ΝΟΒΟΤΝΙ: «ΤΟΥΡΜΠΟ» ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ

Μπορεί ο Μάρεκ Νοβότνι να μην θυμίζει τον εξωστρεφή Κουβανό χορευταρά Ρολάντο Ντεσπέιν, τη θέση του οποίου κατέλαβε στον φετινό Ολυμπιακό, όμως ο ίδιος σε δηλώσεις του στην εφημερίδα «Γαύρος», δηλώνει ότι είναι έτοιμος να συνδέσει και το δικό του όνομα με μεγάλες στιγμές του Θρύλου. Ο 33χρονος ακραίος επέλεξε να επιστρέψει στην Ελλάδα, μετά από δύο χρόνια, για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: να οδηγεί την ομάδα του στην κατάκτηση τίτλων.

Πώς αποφάσισες να έρθεις ξανά στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό μετά τη θητεία σου στην ΕΑ Πατρών το 2008-09;

Είχα προτάσεις και από αλλού, αλλά στο τέλος αποφάσισα να έρθω στον Ολυμπιακό. Είναι μία πολύ καλή ομάδα, η κορυφαία στην Ελλάδα και έχει παράδοση στην Ευρώπη. Όταν τελικά ολοκληρώθηκε η συμφωνία, ένιωσα πολύ ικανοποιημένος που διάλεξα τον Ολυμπιακό.

Ήταν διαπραγματεύσεις… διαρκείας, πάντως. Ανησύχησες σε κανένα σημείο;

Ξέρω πώς λειτουργούν οι ομάδες στην Ελλάδα, για αυτό, όχι. Σε άλλες χώρες βιάζονται να κλείσουν γρήγορα, στη χώρα σας είναι άλλοι οι ρυθμοί. Δεν κρύβω ότι ένιωθα μία ανησυχία για όλα αυτά που μετέδιδαν τα ΜΜΕ για την κατάσταση στη χώρα, αλλά ήμουν περίεργος να δω πώς είναι στην πραγματικότητα. Στις εφημερίδες πολλές φορές υπερβάλλουν.

Και ποιοι είναι οι στόχοι σου με τη νέα ομάδα σου;

Θα προχωρήσουμε βήμα βήμα. Ο Ολυμπιακός περιμένει τα καλύτερα αποτελέσματα, όπως και εγώ. Ακόμα είναι νωρίς, πάντως. Από την πλευρά μου, μπορώ να εγγυηθώ ότι θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για να έρθουν οι επιτυχίες. Αυτό αφορά και στην Ευρώπη, παρότι το επίπεδο στο Challenge Cup έχει ανέβει.

Ξέρεις ότι το περσινό «τρία στα τρία» είναι μεγάλη πρόκληση να επαναληφθεί.

Φυσικά και το γνωρίζω και φυσικά θέλω τα καλύτερα αποτελέσματα. Φοβάμαι, όμως, μην το γρουσουζέψω. Δεν θέλω να πω κάτι και να μη γίνει. Ίσως το επίπεδο των διοργανώσεων να μην είναι τόσο υψηλό φέτος, αλλά οι τίτλοι είναι τίτλοι. Πάντα στο τέλος κατακτώ κάτι με την ομάδα στην οποία παίζω.

Φαντάζομαι ότι για να έχεις ξεκάθαρη εικόνα θα περιμένεις να έρθουν και οι άλλοι δύο ξένοι, ο Πάουλο Πίντο και ο Ρόναλντ Χιμένες…

Όλοι τούς περιμένουμε. Ο Βραζιλιάνος περιμένει κάποια χαρτιά για τη βίζα νομίζω και ο Κολομβιανός είναι με την εθνική του ομάδα. Είναι καλό αυτό για τον Χιμένες. Θα είναι σε καλή κατάσταση. Όσο για τον Πάουλο Πίντο, θα είναι πιο εύκολο για εκείνον. Οι Βραζιλιάνοι έχουν όνομα, όλοι τούς θεωρούν σταρ.

Θεωρείς ότι είναι μεγάλο πλεονέκτημα που είσαι αριστερόχειρας;

Η αλήθεια είναι ότι με βοηθάει πολύ. Τεχνικά, στο «4» όταν περιμένεις την μπάλα, ο δεξιόχειρας την παίρνει πιο γρήγορα. Εγώ, που περιμένω να έρθει στο αριστερό, έχω ελάχιστο χρόνο παραπάνω, αλλά με βοηθάει για να δω το μπλοκ.

Πώς σου φαίνονται οι συνθήκες στον Ολυμπιακό;

Όλα είναι πολύ επαγγελματικά… Είναι ωραία να δουλεύεις με τον Γιάννη Καλμαζίδη. Ξέρω την ιστορία του, πώς μεγάλωσε στη Σουηδία, ότι ήταν στην εθνική ομάδα εκεί. Μιλάει πολύ καλά αγγλικά και αυτό με βοηθάει πολύ. Θα ήθελα να καταλαβαίνω τις οδηγίες στα ελληνικά κάποια στιγμή, αλλά προς το παρόν είναι θετικό που τον καταλαβαίνω και με καταλαβαίνει. Επικοινωνούμε άριστα. Και ο φυσιοθεραπευτής (σ.σ. ο Γιώργος Παπαγεωργίου) μου μιλάει ιταλικά, για εξάσκηση. Και οι ασκήσεις που μας κάνει, οι διατάσεις για να μας προετοιμάσει για τους αγώνες, μας βοηθούν πολύ. Γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένος από όλο το σταφ που υπάρχει στον Ολυμπιακό.

Είχες δει τον κόσμο του Ολυμπιακού ως παίκτης της ΕΑ Πατρών. Τότε οι «ερυθρόλευκοι» είχαν πανηγυρίσει το πρώτο από τα τρία σερί πρωταθλήματα. Πώς νιώθεις που τώρα θα είναι με το μέρος σου;

Θυμάμαι ότι οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού είναι παθιασμένοι και δημιουργούν συνθήκες ποδοσφαιρικού αγώνα. Θα μας βοηθήσει πολύ να είναι κοντά μας. Να παρακολουθούν την ομάδα και εμείς να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να νικάμε, να βγάζουμε όλη την καρδιά μας στο γήπεδο. Σίγουρα είναι καλύτερο που θα είναι μαζί μας, παρά εναντίον μας. Ο κόσμος του Ολυμπιακού δίνει ώθηση… τούρμπο (σ.σ. turbo boost, επί λέξει) και δεν θέλω να τους απογοητεύσω.

Ξέρεις ότι πέρσι στη θέση σου αγωνιζόταν ο Ρολάντο Ντεσπέιν. Ηταν αγαπημένος της κερκίδας και πολύ εκδηλωτικός…

Κι εγώ πρέπει να μάθω να είμαι πιο εκδηλωτικός. Είμαι τόσο αυτοσυγκεντρωμένος στον αγώνα, που ίσως να φαίνεται ότι δεν ζω τη στιγμή. Ακουσα για τον Ντεσπέιν, ότι ήταν καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος, αλλά δεν τον ξέρω. Δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια, προτιμώ τις πράξεις, αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ για να μείνει η ομάδα στο ίδιο επίπεδο.

Στις πρώτες σου δηλώσεις είπες ότι ανυπομονείς να παίξεις εναντίον της ΕΑΠ. Τι σου έκαναν και σε… θύμωσαν;

Έκανα πλάκα. Ήταν περίεργο που ήρθα στην Ελλάδα για να παίξω σε άλλη ομάδα. Ίσως αυτοί να ένιωσαν περίεργα, αλλά υπάρχει αυτό που λέμε ελεύθερη βούληση. Εξάλλου, δεν μου είχαν πει ποτέ να επιστρέψω. Είχα περάσει ωραία, πάντως και έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από την Πάτρα.

Και τώρα η Αθήνα πώς σου φαίνεται;

Η Αθήνα είναι ωραία πρωτεύουσα. Ταξίδεψα σε πολλά μέρη, ήμουν σε μία μικρή πόλη και ήθελα να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου. Έχει θετικά και αρνητικά η ζωή στην Αθήνα, όπως σε όλα τα πράγματα. Και η Πάτρα ήταν πολύ όμορφη πόλη, αλλά το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι μετανάστες που περιμένουν εκεί ελπίζοντας να φύγουν για αλλού. Ήμουν πολύ ικανοποιημένος από την πόλη, από τους ανθρώπους. Υπήρχαν πολλοί φοιτητές και χάρη στον πρόεδρο έμενα σε ένα πολύ ωραίο σπίτι. Είναι όμορφο που στην Ελλάδα ζείτε το βράδυ. Θυμάμαι ότι μπορεί να κοιμόμουν, να ξύπναγα και να πεινούσα και πάντα έβρισκα έξω ανοιχτά μαγαζιά να πάρω ένα σάντουιτς, κάτι τέλος πάντων.

Από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, πέρσι επέλεξες να αγωνιστείς στο πρωτάθλημα της χώρας σου με τη Φάτρα Ζλιν. Πώς έκανες αυτή την επιλογή;

Ήταν η χρονιά που δεν είχα προτάσεις να με ικανοποιούν. Ήταν Χριστούγεννα και ξεκινούσε ο δεύτερος γύρος του πρωταθλήματος Τσεχίας. Παράλληλα ήταν η επέτειος των δέκα χρόνων από τότε που είχαμε πάρει τον τίτλο. Πολλοί παίκτες που παίζαμε τότε μαζί είχαν γυρίσει από το εξωτερικό για να βοηθήσουν τη Φάτρα Ζλιν να πάρει ξανά το πρωτάθλημα. Ήταν κοντά στο σπίτι μου, χρειαζόμουν να κάνω προπονήσεις και συμφωνήσαμε να αγωνιστώ εκεί και αν βρω κάτι άλλο, να φύγω. Παίζαμε καλά και πηγαίναμε για τον τίτλο, έτσι έμεινα μέχρι το τέλος. Δυστυχώς μείναμε τρίτοι, καθώς στο τέλος χτύπησε τον αστράγαλό του ο πασαδόρος μας, ο Ζάπλεταλ, και παίζαμε με τον δεύτερο.

Τι θυμάσαι από τις προηγούμενες εμπειρίες σου;

Στην Αζαξιό, στην Κορσική είχαμε πολύ καλό πασαδόρο, με μεγάλη εμπειρία και για τρία χρόνια ήμουν ο καλύτερος επιθετικός, ο καλύτερος παίκτης παρότι η ομάδα δεν έπαιρνε τίτλους. Μετά στις Κάννες έμεινα για τρία χρόνια. Παίζαμε για την πρώτη θέση, κέρδισα και ένα πρωτάθλημα και άνοιξε ο δρόμος για να παίξω στην Ιταλία. Στη Σίσλεϊ πήρα πρωτάθλημα, Κύπελλο, Σούπερ Καπ. Επαιζα με όλα τα αστέρια. Είχαμε 12 παίκτες που μπορούσαν να οδηγήσουν την ομάδα στο να κατακτήσει όλους τους τίτλους.

Και μετά τη Γαλλία και την Ιταλία, πώς προσαρμόστηκες στην Ελλάδα;

Είναι λίγο διαφορετικά, αλλά βρήκαμε ασχολίες με την κοπέλα μου, Κριστίνα. Εχουμε ταξιδέψει πολύ και πάντα προσπαθούμε να ανακαλύπτουμε ήσυχα μέρη που ξέρουν οι ντόπιοι. Αποφεύγουμε τα πολύ τουριστικά μέρη. Εξάλλου, εμείς δεν είμαστε τουρίστες.

Μίλησέ μου λίγο για τους συμπαίκτες σου. Πώς είναι η συνεργασία σου με τον Φιλίποφ;

Ο Ντίμα έχει πολύ ταλέντο. Ήξερα τον πατέρα του, Γιούρι, αφού παίζαμε αντίπαλοι με τις εθνικές μας ομάδες και τώρα θα είμαι συμπαίκτης με τον γιο του. Εχει πλάκα να βλέπεις να παίζουν οι γιοι των αντιπάλων σου. Πιστεύω ότι είναι καλό παιδί και έχει μεγάλη προοπτική. Ο Γιάννης είναι πολύ καλός προπονητής και θα τον βοηθήσει να προδεύσει. Ήταν μία μεγάλη ευκαιρία για τον Ντίμα να ξεκινήσει σε μία ομάδα όπως είναι ο Ολυμπιακός, σε έναν σύλλογο με τόσο μεγάλη παράδοση. Σε μερικά χρόνια πιστεύω ότι θα είναι ο βασικός πασαδόρος της εθνικής Ελλάδας. Θυμάμαι, ακόμα, τον Λιβαθηνό και τον Ανδρεάδη από τον Παναθηναϊκό. Γενικά, έχουμε πολλούς νέους παίκτες και πολύ ταλαντούχους. Δεν νομίζω ότι θα έχουμε πρόβλημα, θα είναι μία φοβερή εμπειρία.

Είπες ότι διάλεξες τη φανέλα με το νούμερο 8 λόγω του πατέρα σου. Εκείνος σε μύησε στο βόλεϊ;

Ναι. Ο πατέρας μου, Γιόζεφ, ήταν και εκείνος αριστερόχειρας, και εκείνος ακραίος αλλά ήταν πολύ καλός παίκτης, καλύτερος από εμένα. Τότε ήμασταν ακόμη Τσεχοσλοβακία και ήταν τόσο καλός που δεν τον άφηναν να πάει να παίξει στο εξωτερικό. Τελικά, κατάφερε να φύγει στα 31 του και αγωνίστηκε σε Γαλλία, Ιταλία για πέντε χρόνια, όμως οι μεγάλες επιτυχίες του ήταν με την Εθνική.