπει να παίξεις σε όλα καλά».

Πάντως και το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ήταν μεγάλη επιτυχία... «Φυσικά και ήταν».

Ποια είναι η διαφορά που έχει ο Ρόμπιν Φαν Γκάλεν και ο Μάουρο Μαουτζέρι; Τι έκανε ο προηγούμενος προπονητής της εθνικής Ολλανδίας και τι κάνει ο Ιταλός τώρα; «Ο Φαν Γκάλεν είχε μία έτοιμη ομάδα, ενώ ο Μαουτζέρι έπρεπε πρώτα να τη «χτίσει», διότι είναι νέα ομάδα με 17χρονες παίκτριες. Εγώ είμαι από τις μεγαλύτερες και είμαι 24 χρονών. Είναι πολύ έξυπνος και τα καταφέρνει.

Για τον Χάρη Παυλίδη, αυτές τις λίγες μέρες που τον έχεις γνωρίσει, τι γνώμη έχει σχηματίσει; «Δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά. Αλλά μας ζητάει διαφορετικά πράγματα. Στο πώς να μπλοκάρεις το σουτ σου, στην παίκτρια παραπάνω, στην παίκτρια λιγότερη.

Η προετοιμασία πώς είναι; «Δεν είναι εύκολη, αλλά σιγά σιγά συνηθίζω.

Παίζεις και με πέντε «ασημένιες» πρωταθλήτριες Ευρώπης; «Ναι, πολύ ταλαντούχες παίκτριες.

Είστε φίλες; «Δεν είμαστε ακόμα φίλες, τώρα γνωριζόμαστε. Εκτός από τη Μαρία (σ.σ. Τσουρή) και τη Νίκη (σ.σ. Κουγιουμτζή), που ήμαστε στον Εθνικό».

Όταν κατακτήσατε το χρυσό μετάλλιο, τι έγινε στην Ολλανδία; Επηρέασε το πόλο Γυναικών αυτή η επιτυχία; «Νομίζω πως ναι. Ήρθαν άνθρωποι στο αεροδρόμιο να μας υποδεχθούν και να μας συγχαρούν και μετά από δύο μέρες πήγαμε και είδαμε τη βασίλισσα.

Όσον αφορά στο παιχνίδι στη χώρα; «Την επόμενη χρονιά ασχολήθηκαν 250 κορίτσια με το άθλημα, απ’ ό,τι πενήντα, που ήταν κανονικά, άρα νομίζω πως σημειώθηκε πρόοδος.

Στον Πειραιά η Φαν Μπέλκουμ κατέφθασε το 2008, για λογαριασμό του Εθνικού και οι «κυανόλευκοι» δεν το μετάνιωσαν. Το περυσινό Len Trophy ήταν η απόδειξη, με την Ολλανδή να παίζει καταπληκτικά. Όταν ρωτήθηκε, βεβαίως, για το λάθος της Οικονομοπούλου στον τελικό με τη Χαντίκ Μανζίσκ, η Φαν Μπέλκουμ γέλασε σε στυλ «περίμενα αυτήν την ερώτηση». Και συμπλήρωσε ότι «ίσως μπερδεύτηκε, αλλά εμείς ήμαστε καλή ομάδα και διορθώσαμε το λάθος στα πέναλτι». Με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ αισθάνεται ότι ανέβηκε επίπεδο, αλλά «πέρυσι δεν είχαμε την πολύ μεγάλη διαφορά». Η ίδια φέτος μένει στο κέντρο του Πειραιά, ενώ πέρυσι στον Εθνικό έμενε στο Παλαιό Φάληρο. Στη μεγάλη πόλη, μία 24χρονη Ολλανδή που απαντάει στο τηλέφωνό της με «ορίστε» και σε ρωτάει «τι κάνεις;».

Στην Ολλανδία έχετε πάρκα και πρασινάδα... «Εκεί βρέχει συχνά, για αυτό και είναι όλα πράσινα. Εδώ έχει πολύ ήλιο και μου αρέσει αυτό.

Ήθελες, όταν έπαιζες πόλο στην Ολλανδία, να ζήσεις την περιπέτεια να παίξεις σε άλλη χώρα; «Ναι, μου άρεσε αυτή η ιδέα. Στη χώρα μου πας το πρωί στην προπόνηση και μένεις στο προπονητικό κέντρο μέχρι το βράδυ, που γυρνάς στο σπίτι. Εδώ, στην Ελλάδα, μπορείς να κάνεις πράγματα με την ομάδα σου, να βγεις με τις συμπαίκτριές σου. Εδώ ζω κοντά στην πισίνα που κάνουμε προπόνηση.

Πότε άρχισες να ασχολείσαι με το πόλο; «Όταν ήμουν 10 χρονών. Έπαιζε η μεγάλη αδελφή μου πόλο και με παρότρυνε να πάω.

Παίζει ακόμα; "A! Ναι, στην Ολλανδία. Και η μικρή αδελφή μου¨".

Ποια άλλα αθλήματα σου αρέσουν; «Μου αρέσει το βόλεϊ, το χάντμπολ, άντε και το ποδόσφαιρο.

Στο βόλεϊ είχατε σπουδαία ομάδα Ανδρών.. "A,Ναι, ήταν όντως πολύ δυνατή. Μετά δεν βγάλαμε παίκτες και για αυτό έχει σημειώσερι πτώση η ομάδα".

Πάντως, ούτε πόλο Ανδρών έχετε ποιοτικό… «Για την ανδρική ομάδα δεν έχουμε παίκτες που μπορούν να βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο. Διότι οι Γυναίκες μπορεί να είναι πολύ καλές σε μικρή ηλικία, ενώ οι Άντρες χρειάζονται πολλή προπόνηση για να φθάσουν να είναι παγκόσμιας κλάσης. Λεφτά δεν υπάρχουν και προπόνηση δεν γίνεται.