Ποδόσφαιρο
Μπάσκετ
Βόλεϊ
Πόλο.png)
Πρωτοσέλιδα
Για τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟ και γενικότερα το ελληνικό μπάσκετ μίλησε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς σε μεγάλη του συνέντευξη στην εφημερίδα «Goal», στην οποία – μεταξύ άλλων – υπογράμμισε ότι ποτέ δεν έχει δημιουργηθεί θέμα στη σχέση του με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, όπως επίσης ότι είναι καλό για το μπάσκετ το ότι η οικογένεια Γιαννακόπουλου παρέμεινε στον χώρο.
Αναλυτικά ορισμένα αποσπάσματα από την εφτασέλιδη συνέντευξη του Ντούσαν Ίβκοβιτς:
Για τη δήλωση στην αρχή της χρονιάς πως ο Ολυμπιακός δεν κυνηγάει κάτι συγκεκριμένο: «Ναι, το είχα πει αυτό. Δεν ήθελα να προσθέσω κι άλλη πίεση στα παιδιά, σε μια ομάδα που δέχεται τόση πίεση τα τελευταία 15 χρόνια. Πράγματι τα παιδιά ανταποκρίθηκαν, δούλεψαν και επειδή θέλω να είμαι τίμιος με τη δουλειά μας οφείλω να πω ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε φέτος το πιο σύγχρονο μπάσκετ σε όλη την Ευρώπη. Δεν με νοιάζουν οι τίτλοι. Θα έλεγα το ίδιο ακόμη κι αν δεν είχαμε κατακτήσει κανένα. Μόλις βρίσκαμε ρυθμό και αρχίζαμε να τρέχουμε, ο μόνος τρόπος για να μας σταματήσει κανείς ήταν να πάρει τάιμ άουτ! Ήμουν σίγουρος ότι αυτή η ομάδα θα καταφέρει να φτάσει σε σημείο να συνεννοείται με τα μάτια».
Για τους τελικούς και την Ευρωλίγκα: «Στην προετοιμασία μας για τους τελικούς της Α1 δουλέψαμε μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια για να καταφέρουμε να κερδίσουμε τον Παναθηναϊκό, που είναι πολύ έμπειρη ομάδα και έχει έναν Νομπελίστα προπονητή και το καλύτερο δίδυμο στην Ευρώπη (Διαμαντίδη – Μπατίστ). Για μένα όμως η κατάκτηση της Ευρωλίγκας ήταν πιο σημαντική, αφού αποκλείσαμε διαδοχικά τις Σιένα, Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ Μόσχας».
Για το τι τον κάνει περήφανο: «Το ότι όλα μπήκαν σε μια σειρά και ο Ολυμπιακός θριάμβευσε από ικανότητα και όχι από τύχη, ενώ παρουσίασε ένα καινούριο μοντέλο. Γεννήσαμε κάτι νέο. Όπως είπα και το Σάββατο, αυτή η ομάδα αποτελεί ένα ένα πρωτοποριακό μπασκετικό κίνημα».
Για το τι τον... ενοχλεί στην Ελλάδα: «Οι άνθρωποι πηγαίνουν στα μπουζούκια και για να ξεφαντώσουν και αφήνουν το μισό μπουκάλι γεμάτο. Στη Σερβία δεν συμβαίνει ποτέ κάτι τέτοιο. Αυτό είπα στα παιδιά εκείνο το βράδυ μετά τη πρόκριση στο Final 4: Να το πιούμε αγάπες μου όλο το μπουκάλι»!
Οι πίτσες, ο Μποντίρογκα και οι Βραζιλιάνοι: «Έλεγα ότι σε καμία ομάδα δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω. Ένας πρόεδρος μιας ομάδας κάποτε μου είχε προτείνει να επιστρέψω και του είπα άστο να μείνουμε φίλοι. Πρόπερσι το καλοκαίρι είχα έρθει τρεις φορές στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός έγινε η εξαίρεση στον κανόνα. Την τελευταία φορά που συναντήθηκα με τους Αγγελόπουλους μιλούσαμε στο σπίτι μου επί ώρες, μέχρι αργά. Παραγγείλαμε και πίτσες. Όταν έφυγαν τους είπα ότι θα το σκεφτώ, αλλά μετά είπα στην Νένα ότι θα αρνηθώ. Στην προετοιμασία για το Μουντομπάσκετ αποκάλυψα την πρόταση που είχα στον πρόεδρο της ομοσπονδίας και τον ρώτησα πως γίνεται να είμαι η καλύτερη λύση για την Εθνική Σερβίας στα 67 μου χρόνια. Δεν υπάρχει άλλος; Και μου είπε πως αν είχε εκείνος τέτοια πρόταση θα είχε δεχθεί. Με τσίγκλισε και τελικά δέχτηκα.
Το καλοκαίρι του 1998-1999 ήρθε ο Μποντίρογκα. Μπήκαμε μαζί εγώ και αυτός με τους ατζέντηδές του σε μια λιμουζίνα και πήγαμε για ψάρι στη Γλυφάδα. Κάποια στιγμή που μείναμε μόνοι μας ο Μάρκ Φλάισερ μου είπε πως ο Ντέγιαν προτιμάει τον Ολυμπιακό. Εν τέλει πήγε στον Παναθηναϊκό. Ξέρεις γιατί; Διότι αυτοί που ήταν γύρω από τον Κόκκαλη, εκτός από τον Γιώργο Σαλονίκη, του είπαν ότι θα ήταν λάθος να γεμίσει η ομάδα με Σέρβους. Ο κύριος Σωκράτης τους είπε: Είναι σαν να μου λέτε να μην πάρω Βραζιλιάνους στο ποδόσφαιρο. Τελικά όμως επηρεάστηκε και χάλασε τη δουλειά με τον Μποντίρογκα...
Στο τέλος της χρονιάς δεν ήταν εύκολο να φύγω από τον Ολυμπιακό. Ο Κόκκαλης ήθελε να συνεχίσουμε και μάλιστα συναντηθήκαμε δύο φορές. Στο τέλος με συνόδεψε στο ασανσέρ και θυμάμαι ότι αγκαλιαστήκαμε και ήμασταν και οι δύο συγκινημένοι».
Το πρόβλημα της περσινής ομάδας: «Αυτό ακριβώς. Δεν ήταν και δεν έγιναν ποτέ ομάδα. Τους έκανα μια φορά το τραπέζι και τρελάθηκα που τους είδα να έχουν τα κεφάλια κατεβασμένα, να μη μιλάνε μεταξύ τους και να περνάνε την ώρα τους στέλνοντας μηνύματα από τα κινητά τους τηλέφωνα».
Τα παρατράγουδα που δεν βγήκαν προς τα έξω: «Με το Μαρούσι έφτασα στα όρια της παράκρουσης. Κατάλαβα ότι δεν τα δίνουν όλα και διαλέγουν παιχνίδια. Οι πρόεδροι δεν ήθελαν να βγει προς τα έξω και το κρατήσαμε στα αποδυτήρια. Τους προειδοποίησα όμως πως αν ξανασυμβεί θα φτύσουν το γάλα της μάνας τους. Ωστόσο, μετά το ματς με το Ρέθυμνο στις 5 Νοεμβρίου η απόδοσή τους ήταν απαράδεκτη. Τότε λοιπόν επιβάλαμε πρόστιμο 30% στις μηνιαίες αποδοχές τους και ενώ ήταν τρεις μήνες απλήρωτοι. Τους ενημέρωσα επίσης ότι το χειρότερο που μπορούσαν να κάνουν είναι να με αναγκάσουν να χρησιμοποιήσω τον εσωτερικό κανονισμό. Στο τέλος βέβαια τα πήραν πίσω τα λεφτά τους».
Κεφάλαιο διαιτησία: «Ο κόσμος θα θυμάται πάντα τον Πανιώνιο που έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη το 1995-1996. Αυτό μου είπε και ο προπονητής του ΝΒΑ Μάικ Φρατέλο σε μια συνάντησή μας. Ακόμα θυμάμαι τον αποκλεισμό μας στους ημιτελικούς από τον Παναθηναϊκό σε ένα μας στο οποίο μας έκλεψαν! Έχω ακόμη τη φωτογραφία από το ημίχρονο, όπου ο κύριος Παύλος (Γιαννακόπουλος) τραβάει τον διαιτητή Κώστα Κορομηλά...
Είναι κάποια πράγματα που τα ξέρει όλη η Ελλάδα, αλλά δεν βγαίνει να τα πει κανείς επίσημα. Θέλετε να τα πω εγώ; Θα τα πω και απαιτώ όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ να είναι τίμιοι και να έχουν αρχ...ια! Δεν είναι λογικό ο Τανατζής να κληρωθεί διαιτητής σε τελικό. Πρέπει να είμαστε τίμιοι. Θα πρέπει κι εσείς να τα γράφετε. Πάρτε για παράδειγμα τον διαιτητή Μπήτη, ο οποίος έδωσε καθαρές δικές μας μπάλες στον αντίπαλο. Εγώ ως προπονητής θα αισθανόμουν χάλια αν έπαιρνα τέτοια σφυρίγματα. Δύο χρόνια δεν πήραμε ούτε ένα σφύριγμα. Τι θέλουν δηλαδή; Να μας βγάλουν την πέτσα από το κορμί μας; Και αυτά τα λέει ένας άνθρωπος που δεν έχει καμία μανία με τον Παναθηναϊκό και ξέρει καλά πόσο ευλογημένο είναι το ελληνικό μπάσκετ που έχει αυτές τις δύο μεγάλες ομάδες».
Ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης και αν ο Ολυμπιακός είναι το δημιούργημα της ζωής του: «Δεν μπορώ να πω κάτι τέτοιο. Είναι άδικο. Όπως να κρίνεις έναν προπονητή μόνο από το αν κατέκτησε τον τίτλο. Είναι να λες πως ένας ηθοποιός είναι καλός μόνο αν πάρει το Όσκαρ ή ένας επιστήμονας το Νόμπελ. Αυτά που μένουν στο τέλος είναι η προσπάθεια, οι διαπροσωπικές σχέσεις, τα συναισθήματα.
Ο Σπανούλης ήταν πραγματικά πολύ πιεσμένος. Το θέμα του το χειριστήκαμε με ιδιαίτερο τρόπο. Είναι ένας μεγάλος παίκτης και ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Μετά όμως τραυματίστηκε και αυτό τον άφησε πίσω. Αρκετοί τραυματίστηκαν και συνέχιζαν να παίζουν, όπως ο Λο που τραυματίστηκε στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα και ήρθε με τις πατερίτσες το βράδυ και μου λέει ότι θα παίξει στον τελικό. Άκου τώρα τι μου είπε! Αυτός είναι ήρωας, είναι παλικάρι!
Ο Γιώργος (Πρίντεζης) έχει ταλέντο και είναι φοβερό παιδί. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που δικαιώθηκε για την προσπάθειά του, δεν έχω λόγια να εκφράσω τη χαρά μου γι'αυτόν. Ο Κώστας (Παπανικολάου) ήταν από την αρχή πολύ αγχωμένο και φοβόμουν ότι θα πάθει κανένα τικ. Έφτασε τα 107 κιλά και ώρες ώρες έτρεμε το χέρι του. Μια μέρα του είπα αν σε ξαναδώ να τραβάς τα μαλλιά σου μετά από χαμένο σουτ θα σε σκοτώσω. Τον βάλαμε να παίξει σε θέση 3, δούλεψε με αφοσίωση και βελτίωσε πολύ το παιχνίδι του και ήταν καθοριστικός. Όχι δεν είναι ο νέος Κούκοτς, αλλά έχει περιθώρια βελτίωσης».
Το πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού: «Το είχα πει. Τώρα είμαστε εμείς εδώ και δεν θα έχει το πλεονέκτημα ο Παναθηναϊκός. Είναι το προπονητικό τιμ. Δεν λέω ότι ο Γκέρσον ή ο Γιαννάκης δεν ήταν καλοί προπονητές, αλλά κάποια πράγματα με παραξένεψαν. Στον τελικό με την Μπαρτσελόνα το 2010 στο Παρίσι η ομάδα με τον καλύτερο πασέρ στην Ευρώπη, τον Τεόντοσιτς, έδινε τη μπάλα στον Πεν και έπαιζε σετ παιχνίδι με τον Τσίλντρες και τον Κλέιζα. Δεν μπορώ να συγκρίνω τον Παναγιώτη και τον Γκέρσον με τον Ομπράντοβιτς που βρίσκεται στον Παναθηναϊκό 13 χρόνια. Ακόμη και τώρα ισχύει το πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού στο τεχνικό επιτελείο».
Για Ομπράντοβιτς και Ιτούδη: «Δεν έτυχε ποτέ να παρεξηγηθούμε με τον Ζέλικο. Κάτσε καλά! Τον Ζέλικο τον έχω σαν αδερφό μου. Το ίδιο λάτρευα τον πραγματικό αδερφό μου, τον συχωρεμένο τον Πίβα που ήταν χρόνια μπροστά στο μπάσκετ... Με τον Ζέλικο δεν έχει υπάρξει πρόβλημα ποτέ. Ούτε πριν, ούτε τώρα ούτε ποτέ. Ακόμη κι όταν συνέβησαν περίεργα πράγματα, όπως η αναβολή του περυσινού τελικού του Κυπέλλου που εμείς τη μάθαμε τελευταίοι σαν τους κερατάδες η σχέση μας δεν διαταράχθηκε. Μακάρι να μείνει ο Ζέλικο στον Παναθηναϊκό για να είμαστε παρέα στην Αθήνα και λόγω τιμής χαίρομαι πολύ που δεν έφυγαν τελικά οι Γιαννακόπουλοι από το μπάσκετ. Σε ότι έγινε στον τελευταίο τελικό μπροστά από τη γραμματεία δεν είχε να κάνει με τον Ζέλικο, αλλά με τον Ιτούδη. Τον Δημήτρη τον ξέρω από παλιά. Έχουμε αλληλοεκτίμηση, αλλά εκείνη τη στιγμή θύμωσα γιατί σηκώθηκε και είπε να μου δώσουν τεχνική ποινή. Δεν ήταν πρέπον αυτό που έκανε και του είπα ότι για μένα πλέον έχει τελειώσει. Τώρα για το αν είναι καλός προπονητής... χαχαχα! Για όλα αυτά που έχει πετύχει, θα έπρεπε να πάρει το Νόμπελ προπονητικής».
Περί... πικ εν ρολ: «Το Flex εγώ το καθιέρωσα στην Ευρώπη, αφού το χρησιμοποιούσα από τη δεκαετία του '70 διότι είναι σαν μια παρτίδα σκάκι με πολλαπλές επιλογές. Το πικ εν ρολ του Ζέλικο είναι συνήθως με παιχνίδια δύο εναντίον δύο και πολύ φοβάμαι ότι αυτή η τακτική έχει καταστρέψει το μπάσκετ. Γιατί ένας πασάρει και οι άλλοι βλέπουν, με αποτέλεσμα οι παίκτες να μην εξασκούνται ούτε στην πάσα ούτε στο παιχνίδι χωρίς τη μπάλα. Πριν από λίγα χρόνια είχα προτείνει ως πρόεδρος του Παγκόσμιου Συλλόγου Προπονητών να απαγορευτεί η χρήση του πικ εν ρολ».
Οι Ντένβερ Νάγκετς και ο Φάνης Χριστοδούλου: «Δεν ξέρω αν θα ήταν διαφορετική η ζωή μου αν είχα αναλάβει τους Ντένβερ Νάγκετς το 2002. Η δουλειά ήταν τελειωμένη. Απλώς ο Κίκι Βάντεγουεϊ άργησε να μου τηλεφωνήσει. Είχαμε καθίσει σε ένα εστιατόριο στην Νέα Υόρκη μαζί με τον Μπιλ Ντάφι και συμφωνήσαμε σε όλα. Μου είπε ότι θα μου τηλεφωνήσει σε μία εβδομάδα. Αλλά έπεσε σε περίπτωση ο φουκαράς διότι οι δύο αδερφές που έκαναν τότε κουμάντο έλειπαν σε διακοπές. Έτσι άργησε και όταν με πήρε να μου επιβεβαιώσει τη συμφωνία εγώ είχα υπογράψει ήδη στην ΤΣΣΚΑ.
Για τον Φάνη τι να πω. Του έλεγα δύο χρόνια ότι αν είχε συνδυάσει τη δουλειά με το ταλέντο και το ένστικτό του θα γινόταν μεγαλύτερος από τον Τζόρνταν. Αλλά εγώ τα έλεγα εγώ τα άκουγα. Του εξήγησα ότι και η Μαρία Κάλλας είχε φωνάρα, αλλά πήγε σε ωδείο να την καλλιεργήσει. Εκείνος δεν έκανε προπονήσεις, δεν πρόσεχε τη διατροφή του, αλλά έπαιζε μόνο με το καταπληκτικό ταλέντο του και το τρομερό ένστικτό του. Ο Φάνης Χριστοδούλου ήταν η απόδειξη του μεγαλύτερου φόβου μου...».
Για το όνειρό του και αν θα μείνει την επόμενη σεζόν στον Ολυμπιακό: «Τo μπασκετικό μου απωθημένο είναι να κοουτσάρω μια ομάδα με πέντε δίμετρους παίκτες που θα τρέχουν, θα πιέζουν και θα εκμεταλλέυονται τα mismatch. Αυτό είναι το όνειρό μου, αλλά θα μείνει ανεκπλήρωτο...
Για τον αν θα μείνω δεν το έχω σκεφτεί καν. Κοιτάξτε δεν έχουμε μιλήσει με τους Αγγελόπουλους και ακόμα κι αυτό δεν το λέω διπλωματικά. Αν ήμουν έτοιμος να απαντήσω θα απαντούσα. Αλλά δεν είμαι. Μου αρέσει πολύ αυτή η ομάδα και το έλεγα από την αρχή. Ο Ολυμπιακός είναι μέσα στο αίμα μου. Στο αίμα μου το τονίζω!»
Εν κατακλείδι, ο Ντούντα δηλώνει: «Τώρα κοουτσάρω τον γιο μου τον Παύλο που είναι πια 17 ετών και έφτασε τα δύο μέτρα. Τον έχω πάει στον Πανιώνιο και όχι στον Ολυμπιακό για να μην λένε ότι έχει τα μέσα. Θέλει να σπουδάσει Ιστορία ή πολιτικές επιστήμες, αλλά του είπα να μην ασχοληθεί ποτέ με την πολιτική και να παραμείνει πάντα τίμιος. Στην πολιτική οι περισσότεροι είναι άτιμοι. Οι σπουδαίοι άνθρωποι δεν βγαίνουν από το Χάρβαρντ και από τα καλά κολέγια, αλλά από το καλντερίμι και από τα πανεπιστήμια του δρόμου...»
Αναλυτικά ορισμένα αποσπάσματα από την εφτασέλιδη συνέντευξη του Ντούσαν Ίβκοβιτς:
Για τη δήλωση στην αρχή της χρονιάς πως ο Ολυμπιακός δεν κυνηγάει κάτι συγκεκριμένο: «Ναι, το είχα πει αυτό. Δεν ήθελα να προσθέσω κι άλλη πίεση στα παιδιά, σε μια ομάδα που δέχεται τόση πίεση τα τελευταία 15 χρόνια. Πράγματι τα παιδιά ανταποκρίθηκαν, δούλεψαν και επειδή θέλω να είμαι τίμιος με τη δουλειά μας οφείλω να πω ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε φέτος το πιο σύγχρονο μπάσκετ σε όλη την Ευρώπη. Δεν με νοιάζουν οι τίτλοι. Θα έλεγα το ίδιο ακόμη κι αν δεν είχαμε κατακτήσει κανένα. Μόλις βρίσκαμε ρυθμό και αρχίζαμε να τρέχουμε, ο μόνος τρόπος για να μας σταματήσει κανείς ήταν να πάρει τάιμ άουτ! Ήμουν σίγουρος ότι αυτή η ομάδα θα καταφέρει να φτάσει σε σημείο να συνεννοείται με τα μάτια».
Για τους τελικούς και την Ευρωλίγκα: «Στην προετοιμασία μας για τους τελικούς της Α1 δουλέψαμε μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια για να καταφέρουμε να κερδίσουμε τον Παναθηναϊκό, που είναι πολύ έμπειρη ομάδα και έχει έναν Νομπελίστα προπονητή και το καλύτερο δίδυμο στην Ευρώπη (Διαμαντίδη – Μπατίστ). Για μένα όμως η κατάκτηση της Ευρωλίγκας ήταν πιο σημαντική, αφού αποκλείσαμε διαδοχικά τις Σιένα, Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ Μόσχας».
Για το τι τον κάνει περήφανο: «Το ότι όλα μπήκαν σε μια σειρά και ο Ολυμπιακός θριάμβευσε από ικανότητα και όχι από τύχη, ενώ παρουσίασε ένα καινούριο μοντέλο. Γεννήσαμε κάτι νέο. Όπως είπα και το Σάββατο, αυτή η ομάδα αποτελεί ένα ένα πρωτοποριακό μπασκετικό κίνημα».
Για το τι τον... ενοχλεί στην Ελλάδα: «Οι άνθρωποι πηγαίνουν στα μπουζούκια και για να ξεφαντώσουν και αφήνουν το μισό μπουκάλι γεμάτο. Στη Σερβία δεν συμβαίνει ποτέ κάτι τέτοιο. Αυτό είπα στα παιδιά εκείνο το βράδυ μετά τη πρόκριση στο Final 4: Να το πιούμε αγάπες μου όλο το μπουκάλι»!
Οι πίτσες, ο Μποντίρογκα και οι Βραζιλιάνοι: «Έλεγα ότι σε καμία ομάδα δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω. Ένας πρόεδρος μιας ομάδας κάποτε μου είχε προτείνει να επιστρέψω και του είπα άστο να μείνουμε φίλοι. Πρόπερσι το καλοκαίρι είχα έρθει τρεις φορές στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός έγινε η εξαίρεση στον κανόνα. Την τελευταία φορά που συναντήθηκα με τους Αγγελόπουλους μιλούσαμε στο σπίτι μου επί ώρες, μέχρι αργά. Παραγγείλαμε και πίτσες. Όταν έφυγαν τους είπα ότι θα το σκεφτώ, αλλά μετά είπα στην Νένα ότι θα αρνηθώ. Στην προετοιμασία για το Μουντομπάσκετ αποκάλυψα την πρόταση που είχα στον πρόεδρο της ομοσπονδίας και τον ρώτησα πως γίνεται να είμαι η καλύτερη λύση για την Εθνική Σερβίας στα 67 μου χρόνια. Δεν υπάρχει άλλος; Και μου είπε πως αν είχε εκείνος τέτοια πρόταση θα είχε δεχθεί. Με τσίγκλισε και τελικά δέχτηκα.
Το καλοκαίρι του 1998-1999 ήρθε ο Μποντίρογκα. Μπήκαμε μαζί εγώ και αυτός με τους ατζέντηδές του σε μια λιμουζίνα και πήγαμε για ψάρι στη Γλυφάδα. Κάποια στιγμή που μείναμε μόνοι μας ο Μάρκ Φλάισερ μου είπε πως ο Ντέγιαν προτιμάει τον Ολυμπιακό. Εν τέλει πήγε στον Παναθηναϊκό. Ξέρεις γιατί; Διότι αυτοί που ήταν γύρω από τον Κόκκαλη, εκτός από τον Γιώργο Σαλονίκη, του είπαν ότι θα ήταν λάθος να γεμίσει η ομάδα με Σέρβους. Ο κύριος Σωκράτης τους είπε: Είναι σαν να μου λέτε να μην πάρω Βραζιλιάνους στο ποδόσφαιρο. Τελικά όμως επηρεάστηκε και χάλασε τη δουλειά με τον Μποντίρογκα...
Στο τέλος της χρονιάς δεν ήταν εύκολο να φύγω από τον Ολυμπιακό. Ο Κόκκαλης ήθελε να συνεχίσουμε και μάλιστα συναντηθήκαμε δύο φορές. Στο τέλος με συνόδεψε στο ασανσέρ και θυμάμαι ότι αγκαλιαστήκαμε και ήμασταν και οι δύο συγκινημένοι».
Το πρόβλημα της περσινής ομάδας: «Αυτό ακριβώς. Δεν ήταν και δεν έγιναν ποτέ ομάδα. Τους έκανα μια φορά το τραπέζι και τρελάθηκα που τους είδα να έχουν τα κεφάλια κατεβασμένα, να μη μιλάνε μεταξύ τους και να περνάνε την ώρα τους στέλνοντας μηνύματα από τα κινητά τους τηλέφωνα».
Τα παρατράγουδα που δεν βγήκαν προς τα έξω: «Με το Μαρούσι έφτασα στα όρια της παράκρουσης. Κατάλαβα ότι δεν τα δίνουν όλα και διαλέγουν παιχνίδια. Οι πρόεδροι δεν ήθελαν να βγει προς τα έξω και το κρατήσαμε στα αποδυτήρια. Τους προειδοποίησα όμως πως αν ξανασυμβεί θα φτύσουν το γάλα της μάνας τους. Ωστόσο, μετά το ματς με το Ρέθυμνο στις 5 Νοεμβρίου η απόδοσή τους ήταν απαράδεκτη. Τότε λοιπόν επιβάλαμε πρόστιμο 30% στις μηνιαίες αποδοχές τους και ενώ ήταν τρεις μήνες απλήρωτοι. Τους ενημέρωσα επίσης ότι το χειρότερο που μπορούσαν να κάνουν είναι να με αναγκάσουν να χρησιμοποιήσω τον εσωτερικό κανονισμό. Στο τέλος βέβαια τα πήραν πίσω τα λεφτά τους».
Κεφάλαιο διαιτησία: «Ο κόσμος θα θυμάται πάντα τον Πανιώνιο που έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη το 1995-1996. Αυτό μου είπε και ο προπονητής του ΝΒΑ Μάικ Φρατέλο σε μια συνάντησή μας. Ακόμα θυμάμαι τον αποκλεισμό μας στους ημιτελικούς από τον Παναθηναϊκό σε ένα μας στο οποίο μας έκλεψαν! Έχω ακόμη τη φωτογραφία από το ημίχρονο, όπου ο κύριος Παύλος (Γιαννακόπουλος) τραβάει τον διαιτητή Κώστα Κορομηλά...
Είναι κάποια πράγματα που τα ξέρει όλη η Ελλάδα, αλλά δεν βγαίνει να τα πει κανείς επίσημα. Θέλετε να τα πω εγώ; Θα τα πω και απαιτώ όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ να είναι τίμιοι και να έχουν αρχ...ια! Δεν είναι λογικό ο Τανατζής να κληρωθεί διαιτητής σε τελικό. Πρέπει να είμαστε τίμιοι. Θα πρέπει κι εσείς να τα γράφετε. Πάρτε για παράδειγμα τον διαιτητή Μπήτη, ο οποίος έδωσε καθαρές δικές μας μπάλες στον αντίπαλο. Εγώ ως προπονητής θα αισθανόμουν χάλια αν έπαιρνα τέτοια σφυρίγματα. Δύο χρόνια δεν πήραμε ούτε ένα σφύριγμα. Τι θέλουν δηλαδή; Να μας βγάλουν την πέτσα από το κορμί μας; Και αυτά τα λέει ένας άνθρωπος που δεν έχει καμία μανία με τον Παναθηναϊκό και ξέρει καλά πόσο ευλογημένο είναι το ελληνικό μπάσκετ που έχει αυτές τις δύο μεγάλες ομάδες».
Ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης και αν ο Ολυμπιακός είναι το δημιούργημα της ζωής του: «Δεν μπορώ να πω κάτι τέτοιο. Είναι άδικο. Όπως να κρίνεις έναν προπονητή μόνο από το αν κατέκτησε τον τίτλο. Είναι να λες πως ένας ηθοποιός είναι καλός μόνο αν πάρει το Όσκαρ ή ένας επιστήμονας το Νόμπελ. Αυτά που μένουν στο τέλος είναι η προσπάθεια, οι διαπροσωπικές σχέσεις, τα συναισθήματα.
Ο Σπανούλης ήταν πραγματικά πολύ πιεσμένος. Το θέμα του το χειριστήκαμε με ιδιαίτερο τρόπο. Είναι ένας μεγάλος παίκτης και ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Μετά όμως τραυματίστηκε και αυτό τον άφησε πίσω. Αρκετοί τραυματίστηκαν και συνέχιζαν να παίζουν, όπως ο Λο που τραυματίστηκε στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα και ήρθε με τις πατερίτσες το βράδυ και μου λέει ότι θα παίξει στον τελικό. Άκου τώρα τι μου είπε! Αυτός είναι ήρωας, είναι παλικάρι!
Ο Γιώργος (Πρίντεζης) έχει ταλέντο και είναι φοβερό παιδί. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που δικαιώθηκε για την προσπάθειά του, δεν έχω λόγια να εκφράσω τη χαρά μου γι'αυτόν. Ο Κώστας (Παπανικολάου) ήταν από την αρχή πολύ αγχωμένο και φοβόμουν ότι θα πάθει κανένα τικ. Έφτασε τα 107 κιλά και ώρες ώρες έτρεμε το χέρι του. Μια μέρα του είπα αν σε ξαναδώ να τραβάς τα μαλλιά σου μετά από χαμένο σουτ θα σε σκοτώσω. Τον βάλαμε να παίξει σε θέση 3, δούλεψε με αφοσίωση και βελτίωσε πολύ το παιχνίδι του και ήταν καθοριστικός. Όχι δεν είναι ο νέος Κούκοτς, αλλά έχει περιθώρια βελτίωσης».
Το πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού: «Το είχα πει. Τώρα είμαστε εμείς εδώ και δεν θα έχει το πλεονέκτημα ο Παναθηναϊκός. Είναι το προπονητικό τιμ. Δεν λέω ότι ο Γκέρσον ή ο Γιαννάκης δεν ήταν καλοί προπονητές, αλλά κάποια πράγματα με παραξένεψαν. Στον τελικό με την Μπαρτσελόνα το 2010 στο Παρίσι η ομάδα με τον καλύτερο πασέρ στην Ευρώπη, τον Τεόντοσιτς, έδινε τη μπάλα στον Πεν και έπαιζε σετ παιχνίδι με τον Τσίλντρες και τον Κλέιζα. Δεν μπορώ να συγκρίνω τον Παναγιώτη και τον Γκέρσον με τον Ομπράντοβιτς που βρίσκεται στον Παναθηναϊκό 13 χρόνια. Ακόμη και τώρα ισχύει το πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού στο τεχνικό επιτελείο».
Για Ομπράντοβιτς και Ιτούδη: «Δεν έτυχε ποτέ να παρεξηγηθούμε με τον Ζέλικο. Κάτσε καλά! Τον Ζέλικο τον έχω σαν αδερφό μου. Το ίδιο λάτρευα τον πραγματικό αδερφό μου, τον συχωρεμένο τον Πίβα που ήταν χρόνια μπροστά στο μπάσκετ... Με τον Ζέλικο δεν έχει υπάρξει πρόβλημα ποτέ. Ούτε πριν, ούτε τώρα ούτε ποτέ. Ακόμη κι όταν συνέβησαν περίεργα πράγματα, όπως η αναβολή του περυσινού τελικού του Κυπέλλου που εμείς τη μάθαμε τελευταίοι σαν τους κερατάδες η σχέση μας δεν διαταράχθηκε. Μακάρι να μείνει ο Ζέλικο στον Παναθηναϊκό για να είμαστε παρέα στην Αθήνα και λόγω τιμής χαίρομαι πολύ που δεν έφυγαν τελικά οι Γιαννακόπουλοι από το μπάσκετ. Σε ότι έγινε στον τελευταίο τελικό μπροστά από τη γραμματεία δεν είχε να κάνει με τον Ζέλικο, αλλά με τον Ιτούδη. Τον Δημήτρη τον ξέρω από παλιά. Έχουμε αλληλοεκτίμηση, αλλά εκείνη τη στιγμή θύμωσα γιατί σηκώθηκε και είπε να μου δώσουν τεχνική ποινή. Δεν ήταν πρέπον αυτό που έκανε και του είπα ότι για μένα πλέον έχει τελειώσει. Τώρα για το αν είναι καλός προπονητής... χαχαχα! Για όλα αυτά που έχει πετύχει, θα έπρεπε να πάρει το Νόμπελ προπονητικής».
Περί... πικ εν ρολ: «Το Flex εγώ το καθιέρωσα στην Ευρώπη, αφού το χρησιμοποιούσα από τη δεκαετία του '70 διότι είναι σαν μια παρτίδα σκάκι με πολλαπλές επιλογές. Το πικ εν ρολ του Ζέλικο είναι συνήθως με παιχνίδια δύο εναντίον δύο και πολύ φοβάμαι ότι αυτή η τακτική έχει καταστρέψει το μπάσκετ. Γιατί ένας πασάρει και οι άλλοι βλέπουν, με αποτέλεσμα οι παίκτες να μην εξασκούνται ούτε στην πάσα ούτε στο παιχνίδι χωρίς τη μπάλα. Πριν από λίγα χρόνια είχα προτείνει ως πρόεδρος του Παγκόσμιου Συλλόγου Προπονητών να απαγορευτεί η χρήση του πικ εν ρολ».
Οι Ντένβερ Νάγκετς και ο Φάνης Χριστοδούλου: «Δεν ξέρω αν θα ήταν διαφορετική η ζωή μου αν είχα αναλάβει τους Ντένβερ Νάγκετς το 2002. Η δουλειά ήταν τελειωμένη. Απλώς ο Κίκι Βάντεγουεϊ άργησε να μου τηλεφωνήσει. Είχαμε καθίσει σε ένα εστιατόριο στην Νέα Υόρκη μαζί με τον Μπιλ Ντάφι και συμφωνήσαμε σε όλα. Μου είπε ότι θα μου τηλεφωνήσει σε μία εβδομάδα. Αλλά έπεσε σε περίπτωση ο φουκαράς διότι οι δύο αδερφές που έκαναν τότε κουμάντο έλειπαν σε διακοπές. Έτσι άργησε και όταν με πήρε να μου επιβεβαιώσει τη συμφωνία εγώ είχα υπογράψει ήδη στην ΤΣΣΚΑ.
Για τον Φάνη τι να πω. Του έλεγα δύο χρόνια ότι αν είχε συνδυάσει τη δουλειά με το ταλέντο και το ένστικτό του θα γινόταν μεγαλύτερος από τον Τζόρνταν. Αλλά εγώ τα έλεγα εγώ τα άκουγα. Του εξήγησα ότι και η Μαρία Κάλλας είχε φωνάρα, αλλά πήγε σε ωδείο να την καλλιεργήσει. Εκείνος δεν έκανε προπονήσεις, δεν πρόσεχε τη διατροφή του, αλλά έπαιζε μόνο με το καταπληκτικό ταλέντο του και το τρομερό ένστικτό του. Ο Φάνης Χριστοδούλου ήταν η απόδειξη του μεγαλύτερου φόβου μου...».
Για το όνειρό του και αν θα μείνει την επόμενη σεζόν στον Ολυμπιακό: «Τo μπασκετικό μου απωθημένο είναι να κοουτσάρω μια ομάδα με πέντε δίμετρους παίκτες που θα τρέχουν, θα πιέζουν και θα εκμεταλλέυονται τα mismatch. Αυτό είναι το όνειρό μου, αλλά θα μείνει ανεκπλήρωτο...
Για τον αν θα μείνω δεν το έχω σκεφτεί καν. Κοιτάξτε δεν έχουμε μιλήσει με τους Αγγελόπουλους και ακόμα κι αυτό δεν το λέω διπλωματικά. Αν ήμουν έτοιμος να απαντήσω θα απαντούσα. Αλλά δεν είμαι. Μου αρέσει πολύ αυτή η ομάδα και το έλεγα από την αρχή. Ο Ολυμπιακός είναι μέσα στο αίμα μου. Στο αίμα μου το τονίζω!»
Εν κατακλείδι, ο Ντούντα δηλώνει: «Τώρα κοουτσάρω τον γιο μου τον Παύλο που είναι πια 17 ετών και έφτασε τα δύο μέτρα. Τον έχω πάει στον Πανιώνιο και όχι στον Ολυμπιακό για να μην λένε ότι έχει τα μέσα. Θέλει να σπουδάσει Ιστορία ή πολιτικές επιστήμες, αλλά του είπα να μην ασχοληθεί ποτέ με την πολιτική και να παραμείνει πάντα τίμιος. Στην πολιτική οι περισσότεροι είναι άτιμοι. Οι σπουδαίοι άνθρωποι δεν βγαίνουν από το Χάρβαρντ και από τα καλά κολέγια, αλλά από το καλντερίμι και από τα πανεπιστήμια του δρόμου...»
