Ποδόσφαιρο
Μπάσκετ
Βόλεϊ
Πόλο.png)
Πρωτοσέλιδα
O Παναγιώτης Κελεσίδης, ο κατά πολλούς κορυφαίος Έλληνας τερματοφύλακας «όλων των εποχών» και βετεράνος «άσος» του Θρύλου τη δεκαετία του 1970, μίλησε στο KatiMagiko.gr, στο πλαίσιο των 86ων γενεθλίων του συλλόγου και τόνισε ότι ο Ολυμπιακός είναι όλη του η ζωή.
Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο Ολυμπιακός στη θέση του τερματοφύλακα από την εποχή του Σάββα Θεοδωρίδη, τη δεκαετία του 50’, λύθηκε άμεσα με την έλευσή του στον Πειραιά το 1972. Ο Παναγιώτης Κελεσίδης ήταν για 7 χρόνια ο «φύλακας-άγγελος» της εστίας του Θρύλου και από αυτόν ξεκίνησε η δημιουργία της κορυφαίας, ιστορικά, άμυνας που είχε ποτέ ο Ολυμπιακός εκείνης της τριετίας 1972-1975. Ο «κέρβερος» του Θρύλου αγωνίστηκε μέχρι το 1979 στους «ερυθρόλευκους» και κατάφερε να «σηκώσει» 3 κούπες πρωταθλητή (1973,1974,1975), αλλά και 2 Κύπελλα Ελλάδος (73’, 75’).
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Παναγιώτη Κελεσίδη, που ακόμα... αποθεώνει τον κόσμο του Ολυμπιακού:
-Κύριε Κελεσίδη, 86 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ίδρυση του μεγαλύτερου συλλόγου στη χώρα, του Ολυμπιακού. Τεράστιο κεφάλαιο στην ποδοσφαιρική σας καριέρα και όχι μόνο. Τι σημαίνει Ολυμπιακός για τον Παναγιώτη Κελεσίδη;
"Ο Ολυμπιακός είναι ολόκληρή μου η ζωή. Είναι ο μεγαλύτερος σταθμός της καριέρας μου. Τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου τις πέρασα σαν παίκτης του Ολυμπιακού, φορώντας τη φανέλα αυτού του συλλόγου και παρότι έχω σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια νιώθω όλες αυτές τις στιγμές σαν να τις έζησα μόλις χθες".
-Πήρατε μεταγραφή για το Λιμάνι από τον Πανσερραϊκό το 1972. Ήταν δύσκολη η μετάβαση από μια ομάδα όπως ο Πανσερραϊκός σε μια κορυφαία ομάδα όπως ο Ολυμπικακός;
"Όταν έρχεσαι από την επαρχία σε μια ομάδα της Αθήνας και συγκεκριμένα, στην κορυφαία ομάδα της χώρας, είναι πολύ δύσκολο να προσαρμοστείς, ωστόσο πιστεύω πως το αυθεντικό ταλέντο πάντα δικαιώνεται.
Η μετάβαση μου από τον Πανσερραϊκό στον Ολυμπιακό ήταν πολύ δύσκολη. Ήξερα εξ αρχής σε ποια ομάδα πηγαίνω και γνώριζα ότι έπρεπε να δουλέψω πολύ σκληρά και να επιδείξω τεράστια υπομονή και επιμονή προκειμένου να πάρω την ευκαιρία μου. Ωστόσο, όταν ήρθε η ώρα μου και «άρπαξα» την ευκαιρία από τα μαλλιά και μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό στις 6 του Δεκέμβρη του 1972 και τη νίκη μας με 1-0 στη Λεωφόρο κατάφερα να καθιερωθώ. Η καθιέρωση κάτω από τα γκολπόστ του Θρύλου άλλαξε όλη μου τη ζωή".
-Αγωνιστήκατε σε μια θρυλική ομάδα μέλη της οποίας ήταν παίκτες όπως οι Δεληκάρης, Κυράστας, Τριαντάφυλλος, Λοσάντα, Βιέρα και Κρητικόπουλος. Όλοι τους μύθοι, όπως και εσείς. Πως νιώθετε που υπήρξατε συμπαίκτης με αυτά τα «ιερά τέρατα» του Ολυμπιακού;
"Είχα τη μεγάλη τύχη να είμαι μέλος της θρυλικής ομάδας του Ολυμπιακού τη δεκαετία του 1970. Είχαμε τότε ένα πολύ μεγάλο πρόεδρο τον Νίκο τον Γουλανδρή, ο οποίος δεν λογάριαζε χρήματα μπροστά στην αγάπη που έτρεφε για τον Ολυμπιακό και κατάφερε να φτιάξει μια υπερομάδα την εποχή εκείνη που συνδύασε τρομερό ποδόσφαιρο στον αγωνιστικό χώρο με την κατάκτηση τίτλων. Όλοι ο παίκτες που προανέφερες ήταν μοναδικοί. Ένας και ένας. Η ομάδα που είχε τότε ο Ολυμπιακός μνημονεύεται μέχρι και σήμερα από τους νέους που υποστηρίζουν τον Ολυμπιακό, ακόμα και από παιδιά που ήταν αγέννητα τότε και έχει γραφτεί με «χρυσά» γράμματα στις σελίδες της λαμπρής ιστορίας του συλλόγου".
-Είναι αλήθεια και κοινώς παραδεκτό ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι ασύγκριτος. Ποια είναι τα συναισθήματά σας για την αγάπη που δείχνει ο λαός στο σύλλογο;
"Ο κόσμος που έχει ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν άλλο σύλλογο, σε καμία χώρα του κόσμου. Οι φίλαθλοι του συλλόγου έχουν τον Ολυμπιακό για θρησκεία και οικογένεια. Ο Ολυμπιακός είναι ιδέα για τους «ερυθρόλευκους» φιλάθλους και η αγάπη που εκφράζουν σε όποιον φοράει τη φανέλα της ομάδας είναι μοναδική.
Ο κόσμος έχει αποδείξει ότι είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ομάδας, αφού εκτός των στιγμών που ο Θρύλος βρισκόταν στην κορυφή της Ελλάδας, που είναι και οι περισσότερες, βροντερή ήταν η παρουσία του και σε δύσκολες στιγμές για την ομάδα, στα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια» που έχουν υπάρξει σε κάποιες περιόδους.
Η αγάπη του κόσμου του Ολυμπιακού είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά μου από το σύλλογο. Ακόμα και τόσα χρόνια αφότου έχω «κρεμάσει» τα γάντια μου, ο κόσμος μου φανερώνει καθημερινά την ανιδιοτελή αγάπη του και ποτέ δεν ξεχνάει όσους πρόσφεραν στον Ολυμπιακό. Θα τον έχω πάντα στην υψηλότερη θέση της καρδιάς μου…"
