
Ήταν 13 Δεκεμβρίου του 1967, όταν ο αείμνηστος Μάρτον Μπούκοβι, αποχαιρετούσε το μεγάλο Λιμάνι και τον Ολυμπιακό, μένοντας όμως στην ιστορία του και στις μνήμες των ερυθρόλευκων. Ο Ούγγρος τεχνικός έχει παραιτηθεί την προηγούμενη από την τεχνική ηγεσία του Θρύλου στον οποίο χάρισε δύο τίτλους και όπως φημολογείται, η δικτατορία της 21ης Απριλίου ήταν αυτή που είχε οδηγήσει τον «πατέρα» των ερυθρόλευκων στην απόφαση αυτή, λόγω... «πολιτικών φρονημάτων».
Ο Μαγυάρος, προσωπικότητα με διεθνή ακτινοβολία και συνεργάτης του Γκούσταβ Σέμπες στη μεγάλη ομάδα της Ουγγαρίας τη δεκαετία του 1950, έγραψε ιστορία στην Ελλάδα, όντας ο προπονητής που οδήγησε τον Ολυμπιακό στους τίτλους, μετά από μια στείρα πενταετία τη δεκαετία του 60, παίζοντας μοντέρνο και συγρόνως εντυπωσιακό ποδόσφαιρο εκείνη την εποχή.
Η αποχώρησή του έγινε μύθος, γράφτηκαν βιβλία για αυτήν, μεταξύ άλλων, ο Διονύσης Χαριτόπουλος έχει εκδώσει από το 2003 ένα κύκλο διηγημάτων με τίτλο «Τη Νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι».
Εκεί καταγράφεται η συγκινητική στιγμή του «αντίο» του Μπούκοβι! Ένα απόσπασμα από το σπουδαίο αφήγημά του:
«Την άλλη μέρα έγραψε και το "Φως" τι έγινε εκεί: Πως είχε σταματήσει η συγκοινωνία κάτω απ’ το ξενοδοχείο της Καστέλλας, πως ανεμίζανε ασπροκόκκινες σημαίες και κασκόλ, ανάβανε στριμμένες εφημερίδες και κεριά κι οι πιο μικροί, με δάκρυα στα μάτια, φωνάζανε:
- Πατέρα! Μη φεύγεις!
Πως, όταν βγήκε ο Μπούκοβι στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου να τους ησυχάσει με τον Λάντος δίπλα του, δάκρυσε κι αυτός και έκανε και τους μεγάλους να χτυπιούνται:
- Πατέρα! Μη φεύγεις, Πατέρα μη! Μη φεύγεις!
Έγραψε για τις φωτιές που ανάψανε μετά τους τσαμπουκάδες που γίνανε, το ξύλο που έπεσε στους γύρω δρόμους, τις σπασμένες τζαμαρίες, το διαλυμένο καφενείο. Έγραψε μερικά το "Φως"... Αλλά τι να καταλάβουνε αυτοί που γράφουνε!»..