ΠΩΣ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΡΟΛΟΙ…

Ο Βαλβέρδε είναι στην ευχάριστη θέση, να διαθέτει ένα πολύ πλήρες ρόστερ. Οι παίκτες θέλουν να παίζουν όλοι και θεωρούν εαυτούς κορυφαίους. Ο Ισπανός είναι αυτός που πρέπει να κάνει τις επιλογές και φυσικά να διατηρήσεις τις ισορροπίες και εδώ είναι η σωστή διαχείριση.

Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα με το Πάντελιτς αλλά και με τον Νέμεθ. Από τη μια ο Σέρβος είναι τόσο μεγάλος σκόρερ που δεν γίνεται να μην παίρνει χρόνο συμμετοχής για να είναι πάντα «ζεστός». Και από την άλλη ο Ούγγρος είναι πάστα εξαιρετικού ποδοσφαιριστή και κυρίως σύγχρονου επιθετικού. Θέλει παιχνίδια για να βγάλει το ταλέντο του, ο Βαλβέρδε το βλέπει και όσο περνάει ο καιρός θα το αξιοποιεί περισσότερο. Ο Φουστέρ είναι η επιτομή του παίκτη που συνδέει μεσαία γραμμή και επίθεση. Κάποιες στιγμές είναι άχαρος ο ρόλος του, αλλά πολύ σημαντικός για τη λειτουργία της ομάδας. Ο κόσμος δικαιολογημένα δεν βλέπει αυτό που βλέπει ο Βαλβέρδε, αλλά αν το έβλεπε, τα διπλώματα προπονητικής θα τα είχαν εκατομμύρια άνθρωποι… Το πόσο μεγάλο ταλέντο είναι ο Φετφατζίδης δεν θα το αναλύσουμε τώρα, το βλέπει ο καθένας. Ο Βαλβέρδε τον έκανε βασικό χωρίς δεύτερη σκέψη και δικαιώνεται.

Εκεί που πραγματικά προβληματίζεται ο Ισπανός τεχνικός είναι η περίπτωση του Ρόμενταλ. Ο Δανός κουβαλάει μια τεράστια καριέρα, αλλά για την ώρα δυσκολεύεται να βγάλει αυτά που προφανώς μπορεί και φυσικά ζητάει ο προπονητής του. Είναι λογικό και ο ίδιος να εκνευρίζεται που δεν έχει το χρόνο που θέλει, αλλά και ο Βαλβέρδε να είναι διστακτικός μαζί του, αφού δεν βλέπει αυτά που θέλει. Ο συγκεκριμένος κρίκος είναι για την ώρα και ο μόνος αδύναμος.