Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙ...


Για πολλούς απο εμάς, τους γύρω στα τριάντα, το μπάσκετ ήταν ένα άθλημα που στα παιδικά μας χρόνια, τότε που τα πράγματα στο ποδόσφαιρο δεν πήγαιναν και τόσο καλά, μας έδωσε πολλές χαρές. Ήταν το άθλημα που μας έκανε να καμαρώνουμε που είμαστε ολυμπιακοί.

Εκτός αυτού πολλοί παίζαμε μπασκετ και αγαπήσαμε αυτό το σπορ ιδιαίτερα.

Προσωπικά εκτός από τον αξέχαστο θρίαμβο της Ρώμης, τα προηγούμενα φάιναλ φορ του Τελ Αβίβ και της Σαραγόσα και οι π..ες στο βάζελο θα μου μείνουν αξέχαστα.

Το να ψάξουμε τι έφταιξε και το τμήμα από καμάρι των ολυμπιακών την πενταετία 92-97 κατάντησε αυτό που είναι σήμερα δεν έχει και τόσο νόημα.

Σίγουρα έχουν φταίξει πολλά. Ο Κόκκαλης μετά το 97 που κάναμε το triple crown, έπαψε να ασχολείται όπως πριν, και στράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά στο ποδόσφαιρο. Ο παο, είτε μας αρέσει είτε όχι, προσέλαβε τον καλύτερο προπονητή στην ευρώπη και συνέχισε να προχωράει προς τα εμπρός ενώ εμείς πηγαίναμε προς τα πίσω. Απ’ όταν πήραν το τμήμα οι Αγγελόπουλοι, αν και έριξαν πολύ χρήμα, έχουν κάνει τέτοια λάθη που αδικούν πρώτα απ’ όλα τους ίδιους τους εαυτούς τους. Το μεγαλύτερο απ’ αυτά ήταν ότι εμπιστεύτηκαν την τεράστια επένδυση του στον απίθανο ακατανόμαστο κλαψιάρη μπαναώτη. Το περσινό ρόστερ (με κλέιζα) ήταν το καλύτερο όλων των εποχών για την ομάδα μας και ένα από τα καλύτερα στην ιστορία των ευρωπαϊκών συλλόγων. Κι όμως με αυτόν τον άνθρωπο στο πάγκο καταφέραμε να μείνουμε με ένα κυπελλάκι και να λέμε και ευχαριστώ.

Φέτος όλοι ξέραμε από την αρχή ότι ναι μεν έχουμε κανονικό και βαρβάτο προπονητή αλλά και ότι από την άλλη το ρόστερ είναι ασύγκριτα κατώτερο. Η ανεπάρκεια των παιχτών αποδείχθηκε ξεκάθαρα στα ματς με τη σιένα που βιώσαμε μια ακόμη – από τις χειρότερες - πίκρες.

Ωστόσο παρά τις στεναχώριες που μας έχει δώσει τόσα χρόνια το μπασκετ πρέπει να εξακολουθούμε να στηρίζουμε την ομάδα, δε γίνεται κι αλλιώς. Το καλοκαίρι δυστυχώς πρέπει να ξαναλλάξει η μισή ομάδα. Ίσως χρειάζεται να αλλάξει και ο προπονητής. Να αναλάβει κάποιος με προοπτική δεκαετίας και όραμα (εγώ πιστεύω τον τόμιτς που είναι και ολυμπιακός αλλά αυτό περισσότερο από προαίσθημα).

Πάνω απ’ όλα πρέπει να είμαστε κοντά στην ομάδα ακόμα ακόμη και τώρα για να δείξουμε στους Αγγελόπουλους ότι αγαπάμε το μπάσκετ και δεν πρέπει να τα παρατήσουν. Γιατί τότε κινδυνεύουμε να γίνουμε αεκ.

Stalker83

Κατηγορία:

Για τους συντάκτες:

Και Τα Μυαλά Μας Κόκκινα Βαμμένα...
Ακολουθήστε μας μέσω Facebook , Twitter , Youtube, olympiacos-blog-tube και RSS

ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ BLOG

ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ BLOG ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ EIΔΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ Μ.Μ.Ε. ΠΟΥ AΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΘΡΥΛΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΟΜΟΪΔΕΑΤΩΝ ΜΑΣ. ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΟΥΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ & ΔΕΝ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΜΕ ΣΕ ΚΕΡΔΟΣ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ BLOG

free counters
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και RSS του Blog :