
έχουν ζήσει από κοντά τον Φράνκο Κοστάντσο, για τον χαρακτήρα του, ποιά είναι τα προτερήματα και ποια τα ελαττώματα του.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΡΝΑΝ ΚΑΣΤΙΓΙΟ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ «CLARIN»:
«Ο Φράνκο ακόμα και σήμερα μνημονεύεται στη Ρίβερ Πλέιτ. Μην ξεχνάς ότι η ομάδα που σήμερα πάει για μπαράζ παραμονής όταν φορούσε τα "γάντια" της κέρδισε τρία πρωταθλήματα. Υπήρχαν ματς που έλεγες ότι είναι ο number one της Αργεντινής. Κατέβαζε τα ρολά. Θυμάμαι πως στις εξόδους ήταν γάτος. Δεν χαμπάριαζε τίποτα. Επαιρνε αμπάριζα τον αντίπαλο. Αυτό τον έκανε αγαπητό στην εξέδρα. Αυτό είναι το δυνατό του σημείο. Ξέρει να διαβάζει τις φάσεις. Δεν θέλω να σας στενοχωρήσω, αλλά υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Οπως σε όλα τα πράγματα. Ο Κοστάντσο δεν έκανε καριέρα διεθνούς φήμης διότι δεν είχε σταθερότητα στις εμφανίσεις του. Πολλά κενά σημεία. Παιχνίδια που ήταν "φάντασμα". Έπασχε από έλλειψη εμπιστοσύνης».
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΤΙΕΓΚΟ ΣΑΝΤΟΝΟΒΙΤΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ «OLE»
«Περίεργο παιδί. Κλειστός χαρακτήρας. Δεν θυμάμαι να έχει δώσει ούτε μία συνέντευξη. Δεν θυμάμαι καν τη φωνή του. Τουλάχιστον υπήρχαν στιγμές που "μιλούσε" στο γήπεδο. Στα 20 του κάθισε κάτω από τα δοκάρια της Ρίβερ Πλέιτ. Θέλει... κότσια να υπερασπίζεσαι την εστία που καθόταν κάποτε ο Ουμπάλδο Φιγιόλ. Πρώτο πράγμα: γρήγορες αντιδράσεις, πάντα ήξερε να χρησιμοποιεί τα πόδια του. Φωνακλάς! Δεν ντρεπόταν να πέσει για να δοκιμάσει τα ρεφλέξ του. Ζήτημα; Η ψυχολογία του. Αν η πρώτη του επαφή με την μπάλα είναι άτσαλη, αν η πρώτη του επέμβαση δεν τον καλύπτει, τότε τον παίρνει η κάτω βόλτα. Προσοχή!».