ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ...ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΑΔΕΛΦΙΑ! *BINTEO*

Ο Ερυθρός Αστέρας έγινε 66 χρονών και στο woop.gr παρουσιάζονται στοιχεία που έχουν σημαδέψει, την μέχρι τώρα, ιστορία του συλλόγου.

Ο πόλεμος, η ανάγκη για συσπείρωση, για επανάσταση, έφερε τη δημιουργία μιας Κοινότητας Αθλητισμού και πολιτισμού. Η Σερβική Αντιφασιστική Νεολαία δημιούργησε το συγκκεκριμένο σύνδεσμο, ο οποίος στις 4/3 του 1945 αλλάζει το όνομά του σε Ερυθρός Αστέρας ή αλλιώς αν προτιμάτε Crvena Zvezda.

Σύλλογος ο οποίος από την πρώτη μέρα κιόλας της γέννησής του ήρθε να «παντρευτεί» με τις επιτυχίες, αφού το ποδοσφαιρικό τμήμα έδωσε τον πρώτο αγώνα κόντρα στο Πρώτο Τάγμα της Δευτέρας Μεραρχίας επικρατώντας με 3-0.

Ο πόλεμος όμως... έρρεε στο αίμα του συλλόγου. Ο σερβικός λαός εξάλλου είναι δοκιμασμένος στις κακουχίες και έχει αποδείξει ότι ξέρει όχι μόνο να επιβιώνει, αλλά ΚΑΙ να θριαμβεύει μέσω αυτών κιόλας.

Αυτό συνέβη και στις 29/5/1991 όπου ο Ερυθρός Αστέρας, λίγο πριν τον εμφύλιο, αναδείχθηκε σε πρωταθλητής Ευρώπης στο Μπάρι, απέναντι στη Μαρσέιγ, στη διαδικασία των πέναλτι.

Η λήξη του πολέμου, η αρχή της δόξας

Με τη λήξη του Πολέμου και την επανεκκίνηση των πρωταθλημάτων, ο Αστέρας πήρε από νωρίς τα ηνία στο σερβικό ποδόσφαιρο. Το 1946 κατέκτησε το Πρωτάθλημα Σερβίας και παίρνει το δικαίωμα συμμετοχής στο Εθνικό Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας. Από το 1948 έως το 1950 αναδείχθηκε 3 σερί χρονιές Κυπελλούχος, με τον πρώτο τελικό να είναι κόντρα στον "αιώνιο" εχθρό, την Παρτίζαν Βελιγραδίου. Ομάδα που το 1951... χάρισε στον Αστέρα το πρώτο του πρωτάθλημα.

Τελευταία αγωνιστική και η πρωτοπόρος Ντιναμό Ζάγκρεμπ μένει στο 2-2 με την OFK Βελιγραδίου. Την επομένη (4/11) ο Ερυθρός Αστέρας παίζει με την Παρτίζαν και θέλει νίκη με 2 γκολ διαφορά για να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία χάρη σε καλύτερη διαφορά τερμάτων. Πράγμα που το καταφέρνει επικρατώντας με 2-0, αν και στον πρώτο γύρο είχε γνωρίσει τη συντριβή στο μεταξύ τους ντέρμπι με 6-1!

Στην εξέλιξη της δεκαετίας η ομάδα των Ντούρκοβιτς, Στάνκοβιτς, Πόποβιτς, Μίτιτς, Κόστιτς και Σεκούλαρατς κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα σε πέντε χρόνια, γράφοντας τη δική τους, λαμπρή ιστορία στο σύλλογο και όχι μόνο.

Μεγάλη στιγμή το 1957, όπου έχασαν από την Φιορεντίνα στο 88' στη μεταξύ τους αναμέτρησης και δεν βρέθηκαν στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης.

Και τώρα παύση... Τροπαίων!

Ύστερα από τις στιγμές δόξης ήρθαν οχτώ μίζερα χρόνια κατακτώντας μόνο ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο. Μόνο που αυτό συνέβη σε μια σημαδιακή χρονιά για την ομάδα, το 1963/64.

Το Μαρακανά της Ευρώπης

Την 1/9/1963 το "Stadion Crvena Zvezda" ανοίγει τις πύλες του μετά τα τρία χρόνια κατασκευής του. Την άνοιξη του 1974, 74.000 φίλαθλοι παρακολουθούν το ντέρμπι με την Παρτιζάν, ενώ την επόμενη χρονιά το στάδιο ολοκληρώνεται πλήρως και η χωρητικότητα του ανέρχεται στις... 110.000 θέσεις! Και μπορεί με τα χρόνια η χωρητικότητα του να μειώθηκε λόγο των αυστηρότερων κανόνων ασφαλείας, φτάνοντας στο σήμερα και στις 55.538 θέσεις, όμως σε όλο τον κόσμο παραμένει γνωστό ως "Μαρακανά", από την εποχή που χωρούσε τον ίδιο σε αριθμό κόσμο με το διάσημο γήπεδο στη Βραζιλία. Ένα "Μαρακανά" το οποίο σύντομα θα είναι ιστορία, καθώς η διοίκηση του Αστέρα παρουσίασε τον Μάη του 2010 τα σχέδια για ένα σύγχρονο στάδιο που θα φιλοξενεί 60.000-70.000 θεατές.

1966: Η αρχή της ευτυχίας.

Με τον Μίλαν Μίλιανιτς ο Αστέρας θα γνωρίσει τη δεύτερη περίοδο κυριαρχίας του συλλόγου. Ο Μίλιανιτς θα μείνει στον πάγκο μέχρι το 1974 και στη διάρκεια της θητείας του ο Αστέρας θα πάρει για πρώτη φορά 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα (1968-1970), ενώ θα αγγίξει και τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 ωστόσο θα αποκλειστεί στα ημιτελικά από τον Παναθηναϊκό.

Μέχρι όμως την κορυφή της Ευρώπης, η πορεία του Αστέρα μετά τον Miljanić είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα με μόνο μια φορά να παίρνει 2 σερί πρωταθλήματα (1980, 1981) μένοντας και για 11 χρόνια χωρίς Κύπελλο. Κορυφαία στιγμή σε αυτή την περίοδο, η παρουσία στους διπλούς τελικούς του Uefa τον Μάη του 1979 όπου έχασε το τρόπαιο από την Γκλάντμπαχ (1-1 στο Βελιγράδι και 0-1 στη Γερμανία).

Η λαμπρή εποχή και ο Στοΐκοβιτς!

Το καλοκαίρι του 1986 έρχεται στην ομάδα ο Ντράγκαν Στοίκοβιτς και τις επόμενες σεζόν παίκτες όπως οι Σαβίσεβιτς, Μιχαίλοβιτς, Σαμπανάτζοβιτς και Προσινέτσκι οδηγούν τον Αστέρα δημιουργεί μια ομάδα... σε απίστευτες στιγμές.

Μέσα σε πέντε χρόνια, αν και αλλάζει κάθε χρόνο προπονητή, σαρώνει στη Γιουγκοσλαβία με 4 πρωταθλήματα και παρουσία σε ισάριθμους τελικούς Κυπέλλου όπου κατέκτησε έναν (1990). Η χρονιά όμως που δεν πρόκειται ποτέ να βγει από τη μνήμη των φίλων της ομάδας είναι το 1991 όπου μέσα σε 6 μήνες βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης και του Κόσμου!

Πρώτα στις 29/5/1991 όπου στο Μπάρι της Ιταλίας αντιμετωπίζει τη Μαρσέιγ στον τελικό του Πρωταθλητριών. Στο σύνολο που υπήρχε ήταν τα μεγάλα αστέρια που αναφέραμε εκτός του Στοΐκοβιτς που την προηγούμενη χρονιά έχει φύγει για τη Μαρσέιγ και στον τελικό αντιμετωπίζει την πρώην του ομάδα. Στο 112' μάλιστα μπαίνει στο ματς που έληξε 0-0, αλλά αρνείται να εκτελέσει πέναλτι κόντρα στον Αστέρα! Πέναλτι που έδωσαν το Κύπελλο στους Σέρβους καθώς ευστόχησαν και στα πέντε που εκτέλεσαν (5-3).

Με τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης, ο Αστέρας ανέβηκε στις 8/12/1991 στο Τόκιο και στην κορυφή του κόσμου νικώντας στο Τόκιο με 3-0 την Κόλο Κόλο από τη Χιλή στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου. Οι διακρίσεις αυτής της χρυσής χρονιάς ολοκληρώθηκαν με την παρουσία των Σαβίσεβιτς και Πάντσεβ στην 3αδα για τη Χρυσή Μπάλα (δεύτερος και τρίτος αντίστοιχα).

3

Και ο... άτιμος εμφύλιος

Ο Εμφύλιος Πόλεμος που ξέσπασε στη Γιουγκοσλαβία το 1992 οδήγησε στη διάλυση την ομάδα που σάρωνε τα πάντα, καθώς μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '90 ο Αστέρας πανηγύρισε μόνο ένα πρωτάθλημα (1995).

Στη συνέχεια βρέθηκε και πάλι σε μια ανοδική πορεία καθώς μέχρι το 2007 βρέθηκε στην κορυφή της χώρας του 5 φορές, ωστόσο τα τελευταία 3 χρόνια χάνει το πρωτάθλημα από την "μισητή" Παρτίζαν, την πλάτη της οποίας βλέπει και στη φετινή λίγκα (είναι δεύτερος με 5 βαθμούς διαφορά). Και για την ομάδα που έχει φτάσει στο ψηλότερο σκαλί του κόσμου και μετράει τα περισσότερα Εθνικά Πρωταθλήματα (25 έναντι 22 της Παρτίζαν), τέταρτος χρόνος χωρίς πρωτάθλημα είναι πολύς...

Το 12 ανήκει στην... εξέδρα

Ο κόσμος είναι πάντα δίπλα στον Αστέρα, γι' αυτό και το 12 έχει αποσυρθεί από το ρόστερ του συλλόγου καθώς ανήκει στους φιλάθλους, τον δωδέκατο παίκτης της ομάδας!

Δικαιολογημένα θα πει κανείς αν παρακολουθήσει την ατμόσφαιρα σε έναν αγώνα στο "Μαρακανά" και ιδιαίτερα το τι συμβαίνει στην "North Stand" εκεί όπου κάθονται ο οργανωμένοι οπαδοί, οι περίφημοι Delije. Το όνομα τους σε μια ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "Γενναίοι και θαραλλέοι νέοι άντρες" ή πιο απλά "The Heroes" (οι ήρωες).

4

Οι τίτλοι και οι διακρίσεις του συλλόγου:

25 Πρωταθλήματα:

1951, 1952–53, 1955–56, 1956–57, 1958–59, 1959–60, 1963–64, 1967–68, 1968–69, 1969–70, 1972–73, 1976–77, 1979–80, 1980–81, 1983–84, 1987–88, 1989–90, 1990–91, 1991–92, 1994–95, 1999–00, 2000–01, 2003–04, 2005−06, 2006–07

23 Κύπελλα:

1947-48, 1948-49, 1950, 1957-58, 1958-59, 1963-64, 1967-68, 1969-70, 1970-71, 1981-82, 1984-85, 1989-90, 1992-93, 1994–95, 1995–96, 1996–97, 1998–99, 2000–01, 2001–02, 2003–04, 2005–06, 2006-07, 2009-10

Κύπελλο Πρωταθλητριών

Νικητής: 1991

Ημιτελικά: 1957, 1971, 1992

Προημιτελικά: 1958, 1974, 1981, 1982, 1987

Κύπελλο Εκθέσεων/Uefa

Φιναλίστ: 1979

Ημιτελικά: 1962,

Προημιτελικά: 1963

Κύπελλο Κυπελλούχων:

Ημιτελικά: 1975

Προημιτελικά: 1972, 1986

Διηπειρωτικό Κύπελλο:

Νικητής: 1991