ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ: ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΩ

Ο Γιάννης Νικολάκης, στη μοναδική του συνέντευξη μετά το τέλος της σεζόν στο sentragoal.gr, κάνει απίστευτες αποκαλύψεις για όσα πέρασε φέτος η ομάδα του Ολυμπιακού κι ο ίδιος προσωπικά. Μιλάει για τα... κορίτσια του και το πώς κατακτήθηκε το Κύπελλο στη Σάμο, για το πέρασμα από την... κόλαση στον παράδεισο, αλλά και το μέλλον του «ερυθρόλευκου» τμήματος.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του προπονητή της ομάδας βόλεϊ γυναικών του Ολυμπιακού:

«Τέτοιο ονειρεμένο φινάλε το ήλπιζα και το ήθελα γιατί μόνο όσοι ήξεραν τι περάσαμε μπορούσαν να κατανοήσουν και τους έξαλλους πανηγυρισμούς.
Πάντα είμαι συγκρατημένος, αλλά μετά το τέλος του τελικού τρελάθηκα...».

Δεν σε θυμάμαι να έχεις πανηγυρίσει ποτέ τόσο έντονα...

«Βλέπω τα βίντεο και δεν πιστεύω το ξέσπασμά μου. Μπορώ, όμως, να το δικαιολογήσω. Γνωρίζετε πως πάντα είμαι συγκρατημένος, αλλά έπειτα από οκτώ μήνες έντονης πίεσης ένιωσα σαν το ελατήριο που εκτονώθηκε ύστερα από πίεση. Κάπνισα τρία πούρα που δεν καπνίζω ποτέ και χόρεψα τέσσερις ώρες ασταμάτητα. Εχω πάρει πολλούς τίτλους, αλλά δεν έχω ξαναζήσει τέτοια χαρά. Είδα τις αθλήτριές μου να κλαίνε όλο το βράδυ, ακόμα και την επομένη μέρα που σκέφτονταν τι πετύχαμε».

Πώς από την κόλαση και την αμφισβήτηση μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό μπήκατε στον παράδεισο;

«Μας το χρωστούσαν ο Θεός και η μοίρα. Κυνηγήσαμε την τύχη μας, είχαμε όραμα, πάθος, πήγαμε κόντρα στα προβλήματα και δικαιωθήκαμε. Δεν βλέπω πολύ κινηματογράφο, αλλά τον τελευταίο καιρό έβλεπα και ξαναέβλεπα την ταινία «Κάθε Κυριακή» με τον Αλ Πατσίνο που είναι προπονητής της ομάδας ράγκμπι και παρά τις αντιξοότητες στο τέλος έρχεται η δικαίωση. Πριν από τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό στο Μετς δεν είδαμε βίντεο για τον αντίπαλό μας, αλλά αποσπάσματα από αυτή την ταινία γιατί το ζήτημα ήταν η ψυχολογία. Εμείς φέτος περάσαμε περισσότερα από αυτά που έχει μέσα η συγκεκριμένη ταινία».

Όλες ήθελαν να φύγουν...

«Μια πολύ δύσκολη στιγμή ήταν η φυγή της Τσέρτσεβιτς τον Δεκέμβριο. Επεσε η ψυχολογία. Ολες ήθελαν να φύγουν. Θα είχαμε διαλυθεί αν έφευγε τον Δεκέμβριο η Ελενα Κόλεβα ή η Μάγια Ογκνιένοβιτς. Πήγα στο δωμάτιό τους και τις ευχαρίστησα προσωπικά. Η Ογκνιένοβιτς είχε πρόταση από την ιταλική Βίλα Κορτέζε, που πήρε τελικά και το κύπελλο, αλλά δεν έφυγε λόγω και του Μίλος Τεόντοσιτς. Η Κόλεβα απέρριψε πρόταση από τη ρουμανική Ραπίντ Βουκουρεστίου αλλά και το Αζερμπαϊτζάν, όμως πείστηκε να μείνει, καθώς δεν ήθελε να πάρει και το παιδί της από το ιταλικό σχολείο στα μέσα της σεζόν. Αγάπησε την ομάδα και την πόνεσε και για αυτό την έκανα αρχηγό και με δικαίωσε».

Εάν βρισκόταν κάποιος χορηγός, θα έμεναν και του χρόνου;

«Νομίζω πως ναι. Είναι και οι δύο ιδιαίτερες περιπτώσεις. Η Μάγια είναι ζευγάρι με τον Τεόντοσιτς και η Ελενα έχει αγαπήσει την Ελλάδα. Είναι όμως και επαγγελματίες. Θα μπορούσαν να έχουν πολύ εύκολα ένα συμβόλαιο στα 200.000 ευρώ το χρόνο. Είναι μοναδικές προσωπικότητες και τις ευχαριστώ».

Πρέπει να είσαι ο μοναδικός προπονητής στον κόσμο που κατακτά έναν τίτλο και μετά συλλαμβάνεται. Τι ακριβώς συνέβη;

«Μόλις τελείωσε ο τελικός έτρεξα στην εξέδρα, έβγαλα την μπλούζα μου και την πέταξα στον κόσμο. Ξέσπασα. Οταν έμεινα γυμνός, έφυγα προς τον πάγκο να φορέσω μια φόρμα, αλλά ένας αστυνομικός με πέρασε για οπαδό και θέλησε να με συλλάβει. Αρχικά ξαφνιάστηκα, αλλά επέμενε μέχρι που κάποιος τον ενημέρωσε πως ήμουν ο προπονητής. Τι να κάνει κι αυτός; Τη δουλειά του έκανε...».

Εχεις ευχαριστήσει πολλές φορές τον Συγγελίδη. Γιατί;

«Ηταν κύριος, με κεφαλαίο κάπα. Δεν ξέρω τι έγινε στον Ερασιτέχνη. Ξέρω πως έστησε αυτή την ομάδα, πήρε την Κόλεβα και τη Γιακουμή, πίστεψε στο σχεδιασμό και τον στήριξε. Ακόμα και μετά που έφυγε, μας βοήθησε. Μου βγαίνει αυθόρμητα και με πολλή αγάπη και αξιοπρέπεια ανέφερα το όνομά του. Τον θέλουμε κοντά μας για να συνεχίσουμε».

Από το Κάιρο...

Εχει γεννηθεί στο Κάιρο της Αιγύπτου στις 27 Οκτωβρίου 1964. Εχει κατακτήσει δύο Κύπελλα (με τον Πανελλήνιο το 2002 και τον Ολυμπιακό το 2011), καθώς και πέντε πρωταθλήματα με τρεις διαφορετικές ομάδες, τον Ιωνικό ΝΦ (1994), τον Παναθηναϊκό (1998, 2000) και τον Πανελλήνιο (2001, 2002). Εχει οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στην πρώτη του συμμετοχή σε τελικό Κυπέλλου Ευρώπης (το 2000 φιναλίστ στο Κυπελλούχων). Υπήρξε προπονητής στην Εθνική Γυναικών και Νεανίδων κι έχει περάσει από τον Αγ. Σώστη, τη Νήαρ Ηστ και την ανδρική ομάδα της ΕΑΠ. Στον Ολυμπιακό είναι από την άνοιξη του 2009.

«Γέρασα μέσα σε ένα χρόνο»

«Για οκτώ μήνες οι αθλήτριες ήταν απλήρωτες, είχαμε αποχωρήσεις (Τσέρσεβιτς), δουλέψαμε σε βρώμικο και κρύο γήπεδο, οι αθλήτριες έζησαν μέσα στην εξαθλίωση και την εγκατάλειψη, χωρίς βοήθεια από τη διοίκηση και με μοναδικό σύμμαχο τις βοήθειες και την αγάπη του κόσμου αλλά και κάποιων επώνυμων όπως ο Γιάννης Συγγελίδης» ξεσπάει ο Γιάννης Νικολάκης και «παγώνει» όταν τον ρωτάμε εάν θα συνεχίσει και τη νέα σεζόν: «Πώς να συνεχίσω; Ετσι; Οχι, βέβαια. Αισθάνομαι πως γέρασα μέσα σε ένα χρόνο.

Δεν μπορώ να ξεπεράσω τέτοια ψυχολογική κούραση. Δεν την αντέχω και δεν μου αξίζει. Με εντιμότητα και επαγγελματική συνείδηση εγώ και οι συνεργάτες μου δώσαμε την ψυχή μας σαν να ήμασταν στην πρωταθλήτρια Κόσμου. Κανονικά η ομάδα θα είχε διαλυθεί. Δεν είναι εγωιστικό. Ημουν στο γήπεδο 15 ώρες για να μιλάω με τις αθλήτριες, να ξεπερνάμε τα προβλήματα. Κάθε μέρα σκεφτόμουν τι θα τους πω για να τους δώσω κίνητρο. Εγώ και ο συνεργάτης μου, ο Θανάσης Θανέλλας, κάναμε από έξι φορές γενέθλια. Πηγαίναμε γλυκά στα κορίτσια για να φτιάξουμε το κλίμα. Προς το τέλος μας πήραν χαμπάρι...».

Εσύ και οι συνεργάτες σου έχετε πληρωθεί;

«Αστειεύεσαι; Εχω να πληρωθώ από τον Ιούνιο του 2010. Δύο σεζόν δεν έχω πάρει ούτε ευρώ στην καριέρα μου. Την πρώτη που έκανα την πρακτική μου στον Αγιο Σώστη τη σεζόν το 1986 και φέτος. Είναι και ζήτημα αξιοπρέπειας, πέρα από το βιοποριστικό πρόβλημα. Παρ' όλα αυτά δεν θέλω να γκρινιάζω. Υπάρχει αξιοπρέπεια, οφείλω όμως να πω πως έφτασα να αγοράζω ακόμα και τους ειδικούς πάτους παπουτσιών των κοριτσιών που όπως γνωρίζετε έχουν μεγάλο κόστος. Επειδή δεν είχα χρήματα για όλες πήραμε πάτους παπουτσιών μόνο για τις ξένες.

Καφέδες, εισιτήρια του συνεργάτη μου που δεν προβλέπονταν στις αποστολές στην Θεσσαλονίκη, φρούτα και ό,τι άλλο έξτρα χρειαζόταν η ομάδα τα πλήρωνα από την τσέπη μου. Το έκανα από ευχαρίστηση και αξιοπρέπεια. Δεν κλαίω τα χρήματα. Κλαίω για τις αθλήτριές μου, τον Ολυμπιακό και το ελληνικό βόλεϊ. Ευχαριστώ επίσης τον Δημήτρη Καραθανάση που αφιλοκερδώς πρόσφερε το φυσικοθεραπευτήριό του και τις υπηρεσίες του».

Από τη διοίκηση δεν υπήρχε βοήθεια;

«Δεν υπήρχε έφορος, αλλά ο Νίκος Μαντούβαλος το πάλευε. Μία φορά μας μίλησε ο Νίκος Καραχάλιος μετά την ήττα από τον ΠΑΟ και την απώλεια του τίτλου και τον ευχαριστώ πολύ γιατί οι παίκτριες τονώθηκαν. Μας είπε δεν πειράζει, πηγαίνετε στη Σάμο να το ευχαριστηθείτε. Αυτό αποφόρτισε την κατάσταση διότι κάποιοι μας αμφισβήτησαν μετά την απώλεια του πρωταθλήματος. Μετά που έφυγε ο Γιάννης Συγγελίδης δεν είχαμε κανέναν κοντά μας. Από τον Δεκέμβριο κάναμε προπόνηση με 17 μπάλες και οι 4 ήταν για τους αγώνες.

Νερό δεν υπήρχε στο γήπεδο ούτε και θέρμανση. Η θερμοκρασία ήταν 3 και 4 βαθμοί Κελσίου. Οι αθλήτριες έκαναν προπόνηση με βουρκωμένα μάτια. Το γήπεδο ήταν βρώμικο, αφού απέλυσαν και την καθαρίστρια. Μόνος του ο Σπύρος Μπλέτσας παλεύει και τον ευχαριστούμε για όλα. Τα κορίτσια που είναι εκτός Αθήνας πέρασαν ένα δράμα. Απλήρωτα ενοίκια, κόβονταν τα φώτα και τα νερά, δεν είχαν θέρμανση, ακόμα και φαγητό. Κοιμόντουσαν με τα ρούχα για να μένουν ζεστές. Δεν είχαν χρήματα ούτε για βενζίνη».

Αληθεύει πως οι οπαδοί συντήρησαν τη ομάδα από το υστέρημά τους;

«Ναι. Ηταν συγκινητικοί και τους ευχαριστούμε. Ενίσχυαν οικονομικά όσο μπορούσαν. Ο Συγγελίδης είχε δώσει χρήματα στα δύσκολα και επιβιώσαμε».

Το σετ της επιβίωσης και η... Λίβερπουλ...

Σύμφωνα με τον Νικολάκη το Κύπελλο μπορεί να ανοίξει δρόμους και να αποτελέσει σημείο αναφοράς για να προχωρήσει η ομάδα με ή χωρίς τον ίδιο. «Πριν αρχίσει το 5ο σετ του τελικού είπα στα κορίτσια πως είναι το σετ της επιβίωσης της ομάδας και του τμήματος. Ολα τα κορίτσια ήταν συγκινητικά».

Σας ενόχλησε η αμφισβήτηση για την απώλεια του πρωταθλήματος;

«Μας πείραξε αλλά και μας πείσμωσε. Το πρωτάθλημα δεν το χάσαμε. Απλά δεν το πήραμε. Δεν κάναμε την έκπληξη. Ο Παναθηναϊκός είχε την πιο πλήρη ομάδα και πήρε δίκαια τον τίτλο. Και που φτάσαμε μέχρι το τέλος να το διεκδικούμε ήταν επιτυχία. Εμείς παίζαμε με μιάμιση ακραία. Ξέραμε πως η Γκίμπσον δεν ήταν ακραία κι όμως κι αυτή έκανε κατάθεση ψυχής στον τελικό.

Ο κόσμος ζητάει πάντα τον τίτλο, αλλά δεν γνωρίζει τις λεπτομέρειες. Είχαμε πέντε ημέρες καιρό να δουλέψουμε πάνω στην ψυχολογία και να αντιμετωπίσουμε την ΑΕΚ που δούλεψε πιο άνετα. Επίσης οι αθλήτριές μου γνώριζαν πως οι αθλήτριες της ΑΕΚ πληρώνονταν κάθε μήνα λες και ήταν στη... Λίβερπουλ».

Αφιέρωσες με νόημα το Κύπελλο στη σύζυγό σου Ράνια. Θέλεις να μιλήσεις για αυτό;

«Αν δεν υπήρχε η Ράνια, δεν θα άντεχα. Κάθε βράδυ πήγαινα σπίτι με ένταση και πολλές σκέφτηκα πως την επομένη ημέρα θα τα παρατήσω. Είχα χάσει τον ύπνο μου. Μόλις ηρεμούσα, μου έλεγε πως πρέπει να μείνω μέχρι το τέλος, πως δεν είναι σωστό για τις αθλήτριες. Εφέτος παντρευτήκαμε και δεν πήγαμε ούτε ταξίδι του μέλιτος».

Ζηλεύει γνωρίζοντας πως όλη μέρα είσαι μέσα σε γυναικεία ομάδα;

«Είναι και η ίδια αθλήτρια και ξέρει. Εξάλλου με γνωρίζει πολύ καλά...».