ΞΟΔΕΥΟΥΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΙΑ «ΠΑΛΤΑ» ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ

Έρευνα του Παρατηρητηρίου των Επαγγελµατιών Ποδοσφαιριστών (PFPO)για τα χρήματα που ξοδεύονται σε μεταγραφές ξένων παικτών...

Στη Σάλκε συναντήθηκαν κάτω από διαφορετικές συνθήκες ο Κυριάκος Παπαδόπουλος και ο Βραζιλιάνος Εντού. Ο έλληνας άσος πήρε τον δρόµο του εξωτερικού αφού στη χώρα µας η αξιοποίηση των ταλέντων παραµένει άγνωστη λέξη.

Τέσσερις ελληνικές οµάδες βρίσκονται στο τοπ 10 των συλλόγων µε τον µεγαλύτερο αριθµό απόκτησης ξένων παικτών σε µία σεζόν, των οποίων ο µέσος όρος ηλικίας είναι τα 27,57 έτη.

Η χώρα µας είναι δεύτερη παγκοσμίως στην εισαγωγή ξένων παικτών, πίσω από την Κύπρο και το χειρότερο είναι ότι οι έλληνες παίκτες µμεταναστεύουν στην ηλικία των (κατά µέσον όρο) 24,88 ετών, που είναι η πιο παραγωγική της καριέρας τους αφού διαπιστώνουν – όπως ο Κυριάκος Παπαδόπουλος – πως οι θέσεις είναι κλεισµένες από ονόµατα που έχουν πολλά «θ» ή «ιτς».

Όλα αυτά είναι στοιχεία που αποκαλύπτονται από την πρώτη διεθνή έρευνα του µεταναστευτικού ρεύµατος των ποδοσφαιριστών στα σηµαντικότερα πρωταθλήµατα του κόσµου για το 2010.

Στην έρευνα του Παρατηρητηρίου των Επαγγελµατιών Ποδοσφαιριστών (PFPO) συμμετείχαν µεταξύ άλλων ακαδηµαϊκοί του ∆ιεθνούς Κέντρου Αθλητικών Σπουδών του Πανεπιστηµίου του Νοσατέλ και του Ινστιτούτου της Αθλητικής Επιστήµης του Πανεπιστηµίου της Λωζάννης. Εξετάστηκαν 101 πρωταθλήµατα Α’ και Β’ κατηγορίας 69 εθνικών οµοσπονδιών σε όλο τον κόσµο και τα κριτήρια των παικτών που λήφθηκαν υπόψη ήταν η ηλικία, η θέση που αγωνίζονται και φυσικά η καταγωγή τους.

Πρώτη χώρα σε εισαγωγή παικτών παγκοσµίως είναι η Κύπρος (219 παίκτες και 7,8 παίκτες ανά οµάδα)! Ακολουθεί η Ελλάδα µε 205 ξένους παίκτες µε αναλογία 6 παίκτες ανά οµάδα στην πρώτη και τη δεύτερη κατηγορία.

∆εν µπορεί λοιπόν να προκαλεί ερωτήµατα η φυγή του Κυριάκου Παπαδόπουλου από τον Ολυµπιακό, αφού τη θέση του καταλαµβάνουν λεγεωνάριοι πολλές φορές µεγάλης ηλικίας και απρόθυµοι να βάλουν τα πόδια τους στη φωτιά. Το 27% όλων των ξένων παικτών που αγωνίζονται στον κόσµο το εξάγουν µόλις τρεις χώρες. Φυσικά η Βραζιλία, η Αργεντινή και η Σερβία. Το ποσοστό ανεβαίνει στο 50% αν προστεθούν ακόµα οι Ουρουγουάη, Γαλλία, Ισπανία, Κολοµβία, Πορτογαλία, Κροατία και Ολλανδία.

Οι χώρες καταγωγής των παικτών παίζουν σηµαντικό ρόλο για την ποιότητά τους σε συγκεκριµένες θέσεις στον αγωνιστικό χώρο. Για παράδειγµα, το 80% των Γκανέζων που πήραν µεταγραφή στο εξωτερικό είναι µέσοι ή επιθετικοί. Γενικότερα όµως οι επιθετικοί έχουν περισσότερες ευκαιρίες να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό αφού το 63,5% των ξένων παικτών που αποκτούν οι οµάδες αγωνίζονται στην επίθεση. Το ποσοστό εκτοξεύεται στο 81% για τους Αφρικανούς και για τους Νοτιοαµερικανούς φτάνει το 69,2%.

Οι Ρουµάνοι φεύγουν από τη χώρα τους στα 28 τους χρόνια που είναι η µεγαλύτερη ηλικία διεθνώς αλλά οι Ελληνες στα 24,88 έτη, και θεωρούνται αρκετά νέοι σύµφωνα µε την έρευνα. Οι πιο νέοι όµως φεύγουν από την Αγγλία σε ηλικία µόλις 21,81 χρόνια, ίσως λόγω και των πολλών καλών ξένων παικτών που αγωνίζονται εκεί.

Ο σκληρός αντα γωνισµός που υπάρχει στο αγγλικό ποδόσφαιρο αλλά και η άφιξη παικτών από 27 διαφορετικές χώρες ανάγκασε µόνο τον προηγούµενο χρόνο να φύγουν από το νησί 241 ξένοι παίκτες. Τέταρτη σ’ αυτόν τον πίνακα βρίσκεται η Ελλάδα µε 139 παίκτες, αλλά όπως διαβάζουµε και από τις δηλώσεις των ίδιων των πρωταγωνιστών, οι λόγοι αποχώρησής τους δεν έχουν σχέση µε τον ανταγωνισµό αλλά µε τη χαµηλή ποι ότητα και τους τραµπουκισµούς του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Το ισοζύγιο των ξένων παικτών στην Ελλάδα ήταν θετικό (+40) στοιχείο, διόλου ενθαρρυντικό για το µέλλον των ελλήνων παικτών. Είναι προφανές ότι οι έλληνες παράγοντες δεν ενδιαφέρονται για το µέλλον του ποδοσφαίρου της χώρας παρά µόνο για το παρόν των οµάδων τους επιζητώντας άµεσα αποτελέσµατα µε τη βοήθεια λεγεωνάριων.

∆ΙΚΛΙΔΕΣ ΓΙΑ ΠΙΟ ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ξένων παικτών σε ένα πρωτάθληµα δεν συνηγορεί από µόνο του στοιχείο αρνητικό για την ποιότητά του. Από το 1995 όταν ο Μπόσµαν έριξε τα ποδοσφαιρικά σύνορα ο αριθµός των µεταναστών του αθλήµατος εκτοξεύτηκε. Οι λόγοι, πολλοί. Οι σηµαντικότεροι δύο: οι οµάδες καλύπτουν πιο εύκολα τα κενά τους λόγω της υπερπροσφοράς, ενώ ποδοσφαιριστές από φτωχές χώρες, κυρίως της Λατινικής Αµερικής και της Αφρικής, προβαίνουν σε γενναίες εκπτώσεις στα µεροκάµατά τους.

Η φθήνια τρώει τον παρά, όµως και στην προκειµένη περίπτωση την ποιότητα. Είναι αρκετά δύσκολο µία ποδοσφαιρική Αρχή να θέσει κανόνες για την ποιότητα των παικτών που εισέρχονται στο πρωτάθληµά της αν αυτοί προέρχονται από την Ευρώπη.

Η µόνη της επιλογή είναι η δηµιουργία ασφαλιστικής δικλίδας σύµφωνα µε το αγγλικό πρότυπο, η οποία επιτρέπει σε παίκτες εκτός Ευρώπης να αγωνίζονται µόνο αν έχουν συγκεκριµένο αριθµό συµµετοχών µε τις εθνικές τους οµάδες σε συγκεκριµένο χρονικό ορίζοντα.

Οι Γερµανοί είναι οι πρώτοι που αντιλήφθηκαν πως η ανάδειξη ταλαντούχων γηγενών παικτών αποτελεί τη µόνη διέξοδο στην αγωνιστική – λόγω και των συναισθηµατικών δεσµών που αναπτύσσουν οι παίκτες µε τους συλλόγους – και στην οικονοµική κρίση. Η συµπεριφορά του Ολυµπιακού προς τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και όχι µόνο αποτελεί αντιπροσωπευτικότερο δείγµα για τον τρόπο σκέψης των ελλήνων παραγόντων.

«ΩΡΙΜΟΣ» ΚΑΙ ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΟΣ Ο ΜΕΣΟΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΣ

ΣΤΑ ΠΟΙΟΤΙΚΑ χαρακτηριστικά της έρευνας διακρίνουµε πως η ηλικία των ξένων παικτών που έρχονται στην ελληνική Σούπερ Λίγκα είναι κατά µέσον όρο τα 28 έτη, που θεωρείται αρκετά υψηλός, ενώ έναν χρόνο µμικρότεροι είναι οι ξένοι που αγωνίζονται στο δεύτερο τη τάξει πρωτάθλημα µας.

Παράδοξο θεωρείται η πρώτη θέση της Βραζιλίας στη σχετική λίστα. Οι παίκτες που µεταναστεύουν στη χώρα της σάµπας έχουν κατά µέσον όρο ηλικία τα 29 έτη. Ταυτόχρονα, η Βραζιλία είναι η κορυφαία εξαγωγός χώρα ποδοσφαιριστών. Μόνον το 2010 έφυγαν από τη χώρα της Λατινικής Αµερικής για να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό 283 παίκτες. Την ίδια περίοδο όµως επέστρεψαν 135, ενώ µόνο στη Φλαµένγκο γύρισαν 10.

Το στοιχείο αυτό καταρρίπτει τον µύθο ότι οι περισσότεροι βραζιλιάνοι παίκτες ανακαλύπτουν τη Γη της Επαγγελίας µακριά από την πατρίδα τους και αναγκάζονται να γυρίσουν στα πάτρια εδάφη.

Οι µεγαλύτερες πύλες απ’ όπου εισέρχονται οι ξένοι παίκτες είναι τρεις. Η πρώτη και σηµαντικότερη πύλη για τους Βραζιλιάνους είναι η Πορτογαλία. Στη χώρα της Ιβηρικής εισήλθαν πέρυσι 95 Βραζιλιάνοι οι οποίοι αποτελούν τους στυλοβάτες των πορτογαλικών οµάδων που πρωταγωνιστούν φέτος στο Γιουρόπα Λιγκ. Οσοι δεν καταφέρνουν να κάνουν καριέρα στην Πορτογαλία παίρνουν µεταγραφές στην Κύπρο και στις ανατολικές χώρες της Ευρώπης. Οι Βραζιλιάνοι πάντως έχουν κατακλύσει όλο τον κόσµο. Στην Ν. Κορέα µετανάστευσαν 15, στην Ιαπωνία 14, στο Ιράν 12 και στην Ελλάδα εννέα.

Η δεύτερη είσοδος είναι η Σκωτία στην οποία µεταναστεύουν παίκτες της Αγγλίας, και η τρίτη η Χιλή στην οποία µεταπηδούν οι Αργεντινοί που θέλουν να πάρουν µεταγραφή στο Μεξικό.