ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ: ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΑΠΟΣΥΡΟΜΑΙ

Ο Νίκος Δεληγιάννης μίλησε στο woop.gr για την δύσκολη χρονιά που πέρασε και το «αβέβαιο» μέλλον του.

«Μεγάλωσε» στον Ολυμπιακό, φορώντας δέκα ολόκληρα χρόνια το ερυθρόλευκο σκουφάκι και έχει κατακτήσει τα πάντα με την αγαπημένη του ομάδα. 9 πρωταθλήματα και 9 κύπελλα Ελλάδος. 7 συνολικά νταμπλ. Έχει ζήσει το ζενίθ, -με κορυφαία χρονιά το 2002 όταν κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και το Τσάμπιονς λιγκ-, αλλά και το ναδίρ, - όπως η χρονιά που μας πέρασε...

Από το 1995 έγινε αναπόσπαστο μέλος της Ανδρών, κατέλαβε την 4η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 ενώ κατέκτησε και το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο του 2005.

Μια χρονιά δύσκολη για τον Ολυμπιακό και γενικότερα για τον ερασιτέχνη, ωστόσο απόλυτα επιτυχημένη για την ομάδα σου.

«Ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο η χρονιά. Επιτύχαμε τους δύο στόχους που είχαμε θέσει εξαρχής, την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου. Η Ευρώπη ήταν κάτι πιο μακρινό για μας φέτος, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν το κυνηγήσαμε. Φάνηκε όμως πως δεν ήμασταν σε κατάσταση να διεκδικήσουμε τίποτα καλύτερο, αν αναλογιστεί κανείς πως ήταν η ομάδα από το Σεπτέμβρη μέχρι τώρα.»

Είσαι δέκα χρόνια στον Ολυμπιακό. Ήταν η δυσκολότερή σου χρονιά η φετινή;

«Μακράν, ήταν η δυσκολότερη χρονιά στην καριέρα μου. Ενώ ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, τελικά εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Ζήσαμε πράγματα που ήταν πρωτόγνωρα ακόμα και για μας που έχουμε ζήσει και το πόλο στην ερασιτεχνική του μορφή, στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Ήταν πραγματικός εφιάλτης και εύχομαι να μην ξαναέρθει για τον Ολυμπιακό. Γιατί εγώ δέκα χρόνια στην ομάδα γνωρίζω καλά ότι είχαμε πάντα δυσκολίες, μικρές ή μεγάλες, αλλά αυτή η κατάσταση ήταν πρωτόγνωρη και δεν θα ήθελα να την ξαναζήσω.»

Πως προδιαγράφεται το μέλλον;

«Αυτό δεν το ξέρω. Από τότε που τελείωσαν οι τελικοί με τη Βουλιαγμένη, είμαι «απενεργοποιημένος» θα έλεγα. Δεν έχω καμία επαφή. Με ειδοποίησαν από τον Ολυμπιακό να περάσω από εκεί να συζητήσουμε κάποια θέματα αυτή την εβδομάδα αλλά δεν ξέρω τίποτα παραπάνω και για να πω την αλήθεια δεν ξέρω τι να περιμένω.»

Από την εμπειρία σου, ποια είναι η γνώμη σου για την σκέψη να πάρει στα «χέρια» της τον ερασιτέχνη η «Θύρα 7»;

«Με τα διοικητικά δεν τα πάω και πάρα πολύ καλά, αλλά επειδή έχω μιλήσει με τον κύριο Κουντούρη, θεωρώ πως πλέον έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, φαντάζει το ενδεχόμενο αυτό σαν ιδανικό. Πολλοί νομίζουν πως οι οργανωμένοι αποτελούν ένα κομμάτι κόσμου που δεν είναι και πολύ υγιές. Εγώ δεν συμφωνώ με αυτό γιατί βλέπω τα πράγματα εκ των έσω και αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ομάδα ως ιδέα. Ξεφεύγοντας από τα τεχνοκρατικά οι άνθρωποι που θα διαχειρίζονται την ομάδα σαν ιδέα, αυτή τη στιγμή δείχνει ιδανικό. Βέβαια αυτό θα φανεί στην πράξη.»

Είχες εκφράσει την επιθυμία να αποσυρθείς από την ενεργό δράση. Εμμένεις σε αυτή σου την απόφαση;

«Όχι ποτέ δεν είχα δηλώσει κάτι τέτοιο. Όλα ξεκίνησαν από μία ερώτηση που μου είχαν κάνει μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου, αν αυτός θα είναι ο τελευταίος μου τίτλος με τον Ολυμπιακό κι εγώ απάντησα πως ελπίζω να είναι ο προτελευταίος μου, εννοώντας πως ήθελα να κατακτήσω και το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό. Αυτό από κάποιους ερμηνεύτηκε πως εγώ θέλω να σταματήσω. Νομίζω πως με σωστή προπόνηση έχω ακόμα πολλά να προσφέρω..»

Εάν σου έλεγαν να παραμείνεις στον Ολυμπιακό αλλά χωρίς εγγυήσεις για το τι πρόκειται να συμβεί στην ομάδα και υπό τον φόβο πως μπορεί να είναι μια εξίσου δύσκολη χρονιά όπως αυτή που πέρασε, θα έμενες στην ομάδα;

«Εγώ έχω σκοπό να κοιτάξω όλες τις περιπτώσεις που μπορώ να έχω στα χέρια μου. Προτάσεις αυτή τη στιγμή δεν έχω. Τουλάχιστον κάτι επίσημο. Σίγουρα κάποια πράγματα συζητιούνται. Εγώ το έχω πει επανειλημμένως πως θέλω να κλείσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό. Αυτό ήταν το όνειρό μου. Και με το Χατζηθεοδώρου που το συζητούσα, λέγαμε πως θέλαμε να κυνηγήσουμε ακόμα ένα Ευρωπαϊκό με τον Ολυμπιακό.»

Ναι, αλλά του Θοδωρή το όνειρο δεν πραγματοποιήθηκε και αναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό. Εσένα σου πέρασε αυτή η σκέψη από το μυαλό;

«Δεν σκέφτομαι να φύγω στο εξωτερικό τώρα, παρ όλα αυτά, θα κάνω κάποιες συζητήσεις, θα δω τι θα έρθει στα χέρια μου. Προτεραιότητά μου είναι ο Ολυμπιακός.»

Πώς ένιωσες όταν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού φώναζαν στον τελικό με τη Βουλιαγμένη «Για πάντα στο λιμάνι, Δεληγιάννη»;

«Δέχομαι επιστολές, δέχομαι δέματα και μηνύματα από κόσμο του Ολυμπιακού. Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιο πράγμα... όπως έλεγα στον προπονητή μου πριν τον τελευταίο τελικό, ότι έχω ένα σφίξιμο γιατί ένιωθα πως ίσως είναι και οι τελευταίες μου στιγμές με τον Ολυμπιακό. Είχα πολύ μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. Και στην προπόνηση το περασμένο βράδυ έφυγα από το κολυμβητήριο βουρκωμένος. Ήταν ένα διήμερο που ήμουν πολύ φορτισμένος, γιατί δεν ξέρω πως θα τα φέρει η ζωή τα πράγματα.»

Παραλίγο να στερήσεις από τον εαυτό σου αυτές τις τόσο μεγάλες δόξες γιατί έμαθα πως ήθελες να γίνεις ποδοσφαιριστής;

«Έχω και δελτίο σε ομάδα! Και μάλιστα ήμουν πολύ καλός τερματοφύλακας! Ωστόσο η ζωή τα έφερε έτσι και ακολούθησα ένα άθλημα που μου χάρισε μεγάλες στιγμές. Και αυτή είναι η αμοιβή μου. Ούτε τα χρήματα, ούτε τίποτε άλλο...»

Το πιο πολύτιμο «μετάλλιο» σου, είναι η γέννηση του γιου σου;

«Η δημιουργία οικογένειας είναι σπουδαίο και όμορφο πράγμα. Όμως επειδή η ζωή μου είναι συνυφασμένη με τον αθλητισμό και το πόλο, θεωρώ ότι έχω ζήσει πολύ έντονες στιγμές και ως άνθρωπος και ως αθλητής και δεν θέλω να τις ξεχωρίζω, γιατί έχουν μοναδικότητα. Επειδή ο αθλητισμός είναι η ζωή μου και η οικογένειά μου είναι η ζωή μου. Δεν θέλω να ξεχωρίζω τις στιγμές.»

Σε λίγο καιρό «καταφθάνει» και το νέο μέλος στην οικογένεια. Αν ερχόταν ένα από τα δύο σου παιδιά στο μέλλον και σου έλεγε «Μπαμπά θέλω να γίνω πολίστας!», τι θα του απαντούσες;

«Και σκουπιδιάρης να γίνει αρκεί να το κάνει καλά. Και με ότι καταπιάνεται θα ήθελα να δίνει όλο του τον εαυτό και όλη του την αγάπη,. Νομίζω πως ένας αθλητής βάζοντας το συναίσθημα μπορεί να πετύχει πολλά περισσότερα πράγματα από όσα μπορεί να καταφέρει κοιτάζοντας μόνο τον τραπεζικό του λογαριασμό».

Η ζωή ενός αθλητή που κάνει πρωταθλητισμό απαιτεί θυσίες. Πόσο σε βοήθησε το γεγονός ότι η γυναίκα της ζωής σου, Αγγελική Καραπατάκη, ήταν επίσης αθλήτρια και μάλιστα Ολυμπιονίκης.

«Το να μπορεί κάποιος να καταλάβει πως είναι ο αθλητής σε μία απογοήτευση, πως είναι να καιει το κορμί σου για μία εβδομάδα, πως είναι να γυρίζεις από την προπόνηση, είναι πράγματα που χρειάζονται στήριξη. Το να έχεις έναν άνθρωπο να σε στηρίζει σε όλα αυτά και να σε κατανοεί, λειτουργεί σαν «αναβολικό» και ανεβάζει την απόδοσή σου.»

Έχουμε μάθει πως λατρεύεις το φουσκωτό σου. Ποια είναι η πιο όμορφη διαδρομή σου;

«Η αγαπημένη μου διαδρομή, είναι στο Φισκάρδο στην Κεφαλονιά!»