Ποδόσφαιρο
Μπάσκετ
Βόλεϊ
Πόλο.png)
Πρωτοσέλιδα
Θοδωρής Χατζηθεοδώρου … το Μάιο του 2002 στέφτηκε Πρωταθλητής Ευρώπης στη Βουδαπέστη κερδίζοντας 9-7 τη Χόνβεντ.
Στις 4 Ιουνίου του 2011 στη Ρώμη προκρίθηκε σε έναν ακόμα τελικό της Ευρωλίγκας. Ο τελικός τον βρήκε και πάλι στην κορυφή! Ένας εύκολος τελικός, με επτά γκολ παθητικό πάλι, για την ομάδα του που νίκησε 11-7 και μία ακόμη λαμπρή στέψη. Ο δις Πρωταθλητής Ευρώπης έφτασε στην Ελλάδα την Τρίτη και έδωσε συνέντευξη, στο «SentraGoal»…
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Θοδωρή στο «SentraGoal»:
-Στη Χίο πας για να κατακτήσεις το πρωτάθλημα;
«Αν συνυπολογίσουμε και την απόκτηση του Βλοντάκη, η ομάδα θα δημιουργήσει ένα δυνατό ρόστερ. Δεν μπορούμε ακόμα να πούμε ότι πάμε για τίτλους. Θα χρειαστεί μεγάλο χρονικό διάστημα για να δέσουμε. Θα είναι ευχής έργον για τον πρόεδρο και το νησί να κατακτήσουμε ένα τίτλο. Είμαι συγκρατημένος. Χρειάζεται προσπάθεια, προσωπική και ομαδική. Αυτό που ονειρεύομαι είναι να βλέπω ένα γεμάτο κολυμβητήριο και να ζωντανέψουν τα τμήματα υποδομής».
- Οι Χιώτες θέλουν να βλέπουν και πολλούς γηγενείς ν' αγωνίζονται…
«Ο κ. Παππής μου είπε ότι περίπου δέκα Χιώτες θα αποτελέσουν τον κύριο κορμό της ομάδας. Ισως να είναι και περισσότεροι, ανάλογα με τις προσθήκες που θα γίνουν».
-Πώς προέκυψε αυτή η μεταγραφή;
«Αυτό το θέμα πρέπει να το πιάσουμε ιστορικά, ώστε να καταλάβει ο κόσμος του Ολυμπιακού τι έχει γίνει»
Πάντα ήμουν καθαρός - Θες να είσαι καθαρός μαζί τους;
“Πάντα ήμουν καθαρός με τον κόσμο του Ολυμπιακού. Απλά έχω ιδιαίτερη σχέση μαζί τους και μιλάω με πολλούς από το FACEBOOK. Απαντάω σε όλους, όση ώρα κι αν μου πάρει αυτό, όσο κουρασμένος κι αν είμαι. Το διάστημα που ήμουν στο Βελιγράδι με πλησίασαν πέντε ομάδες από το εξωτερικό κι η Χίος, η οποία απλά είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον της.
Στόχος μου ήταν να μείνω στην Παρτίζαν. Για να πω την αλήθεια περίμενα να με πάρει κάποιος από τον Ολυμπιακό και να μου πει `'θέλω να συζητήσουμε το ενδεχόμενο της επιστροφής σου''. Αυτό δεν έγινε και το θεωρώ λογικό, καθώς υπάρχει μεγάλη ανακατωσούρα στο σύλλογο, αφού δεν έχει βρει διεξόδους διοικητικές και ως εκ τούτου και οικονομικές.
Υπάρχει σοβαρή δικαιολογία και το καταλαβαίνω απόλυτα. Δεδομένης της τροπής που πήρε το θέμα με το Λιμενικό έπρεπε να γυρίσω στην Ελλάδα και είχα μία πρόταση, αυτή της Χίου. Στην ομάδα με έφερε ο πρόεδρος, Παναγιώτης Παππής. Είναι φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού»
- Το γεγονός ότι είναι οπαδός του Ολυμπιακού σε βοηθάει…
«Τρομερά. Στην πρώτη κουβέντα που είχαμε, παρόντος του προπονητή Βαγγέλη Ρούπακα, αλλά του «αδερφού» μου και «μάνατζερ» μου Αντώνη Βλοντάκη (γελάει) μιλούσαμε δύο ώρες και τα τρία τέταρτα της κουβέντας αφιερώθηκαν στον Ολυμπιακό».
-Συνεπώς τα βρήκατε γρήγορα…
«Ναι, αμέσως. Υπήρχε χημεία και κοινό όνειρο. Μακάρι να έρθουν έτσι τα πράγματα, ώστε του χρόνου ή σε δύο χρόνια να πάμε μαζί στον Ολυμπιακό. Αυτό είναι το όνειρό μας».
-Και δικό σου και του κ. Παππή;
«Ακριβώς. Θέλει πολύ να βοηθήσει τον Ολυμπιακό. Γνωρίζω ότι δε θέλει να ρισκάρει αυτή τη στιγμή που υπάρχει αβεβαιότητα και ανισορροπία».
-Θα έθετες προϋποθέσεις για να γυρίσεις στον Ολυμπιακό;
«Οταν σου ζητάει ο Ολυμπιακός να γυρίσεις, δεν θέτεις προϋποθέσεις!».
Θα φύγουν από τον Ολυμπιακό -Παρόλο που έχεις τριβή με κάποια πρόσωπα;
«Ποτέ δεν έχω πει «ή εγώ ή αυτός!». Όμως, έχω πει πολλές φορές «αυτός». Επέλεξα κάποιους και το πλήρωσα με την υπέρτατη αχαριστία προς το πρόσωπο μου. Το έζησα αυτό την τελευταία μου χρονιά στον Ολυμπιακό. Σίγουρα με κάποιους ανθρώπους, που ακόμα εργάζονται ως υπάλληλοι, δεν μπορώ να συνυπάρξω, δεν μπορώ καν να τους δω. Η επιστροφή μου θα πραγματοποιηθεί όταν με το καλό φύγουν! Κάποια στιγμή θα φύγουν. Δεν γίνεται να μείνουν αιώνια.
Ο κόσμος δεν είναι τυφλός! Καταλαβαίνει! Βλέπει! Ο κόσμος αντιδρά. Αργά ή γρήγορα θα βγει στην επιφάνεια όλη η αλήθεια και όλη η κοροϊδία που παίζει… Να είσαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα αντιδράσουν κι οι πολίστες του Ολυμπιακού. Γιατί ο μοναδικός που αντέδρασε για την κατάσταση, ήμουν εγώ, ως αρχηγός. Προσπάθησα να υπερασπιστώ τα συμφέροντα των συμπαιχτών μου και εντέλει το πλήρωσα! Αλλά δεν με απασχολεί αυτό.
Είμαι μεγάλο παιδί και υπεύθυνος των πράξεων μου. Δέχθηκα αυτή την εξέλιξη με πόνο καρδιάς. Μόνο μια λέξη μπορεί να τα ισοπεδώσει όλα αυτά... Δικαίωση! Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη. Είναι πρώτα εσωτερική και ηθική η δικαίωση κι έπειτα αγωνιστική».
Με τελειώνουν; Τελείωσα; Τι γίνεται; - Η ιστορία με τον Ολυμπιακό θα μπορούσε να έχει πάρει άλλη τροπή;
«Δεν περίμενα να με διώξουν από τον Ολυμπιακό. Βλέποντας τις εξελίξεις φαίνεται ότι η αποπομπή μου δεν ωφέλησε καθόλου. Εμεινα έκπληκτος όταν παραιτήθηκε η διοίκηση ένα μήνα αφού με έδιωξε από την ομάδα. Εδωσα και την ψυχή μου 15 χρόνια και πίστευα ότι θα κλείσω την καριέρα μου στην ομάδα της καρδιάς μου, έτσι όπως μου αρμόζει.
Όταν στις 18 Δεκεμβρίου έπαιξε η Παρτίζαν με τον Ολυμπιακό συγκινήθηκα με τη βράβευσή μου από τον κ. Θεοδωρακάκη, αλλά από την άλλη αισθάνθηκα άσχημα… Εχω συνδυάσει αυτή την εικόνα της βράβευσης και της ευχαριστίας σε κάποιον για ό,τι έχει προσφέρει, με το τέλος του. Αναρωτήθηκα: «Με τελειώνουν; Τελείωσα; Τι γίνεται;». Τότε κατάλαβα ότι ίσως και να είχε έρθει το τέλος… Θέλω να πιστεύω ότι ήταν απλά μια βράβευση. Αλλα και να τελείωσε μέσα στο νερό η σχέση μου με τον Ολυμπιακό, εξωαγωνιστικά παραμένει ως ήταν. Πιστεύω ότι αν απευθυνθώ σε ανθρώπους που αγαπούν το σωματείο ότι θα με αξιοποιήσουν σε κάποιο πόστο και θα προσφέρω κι εγώ έστω ως παράγοντας».
- Το 2002, όταν πηγαίνατε στη Βουδαπέστη για το Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας, είπες στους συμπαίχτες σου στο αεροδρόμιο «Νομίζω θα το σηκώσουμε» και σε αγριοκοίταξαν όλοι… Άλλη μία πρόβλεψη…
«Δεν πίστευα ότι υπήρχε περίπτωση να το χάσουμε! Όλοι ήμασταν παθιασμένοι και πεισμωμένοι από την απώλεια του τροπαίου το 2001, ενώ η ομάδα ήταν πιο ισχυρή με την προσθήκη του Καλακώνα και του Δεληγιάννη. Το ένιωθαν και τα παιδιά, αλλά δεν ήθελαν να το πουν. Παραμονή του τελικού είχαμε μαζευτεί στο δωμάτιο του Μάκη Βολτυράκη και παίζαμε χαρτιά ως το πρωί… Ηταν σαν να έχουμε την επόμενη μέρα προπόνηση. Ημασταν τόσο βέβαιοι ότι θα το πάρουμε!
Τώρα το είχα πει για την Παρτίζαν. Πριν από τον ημιτελικό είχαμε μαζευτεί όλοι στο δωμάτιο του Μιλάνοβιτς. Νεκρική σιγή. Ο προπονητής πάντα ρωτάει τον αρχηγό, τον Βουγιασίνοβιτς, αν έχει να προσθέσει κάτι… Αυτή τη φορά, δεν ξέρω τι όνειρο είχε δει και μετά τον Βλάντο ρώτησε κι εμένα. Τους ευχαρίστησα, καθώς γνώριζα ότι λόγω του Λιμενικού θα φύγω και τους είπα ότι εμείς θα το σηκώσουμε! Αν και μεγάλα παιδιά οι συμπαίχτες μου στην Παρτίζαν, δάκρυσαν… Τότε άλλαξε και μια συνήθεια η ομάδα. Εδωσε όρκο νίκης μέσα στο δωμάτιο και όχι στην πισίνα, όπως επιτάσσει το γούρι».
- Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί να χάσετε την Ευρωλίγκα;
«Μετά τις δύο πρώτες αγωνιστικές, όταν είχαμε ένα βαθμό μόλις στον όμιλο, είπα στους συμπαίκτες μου: «Μη φοβάστε, θα το πάρουμε». «Ρε Τέο σύνελθε» μου απάντησε ο Βουγιασίνοβιτς. Το κατάλαβα επειδή η ομάδα είχε την αντίθετη πορεία με πέρυσι. Την προηγούμενη σεζόν πήγαινε «τρένο» από την αρχή και έπειτα έκανε «κοιλιά». Φέτος είχε ακριβώς την αντίθεη πορεία. Και το πήραμε…
Χαρακτήρισα τη φετινή σεζόν καλύτερη γιατί ήταν η δυσκολότερη. Οι λόγοι δεν ήταν αγωνιστικοί, αλλά εξωαγωνιστικοί και σχετίζονται με όσα συνέβησαν πέρυσι το καλοκαίρι με τον Ολυμπιακό. Στη Σερβία αντιμετώπισα μια άλλη νοοτροπία, μια άλλη προπόνηση που είχα να κάνω από τότε που ήμουν 20 ετών, όταν ήταν προπονητής ο Στάμενιτς στον Ολυμπιακό. Οταν πρωτοπήγα στο Βελιγράδι ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο μίλησα ήταν ο Ιγκορ Μιλάνοβιτς.
Καφέ πίναμε, καλή ώρα σαν τώρα, και του είπα ότι ήρθα για να πάρουμε την Ευρωλίγκα. Απόρησε, δεν έμεινε αποσβολωμένος πάντως. Χαμογέλασε λίγο περίεργα και μου είπε ότι στη Σερβία η τακτική τους δεν είναι τα λόγια, αλλά οι πράξεις. Εκ των υστέρων παραδέχθηκε δημόσια ότι ήμουν σίγουρος πως θα κατακτούσαμε την Ευρωλίγκα. Γνωρίζοντας ότι η Παρτίζαν μετέχει σε τέσσερις διοργανώσεις είχα πει ότι θα φτάσω σίγουρα τους 30 τίτλους με το νταμπλ Σερβίας και την Ιντερλίγκα και μακάρι να δώσει ο Θεός να κατακτήσουμε τη Ευρωλίγκα και να φτάσω τους 31. Το κατόρθωσα.
Είναι ένα ιστορικό επίτευγμα και προς το παρόν μοιάζει αξεπέραστο από κάποιον αθλητή ή αθλήτρια… Αλλά επειδή είμαι ρομαντικός εύχομαι αυτός ο αριθμός, όταν σταματήσει –γιατί εύχομαι και θέλω να αυξήσω τους τίτλους μου- να αποτελέσει κίνητρο για τα νέα παιδιά. Να πουν «Θέλω να ξεπεράσω τον Χατζηθεοδώρου». Αυτή θα είναι η πιο τιμητική κληρονομιά που θα μπορούσα να αφήσω στον αθλητισμό και την ελληνική υδατοσφαίριση»
Με χαστούκιζα -Σκέφτηκες όσο ήσουν μακριά από την Ελλάδα να τα παρατήσεις;
«Ποτέ και για κανένα λόγο. Υπήρξαν στιγμές που γύρναγα σπίτι κατάκοπος και έκλαιγα. Ηταν ένα κλάμα μείγμα κούρασης, στενοχώριας, λησμονιάς για την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Εδινα ένα χαστούκι στον εαυτό μου και συνερχόμουν»
-Θα άλλαζες με κάτι τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης που κατέκτησες με την Παρτίζαν;
«Όχι»
-Ούτε με ένα δεύτερο πρωτάθλημα Ευρώπης με τον Ολυμπιακό;
«Αυτά συνυπάρχουν, δεν ανταλλάζονται»
-Η Χίος φέτος παίζει στο LEN TROPHY… Αυτός ο τίτλος δεν υπάρχει στο παλμαρέ σου.
«Οταν αρχίζει η σεζόν στόχος είναι να κερδίζεις κάτι. Είμαι γεννημένος νικητής και η αλήθεια είναι ότι στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει το νταμπλ και το LEN Trophy με τη Χίο. Είναι ο τίτλος που μου λείπει είναι αλήθεια. Θα δούμε βήμα βήμα».
Συγγνώμη που έχασαν τα λεφτά τους -Σου άφησε κάποιο μάθημα η φετινή χρόνια;
«Εμαθα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο για τους ανθρώπους. Άνθρωποι για τους οποίους έβαζα το χέρι μου στη φωτιά και τους υποστήριζα δημόσια, με πούλησαν με το χειρότερο τρόπο. Κάποιοι αποδείχθηκαν διπρόσωποι. Από φήμες που μου μεταφέρθηκαν ορισμένοι πόνταραν στην Κάλυμνο ότι η Παρτίζαν θα χάσει πολύ εύκολα από τη Ρέκο. Ηταν σχόλια που άκουσα ότι ειπώθηκαν. Δεν ξέρω αν ισχύουν ή όχι. Εφόσον ισχύουν χαίρομαι που τους στενοχωρήσαμε με συναθλητές μου. Αν πόνταραν, συγγνώμη που έχασαν τα λεφτά τους... Αλλά είναι τραγικό αυτοί οι άνθρωποι να βρίσκονται μέσα στο άθλημα και μέσα στον Ολυμπιακό.
-Δεν αναφέρεσαι σε πρώην συμπαίχτες σου…
«Δεν μιλάω για κανένα πρόσωπο. Οποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει. Οποιος πειραχθεί μπορεί να αντιδράσει. Απλά θα με επιβεβαιώσει».
- Με τους παίχτες του Ολυμπιακού έχεις επαφή;
«Φυσικά. Όλη τη σεζόν! Και είμαι χαρούμενος που μιλούσα πολύ με τα νεότερα παιδιά. Και με τις παλιοσειρές είχα επαφή, τον Τάσο (Σχίζα) και τον Κομαντίνα. Κάποιοι μου έλεγαν ότι έκανα την καλύτερη δουλειά που επέλεξα να συνεχίσω την καριέρα μου αλλού. Βέβαια, το «επέλεξα» με το «έπρεπε να επιλέξω» είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Είναι ήρωες αυτά τα παιδιά! Ηρωες και μάγκες! Και θα πάρουν και το πρωτάθλημα μέσα στη Βουλιαγμένη».
-Αν σε καλέσει ο Αντριτς στην Εθνική τι θα κάνεις;
«Θα πάω στην Εθνική με μεγάλη χαρά!»
-Παρά το γεγονός ότι φέτος δεν έχουμε στόχους;
«Ναι. Το γεγονός ότι δεν έχουμε στόχους είναι από τους λόγους που θα πάω. Αν η Εθνική είχε τώρα μπροστά της το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αυτό θα σήμαινε ότι είναι στο σωστό δρόμο και συνεπώς δεν χρειάζεται την προσθήκη παλιών αθλητών. Αντίθετα, εμείς τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε απολέσει δύο συμμετοχές σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, παίζουμε προκριματικά Ευρωπαϊκού και υπάρχει ο φόβος του αποκλεισμού από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν μπορώ να βοηθήσω με την απόδοσή μου, αλλά κυρίως με προσωπικότητα μου με χαρά θα το κάνω.
Τα παιδιά έχουν δυνατότητες, αλλά ή δεν τις γνωρίζουν ή τις υπερεκτιμούν. Πρέπει να μοχθήσουν για να γίνουν πρωταγωνιστές… Η ανανέωση έπρεπε να γίνει σταδιακά. Εστω, να έμεναν για ένα χρόνο κάποιοι από τους παλιούς για να τους μεταδώσουν το πνεύμα της Εθνικής στην επόμενη γενιά. Κακά τα ψέματα, κάποια από αυτά τα παιδιά δεν είναι πρωταγωνιστές ούτε στα σωματεία τους.
Στους τελικούς πρωταγωνιστούν παλιοί αθλητές και τρεις – τέσσερις από τους νεότερους… Όταν παίζαμε εμείς ήμασταν επί μία τετραετία μέσα στην πρώτη τετράδα όλων των διοργανώσεων. Η τωρινή κατάσταση με πικραίνει. Στην Παρτίζαν κανείς δεν πίστευε ότι η Ελλάδα έμεινε εκτός του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος χάνοντας από τη Γερμανία. Απορούσαν που λείπουν κάποιοι παίκτες από την Εθνική».
Κορυφαίος ο Δεληγιάννης -Σου είπαν ονόματα;
«Μου είπαν ότι ένας παίκτης με τα δικά μου προσόντα λείπει από την Εθνική. Επίσης ανέφεραν τον Γιώργο Αφρουδάκη, τον Βλοντάκη και έναν καλό αμυντικό, τον Μάζη ή τον Κοκκινάκη. Εγω θα προσθέσω και τερματοφύλακα. Καλώς ή κακώς και το ένα χέρι να του δέσεις και το ένα πόδι να τους δέσεις ο Δεληγιάννης είναι με τεράστια διαφορά ο καλύτερος γκολκίπερ στην Ελλάδα. Αλλά αυτές είναι αποφάσεις του προπονητή. Πάντως, ο Αντριτς ξέρει τι κάνει, που πατάει και σε τι πλάνο κινείται».
«Αν συνυπολογίσουμε και την απόκτηση του Βλοντάκη, η ομάδα θα δημιουργήσει ένα δυνατό ρόστερ. Δεν μπορούμε ακόμα να πούμε ότι πάμε για τίτλους. Θα χρειαστεί μεγάλο χρονικό διάστημα για να δέσουμε. Θα είναι ευχής έργον για τον πρόεδρο και το νησί να κατακτήσουμε ένα τίτλο. Είμαι συγκρατημένος. Χρειάζεται προσπάθεια, προσωπική και ομαδική. Αυτό που ονειρεύομαι είναι να βλέπω ένα γεμάτο κολυμβητήριο και να ζωντανέψουν τα τμήματα υποδομής».
- Οι Χιώτες θέλουν να βλέπουν και πολλούς γηγενείς ν' αγωνίζονται…
«Ο κ. Παππής μου είπε ότι περίπου δέκα Χιώτες θα αποτελέσουν τον κύριο κορμό της ομάδας. Ισως να είναι και περισσότεροι, ανάλογα με τις προσθήκες που θα γίνουν».
-Πώς προέκυψε αυτή η μεταγραφή;
«Αυτό το θέμα πρέπει να το πιάσουμε ιστορικά, ώστε να καταλάβει ο κόσμος του Ολυμπιακού τι έχει γίνει»
Πάντα ήμουν καθαρός - Θες να είσαι καθαρός μαζί τους;
“Πάντα ήμουν καθαρός με τον κόσμο του Ολυμπιακού. Απλά έχω ιδιαίτερη σχέση μαζί τους και μιλάω με πολλούς από το FACEBOOK. Απαντάω σε όλους, όση ώρα κι αν μου πάρει αυτό, όσο κουρασμένος κι αν είμαι. Το διάστημα που ήμουν στο Βελιγράδι με πλησίασαν πέντε ομάδες από το εξωτερικό κι η Χίος, η οποία απλά είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον της.
Στόχος μου ήταν να μείνω στην Παρτίζαν. Για να πω την αλήθεια περίμενα να με πάρει κάποιος από τον Ολυμπιακό και να μου πει `'θέλω να συζητήσουμε το ενδεχόμενο της επιστροφής σου''. Αυτό δεν έγινε και το θεωρώ λογικό, καθώς υπάρχει μεγάλη ανακατωσούρα στο σύλλογο, αφού δεν έχει βρει διεξόδους διοικητικές και ως εκ τούτου και οικονομικές.
Υπάρχει σοβαρή δικαιολογία και το καταλαβαίνω απόλυτα. Δεδομένης της τροπής που πήρε το θέμα με το Λιμενικό έπρεπε να γυρίσω στην Ελλάδα και είχα μία πρόταση, αυτή της Χίου. Στην ομάδα με έφερε ο πρόεδρος, Παναγιώτης Παππής. Είναι φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού»
- Το γεγονός ότι είναι οπαδός του Ολυμπιακού σε βοηθάει…
«Τρομερά. Στην πρώτη κουβέντα που είχαμε, παρόντος του προπονητή Βαγγέλη Ρούπακα, αλλά του «αδερφού» μου και «μάνατζερ» μου Αντώνη Βλοντάκη (γελάει) μιλούσαμε δύο ώρες και τα τρία τέταρτα της κουβέντας αφιερώθηκαν στον Ολυμπιακό».
-Συνεπώς τα βρήκατε γρήγορα…
«Ναι, αμέσως. Υπήρχε χημεία και κοινό όνειρο. Μακάρι να έρθουν έτσι τα πράγματα, ώστε του χρόνου ή σε δύο χρόνια να πάμε μαζί στον Ολυμπιακό. Αυτό είναι το όνειρό μας».
-Και δικό σου και του κ. Παππή;
«Ακριβώς. Θέλει πολύ να βοηθήσει τον Ολυμπιακό. Γνωρίζω ότι δε θέλει να ρισκάρει αυτή τη στιγμή που υπάρχει αβεβαιότητα και ανισορροπία».
-Θα έθετες προϋποθέσεις για να γυρίσεις στον Ολυμπιακό;
«Οταν σου ζητάει ο Ολυμπιακός να γυρίσεις, δεν θέτεις προϋποθέσεις!».
Θα φύγουν από τον Ολυμπιακό -Παρόλο που έχεις τριβή με κάποια πρόσωπα;
«Ποτέ δεν έχω πει «ή εγώ ή αυτός!». Όμως, έχω πει πολλές φορές «αυτός». Επέλεξα κάποιους και το πλήρωσα με την υπέρτατη αχαριστία προς το πρόσωπο μου. Το έζησα αυτό την τελευταία μου χρονιά στον Ολυμπιακό. Σίγουρα με κάποιους ανθρώπους, που ακόμα εργάζονται ως υπάλληλοι, δεν μπορώ να συνυπάρξω, δεν μπορώ καν να τους δω. Η επιστροφή μου θα πραγματοποιηθεί όταν με το καλό φύγουν! Κάποια στιγμή θα φύγουν. Δεν γίνεται να μείνουν αιώνια.
Ο κόσμος δεν είναι τυφλός! Καταλαβαίνει! Βλέπει! Ο κόσμος αντιδρά. Αργά ή γρήγορα θα βγει στην επιφάνεια όλη η αλήθεια και όλη η κοροϊδία που παίζει… Να είσαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα αντιδράσουν κι οι πολίστες του Ολυμπιακού. Γιατί ο μοναδικός που αντέδρασε για την κατάσταση, ήμουν εγώ, ως αρχηγός. Προσπάθησα να υπερασπιστώ τα συμφέροντα των συμπαιχτών μου και εντέλει το πλήρωσα! Αλλά δεν με απασχολεί αυτό.
Είμαι μεγάλο παιδί και υπεύθυνος των πράξεων μου. Δέχθηκα αυτή την εξέλιξη με πόνο καρδιάς. Μόνο μια λέξη μπορεί να τα ισοπεδώσει όλα αυτά... Δικαίωση! Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη. Είναι πρώτα εσωτερική και ηθική η δικαίωση κι έπειτα αγωνιστική».
Με τελειώνουν; Τελείωσα; Τι γίνεται; - Η ιστορία με τον Ολυμπιακό θα μπορούσε να έχει πάρει άλλη τροπή;
«Δεν περίμενα να με διώξουν από τον Ολυμπιακό. Βλέποντας τις εξελίξεις φαίνεται ότι η αποπομπή μου δεν ωφέλησε καθόλου. Εμεινα έκπληκτος όταν παραιτήθηκε η διοίκηση ένα μήνα αφού με έδιωξε από την ομάδα. Εδωσα και την ψυχή μου 15 χρόνια και πίστευα ότι θα κλείσω την καριέρα μου στην ομάδα της καρδιάς μου, έτσι όπως μου αρμόζει.
Όταν στις 18 Δεκεμβρίου έπαιξε η Παρτίζαν με τον Ολυμπιακό συγκινήθηκα με τη βράβευσή μου από τον κ. Θεοδωρακάκη, αλλά από την άλλη αισθάνθηκα άσχημα… Εχω συνδυάσει αυτή την εικόνα της βράβευσης και της ευχαριστίας σε κάποιον για ό,τι έχει προσφέρει, με το τέλος του. Αναρωτήθηκα: «Με τελειώνουν; Τελείωσα; Τι γίνεται;». Τότε κατάλαβα ότι ίσως και να είχε έρθει το τέλος… Θέλω να πιστεύω ότι ήταν απλά μια βράβευση. Αλλα και να τελείωσε μέσα στο νερό η σχέση μου με τον Ολυμπιακό, εξωαγωνιστικά παραμένει ως ήταν. Πιστεύω ότι αν απευθυνθώ σε ανθρώπους που αγαπούν το σωματείο ότι θα με αξιοποιήσουν σε κάποιο πόστο και θα προσφέρω κι εγώ έστω ως παράγοντας».
- Το 2002, όταν πηγαίνατε στη Βουδαπέστη για το Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας, είπες στους συμπαίχτες σου στο αεροδρόμιο «Νομίζω θα το σηκώσουμε» και σε αγριοκοίταξαν όλοι… Άλλη μία πρόβλεψη…
«Δεν πίστευα ότι υπήρχε περίπτωση να το χάσουμε! Όλοι ήμασταν παθιασμένοι και πεισμωμένοι από την απώλεια του τροπαίου το 2001, ενώ η ομάδα ήταν πιο ισχυρή με την προσθήκη του Καλακώνα και του Δεληγιάννη. Το ένιωθαν και τα παιδιά, αλλά δεν ήθελαν να το πουν. Παραμονή του τελικού είχαμε μαζευτεί στο δωμάτιο του Μάκη Βολτυράκη και παίζαμε χαρτιά ως το πρωί… Ηταν σαν να έχουμε την επόμενη μέρα προπόνηση. Ημασταν τόσο βέβαιοι ότι θα το πάρουμε!
Τώρα το είχα πει για την Παρτίζαν. Πριν από τον ημιτελικό είχαμε μαζευτεί όλοι στο δωμάτιο του Μιλάνοβιτς. Νεκρική σιγή. Ο προπονητής πάντα ρωτάει τον αρχηγό, τον Βουγιασίνοβιτς, αν έχει να προσθέσει κάτι… Αυτή τη φορά, δεν ξέρω τι όνειρο είχε δει και μετά τον Βλάντο ρώτησε κι εμένα. Τους ευχαρίστησα, καθώς γνώριζα ότι λόγω του Λιμενικού θα φύγω και τους είπα ότι εμείς θα το σηκώσουμε! Αν και μεγάλα παιδιά οι συμπαίχτες μου στην Παρτίζαν, δάκρυσαν… Τότε άλλαξε και μια συνήθεια η ομάδα. Εδωσε όρκο νίκης μέσα στο δωμάτιο και όχι στην πισίνα, όπως επιτάσσει το γούρι».
- Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί να χάσετε την Ευρωλίγκα;
«Μετά τις δύο πρώτες αγωνιστικές, όταν είχαμε ένα βαθμό μόλις στον όμιλο, είπα στους συμπαίκτες μου: «Μη φοβάστε, θα το πάρουμε». «Ρε Τέο σύνελθε» μου απάντησε ο Βουγιασίνοβιτς. Το κατάλαβα επειδή η ομάδα είχε την αντίθετη πορεία με πέρυσι. Την προηγούμενη σεζόν πήγαινε «τρένο» από την αρχή και έπειτα έκανε «κοιλιά». Φέτος είχε ακριβώς την αντίθεη πορεία. Και το πήραμε…
Χαρακτήρισα τη φετινή σεζόν καλύτερη γιατί ήταν η δυσκολότερη. Οι λόγοι δεν ήταν αγωνιστικοί, αλλά εξωαγωνιστικοί και σχετίζονται με όσα συνέβησαν πέρυσι το καλοκαίρι με τον Ολυμπιακό. Στη Σερβία αντιμετώπισα μια άλλη νοοτροπία, μια άλλη προπόνηση που είχα να κάνω από τότε που ήμουν 20 ετών, όταν ήταν προπονητής ο Στάμενιτς στον Ολυμπιακό. Οταν πρωτοπήγα στο Βελιγράδι ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο μίλησα ήταν ο Ιγκορ Μιλάνοβιτς.
Καφέ πίναμε, καλή ώρα σαν τώρα, και του είπα ότι ήρθα για να πάρουμε την Ευρωλίγκα. Απόρησε, δεν έμεινε αποσβολωμένος πάντως. Χαμογέλασε λίγο περίεργα και μου είπε ότι στη Σερβία η τακτική τους δεν είναι τα λόγια, αλλά οι πράξεις. Εκ των υστέρων παραδέχθηκε δημόσια ότι ήμουν σίγουρος πως θα κατακτούσαμε την Ευρωλίγκα. Γνωρίζοντας ότι η Παρτίζαν μετέχει σε τέσσερις διοργανώσεις είχα πει ότι θα φτάσω σίγουρα τους 30 τίτλους με το νταμπλ Σερβίας και την Ιντερλίγκα και μακάρι να δώσει ο Θεός να κατακτήσουμε τη Ευρωλίγκα και να φτάσω τους 31. Το κατόρθωσα.
Είναι ένα ιστορικό επίτευγμα και προς το παρόν μοιάζει αξεπέραστο από κάποιον αθλητή ή αθλήτρια… Αλλά επειδή είμαι ρομαντικός εύχομαι αυτός ο αριθμός, όταν σταματήσει –γιατί εύχομαι και θέλω να αυξήσω τους τίτλους μου- να αποτελέσει κίνητρο για τα νέα παιδιά. Να πουν «Θέλω να ξεπεράσω τον Χατζηθεοδώρου». Αυτή θα είναι η πιο τιμητική κληρονομιά που θα μπορούσα να αφήσω στον αθλητισμό και την ελληνική υδατοσφαίριση»
Με χαστούκιζα -Σκέφτηκες όσο ήσουν μακριά από την Ελλάδα να τα παρατήσεις;
«Ποτέ και για κανένα λόγο. Υπήρξαν στιγμές που γύρναγα σπίτι κατάκοπος και έκλαιγα. Ηταν ένα κλάμα μείγμα κούρασης, στενοχώριας, λησμονιάς για την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Εδινα ένα χαστούκι στον εαυτό μου και συνερχόμουν»
-Θα άλλαζες με κάτι τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης που κατέκτησες με την Παρτίζαν;
«Όχι»
-Ούτε με ένα δεύτερο πρωτάθλημα Ευρώπης με τον Ολυμπιακό;
«Αυτά συνυπάρχουν, δεν ανταλλάζονται»
-Η Χίος φέτος παίζει στο LEN TROPHY… Αυτός ο τίτλος δεν υπάρχει στο παλμαρέ σου.
«Οταν αρχίζει η σεζόν στόχος είναι να κερδίζεις κάτι. Είμαι γεννημένος νικητής και η αλήθεια είναι ότι στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει το νταμπλ και το LEN Trophy με τη Χίο. Είναι ο τίτλος που μου λείπει είναι αλήθεια. Θα δούμε βήμα βήμα».
Συγγνώμη που έχασαν τα λεφτά τους -Σου άφησε κάποιο μάθημα η φετινή χρόνια;
«Εμαθα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο για τους ανθρώπους. Άνθρωποι για τους οποίους έβαζα το χέρι μου στη φωτιά και τους υποστήριζα δημόσια, με πούλησαν με το χειρότερο τρόπο. Κάποιοι αποδείχθηκαν διπρόσωποι. Από φήμες που μου μεταφέρθηκαν ορισμένοι πόνταραν στην Κάλυμνο ότι η Παρτίζαν θα χάσει πολύ εύκολα από τη Ρέκο. Ηταν σχόλια που άκουσα ότι ειπώθηκαν. Δεν ξέρω αν ισχύουν ή όχι. Εφόσον ισχύουν χαίρομαι που τους στενοχωρήσαμε με συναθλητές μου. Αν πόνταραν, συγγνώμη που έχασαν τα λεφτά τους... Αλλά είναι τραγικό αυτοί οι άνθρωποι να βρίσκονται μέσα στο άθλημα και μέσα στον Ολυμπιακό.
-Δεν αναφέρεσαι σε πρώην συμπαίχτες σου…
«Δεν μιλάω για κανένα πρόσωπο. Οποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει. Οποιος πειραχθεί μπορεί να αντιδράσει. Απλά θα με επιβεβαιώσει».
- Με τους παίχτες του Ολυμπιακού έχεις επαφή;
«Φυσικά. Όλη τη σεζόν! Και είμαι χαρούμενος που μιλούσα πολύ με τα νεότερα παιδιά. Και με τις παλιοσειρές είχα επαφή, τον Τάσο (Σχίζα) και τον Κομαντίνα. Κάποιοι μου έλεγαν ότι έκανα την καλύτερη δουλειά που επέλεξα να συνεχίσω την καριέρα μου αλλού. Βέβαια, το «επέλεξα» με το «έπρεπε να επιλέξω» είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Είναι ήρωες αυτά τα παιδιά! Ηρωες και μάγκες! Και θα πάρουν και το πρωτάθλημα μέσα στη Βουλιαγμένη».
-Αν σε καλέσει ο Αντριτς στην Εθνική τι θα κάνεις;
«Θα πάω στην Εθνική με μεγάλη χαρά!»
-Παρά το γεγονός ότι φέτος δεν έχουμε στόχους;
«Ναι. Το γεγονός ότι δεν έχουμε στόχους είναι από τους λόγους που θα πάω. Αν η Εθνική είχε τώρα μπροστά της το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αυτό θα σήμαινε ότι είναι στο σωστό δρόμο και συνεπώς δεν χρειάζεται την προσθήκη παλιών αθλητών. Αντίθετα, εμείς τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε απολέσει δύο συμμετοχές σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, παίζουμε προκριματικά Ευρωπαϊκού και υπάρχει ο φόβος του αποκλεισμού από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν μπορώ να βοηθήσω με την απόδοσή μου, αλλά κυρίως με προσωπικότητα μου με χαρά θα το κάνω.
Τα παιδιά έχουν δυνατότητες, αλλά ή δεν τις γνωρίζουν ή τις υπερεκτιμούν. Πρέπει να μοχθήσουν για να γίνουν πρωταγωνιστές… Η ανανέωση έπρεπε να γίνει σταδιακά. Εστω, να έμεναν για ένα χρόνο κάποιοι από τους παλιούς για να τους μεταδώσουν το πνεύμα της Εθνικής στην επόμενη γενιά. Κακά τα ψέματα, κάποια από αυτά τα παιδιά δεν είναι πρωταγωνιστές ούτε στα σωματεία τους.
Στους τελικούς πρωταγωνιστούν παλιοί αθλητές και τρεις – τέσσερις από τους νεότερους… Όταν παίζαμε εμείς ήμασταν επί μία τετραετία μέσα στην πρώτη τετράδα όλων των διοργανώσεων. Η τωρινή κατάσταση με πικραίνει. Στην Παρτίζαν κανείς δεν πίστευε ότι η Ελλάδα έμεινε εκτός του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος χάνοντας από τη Γερμανία. Απορούσαν που λείπουν κάποιοι παίκτες από την Εθνική».
Κορυφαίος ο Δεληγιάννης -Σου είπαν ονόματα;
«Μου είπαν ότι ένας παίκτης με τα δικά μου προσόντα λείπει από την Εθνική. Επίσης ανέφεραν τον Γιώργο Αφρουδάκη, τον Βλοντάκη και έναν καλό αμυντικό, τον Μάζη ή τον Κοκκινάκη. Εγω θα προσθέσω και τερματοφύλακα. Καλώς ή κακώς και το ένα χέρι να του δέσεις και το ένα πόδι να τους δέσεις ο Δεληγιάννης είναι με τεράστια διαφορά ο καλύτερος γκολκίπερ στην Ελλάδα. Αλλά αυτές είναι αποφάσεις του προπονητή. Πάντως, ο Αντριτς ξέρει τι κάνει, που πατάει και σε τι πλάνο κινείται».
