ΙΒΚΟΒΙΤΣ: ΦΕΤΟΣ ΚΟΜΜΕΝΑ ΤΑ ΓΕΛΑΚΙΑ ...ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΑΛΙ!

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στην εφημερίδα «Πρωταθλητής» όπου μίλησε για όλους και για όλα:

Υπήρξατε μπασκετμπολίστας για 10 χρόνια με καριέρα στην Ραντνίσκι! Τι θυμάστε από εκείνη την εποχή και πως κρίνετε τον εαυτό σας ως αθλητή;

Ως παίκτης εκείνη την περίοδο έκανα μια δυνατή προσπάθεια! Είχα ταλέντο και καταλάβαινα καλά το μπάσκετ. Είχα ένα προπονητή, που ήταν ο πρώτος που έβαλε νέα πράγματα στην μεθοδολογία των προπονήσεων και τα παιχνίδια. Με βοήθησε αρκετά, αλλά περισσότερο από όλους με «οδήγησε» ο αδελφός μου. Ζούσαμε σε μια εποχή και σε μια περιοχή, που δεν υπήρχε τότε επαγγελματικό μπάσκετ. Κάποιοι θυμάμαι που έπαιζαν βόλεϊ τον χειμώνα. Το καλοκαίρι ήταν καιρός για μπάσκετ! Το πρώτο πρωτάθλημα μπάσκετ έγινε το 1967. Τότε ήμουν 25 χρονών!

Ο αδελφός σας; Θεωρείται θρύλος του μπάσκετ στην πατρίδα σας.

Να με συγχωρήσουν οι υπόλοιποι αλλά ειλικρινά δεν υπήρχε ταλέντο σαν τον αδερφό μου! Τόσο στο μπάσκετ, όσο και στην προπονητική. Είχε ιδέες. Μου ζήτησε να τον βοηθήσω και λειτουργούσε περίπου σαν… έφορος. Ο τότε προπονητής μου ο Γκόραν ο Τσένιτς ήθελε να συνεχίσω το μπάσκετ. Είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο και τις σπουδές μου στη Γεωλογία. Δεν είχα, όμως, διάθεση να φύγω από το Βελιγράδι και αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να δουλέψω πάνω σε αυτό που σπούδασα. Μου έκανε μια πρόταση να οργανώσουμε μαζί μια ακαδημία στην Ραντνίσκι, που έχει τεράστιο φυτώριο παραγωγής διαχρονικά. Δέχτηκα. Ήταν το 1971! Πέρασα το φυσικό πρόγραμμα του κόουτς, ξεκίνησα με τους νέους. Η πρώτη επιτυχία μας ήταν το ευρωπαϊκό εφήβων το 1973! Μετά έγινα επαγγελματίας προπονητής. Ο αδελφός μου είχε τελειώσει πολύ καλό προπονητικό σχολείο. Πάντα λέω ότι όσα πρότεινε ήταν μπροστά! Έφερε το 1970 καινούριες ιδέες από τις ΗΠΑ! Ό,τι και αν έκανε είχε ταλέντο. Ξεκινούσε να τραγουδάει και ήταν καλύτερος και από τον Ρέι Τσαρλς! Έπαιζε όποιο μουσικό όργανο μπορούσε να φανταστείς. Ήταν τόσο έξυπνος που μάλλον για αυτό δεν τον ενδιέφερε το σχολείο!

Θυμάστε την πρώτη φορά, την αφορμή που το μπάσκετ τράβηξε το ενδιαφέρον σας;

Ήμουν στα 13 μου. Απέναντι από το σπίτι μου ήταν το σωματείο της Ραντνίσκι! Θυμάμαι σαν τώρα την πρώτη μου προπόνηση σε ένα μικρό γήπεδο, που είχε μόνο ένα κανονικό καλάθι! Είχε ακόμα δύο μπασκέτες για μονά, είχε γήπεδα για βόλεϊ και πάλη. Μόνο που δεν με άφησαν οι δικοί μου να κάνω μποξ! Ο πατέρας μου ήταν ένας πραγματικός επιστήμονας και δεν καταλάβαινε γιατί εμείς όλη την μέρα σουτάραμε μια μπάλα… Κρυβόταν και μας κοιτούσε! Θυμάμαι που αναρωτιόταν μιλώντας στη μάνα μου τι μας αρέσει στο να χοροπηδάμε και να πετάμε μια μπάλα! Το 1961 που ήμουν έφηβος κερδίσαμε το πρώτο ευρωπαϊκό στο Βελιγράδι! Τότε οι Σοβιετικοί έκαναν την διαφορά με τα ψηλά κορμιά. Ποιος μπορούσε να σταματήσει τότε τον Κρουμς;

Πάντα η Γιουγκοσλαβία ήταν εξαιρετική σε όλα τα ομαδικά αθλήματα! Μπάσκετ, ποδόσφαιρο, πόλο, βόλεϊ. Μια μικρή χώρα… Πως το εξηγείτε αυτό το φαινόμενο;

Έχετε δίκιο! Άλλαξαν οι εποχές πλέον… Εμείς δεν είχαμε παιδικά παιχνίδια, κομπιούτερ και όλα αυτά. Μόνο μια μπάλα είχαμε να διασκεδάζουμε, από το πρωί ως το βράδυ! Να ξέρετε πως όταν ήμουν μικρός, άκουγα ότι είχε βγάλει τα μεγαλύτερα ονόματα σαν ταλέντα η Ελλάδα! Ο Ρουμπάνης, ο Ματθαίου, ο Στεφανίδης. Εμείς δεν είχαμε τόσους γνωστούς παίκτες! Το μόνο που είχαμε είναι ενότητα, καλά μπασκετικά σχολεία και από εκεί δεν έφευγε κανένα παιδί. Αν δεν πετύχαμε στα ατομικά αθλήματα, εκεί μας λείπει η επιστήμη, όχι το ταλέντο και η καρδιά. Είχαμε τον Σλοβένο Τσέραρ που ήταν φοβερός στα άλογα! Είχαμε και ένα πυγμάχο τον Πάρλο που κέρδισε όλες τις Ολυμπιάδες. Τώρα χαίρομαι πάρα πολύ που έχουμε αυτούς τους τενίστες που φτάσανε τόσο ψηλά! Στο κολύμπι υπάρχει ο Τσαρλς που κρατάει κάποια ρεκόρ.

Ζήσατε καλά παιδικά χρόνια;

Πάρα πολύ δύσκολα χρόνια ήταν… Ο πατέρας μου που είχε ντοκτορά στα νομικά, η μάνα μου συγγραφέας και καθηγητής. Ο πατέρας μου ήταν μεγάλη αντιπολίτευση… Δεν μπορούσε να δουλέψει, συνέχεια ήταν στις φυλακές… Μιλάμε για μια εξαμελή οικογένεια και αυτό που κατάφεραν οι δικοί μου είναι ότι είχαμε φαγητό να φάμε. Όλα τα άλλα ρούχα, παιχνίδια, δεν ξέραμε τι είναι. Ούτε μπάλα δική μας δεν είχαμε.

Μεγαλώσατε σε μια σκληρή γειτονιά… Έτσι λέει η ιστορία!

Βγάλαμε πολύ καλά παιδιά εκεί! Η οικογένεια παίζει πάντα τον πρώτο ρόλο. Η γειτονιά μου έβγαλε σημαντικούς προπονητές και στο ποδόσφαιρο και στο βόλεϊ και στο χάντμπολ! Δεν είχαμε νυχτερινή ζωή εμείς. Καθόμασταν σε κάποιες γωνίες μεγάλες παρέες και μιλούσαμε μέχρι το πρωί. Είχαμε βέβαια θέατρο με φοβερούς ηθοποιούς. Κρίμα που αυτά τα παιδιά δεν είχαν ευκαιρίες να δουλέψουν στο εξωτερικό, όπως ο Ηλίας Καζάν! Είχαμε και σινεμά και αυτή η περιοχή εξελίχθηκε μετά στο κέντρο του Βελιγραδίου, η μεγαλύτερη νομαρχία, το Βράτσαρ που λέμε εμείς. Είμαστε λίγο απομονωμένοι από όλους τους άλλους και η αλήθεια είναι ότι αυτό μας βοήθησε καταλυτικά… Με πήραν από την Αμερική φίλοι και μου είπαν ότι βγήκε μια εκπομπή εκεί στην τηλεόραση που έχει κάνει θραύση! Μια συνέντευξη που έδωσα σε μια δημοσιογράφο την Τάνια και δύο αποσπάσματα παίχτηκαν σε κάποια κανάλια. Με πήραν φίλοι μου από τις ΗΠΑ και μου είπαν ότι είναι πολύ όμορφο. Εγώ, όμως, δεν είμαι ευχάριστος ομιλητής, της είπα ότι απλά αυτή είχε προετοιμαστεί πολύ καλά!

Η πατρίδα σας έχει ζήσει τον εμφύλιο, τις επιθέσεις των Αμερικανών, πάρα πολλά προβλήματα… Στην Ελλάδα έχουμε άλλου τύπου βάσανα, αλλά ο κόσμος περνάει δύσκολα, έχει ανασφάλεια, θυμό… Ξέρετε από τέτοιες καταστάσεις. Πως πρέπει να το χειριστούμε;

Οι αθλητές πρέπει να δίνουν το παράδειγμα και να προσφέρουν κάτι καλό, σαν μια παράσταση που θα ενώνει τους φιλάθλους. Είναι λίγο δύσκολο να πούμε, σίγουρα θέλει προσπάθεια. Έγιναν λάθη από πολιτικούς, όχι τόσο από τους λαούς. Χρειάζεται υπομονή, θετική ενέργεια και αισιοδοξία. Τουλάχιστον να ξέρανε ότι θα προσπαθήσουν σκληρά κάποια χρόνια και μετά θα είναι όλα καλά…

Είχατε στα χέρια σας την καλύτερη γενιά στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ξεκινήσατε με το ασημένιο στην Σεούλ, χρυσό στο Ζάγκρεμπ, χρυσό στην Αργεντινή, χρυσό στην Ρώμη και μετά… σπαραγμός. Πως ζήσατε αυτή την ομάδα-θρύλο ως αρχηγός της;

Ήμουν πολύ τυχερός. Ακόμα και ως νέος είχα τα χρυσά παιδιά! Αυτούς που κέρδισαν το παγκόσμιο στις Φιλιππίνες, ευρωπαϊκό στο Βέλγιο, την Ολυμπιάδα στην Μόσχα, τα είχαν πάρει όλα. Με τους δύο καλύτερους περιφερειακούς, τον Κιτσάνοβιτς και τον Νταλιμπάγκιτς. Η Σερβία έμεινε πολλά χρόνια χωρίς μετάλλιο. Τότε δημιουργήθηκε ένα κενό και εγώ ο… τυχερός μπήκα και πήρα την ομάδα. Παίξαμε κάποια τουρνουά την Πρωτοχρονιά Μας μισούσε όλη η Ευρώπη, όλοι μας έβριζαν! Στη Γαλλία, την Ισπανία, παντού. Φτιάξαμε πρώτα το πειθαρχικό κομμάτι και έπειτα φτιάξαμε μια ομάδα που τράβηξε για πρώτη φορά το ενδιαφέρον του ΝΒΑ!

Πρώτοι πήγαν εκεί ο Ντίβατς και ο Ντράζεν. Ο κόσμος δεν περίμενε να υπάρχει μια τόσο χαρισματική και ενωμένη γενιά. Έπαιξαν πολύ σύγχρονο μπάσκετ. Η μεγαλύτερη απώλεια για το παγκόσμιο μπάσκετ ήταν που διαλύθηκε αυτή η ομάδα. Στη Βαρκελώνη κάποιοι αντίπαλοι της ντριμ τιμ έβγαζαν φωτογραφίες τους Αμερικανούς παίκτες όπως μας βγάζει τώρα ο φίλος φωτογράφος! Εμείς αυτούς αν είμαστε όλοι μαζί, θα μπορούσαμε να τους νικήσουμε, σίγουρα! Μόνο ένα ματς είχαμε να ετοιμάσουμε, τον τελικό απέναντί τους. Τα τελευταία μας παιχνίδια πριν τον πόλεμο ήταν ό,τι χειρότερο… Νομίζω ήταν 26 Ιουνίου του 1991. Η μέρα του τελικού στο Ευρωμπάσκετ της Ρώμης.

Πριν πάμε για το μίτινγκ, χτυπάει το τηλέφωνο και ακούω ένα παίκτη (σ.σ ο Γιούρι Ζντοβτς) να μου λέει: Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι αν παίξω, θα είμαι ο μεγαλύτερος προδότης για την πατρίδα μου. Είμαι έτοιμος, θέλω, αλλά»... Όχι, του είπα δεν είσαι έτοιμος να παίξεις. Στο λόμπι είδα κάποιους δημοσιογράφους Σλοβένους που είχαν έρθει να δούνε τι θα συμβεί… Τους είπα ήρθατε να ελέγξετε τι θα γίνει; Μην ανησυχείτε ξέρω τι πρέπει να κάνω και άρχισα να τους βρίζω πολύ άσχημα! Καταλάβατε; Ήρθαν να δώσουν… αναφορά! Δεν θα ξεχάσω την ιδέα του Σάσα Τζόρτζεβιτς, που ακολούθησε μετά από αυτά τα γεγονότα. Ήταν ο Ντίβατς, ο Πάσπαλι, ο Ντανίλοβιτς, ο Τζόρτζεβιτς και εγώ. Αυτός έφτιαξε ένα χρυσό μετάλλιο και μου το έδωσε. Μου είπε έπρεπε να το έχω λάβει από όλη τη Γιουγκοσλαβία που κατάφερα και κράτησα ενωμένη αυτή την ομάδα ως το τέλος. Ήταν τύχη να έχω αυτή την γενιά στα χέρια μου…

Μας χώρισε ο πόλεμος, αλλά εμείς κρατήσαμε καλές σχέσεις. Μετά ήρθαν τα χειρότερα… Είναι κρίμα που δεν παίξαμε στον τελικό της Βαρκελώνης κόντρα στην Ντριμ Τιμ. Ο Τζόρνταν, ο Μάτζικ, ο Μπερντ, όλοι αυτοί δεν ξέρω τι κίνητρο είχαν να τα δώσουν όλα σε αυτή την Ολυμπιάδα… Εμείς δεν είχαμε αντίπαλο ως τον τελικό και θα κάναμε το δικό μας παιχνίδι στον τελικό… Είμαι σίγουρος ότι μπορούσαμε να τους κερδίσουμε!

Έχουμε δει το ντοκιμαντέρ του ESPN για αυτή την ομάδα, τον Ντράζεν, την φιλιά του με τον Ντίβατς και δεν ήταν εύκολο να μην κλάψουμε… Εσείς που είσαστε το επίκεντρο αυτής της ομάδας, όταν σκέφτεστε εκείνες τις στιγμές δεν φορτίζεστε ψυχολογικά;

Το πρόβλημα είναι ότι χώρισε ένα κράτος με ένα πολύ βρώμικο πόλεμο. Δημιουργήθηκε μίσος, χώρισαν οικογένειες, δεν μπορώ να ξεγράψω μια περίοδο της ζωής μου πολύ σημαντική. Οι πολιτικοί και οι ανώτερες δυνάμεις τα κάνουν όλα αυτά… Βλέπετε και τώρα πως λειτουργούν, πως τα έχουν κάνει (σ.σ. αγριεύει ξαφνικά ο Ντούντα!). Ο κόσμος δυστυχώς δεν καταλαβαίνει πολλές φορές… Ένα κράτος 25 εκατομμύρια, που βρέχεται από την Αδριατική με το μεγαλύτερο ποτάμι στην Ευρώπη… Που ποτέ δεν ήταν αμιγώς κουμουνιστικό. Διαλύθηκε απότομα και βίαια. Οι πολιτικοί είχαν τα σχέδιά τους και δυστυχώς τα προχώρησαν. Όλοι, μα όλοι χάσαμε και δηλητηριαστήκαμε από αυτό τον πόλεμο. Λυπάμαι πάρα πολύ…Όπως τώρα λέμε όλοι είμαστε Ολυμπιακοί, τότε λέγαμε όλοι είμαστε Γιουγκοσλάβοι και αδέρφια.

Κόουτς, έχετε πάρει τα πάντα στην καριέρα σας εκτός από χρυσό ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μετάλλιο. Υπάρχει κάτι που το θέλετε και δεν το έχετε κατακτήσει;

Είμαι ευχαριστημένος για όσα έχω κάνει και έχουν μείνει. Δεν μετράμε την ποιότητα μιας δουλειάς μόνο με τους τίτλους. Οι τίτλοι παίζουν ρόλο, αλλά υπάρχουν και προπονητές που έχουν κάνει τρομερή δουλειά ιδίως στο παραγωγικό επίπεδο και δεν έχουν αναγνώριση. Με γεμίζει που έχω κάνει τόσους φίλους σε όλα τα κράτη. Αν μπορούσα από την αρχή να διαλέξω την καριέρα μου, πάλι την ίδια διαδρομή θα ακολουθούσα. Παίζει ρόλο να βρεθείς στην κατάλληλη ομάδα την κατάλληλη στιγμή. Παρακολουθώ το σύγχρονο μπάσκετ και θέλω να παίξει και ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ σε αυτό το στιλ, χωρίς να επιμένω στις παλιές παραδόσεις του αθλήματος.

Είχατε ποτέ πρόταση από το ΝΒΑ;

Το καλοκαίρι του 2002 ήμουν έτοιμος να υπογράψω στο Ντένβερ! Είχα ένα ραντεβού με τον Κίκι Βάντεγουεϊ στην Νέα Υόρκη και περάσαμε όλη τη νύχτα μαζί με αυτόν και κάποιους άλλους ανθρώπους της ομάδας. Ήταν και ο Μπιλ Ντάφι εκεί (γνωστός Αμερικανός ατζέντης) και μου ζήτησε να υπογράψουμε. Έβαλα κάποιους όρους και τους ζήτησα για να μην είναι μεγάλο το ρίσκο, τον πρώτο χρόνο να έχω κάποιον δίπλα μου σε μια θέση σύμβουλου. Να συνηθίσω την γλώσσα και την δική τους κουλτούρα. Τα λεφτά στην ομάδα έμπαιναν από δύο αδερφές που είχαν και τους Κλίπερς στο ποδόσφαιρο! Μου ζήτησαν να περιμένω λίγες μέρες. Επέστρεψα και μετά από μια εβδομάδα υπέγραψα στην ΤΣΣΚΑ. Γιατί είχα μιλήσει μαζί τους και δεν μπορούσαν να περιμένουν άλλο. Τότε ήρθε πάλι φαξ για να πάω στις ΗΠΑ να συμφωνήσω και τους είπα συγγνώμη, αλλά υπέγραψα. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι έχασα μια μεγάλη ευκαιρία. Οι ίδιοι μου έλεγαν να είμαι έτοιμος να υπογράψω. Μετά δεν ξέρω τι έγινε…

Πώς και έχετε δουλέψει σε συλλογικό επίπεδο μόνο σε Ελλάδα και Ρωσία;

Το σίγουρο είναι ότι στην Ελλάδα ξέρω πάρα πολύ κόσμο, έχω φίλους και αισθάνομαι πιο άνετα. Στεναχωριέμαι που περνάει δύσκολες στιγμές αυτή την χώρα. Το 1992 είχα μια πολύ σημαντική πρόταση από την Ρόμα με τον όμιλο Φερούτσι να βάζει πολλά χρήματα. Η πόλη είναι ωραία, αλλά τότε δεν ήμουν ελεύθερος και τους είπα να περιμένουν. Βγήκε το θέμα στην Γκαζέτα και μετά είχα πρόβλημα! Είχα προτάσεις από την Κίντερ Μπολόνια, από την Ισπανία και ξανά από την Ρόμα το 2001.

Κόουτς, τι έφταιξε για τις αποτυχίες της Σερβίας το διάστημα 2004-7;

Τότε πίεσα πολύ τον Ομπράντοβιτς να πάρει την εθνική για την Ολυμπιάδα της Αθήνας. Η ομάδα στάθηκε άτυχη με κάποια αποτελέσματα και ήταν ανέτοιμη για το ματς με την Κίνα. Στο Βελιγράδι χάσαμε το νοκ-άουτ παιχνίδι με την Γαλλία… Μια ομάδα που είναι έτοιμη και οργανωμένη δεν θα έχανε ποτέ σε αυτή την αναμέτρηση. Όταν ανέλαβα πάλι την εθνική, άλλαξα όλη την… γενιά και αυτό δεν ήταν εύκολο. Ξεκινήσαμε από το μηδέν το καλοκαίρι του 2008 μαζί με την Ιταλία, κοιτάξτε την πρόοδο που έχει κάνει η μια και η άλλη ομάδα… Παίξαμε τελικό στην Πολωνία και είναι δεδομένο ότι έπρεπε να είμαστε και στον τελικό του παγκόσμιου στην Τουρκία. Δεν θέλω να σκέφτομαι, όμως, αυτό το ματς γιατί θα θυμώσω! Μιλάμε για αγώνα 20-30 πόντων!

Ο κόσμος γκρινιάζει ότι τα προηγούμενα δύο χρόνια ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είχε σούπερ ρόστερ, αλλά έπασχε στο κομμάτι του προπονητή. Φέτος έχει τον κατάλληλο προπονητή, αλλά όχι τόσο καλό ρόστερ. Το σχόλιο σας πάνω σε αυτό;

Την ομάδα την κάνουν πρώτα οι φίλαθλοι, μετά οι παίκτες και ο προπονητής είναι μάλλον τελευταίος. Δεν είμαι διπλωμάτης και συμβιβασμοί στην ζωή μου ή στην δουλειά μου δεν υπάρχουν. Το πιστεύω αυτό που λέω. Σίγουρα αν είχα στα χέρια μου την περσινή ομάδα θα είχα πιο εύκολη δουλειά. Αλλά στην φετινή έχω περισσότερη εμπιστοσύνη! Γιατί την περσινή δεν την είχα δική μου και δεν την ξέρω από μέσα. Βρήκα ένα κορμό στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και περιμέναμε να δούμε αν θα υπογράψουν στο ΝΒΑ Κλέιζα και Τσίλντρες. Εγώ ήθελα να έχω αυτούς τους δύο παίκτες. Πιστεύω ότι διαθέτουμε μια καλή ομάδα και ο κόσμος πρέπει να το συνειδητοποιήσει αυτό. Δεν ψάχνω δικαιολογίες, ούτε μου αρέσουν. Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται εδώ είναι να μάθω τους παίκτες να είναι επαγγελματίες. Δεν θέλω να παίζουμε υπό πίεση, επιθυμώ να βγάλουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Αν κάποιοι είναι καλύτεροι από εμάς και μας κερδίσουν δίκαια, θα τους πούμε συγχαρητήρια. Δεν βλέπω, όμως, καμία τέτοια ομάδα μέχρι στιγμής να υπάρχει στην Ευρώπη. Να κάνει την μεγάλη διαφορά.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ πρωτοστάτησε για να περάσει στην Α1 το 3+3 και τα τελευταία χρόνια ο κόσμος είδε μεγάλα ονόματα. Φέτος, υπάρχει μόλις ένας, ο ρολίστας Γκόρντον. Κι εσείς σε όλους τους συλλόγους επιλέγατε Αμερικανούς σε κομβικούς ρόλους. Πώς φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα; Ο κόσμος ρωτάει, ήταν αποκλειστικά απόφαση Ίβκοβιτς;

Εγώ αποφάσισα, βέβαια. Με τους αδελφούς Αγγελόπουλους έχω μια πολύ καλή συνεργασία και πιστεύω ότι και αυτοί πρέπει να έρθουν ακόμα πιο κοντά στην ομάδα και να δούνε πως δουλεύουμε. Μακάρι να ήταν μαζί μας στην Ισπανία για παράδειγμα. Να μην ακούνε και αυτοί κάποιες πληροφορίες που τους έρχονται από εδώ και από εκεί. Ότι θέλουν να μαθαίνουν για την ομάδα, είμαι εγώ να τους ενημερώνω και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Είχαμε διάφορα θέματα να λύσουμε. Κυρίως συγκέντρωσης και επαγγελματισμού. Δεν θέλω να μιλήσω για αυτά που βρήκα εδώ, αφήστε το, σας παρακαλώ… Δεν είναι σωστό! Ο ίδιος ο πρόεδρος μου έλεγε πως δεν έχουμε Αμερικανό παίκτη, παρακολουθούν αμερικάνικο μπάσκετ και τους αρέσει. Τι να κάνω πρόεδρε, του είπα, έτσι είναι τα πράγματα. Παλιά οι ψηλοί έγραφαν την ιστορία, τώρα οι γκαρντ ελέγχουν το παιχνίδι και είναι οι πιο σημαντικοί.

Εννοείτε πως στις θέσεις αυτές που συνήθως παίρνατε Αμερικανούς, υπάρχουν καλοί Έλληνες και ο Μίλος;

Έχουμε τον πιο έμπειρο που υπάρχει, τον Παπαλουκά. Όταν ήρθα εδώ και τον βρήκα ξανά, ήταν… άλλος παίκτης. Τώρα βλέπω και πιστεύω ότι θα ξεκινήσει και αυτός να παίζει σαν Παπαλουκάς. Έχουμε ένα μεγάλο ταλέντο που ήταν MVP της Ευρωλίγκα πέρυσι, τον Τεόντοσιτς. Κάποιοι λένε ότι έκλεψα τον παίκτη από τον κουμπάρο! Τον Σπανούλη. Η αλήθεια είναι ότι οι διαπραγματεύσεις είχαν ξεκινήσει λίγο πιο πριν. Με αυτούς τους 3 γκαρντ πείτε μου, που να βάλω και άλλον που θέλει την μπάλα στα χέρια του; Κάποιοι προσπάθησαν να… περάσουν από την αρχή ότι δεν μπορούν αυτοί οι παίκτες να παίξουν καλά μαζί. Εγώ προσπαθώ να αποδείξω ότι μπορούν και θα παίξουν καλό μπάσκετ! Ξεκαθαρίζω ξανά, είναι απόφαση δική μου το φετινό ρόστερ. Ούτε είμαι άνθρωπος που δεν θέλω Αμερικάνους. Οι περισσότεροι που είχα μου στέλνουν που και που κανένα μήνυμα ότι τους λείπω (γέλια!).

Μετά το τριπλ κράουν του 1997 πέρασαν πολλοί προπονητές, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να κερδίσει πρωτάθλημα, ευρωπαϊκό και πάνω από όλα μια θέση στην καρδιά του κόσμου του Ολυμπιακού. Πόσο μεγάλη πρόκληση είναι για εσάς να επιστρέφετε μετά από τόσα χρόνια για να… επαναληφθεί η ιστορία;

Εγώ δεν ήρθα στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ για να πάρω τίτλους και να αποθεωθώ. Στην αρχή δεν ήμουν έτοιμος να δεχτώ αυτή την πρόταση, δεν ήταν στο πρόγραμμά μου και είχα το συμβόλαιο με την ομοσπονδία. Τώρα νιώθω έτοιμος να παλέψουμε μαζί με τα παιδιά και να κάνουμε μια δυνατή προσπάθεια. Υπάρχουν λόγοι που απέτυχαν οι προηγούμενοι. Αλλά δεν μπορώ να αναφερθώ εγώ, αυτοί πρέπει να μιλήσουν για τους λόγους. Δεν αλλάζουν οι στόχοι του Ολυμπιακού, που πάντα είναι οι τίτλοι. Είχαμε μια αρκετά αρνητική ατμόσφαιρα, παίζουμε μονίμως χωρίς φιλάθλους. Με τόσες δυσκολίες, μέχρι στιγμής έχουμε φτάσει σε ένα ικανοποιητικό σημείο. Έρχεται η ώρα να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό.

Κακά τα ψέματα η σχέση ομάδας-κόσμου είναι κλονισμένη. Εσείς που ζήσατε την ομάδα και σε άλλες εποχές το καταλαβαίνετε σίγουρα αυτό. Πως θα αλλάξει η κατάσταση;

Η ομάδα με τον τρόπο που θα παλέψει πρέπει να κερδίσει πάλι την εμπιστοσύνη του κόσμου και την θετική του ενέργεια.

Το 1999 όταν φύγατε συμβουλέψατε τον Σωκράτη Κόκκαλη για τον διάδοχό σας;

Όχι. Είμαστε μαζί στη Θεσσαλονίκη μια μέρα όταν πήρε τηλέφωνο ο Παύλος Γιαννακόπουλος τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και του έκανε πρόταση να πάει στον Παναθηναϊκό. Τότε σε θέματα οργάνωσης και ότι άλλου μου ζήτησε, τον βοήθησα. Την επόμενη μέρα μου είπε ο Ζέλικο ότι τον πήραν τηλέφωνο και από τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και του είπα να πάει να συζητήσει και με την ομάδα! Δεν μπήκα, όμως, στην διαδικασία να μιλήσω στον Κόκκαλη για τον Ζέλικο. Τον Σωκράτη Κόκκαλη δεν θα τον ξεχάσω ποτέ και σκέφτομαι συχνά πότε θα τον πάρω τηλέφωνο να συναντηθούμε μια μέρα.

Έφτασε η ώρα για την ερώτηση που θα σας έκανε όλος ο κόσμος αν ήταν στην θέση μας! Έχετε κάνει κάποια εισήγηση για μεταγραφή από τότε που ξεκίνησε η σεζόν ως και σήμερα;

Όχι, καμία. Έκανα ένα λάθος που στην παρουσίαση της ομάδας είπα δημόσια ότι θα μείνουμε όπως είμαστε και δεν ψάχνουμε καινούριο παίκτη. Μετά σε κατ’ ιδίαν συζήτηση τους είπα ότι το μετάνιωσα που το ανακοίνωσα! Τους ρώτησα αν αυτό τους δίνει δικαίωμα να μην δουλέψουν σοβαρά και να επαναπαυτούν. Αν υπάρχει κάποιος παίκτης που θα μας κάνει την διαφορά, θα το συζητήσω με την διοίκηση. Κάποιος έγραψε ότι μας ενδιαφέρει ο Σμόντις, γιατί η ΤΣΣΚΑ αποκλείστηκε από την Ευρωλίγκα. Οι περισσότεροι παίκτες τους είναι μιας χρήσης και μπορούν να βοηθήσουν για μια χρονιά, μόνο που εγώ αυτή την στιγμή ειλικρινά σας λέω ότι δεν έχω κανένα παίκτη στο μυαλό μου. Αυτό πρέπει να κάνει τους παίκτες πιο ενωμένους και με περισσότερα κίνητρα. Περιμένω να επιστρέψει όπου να’ ναι και ο Βασιλόπουλος.

Η κατάσταση στα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα έχει γίνει εντελώς αρρωστημένη όσο περνάει ο καιρός. Αυτή είναι η αλήθεια… Το πρώτο ντέρμπι πλησιάζει. Ποιος έχει το πλεονέκτημα φέτος;

Νωρίς είναι ακόμα. Οι τελικοί συνήθως είναι πέντε παιχνίδια. Προς το παρόν δεν δίνω κανένα πλεονέκτημα ούτε σε μας ούτε στον Παναθηναϊκό.

Ο κόσμος έχει συσσωρευμένη στενοχώρια και οργή για το μπάσκετ. Πολλές χαμένες ευκαιρίες, πολλές αδικίες με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Έχουμε φτάσει στο σημείο να εξοργίζεται ο κόσμος με τους παίκτες της ομάδας του επειδή βλέπει ότι οι διεθνείς έχουν καλή σχέση με τους αντιπάλους τους και επί χρόνια συμπαίκτες τους στην εθνική. Δεν ανέχεται καν να βλέπει φιλικές σκηνές ανάμεσα σε ανθρώπους που φοράνε κόκκινα και πράσινα. Εσείς πλέον είστε… απέναντι με τον κουμπάρο σας, ένα δικό σας άνθρωπο. Τον Ομπράντοβιτς. Πόσο περίεργο είναι αυτό που θα ζήσετε; Μπορεί να μην το βλέπετε έτσι, αλλά το όλο θέμα έχει εξελιχθεί σε «πόλεμο» κόουτς…

Μέσα στο παιχνίδι χρειάζεται πειθαρχία και για αυτό υπεύθυνος είναι ο προπονητής. Σίγουρα δεν θα αφήσω τους παίκτες και το ξέρουν ήδη στην διάρκεια των ντέρμπι να έχουνε συζητήσεις, γελάκια και όλα αυτά. Αυτά να τα αφήσουν για μετά, μέσα στον αγώνα δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα! Ούτε θα ζητήσω ποτέ από τον παίκτη μου να παίξει επικίνδυνα ή βρώμικα. Με τον κουμπάρο μου ο καθένας θα προσπαθήσει να ετοιμάσει το παιχνίδι. Κάποιοι είπαν ότι κακώς ζητήσαμε να πάει πιο μετά το ντέρμπι και δώσαμε χρόνο στον ΠΑΟ να ετοιμαστεί με κάποιους τραυματισμούς που έχει. Εγώ είπα όχι! Ήθελε να αναβληθεί! Να ξέρει, πάντως, ο κόσμος ότι οι παίκτες δεν είναι ούτε κομπιούτερ, ούτε μηχανές.

Υπάρχει η αντίληψη ότι δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση οι δύο ομάδες από την διαιτησία. Τουλάχιστον για μια δεκαετία… Πως θα αντιδράσετε αν νιώσετε ότι κάποιοι σας «κλέβουν»;

Δεν θέλω να απαντήσω υποθετικά… Πρέπει να δώσω εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που σφυρίζουν. Αν ξεκινάει το ματς και βλέπεις κάποια γρήγορα φάουλ, διαφορετικά κριτήρια στις επαφές, όλοι καταλαβαίνουμε τι γίνεται. Όλοι ξέρουμε τι είναι ανθρώπινο λάθος, ή σφάλμα υπό πίεση… Ας δώσουμε εμπιστοσύνη σε αυτούς τους ανθρώπους και ότι χρειαστεί θα το πούμε μετά τα ντέρμπι… Άλλαξε η γενιά των διαιτητών, μπήκαν νέα παιδιά και πιστεύω ότι αυτά δεν θα δείξουν τόσο μεγάλο συμβιβασμό.

Αν δείτε ότι οι παίκτες σας χάνουν εντελώς τον ρυθμό και την προσήλωσή τους, επειδή βλέπουν ότι αδικούνται, μπορείτε να τους… επαναφέρετε;

Δεν θα βάλω… μεγαλύτερη φωτιά στα πράγματα. Θα μαζέψω τους παίκτες και θα απαιτήσω να συγκεντρωθούν. Θα παλέψω όσο μπορώ, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Όποιος σε κοιτάζει στα μάτια και σε κλέψει δεν είναι μάγκας.

Συζητάτε καθόλου για αυτά τα παιχνίδια με τον Ομπράντοβιτς;

Δεν τον είδα αυτές τις μέρες, γιατί ήμουν εδώ και αυτός στο Βελιγράδι. Στις 7 του Γενάρη θα βρεθούμε όλοι μαζί και μια ακόμα φορά σε μια μεγάλη οικογενειακή γιορτή. Θα είμαστε μεγάλη παρέα και δεν πιστεύω να μιλήσουμε για αυτά! Ποτέ όταν είμαστε αντίπαλοι μετά τους αγώνες δεν λέμε εγώ σου έκανα το ένα, εσύ μου έκανε το άλλο, ποιος έκανε την μεγαλύτερη έκπληξη στον αντίπαλό του! Μιλάμε για πιο γενικά θέματα και περισσότερο για το σέρβικο μπάσκετ.

Τώρα στην Ελλάδα, σε πρωτάθλημα και κύπελλο, η δική σας επιτυχία εξαρτάται αποκλειστικά από την αποτυχία του κουμπάρου σας! Δεν γίνεται αλλιώς. Πως είναι αυτό το συναίσθημα και για τους δυο σας;

Το θέμα είναι να κερδίσει η καλύτερη ομάδα. Ο Ζέλικο αυτή την εποχή είναι ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη, δεν χωράει συζήτηση αυτό. Εγώ κάνω τις δικές μου προσπάθειες… Δεν υπάρχει περίπτωση να χαλάσουμε την σχέση μας. Πιστεύω κιόλας ότι μπορούμε να βοηθήσουμε την ατμόσφαιρα να γίνει λίγο διαφορετική η ατμόσφαιρα. Του έχω πει ότι δεν είναι στην δική μας αρμοδιότητα να πάρουμε τους παίκτες και να φύγουμε μέσα από ένα παιχνίδι. Περιμένω να δω τι θα γίνει και θα το συζητήσουμε μετά…

Έχετε να συμβουλέψετε κάτι τον Σπανούλη πριν μπει στο ΟΑΚΑ να παίξει στο πρώτο του ντέρμπι με τα ερυθρόλευκα;

Δεν χρειάζεται ο Βασίλης καμία ιδιαίτερη συμβουλή. Είναι επαγγελματίας και το μόνο που έχει να κάνει είναι να σκεφτεί μέσα στο παιχνίδι και να εκτελέσει τα σχέδιά μας. Αυτά συμβαίνουν στην ζωή. Δηλαδή αν ένας ηθοποιός βρει καλύτερες συνθήκες σε ένα θέατρο και φύγει από αυτό που ήταν παλιά, τι θα γίνει;

Ναι κόουτς, αλλά το ΟΑΚΑ δεν θα μοιάζει με θέατρο εκείνο το βράδυ.

Μιλάω για την παράσταση που πρέπει να δώσει ο… ηθοποιός ή ο παίκτης στο παρκέ! Όχι για τις συνθήκες…

Κόουτς, πάμε για 4η χρονιά σε τελικό κυπέλλου με το ίδιο καταθλιπτικό μοτίβο. Μήπως μπορείτε να προτείνετε κάποια άλλη λύση;

(Ξαφνικά… φουρτουνιάζει!) Δηλαδή είναι τόσο δύσκολο να ανοίξει το γήπεδο και να βάλουν τους φίλαθλους της μιας ομάδας από την μια πλευρά και της άλλη από την αντίθετη και να δούμε ποιος κόσμος ξέρει να υποστηρίζει καλύτερα την ομάδα του; Όχι ποιος θα πετάξει τις μεγαλύτερες φωτοβολίδες, βίδες, κροτίδες, αναπτήρες και κέρματα; Να δούμε αν είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ένα ντέρμπι με φυσιολογικές συνθήκες. Δεν γίνεται να παίξουμε στο Ελληνικό με περισσότερο κόσμο;

Όχι, αφήνουν όλο το γήπεδο άδειο για… ασφάλεια και βάζουν 600 άτομα για κάθε ομάδα…

Γιατί; Δεν θέλουν να ανοίξουν τα γήπεδα και να έρθουν οικογένειες και όλος ο κόσμος που αγαπάει το μπάσκετ και τους δύο συλλόγους; Πρέπει να γίνονται κάθε φορά τα ίδια; Τον οργανωμένο κόσμο μπορούν με δυνατή προσπάθεια να τον ελέγξουν οι ομάδες.

Τα πρόσωπα που βλέπατε να σας βρίζουν και να σας πετάνε αντικείμενα στην Πυλαία, πιστεύετε ήξεραν ότι έχετε κατακτήσει το τελευταίο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ;

Αυτά τα παιδιά δεν ξέρουν! Δεν δουλεύει κανείς με αυτά τα παιδιά, δεν τα καθοδηγούνε…

Τελευταία ερώτηση! Η χειρότερη και η καλύτερη ανάμνησή σας… Είτε από το μπάσκετ, είτε από την ζωή σας. Ότι προτιμάτε.

Δύσκολη ερώτηση. Υπάρχουν πολλές. Για παράδειγμα όταν πέθανε ο πατέρας μου εγώ αντέδρασα δουλεύοντας. Πιο δυσάρεστη; Όταν έχανα δικούς μου ανθρώπους και ιδίως τον αδερφό μου… Να ξέρετε ότι όταν παίρνω ένα τίτλο, πονάω! Αδειάζω αμέσως! Μένει μετά ο κόπος που έβαλες για να φτάσεις ως εκεί. Οι σαμπάνιες, τα πούρα, μου φαίνονται βλακείες! Δεν έχω ξεχάσει όταν με τον Πανιώνιο κερδίσαμε τον ΠΑΟΚ, προκριθήκαμε στην Ευρωλίγκα και επιστρέψαμε στην Αθήνα. Είδα τρία παιδιά που μας περίμεναν και είχαν ανάψει φωτοβολίδες. Μου είπαν ευχαριστώ κόουτς που μας έκανες να νιώθουμε μάγκες! Δεν έχει σημασία να σε περιμένει χιλιάδες κόσμος, αρκεί να έχεις κάνει κάποιον ευτυχισμένο! Αυτό το συμβάν έγινε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και ακόμα το θυμάμαι.