
Ο Νίκος Δεληγιάννης, ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού ο οποίος επέλεξε να παραμείνει στις επάλξεις, να συνεχίζει να πέφτει στην πισίνα και να υπερασπίζεται την “εστία” του Ολυμπιακού και να αγωνίζεται σχεδόν έναν χρόνο απλήρωτος μιλάει στο gazzetta.gr για το εφετινό «νταμπλ» και το μέλλον!
Αναλυτικά οι δηλώσεις του τερματοφύλακα του Θρύλου Νίκου Δεληγιάννη:
- Νίκο, ποια είναι η γεύση που σου μένει μετά την ολοκλήρωση της πιο περιπετειώδους χρονιάς της καριέρας σου; Γλυκιά, πικρή ή γλυκόπικρη;
«Σίγουρα γλυκιά, γιατί το να συνεχίσουμε να παίζουμε απλήρωτοι, ήταν μία καθαρά δικιά μας απόφαση και τώρα που τελειώσαμε πρωταθλητές και Κυπελλούχοι, τουλάχιστον νιώθουμε ότι η προσπάθειά μας δικαιώθηκε... Ήταν, χωρίς αμφιβολία, η πιο δύσκολη χρονιά μου στον Ολυμπιακό... Υπήρχαν παιδιά, τα οποία δεν είχαν άλλους πόρους εκτός από το πόλο, παιδιά που δεν είχαν ζήσει ανάλογες καταστάσεις, γενικά περάσαμε πολύ δύσκολα... Προσπαθούσαμε να πάρουμε δύναμη ο ένας από τον άλλον και το λέω αυτό γιατί αντιμετωπίσαμε καταστάσεις πρωτόγνωρες ακόμη και για τους πιο έμπειρους παίκτες...»
- Τι ακριβώς εννοείς;
«Δύσκολα πράγματα, διαφωνίες, κοροϊδίες, ψέματα, εκμετάλλευση, συζητήσεις του στυλ “συνεχίζουμε, σταματάμε”, διαφορετικές φιλοσοφίες, ο Αντώνης ο Βλοντάκης σταμάτησε μεσούσης της περιόδου, είχαμε κι εμείς να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε... Ο προπονητής μας ήταν σε άσχημη κατάσταση, αλλά τελικά έμεινε μαζί μας και πίστεψε στην καθαρά αγωνιστική προσπάθεια... Έτσι το είδαμε... Από τη στιγμή που αρχίσαμε και περάσαμε τους πιο δύσκολους σκοπέλους, καλό θα ήταν να τελειώσουμε κιόλας... Νομίζω ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος...»
- Οικονομικά που βρισκόσαστε;
«Ούτε έναν μήνα δεν έχουμε πάρει και υπάρχουν παιδιά που θα συμπληρώσουν σχεδόν δύο χρόνια απλήρωτα! Ό,τι και να πούμε είναι λίγο!»
- Και τι μέλει γενέσθαι;
«Πραγματικά δεν μπορώ να σας απαντήσω... Ως αρχηγός της ομάδας, μετά την αποχώρηση του Χατζηθεοδώρου, είδα και βίωσα καταστάσεις που δεν μπορούσα ούτε να φανταστώ ότι θα συμβούν, γι‘ αυτό και κάποια στιγμή αποφάσισα να κάνω στην άκρη... Και μάντης να ήμουν, δεν θα μπορούσα να προβλέψω ποια θα είναι η επόμενη μέρα στο πόλο του Ολυμπιακού...»
- Πως μπορείτε να διεκδικήσετε τα δεδουλευμένα σας;
«Όλοι οι παίκτες έχουν ήδη προσφύγει εδώ και καιρό στα δικαστήρια! Να σας πω και κάτι που δεν έχει γίνει γνωστό; Όταν συζητούσαμε με τα παιδιά για το αν θα συνεχίσουμε ή θα σταματήσουμε, συναντηθήκαμε με μία μερίδα των οργανωμένων οπαδών της “Θύρας 7” και μας υποσχέθηκαν ότι θα πληρώσουν τα δικαστικά έξοδα, αν δεν τα παρατήσουμε!»
- Με την ομάδα, από την διοίκηση του Ερασιτέχνη, ποιος ασχολείται;
«Τυπικά ο κ. Θεοδωρακάκης, ουσιαστικά κανείς! Η ομάδα είναι εδώ και καιρό ακυβέρνητη! Δεν υπάρχει κανένας! Να φανταστείτε ότι τώρα, πάμε να το γιορτάσουμε με δικά μας χρήματα! Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου στην Κάλυμνο, υπήρξε ένας εφοπλιστής ονόματι Ευδαίμων, ο οποίος καλή τη θελήσει δώρισε στο τμήμα ένα ποσό! Μόνο αυτός, κανένας άλλος! Έχω πει και παλιότερα, ότι ο Ολυμπιακός συρρικνώνεται... Η ομάδα, κατά βάση, δεν χρειάζεται χρήματα - αυτά πιστεύω μπορούν να βρεθούν - όσο ενδιαφέρον και αγάπη! »
- Τι τίτλο θα έβαζες σε αυτή την επιτυχημένη χρονιά που μόλις τελείωσε;
«Για πάρτη μας! Το πίστευα και το είχα πει πολλές φορές στα παιδιά στις αμέτρητες συναντήσεις που κάναμε στο σπίτι του Χρήστου Αφρουδάκη... Και πέντε παίκτες να έφευγαν, πάλι θα παίρναμε το πρωτάθλημα! Τότε όλοι με κοίταγαν λες και είμαι ο τρελός του χωριού... Παίξαμε με μισό φουνταριστό στην εφετινή χρονιά και ο Χριστόδουλος ο Κολόμβος, ήταν πολύ άπειρος και δεν ήταν σε θέση να αντικαταστήσει ούτε τον Βλοντάκη ούτε τον Αφρουδάκη, αλλά παρ‘όλα αυτά τα πήγε περίφημα σε τέτοιο βαθμό που κανείς δεν το περίμενε...»
- Κλείνοντας, θα ήθελα να σε ρωτήσω τι μερίδιο από αυτή την επιτυχία αντιστοιχεί στον Αντώνη Βλοντάκη;
«Οι μεγαλύτεροι και οι πιο σοφοί λένε ότι την ιστορία την γράφουν οι παρόντες! Με τον Αντώνη είμαστε φίλοι και έχουμε μιλήσει πολλές φορές και παρ‘ότι διαφώνησα και διαφωνώ με την στάση του, σεβάστηκα από την πρώτη στιγμή την απόφαση που πήρε γιατί επί της ουσίας είχε δίκιο! Έχουμε απλά διαφορά φιλοσοφίας...»