ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΝΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ!

Για πια ψυχή και καρδιά μιλάνε στον Παναθηναϊκό; Το μόνο που αποδεικνύεται είναι ότι υπάρχει διαιτητική ψυχή!

Οι διαιτητές είτε με τη θέλησή τους είτε κατά λάθος ευνοούν τον Παναθηναϊκό και έχουν το «δικαίωμα» από εκεί και πέρα να διατρανώνουν πως έχουν ψυχή, καρδιά και... συκώτι. Μια πρόχειρη ματιά, πάντως, καταδεικνύει και με το παραπάνω πως ο ΠΑΟ έχει την αμέριστη εύνοια της διαιτησίας εδώ και πάρα μα πάρα πολλά χρόνια και σε καίρια σημεία των αγώνων μας.

Στο 2-2 της Λεωφόρου το 2004, στο πρωτάθλημα που κρίθηκε από μια απόφαση του Δούρου, αποβάλλεται μόνο ο Τζιοβάνι, όχι ο Κυργιάκος και ο Θρύλος μένει με δέκα παίκτες, με αποτέλεσμα να ισοφαριστεί. Το 2006 από εκεί και πέρα, στο 3-2, σε ματς όπου ο Θρύλος κάνει ανατροπή με δικά του άντερα και όχι με διαιτητικά, ο βάζελος προηγήθηκε με ανύπαρκτο πέναλτι του Αντώνη στον Παπαδόπουλο. Ήδη, δηλαδή είχε υπάρξει η... πτώση του Έλληνα επιθετικού πριν την επαφή του με τον πορτιέρο μας.

Κι όμως, παρά το ανύπαρκτο πέναλτι στο οποίο ευστόχησε ο Γκονζάλες, ο ΘΡΥΛΟΣ σημείωσε μετά τρία γκολ και επικράτησε εν τέλει με 3-2. Για να μην πούμε τί έγινε στις 13 Ιανουαρίου του 2008. Ο Θρύλος αντιμετωπίζει τον ΠΑΟ στο Ναό και βρίσκεται πίσω στο σκορ από γκολ του Εντόι. Μόνο που στο γύρισμα του Σαλπιγγίδη, η μπάλα είχε περάσει άουτ. Όπως τότε που το φάγαμε από τη Λάτσιο στη Ρώμη για το Τσάμπιονς Λιγκ, στη νίκη μας με 2-1. Κι όμως, κανείς δεν το είδε.

Τα φετινά τα είδαμε. Αλλά ξέρετε ποια είναι η μεγάλη διαφορά; Πως ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ακόμα κι όταν αδικείται, προσπαθεί και κερδίζει τις περισσότερες φορές. Αυτοί, χρειάζονται την αμέριστη βοήθεια του διαιτητή για να τα καταφέρουν.

Και φυσικά θα σειόταν όλη η Ελλάδα αν αυτά που γίνονται υπέρ του ΠΑΟ, γίνονταν υπέρ του ΘΡΥΛΟΥ.

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ.