ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: ΣΤΟΝ ΘΡΥΛΟ ΜΟΝΟ ΟΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ

Την τελευταία μέρα του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος κολύμβησης, ο Στέφανος Δημητριάδης έδωσε την ψυχή του. Ο 21χρονος φοιτητής διατροφολογίας κατάφερε να μπει στην κατηγορία των εκλεκτών που έπιασαν το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και το έκανε, μάλιστα, με πειστικό τρόπο.

Ο κολυμβητής του Ολυμπιακού Στέφανος Δημητριάδης σε συνέντευξη του στον "ΓΑΥΡΟ", μίλησε για τον Ολυμπιακό και τα όνειρα του, τονίζοντας ότι στον Θρύλο παίζουν μόνο οι κορυφαίοι…

Ε: Άλλαξες την καριέρα σου, πηγαίνοντας στον Ολυμπιακό. Νομίζεις ότι αυτό σε βοήθησε να πραγματώσεις την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να βρίσκεσαι στο Λονδίνο το επόμενο καλοκαίρι ή θεωρείς ότι ήταν η ατομική προπόνηση που σε βοήθησε περισσότερο; Εχεις πετύχει κάτι, τουλάχιστον στο πρώτο σκέλος, που ονειρεύεται κάθε αθλητής.

Α: Η κολύμβηση είναι καθαρά ατομικό άθλημα. Όλα εξαρτώνται από την προπόνηση που κάνει ο καθένας. Ο Ολυμπιακός ζητάει διαφορετικά πράγματα από έναν αθλητή, σε σχέση με τις άλλες ομάδες, όσο κι αν τα τελευταία χρόνια είχαμε προβλήματα. Δεν θα μπορούσε αυτή η ομάδα παρά να έχει έναν κολυμβητή ο οποίος θα θέλει να νικάει, να γίνει πρωταθλητής. Απλώς το άθλημα είναι ατομικό και συνήθως ο καθένας παλεύει μόνος του. Ο σύλλογος αφήνει το στίγμα του, υπάρχει αντίκτυπο, αλλά η βελτίωση στο μεγαλύτερο μέρος της είναι προσωπική.

Ε: Εσύ ήσουν ο πρώτος κολυμβητής που έμεινε πέρυσι, ανανέωσες πολύ γρήγορα. Και το έκανες παρά το γεγονός ότι δεν διαφαινόταν ότι θα αλλάξουν πολλά πράγματα και ότι θα αντιστραφεί η κατάσταση.

Α: Καταρχάς σκεφτόμουν αισιόδοξα. Ότι μία ομάδα σαν τον Ολυμπιακό σίγουρα θα βρει κάποια άκρη. Δεν είναι καμιά ομαδούλα. Μπορεί να έχει μεγαλύτερα ανοίγματα από κάθε άλλη ομάδα, αλλά έχει πολύ κόσμο, φιλάθλους και πίστευα ότι μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση. Είμαι και Ολυμπιακός, οπότε ήθελα να τον στηρίξω και όσο πιο πολύ γίνεται από μέρους μου.

Ε: Οπότε και παρέμεινες, παρ’ ότι το σκεφτόσουν.

Α: Ναι, εννοείται ότι θα το σκεφτόμουν, διότι έμοιαζε αβέβαιο το μέλλον. Όπως όλοι είχαν πολλά προβλήματα, το ίδιο ίσχυε και με τον Ολυμπιακό.

Ε: Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ήσαστε μία ομάδα, ομοιόμορφα ντυμένη και δεμένη, μία ομάδα που όλοι οι κολυμβητές βρισκόσαστε μαζί.

Α: Ήταν πολύ σημαντική η κίνηση του Σπύρου Μπιτσάκη. Η κολύμβηση είναι ατομικό αγώνισμα, ο κάθε κολυμβητής κάνει με διαφορετικό προπονητή, αλλά καλό ήταν που η ομάδα ήταν δεμένη γενικώς, αλλά και ειδικώς, σε ό,τι αφορά τις σκυταλοδρομίες. Είμαστε μέλη της οικογένειας του Ολυμπιακού και υποστηρίζω την κίνηση.

Ε: Πέρυσι άλλαξες και προπονητή. Ήσουν με τον Νίκο Γέμελο και πήγες στον Γιάννη Ορφανίδη. Πώς προέκυψε αυτή η αλλαγή; Υπήρξε κάποιο πρόβλημα;

Α: Όχι, κανένα πρόβλημα, είναι πολύ καλός προπονητής. Απλώς το καλύτερο για μένα ήταν να κάνω μία αλλαγή.

Ε: Διάλεξες τον Ορφανίδη επειδή είσαι κολυμβητής πεταλούδας;

Α: Σίγουρα, έχει μία μεγάλη εμπειρία από το αγώνισμα, δουλεύει πολλά χρόνια στις πεταλούδες, κυρίως αυτό.

Ε: Οπότε υπήρξε και η βελτίωση που επιθυμούσες;

Α: Υπήρξε μία βελτίωση, αλλά δεν ήταν εκείνη που θέλαμε και αυτό ήταν το μοναδικό μείον της χρονιάς. Είχαμε κάνει δυνατή προπόνηση και περιμέναμε κάτι καλύτερο. Αυτό δεν λέει κάτι, η προπόνηση έχει μείνει, δεν φεύγει και υπάρχει και η επόμενη χρονιά, για να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ.

Ε: Έκανες δύο προετοιμασίες στην Μπάνια Λούκα.

Α: Δεν είχα ξαναπάει, καλές προετοιμασίες, συνθήκες, αλλά δεν είχαμε πολύ χώρο και αυτό ήταν ένα αρνητικό.

Ε: Μποτιλιάρισμα δηλαδή.

Α: Ναι, εκεί κάνουν προετοιμασία πολλές ομάδες.

Ε: Το να φύγεις από το σπίτι Χριστούγεννα και Πάσχα για να πας στη Βοσνία να κολυμπήσεις τι δείχνει; Πώς το αντιμετωπίζεις ψυχολογικά;

Α: Δεν δείχνει κάτι, ούτε είναι ψυχολογικό βάρος, συνήθιζα να φεύγω για προετοιμασία Χριστούγεννα και Πάσχα, δεν ήταν κάτι φοβερό.

Ε: Οπότε φθάνεις σε ένα σημείο που πρέπει να πας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σανγκάης. Ήξερες μέσα σου ότι μπορούσες να κάνεις 1.56.82. Ότι μπορούσες να κατεβάσεις τόσο πολύ τον χρόνο σου;

Α: Το πίστευα. Η δυσκολία που παρουσιαζόταν ήταν πώς θα βγάλω τον χρόνο το πρωί, αλλά όπως αποδείχθηκε, το εύκολο έγινε δύσκολο και το δύσκολο εύκολο. Ηθελα να κολυμπήσω να περάσω στον ημιτελικό το πρωί και να κολυμπήσω για το όριο το απόγευμα. Τελικά έγιναν όλα μαζί.

Ε: Παρ’ όλα αυτά εμείς περιμέναμε ότι το απόγευμα, επειδή σχεδόν πάντα κάνεις καλύτερο χρόνο, θα τα πας καλύτερα από τον προκριματικό.

Α: Ναι. Στην κούρσα είχα μυϊκές δυσκολίες. Επειδή έδωσα τα πάντα το πρωί, στον ημιτελικό αισθανόμουν πολύ άσχημα μέσα στο νερό. Αυτό δεν με εμπόδισε να βγάλω αυτό που μπορούσα. Εμεινε μία πικρή γεύση.

Ε: Όμως ο στόχος επετεύχθη. Τι θυμάσαι από εκείνη την κούρσα;

Α: Στο τελευταίο πενηντάρι θυμάμαι ότι γύρευα να κολυμπήσω όσο πιο γρήγορα μπορώ, για να πιάσω το όριο.

Ε: Δηλαδή είχες αίσθηση ότι ήσουν μέσα στον σκοπό σου;

Α: Όχι, δεν ήξερα τι χρόνο είχα, δεν ένιωθα τίποτα. Απλώς ήμουν κοντά στους διπλανούς μου και αυτό με βοήθησε ώστε να πάω ακόμα πιο γρήγορα και να βγάλω την επίδοση που ήθελα.

Ε: Είχες τον δωδέκατο καλύτερο χρόνο και από πάνω σου ήταν ο Φέλπς. Που πήρε το χρυσό μετάλλιο.

Α: Ναι, ναι (γέλια). Εντάξει, το 1.56 για αυτόν δεν ήταν τίποτα.

Ε: Απλώς τέτοιου επιπέδου κολυμβητές έχουν την ποιότητα να κάνουν κούρσες τακτικής σε προκριματικούς Παγκόσμιου Πρωταθλήματος;

Α: Αν μπορείς να κάνεις 1.52, 1.53 για πλάκα, μπορείς να κολυμπήσεις και τρία δευτερόλεπτα πάνω και να μη σου φανεί η διαφορά. Αυτοί οι κολυμβητές μπορούν να πάνε πιο άνετα.

Ε: Εσύ μπορείς να κατέβεις από το 1.56; Τον Μάιο έκανες 1.57.53 και μετά κατέβασες το ρεκόρ σου 71 εκατοστά. Οπότε δεν είναι και εντελώς παράλογο.

Α: Αυτό έπρεπε να το έχω καταφέρει πιο πριν. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, αν θέλω να κάνω κάτι καλό στο Λονδίνο, πρέπει να το κατεβάσω.

Ε: Αυτός είναι ο χρόνος που πρέπει να κάνεις για να προκριθείς;

Α: Οι ημιτελικοί θα κριθούν γύρω στο 1.56, ο τελικός θα κλείσει, όπως το υπολογίζω, γύρω στο 1.55.50. Είναι πολύ γρήγορος χρόνος, θέλει πολύ καλή προετοιμασία, καλή ψυχολογία. Τώρα το αν μπορώ να το κάνω θα δείξει στην πορεία. Όλα γίνονται, αρκεί να υπάρχει πολλή όρεξη και καλή θέληση.

Ε: Ο προπονητής τι σου λέει, τι δυνατότητες αλιεύει από σένα, όσον αφορά και στους χρόνους σου;

Α: Πιστεύει πολύ σε μένα. Υπάρχουν πολλά κομμάτια τα οποία πρέπει να βελτιώσουμε, ώστε να φθάσω στον στόχο μου, απλώς θέλει συγκέντρωση, δουλειά και πολλή προσπάθεια.

Ε: Η οικογένειά σου ήταν αυτή που σε έσπρωξε προς την κολύμβηση. Σκέφτηκαν ποτέ οι γονείς σου να σε πάρουν να σταματήσεις;

Α: Οι γονείς μου ήταν πάντα μαζί μου. Όταν έβλεπαν εμένα να θέλω να κολυμπάω, ήθελαν και εκείνοι.

Ε: Ποιο ήταν το πρώτο τηλεφώνημα που δέχθηκες όταν έπιασες το ολυμπιακό όριο;

Α: Από τους γονείς μου, ήταν και οι πρώτοι που ήθελα να μιλήσω.

Ε: Τι εικόνες σου έχουν μείνει μετά την κούρσα;

Α: Ηταν ανάμεικτα συναισθήματα. Διότι χάρηκα πολύ, αλλά έπρεπε να συγκεντρωθώ για να βγάλω το καλύτερο δυνατό το απόγευμα. Το όριο μου φαινόταν πιο μακρινό, αλλά το πέτυχα και ήμουν ευχαριστημένος.

Ε: Πάντως, εφόσον όλα πάνε καλά και πας στο Λονδίνο, θα έχεις πάει σε όλες τις διοργανώσεις. Και πρέπει να σκέφτεσαι ότι άξιζε τον κόπο που έγινες κολυμβητής.

Α: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι όνειρο για κάθε αθλητή. Αν δεν έπιανα το όριο δεν θα γινόταν κάτι φοβερό, θα ξεκινούσα από την αρχή για να τα καταφέρω. Το γεγονός ότι το έκανα, δείχνει ότι η πορεία την οποία έχω πάρει, είναι σωστή.

ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ

Ο Στέφανος Δημητριάδης είχε το «πακέτο» ώστε να κάνει πρωταθλητισμό, ως εκ τούτου ο Ολυμπιακός έδεσε στην περίπτωσή του, δίνοντάς του την ευκαιρία να πανηγυρίσει, την Παρασκευή, το τρίτο πρωτάθλημά του με τους Πειραιώτες.

Ε: Η κολύμβηση σου ταιριάζει. Πώς προέκυψε στη ζωή σου;

Α: Η μητέρα μου με έστειλε για να μάθω να κολυμπάω και σιγά σιγά έμαθα και μπήκα στο λούκι του πρωταθλητισμού.

Ε: Υπήρξαν προπονητές που σε είδαν και είπαν ότι αυτό το παιδί κάνει για την κολύμβηση;

Α: Δεν είχα μία απότομη άνοδο. Δεν ανέβηκα πολύ ξαφνικά. Είχα σταθερή πορεία στο κολύμπι. Υπήρξαν προπονητές που είδαν τα προσόντα που είχα και ασχολήθηκαν μαζί μου.

Ε: Τι είδους προσόντα;

Α: Σωματικά, καλή τεχνική, έβγαζα προπόνηση και αυτά είναι τα πιο σημαντικά για έναν κολυμβητή.

Ε: Οπότε ήξερες ότι θα κάνεις πρωταθλητισμό από πολύ μικρός.

Α: Όχι, δεν το γνώριζα, αλλά στην πορεία το κατάλαβα. Βελτιωνόμουν κάθε χρόνο.

Ε: Η πεταλούδα πώς προέκυψε;

Α: Μόνη της βγήκε. Δεν το επέλεξα εγώ. Στα 15 μου άρχισα να πηγαίνω καλύτερα σε αυτό το είδος, απ’ ότι τις προηγούμενη. Στην αρχή έκανα σπριντ, πενηντάρι και μετά έφθασα στα 200μ.

Ε: Είσαι Αθηναίος;

Α: Η καταγωγή μου είναι από τη Νάουσα. Αλλά μεγάλωσα στην Αθήνα.

Ε: Ποιος ήταν ο σύλλογος από τον οποίο ξεκίνησες;

Α: Στο Παλαιό Φάληρο έμαθα να κολυμπάω, μετά πήγα στον Πανιώνιο και έπειτα στον Ολυμπιακό.

Ε: Στον Ολυμπιακό πότε και πώς έγινε η μεταγραφή;

Α: Το 2008 πήγα στην ομάδα. Κατόπιν συνεννόησης με τον Πανιώνιο, αποφάσισα ότι είναι καιρός να αλλάξω ομάδα, να πάω στην πρωταθλήτρια Ελλάδος. Ηθελα να βοηθήσω και εγώ τον Ολυμπιακό όσο μπορώ, γιατί τον υποστήριζα από μικρός, κυρίως στο ποδόσφαιρο, και έτσι είχα ένα επιπλέον κίνητρο για να τον βοηθήσω.