ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟ…ΣΤΟ ΘΡΥΛΟ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ ΜΑΣ *ΒΙΝΤΕΟ*

Η «οικογένεια» του Ολυμπιακού από την Τρίτη (25/10) είναι «φτωχότερη», καθώς άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 100 ετών, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, ο τελευταίος από τα θρυλικά αδέρφια που αγωνίστηκαν με την πρώτη φανέλα των «ερυθρόλευκων».

Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, ο τελευταίος θρύλος της ιστορίας του Ολυμπιακού, σε ηλικία 100 ετών, έφυγε τα ξημερώματα της Τρίτης (25/10) από κοντά μας για να συναντήσει τα αδέρφια του, Γιάννη, Γιώργο, Ντίνο, Βασίλη, Αριστείδη, Σταύρο, Στέλιο και Νίνα.

Ο «στραβοσουγιάς» ή «λιόλιος», μαζί με τα τέσσερα πρώτα αδέρφια του, αποτέλεσαν τη θρυλική προπολεμική πεντάδα του Ολυμπιακού.

Η κηδεία του Λεωνίδα Ανδριανόπουλου θα γίνει μεθαύριο (27/10), στην Αγία Τριάδα.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΗΣ ΘΡΥΛΙΚΗΣ ΠΕΝΤΑΔΑΣ

Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος γεννήθηκε το 1911 και ήταν ο μικρότερος από τα εννιά αδέρφια (8 αγόρια και 1 κορίτσι) της οικογένειας. Τα ονόματα των πέντε εξ αυτών, όμως, έμελε να μείνουν χαραγμένα στους Έλληνες φιλάθλους, λόγω της συμμετοχής τους στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού.

Ο «στραβοσουγιάς», όπως ήταν το παρατσούκλι του Λεωνίδα Ανδριανόπουλου, ξεκίνησε την σταδιοδρομία του ως αθλητής στίβου, όμως στη συνέχεια αντιλήφθηκε ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο να παρεκκλίνει της πορείας των μεγαλύτερων αδερφών του, Γιάννη, Γιώργο, Ντίνου, Βασίλη, Αριστείδη (πέθανε σε ηλικία 18 ετών), Σταύρου και Στέλιου.

Όπως θυμάται το onsport.gr, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος στις 20/2/1927. Έμεινε στην ιστορία για την ταχύτητά του, καθώς επίσης και τις φαρμακερές του σέντρες. Στις 25/12/1936 κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, προς μεγάλη θλίψη των Ελλήνων φιλάθλων. Σε 40 αγώνες του πρωταθλήματος σημείωσε 9 γκολ, ενώ αναδείχτηκε τέσσερις φορές πρωταθλητής Ελλάδας. Με την Εθνική ομάδα αγωνίστηκε σε 11 ματς και πέτυχε δύο γκολ.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΕΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Ο Ολυμπιακός ιδρύθηκε σε μια εποχή που ο ελληνικός λαός πεινούσε. Οι ελπίδες όλων των φιλάθλων του Πειραιά στηρίχθηκαν, ουσιαστικά, στους αδελφούς Ανδριανόπουλους, οι οποίοι δεν προσχώρησαν, όπως αναμενόταν, στον Εθνικό, αλλά παρέμειναν πιστοί στην ιδέα των εμπνευστών της δημιουργίας του Ολυμπιακού.

Ο αδερφός του, Γιώργος, ήταν ο εμπνευστής, μεταξύ άλλων, της δημιουργίας του Ολυμπιακού. Στο πλευρό του, φυσικά, ήταν τα αδέρφια του, Γιάννης (αυτός εμπνεύστηκε τα χρώματα λόγω μιας ομάδας που είχε δει στο Κέμπριτζ), Βασίλης, Ντίνος, αλλά και οι: Νότης Καμπέρος, ο οποίος έδωσε την ιδέα για το όνομα, έχοντας ως έμπνευση τους Ολυμπιακούς Αγώνες και Μιχάλης Μανούσκος. Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι ο Λεωνίδας ήταν έξω από την ταβέρνα του Μοίρα, της οδού Τζαβέλλα, όταν πάρθηκε η απόφαση για τη δημιουργία του Ολυμπιακού.

Το όνομα Ανδριανόπουλος είναι συνυφασμένο με την ιστορία των «ερυθρολεύκων», ενώ είναι το πρώτο ελληνικό, για όσους δεν γνωρίζουν, που κατάφερε να φτάσει στα αυτιά των Ευρωπαίων ποδοσφαιρόφιλων, λόγω των ικανοτήτων τους. Επτά αδέρφια αγωνίστηκαν στον Ολυμπιακό, εκ των οποίων οι πέντε αποτελούσαν για δύο χρόνια (1928-‘29), την επιθετική πεντάδα του, αλλά και την αντίστοιχη της Εθνικής.



ΕΧΕΙ ΠΕΙ:

«Το σημερινό ποδόσφαιρο χρειάζεται νεαρούς παίκτες και γερά πνευμόνια. Εμείς τα παλιά τα χρόνια, παίζαμε εφτά κυνηγοί στην ενδεκάδα. Τα πέντε αδέλφια και οι δύο χαφ, που βγαίνανε ως κρυφοί κυνηγοί και κάναμε… σκόνη όλους τους αντιπάλους».

«Το Καραϊσκάκη είναι ευρωπαϊκό γήπεδο. Στολίδι κανονικό. Όσο σκέφτομαι τι ήταν και τι έγινε, με πιάνει περηφάνια. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε να παίζει μπάλα σ’ αυτό το γήπεδο, που τότε βέβαια το λέγανε ποδηλατοδρόμιο και εμείς πηγαίναμε και φέρναμε την καρβουνόσκονη από την Ηλεκτρική (σ.σ. τη σημερινή ΔΕΗ) και την στρώναμε οι ίδιοι με τα φτυάρια. Και τώρα, μαγαζιά, σουίτες για τους πλούσιους, στέγαστρα, χλιδή. Τότε κάθε φορά που έβρεχε, έβγαινες από το γήπεδο αράπης, κατάμαυρος».

«Το ΠΟΚ, το οποίο σήμαινε Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Κωνσταντινούπολη, δημιουργήθηκε γιατί μάλωναν οι ομάδες με την ΕΠΟ. Για τα λεφτά. Τότε ξεκινήσαμε να παίζουμε ένα τουρνουά που λεγόταν «Κύπελλο Πάσχα» και ξεκινήσαμε, έτσι, να πληρωνόμαστε. Μην φανταστείς τίποτα ποσά, όμως. Μια λεμονάδα στα δύο, ίσα ίσα που την έπαιρνες. Τότε δεν είχαμε χρήματα. Μας έδιναν από την ομάδα μια φανέλα και ένα σωβρακάκι, αλλά για παπούτσια δεν το συζητάμε, ο καθένας μόνος του».

«Ο αδελφός μου, ο Γιώργος, έσωσε τον Παναθηναϊκό από τον υποβιβασμό στην υπόθεση, τότε, της δωροδοκίας. Όταν τον ρώτησα, «γιατί βρε Γιώργο ψήφισες να σωθεί;», μου είπε πως έτσι έπρεπε να κάνει. «Βρε, άμα πέσει ο ΠΑΟ με ποιόν θα παίζουμε; Με τον Εθνικό, για να κόβουμε 50 εισιτήρια;», μου είχε πει χαρακτηριστικά».