Με αφορμή την αποψινή αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Βίρτους Ρόμα, ο άλλοτε αρχηγός της ομάδας μπάσκετ του Θρύλου, Γιώργος Σιγάλας, μίλησε στην εφημερίδα "ΓΑΥΡΟΣ" για τις αναμνήσεις του και στάθηκε στην παρουσία του κόσμου :
"Η βασική ανάμνησή μου είναι πως ενώ βρισκόμασταν σε μία ξένη χώρα, η Ρώμη είχε γίνει... άντρο του Ολυμπιακού. Ήταν τόσο μεγάλη η προσέλευση του κόσμου μας που δεν αισθανθήκαμε ούτε μία στιγμή πως παίζαμε εκτός έδρας. Αυτό δεν το νιώσαμε μόνο εμείς, αλλά το έζησαν και οι υπόλοιπες ομάδες (Ολίμπια Λιουμπλιάνα, Βιλερμπάν, Μπαρτσελόνα), όλες αξιόμαχες και ανταγωνιστικές. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε όλα αυτά που βλέπαμε, όλα αυτά που βέβαια συμβαίνουν όπου υπάρχει ο εκπληκτικός κόσμος του Ολυμπιακού".
Για το φάιναλ φορ, τόνισε: "Ήμασταν η καλύτερη ομάδα απ’ όλες. Υπήρχε μια ηρεμία στην ομάδα. Όλο αυτό το έβγαλε και έδωσε τον καλύτερο εαυτό της μέσα στο γήπεδο. Η Μπαρτσελόνα έπαιζε στον τελικό για πέμπτη φορά στην ιστορία της, αλλά εμείς ήμασταν καλύτεροι εκείνη τη χρονιά. Φάνηκε τυχερή η Ρώμη για τον Ολυμπιακό, αφού η τρίτη φορά στον τελικό για εμάς αποδείχθηκε και… φαρμακερή".
Για την επιτυχία,σχολίασε: "Ήταν η ολοκλήρωση. Ήρθε με τον καλύτερο τρόπο ύστερα από δύο τελικούς με την Μπανταλόνα στο Τελ-Αβίβ το ’94 και τη Ρεάλ στη Σαραγόσα το ’95, οπότε φτάσαμε στην πηγή και δεν ήπιαμε νερό. Έφυγα την επόμενη χρονιά. Από τα δέκα μου χρόνια στον Ολυμπιακό δεν υπήρχε τίποτα καλύτερο να προσδοκώ να ζήσω. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα!"
"Η βασική ανάμνησή μου είναι πως ενώ βρισκόμασταν σε μία ξένη χώρα, η Ρώμη είχε γίνει... άντρο του Ολυμπιακού. Ήταν τόσο μεγάλη η προσέλευση του κόσμου μας που δεν αισθανθήκαμε ούτε μία στιγμή πως παίζαμε εκτός έδρας. Αυτό δεν το νιώσαμε μόνο εμείς, αλλά το έζησαν και οι υπόλοιπες ομάδες (Ολίμπια Λιουμπλιάνα, Βιλερμπάν, Μπαρτσελόνα), όλες αξιόμαχες και ανταγωνιστικές. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε όλα αυτά που βλέπαμε, όλα αυτά που βέβαια συμβαίνουν όπου υπάρχει ο εκπληκτικός κόσμος του Ολυμπιακού".
Για το φάιναλ φορ, τόνισε: "Ήμασταν η καλύτερη ομάδα απ’ όλες. Υπήρχε μια ηρεμία στην ομάδα. Όλο αυτό το έβγαλε και έδωσε τον καλύτερο εαυτό της μέσα στο γήπεδο. Η Μπαρτσελόνα έπαιζε στον τελικό για πέμπτη φορά στην ιστορία της, αλλά εμείς ήμασταν καλύτεροι εκείνη τη χρονιά. Φάνηκε τυχερή η Ρώμη για τον Ολυμπιακό, αφού η τρίτη φορά στον τελικό για εμάς αποδείχθηκε και… φαρμακερή".
Για την επιτυχία,σχολίασε: "Ήταν η ολοκλήρωση. Ήρθε με τον καλύτερο τρόπο ύστερα από δύο τελικούς με την Μπανταλόνα στο Τελ-Αβίβ το ’94 και τη Ρεάλ στη Σαραγόσα το ’95, οπότε φτάσαμε στην πηγή και δεν ήπιαμε νερό. Έφυγα την επόμενη χρονιά. Από τα δέκα μου χρόνια στον Ολυμπιακό δεν υπήρχε τίποτα καλύτερο να προσδοκώ να ζήσω. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα!"