Ποδόσφαιρο
Μπάσκετ
Βόλεϊ
Πόλο.png)
Πρωτοσέλιδα
Ο Βαγγέλης και ο Αντώνης Μάντζαρης, σε μία διαφορετική συνέντευξη στη Χριστίνα Βραχάλη, αποκλειστικά, στο woop.gr!
Αναλυτικά:
Ξεκίνησαν μαζί από τ΄ανοιχτά γήπεδα του Περιστερίου. Η μπασκετική τους πορεία μέχρι την περσυνή σεζόν ήταν κοινή.
Μέχρι που ο Βαγγέλης κατηφόρισε στον Πειραιά για λογαριασμό του Ολυμπιακού και ο Αντώνης φόρεσε τη φανέλα της άλλοτε «Βασίλισσας», ΑΕΚ.
Ο «μικρός» της παρέας κατάφερε μέσα σε ένα χρόνο να κερδίσει τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εκπληκτική πορεία τους φετινού Ολυμπιακού.
Αποτέλεσε βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας που επέστρεψε το σύλλογο στις επιτυχίες, με αποκορύφωμα την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης.
Το ταλέντο του είναι εύκολο να το διακρίνει κανείς, όπως και την ωριμότητά του μέσα στο παιχνίδι.
Ο «μεγάλος» της παρέας, συνέβαλε τα μέγιστα στην προσπάθεια που έκανε η Ένωση να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια, ωστόσο ο στόχος παρά την «υπερβαση» των παικτών και την αλλαγή πέντε προπονητών, δεν επετέυχθη στην ...παράταση!
Οι δύο τους έχουν κοινό όνειρο ν’ αγωνιστούν και πάλι μαζί σ΄έναν μεγάλο σύλλογο. Ωστόσο το πιο πιθανό είναι ότι στην πρώτη τους συνάντηση στο παρκέ την επόμενη χρονιά θα βρίσκονται απέναντι...
Από αυτά τα ανοιχτά γήπεδα του Περιστερίου ξεκινήσατε κι οι δύο. Βαγγέλη περίμενες τότε, ότι μετά από μερικά χρόνια θα βλέπεις τον κόσμο από την «κορυφή» της Ευρώπης; «Σίγουρα δεν το περίμενα, αλλά όποιος ασχολείται με τον αθλητισμό, πάντα ελπίζει να παίξει σε μία τόσομεγάλη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός και να φτάσει σε μία τόσο μεγάλη επιτυχία. Κι εγώ μικρός είχα όνειρο να κατακτήσω την Ευρωλίγκα, να παίξω στην εθνική ομάδα , και να φτάσω κι εγώ στην κορυφή της Ευρώπης. Για μένα ήταν πολύ σημαντικό το ότι ξεκίνησα από το Περιστέρι, και έχω κανόνα στη ζωή μου να μην ξεχνάω από που έχω ξεκινήσει. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει από που προέρχεται. Κι εγώ προέρχομαι από δω...»
Πως είναι η «θέα» από τόσο ψηλά; «Τα βλέπεις όλα πανοραμικά. Είναι όνειρο όπως έχω ξαναπεί. Δεν το περίμενα κι είναι λογικό να πλέω σε πελάγη ευτυχίας!»
Τι είναι αυτό που θυμάσαι περισσότερο από το Φάιναλ Φορ της Κωνσταντινούπολης; «Για μένα αυτό που έζησα ήταν μία σπουδαία εμπειρία. Μου έχει μείνει πολύ μία κουβέντα που μου είπε Βασίλης (Σπανούλης), πριν τον τελικό. Γνωρίζαμε όλοι ότι η ΤΣΣΚΑ ήταν το φαβορί για την κατάκτηση της Ευρωλίγκα. Λέγαμε πως αν κερδίσουμε έχει καλώς, αν χάσουμε δεν μπορεί κανείς να μας κατηγορήσει γ αυτό. Ο Βασίλης μου είπε ότι "Μπορεί να είσαι 22 χρονών, όμως ο σημερινός τελικός είναι μία πολύ μεγάλη ευκαιρία για σένα, γιατί υπάρχουν παίκτες που παίζουν 15χρόνια μπάσκετ, έχουν βγάλει πολλά χρήματα, όμως Πανευρωπαϊκό δεν έχουν κατακτήσει ποτέ στη ζωή τους. Πρέπει να μπούμε μέσα και να πάρουμε το τρόπαιο!". Αυτή ήταν η σημαντικότερη κουβέντα που άκουσα εκείνο το Σαββατοκύριακο...»
Πως είναι να μαρκάρεις τον Κιριλένκο; «Ξέρουμε όλοι τι έχει κάνει ο Κιριλένκο! Πιστέυω πως με διαφορά ήταν ο καλύτερος στην Ευρώπη εφέτος. Ήταν τα πάντα για την ΤΣΣΚΑ, κι έκανε όλες τιςδουλειές μέσα στο γήπεδο. Όταν όμως μπαίνεις μέσα στον αγωνμιστικό χώρο, δεν τα σκέφτεσαι όλα αυτά. Όλοι είμαστε ίδιοι. Πέντε αυτοί, πέντε κι εμείς. Δεν παίζουν μπάσκετ τα λεφτά, σημασία έχει το να είσαι ομάδα!».
Ο Ολυμπιακός λίγες ημέρες μετά το Ευρωπαϊκό πανηγύρισε και το πρωτάθλημα Ελλάδας μετά από 15 ολόκληρα χρόνια. Πως νιώθεις που ήσουν κι εσύ στέλεχος, - και μάλιστα βασικό-, αυτής της ομάδας που επέστρεψε το σύλλογο στις επιτυχίες; «Νιώθω πολύ μεγάλη ικανοποίηση. Η φετινή ομάδα του Ολυμπιακού έγραψε ιστορία. Κάθε φορά που συναντούσαμε φίλους του Ολυμπιακού στο δρόμο,ακόμα και πριν το Φάιναλ Φορ, αυτό που μας έλεγαν ήταν "Παιδιά, μην ξεχνάτε το πρωτάθλημα!". Είχε πολύ μεγάλη σημασία γι' αυτούς η κατάκτηση του πρωταθλήματος, κι αυτό το καταλάβαμε από το πόσο ξέφρενα πανηγύρισαν!»
Πως έζησες την ατμόσφαιρα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας; «Το κλίμα μέσα στο ΣΕΦ ήταν ανεπανάληπτο. Από τα παιχνίδια με τη Σιένα και μετά, το γήπεδο ήταν κατάμεστο, κι αυτή ήταν η μεγαλύτερη "μαγκιά" που καταφέραμε εφέτος ως ομάδα. Στην αρχή παίζαμε με 200 άτομα στις κερκίδες και καταφέραμε στο τελευταίο παιχνίδι να μην έχει ούτε ένα κενό κάθισμα. Εγώ δεν θυμάμαι όσα χρόνια ζω,περισσότερο κόσμο μέσα στο ΣΕΦ, κι αυτό όντως είναι μεγάλη "μαγκιά" όταν το καταφέρνεις. Το θέμα είναι βέβαια να μπορέσουμε να τους κρατήσουμε δίπλα μας. Να είναι μαζί μας και στα καλά αλλά και στα δύσκολα, γιατί δεν θα είναι πάντα όλα όπως τα θέλουμε, θ’ αντιμετωπίσουμε και δυσκολίες».
Πως είναι το κλίμα στ’ αποδυτήρια του Ολυμπιακού; «Τα αποδυτήρια είναι από τα μεγαλύτερα ατού που είχαμε σαν ομάδα εφέτος. Κι ήταν από τα βασικά συστατικά της επιτυχίας μας. Εγώ ως νέος, όταν βρέθηκα στον Ολυμπιακό, όλοι με αγκάλιασαν. Είχαμε εκπληκτική χημεία, είχαμε ταιριάξει πάρα πολύ και ήμαστε μία ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως. Ήξερε ο καθένας τι πρέπει να κάνει κι ο ένας βοηθούσε τον άλλον».
Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έκανε κάτι το οποίο σπάνια βλέπουμε στην Ελλάδα. Εμπιστεύτηκε τους Έλληνες νεαρούς παίκτες, οι οποίοι βέβαια τον έβγαλαν «ασπροπρόσωπο». Πόσο συνέβαλε στην απόδοσή σας, η εμπιστοσύνη που σας έδειξε; Είδαμε ότι δεν φοβηθήκατε να πάρετε τα σουτ όταν η μπάλα «έκαιγε», αλλά και στα πολύ κρίσιμα ματς, δείξατε μια ωριμότητα που δείχνουν οι πλέον έμπειροι αθλητές. « Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς πιστέυω πως είναι ο καταλληλότερος προπονητής για να αναδεικνύει νέα ταλέντα, και νέους παίκτες, αλλά και ο πλέον κατάλληλος για να φτιάξει την ψυχολογία ενός αθλητή. Ξέρει πότε πρέπει να σε "μπριζώσει", και πότε πρέπει να σε ηρεμήσει. Πότε να σου αποβάλλει το άγχος και πότε να σου ασκήσει πίεση. Μου λεγε πως όταν είμαι μόνος μου θέλει να σουτάρω. Αν ήμουν ελέυθερος και δεν σούταρα θα μου έβαζε τις φωνές. Μας άφηνε στην επίθεση να παίζουμε ελέυθερα, κι αυτό από μόνο του σε κάνει να παίζεις με λιγότερο άγχος. Στην Ελλάδα δυστυχώς δενεμπιστευόμαστε τα νέα παιδιά. Ίσως αυτή η κρίση τελικά να έχει κι ένα καλό, γιατί αναγκάστηκαν οι ομάδες να εμπιστευτούν νέους αθλητές. Βέβαια πρέπει να υπάρχει και ο προπονητής που θα βάλει τις"πλάτες"΄για κάτι τέτοιο. Παράδειγμα, ο Σλούκας την περσινή σεζόν ήταν δανεικός, εγώ σε μία ομάδα με την οποία δεν είχα παίξει ποτέ στην Ευρώπη, κι όμως ο κύριος Ίβκοβιτς δεν δίστασε να μας βάλει ν’ αγωνιστούμε στην Ευρωλίγκα, ακόμα και στον τελικό. Άλλοι προπονητές θα προτιμούσαν να βάλουν έναν Αμερικάνο και σε περίπτωση που δεν πάει καλά, να πουν ότι "Ο Αμερικάνος δεν τράβηξε και γι αυτό έχασα" παρά να πάρουν το ρίσκο να βάλουν τους νεαρούς να παίξουν και να λένε όλοι ότι "Κοίτα έβαλε τους μικρούς κι έχασε το παιχνίδι".»
Περίμενες ότι θα είχες τέτοιο «πρωταγωνιστικό» ρόλο στην αρχή της χρονιάς που υπέγραψες στον Ολυμπιακό; «Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ήμουν σε δίλλημα. Σκεφτόμουν ότι θα ήταν καλό ν’αγωνιστώ στον Ολυμπιακό, θα ήταν ωραία να πάρω κάποια χρήματα, όμως για κάθε νέο παιδί, στόχος είναι το παιχνίδι. Όταν όμως μίλησα με τους προέδρους της ομάδας, μου ξεκαθάρισαν ότι με υπολόγιζαν ως βασικό μέλος του Ολυμπιακού. Μετά από αυτή την κουβέντα δεν είχα καμία αμφιβολία για το ρόλο μου στην ομάδα. Μου λύθηκαν τα χέρια. Δούλεψα πολύ, και θεωρώ ότι όποιος δουλεύει ανταμείβεται. Χρωστάω πάρα πολλά στον coach Ίβκοβιτς, ο οποίος μου είχε πει από την αρχή ότι θα πάρω ευκαιρίες, το ζήτημα ήταν να τις αξιοποιήσω...»
Μπροστά σου υπάρχει μια μεγάλη πρόκληση. Αυτή της εθνικής ομάδας. Με τις μικρές εθνικές οι επιτυχίες στο πρόσφατο παρελθόν ήταν πολλές. Ποιο το όνειρό σου με τη εθνική ανδρών; «Όπως για κάθε παίκτη είναι όνειρο ν' αγωνιστεί στον Ολυμπιακό ή στον Παναθηναϊκό, όνειρο είναι και να φορέσει κάποτε τη φανέλα με το εθνόσημο και να τιμήσει τη χώρα του. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή από το να εκπροσωπήσει τη χώρα του. Εγώ κλήθηκα για δεύτερη φορά, πέρυσι κόπηκα τελευταίος, όμωςεφέτος θα βάλω τα δυνατά μου, κι ελπίζω να καταφέρω να είμαι στην τελική 12άδα, να βοηθήσω κι εγώ όσο μπορώ έτσι ώστε να καταφέρει η ομάδα να κατακτήσει ένα μετάλλιο, γιατί το αξίζει. Η Ελλάδα έχει από τις καλύτερες εθνικές ομάδες στον κόσμο, και είναι μεγάλη δύναμη στο μπάσκετ. Απλώς πρέπει να το αποδείξουμε γι’ ακόμα μία φορά».
Όλα αυτά τα χρόνια οι βίοι ήταν παράλληλοι με τον αδερφό σου, Αντώνη. Ξεκινήσατε μαζί από τις ακαδημίες του Περιστερίου και πέρυσι για πρώτη φορά ακολουθήσατε διαφορετικούς δρόμους... Στον Παναθηναϊκό τη σεζόν που μας πέρασε αγωνίστηκαν τα αδέρφια Καλάθη. Είναι επιθυμία σου να αγωνιστείς και πάλι με τον αδερφό σου σε ακόμα πιο υψηλό επίπεδο; «Ήταν ευλογία για μένα να έχω τον αδερφό μου δίπλα μου. Όλα αυτά τα χρόνια είχαμε μία κοινή πορεία, τοίδιο πρόγραμμα, τις ίδιες ασχολίες, και κάναμε ταπάντα μαζί. Στεναχωρήθηκα εφέτος που χωριστήκαμε, αλλά όπως αποδείχτηκε μας βγήκε σε καλό. Δεν έχουμε παίξει ακόμα αντίπαλοι και θα είχε ενδιαφέρον να συμβεί αυτό. Σίγουρα όμως προτιμώ να είμαστε συμπαίκτες, και μακάρι αυτό να γίνει στον Ολυμπιακό».
Αντώνη, μετά από πολλά χρόνια στο Περιστέρι, στο οποίο αγωνιζόσουν από μικρό παιδί, φόρεσες τα κιτρινόμαυρα της άλλοτε ¨Βασίλισσας¨, ΑΕΚ, η οποία δεν κατάφερε φέτος να επιστρέψει στην Α1. Πως ήταν η χρόνια για την Ένωση; «Ήταν μια πολύ περίεργη χρονιά απ’όλες τις απόψεις. Το γεγονός ότι η ΑΕΚ είναι στην Α2 απο μόνο του δεν είναι ευχάριστο.Ο σχεδιασμός της ομάδας έγινε την τελευταία στιγμή. Το Σάββατο παίζαμε αγώνα, την Τετάρτη πήραμε την άδεια συμμετοχής, την Τετάρτη πήραμε παίκτες και την Πέμπτη κάναμε προπόνηση. Στην ουσία χάσαμε την άνοδο για μία νίκη,με πέντε αλλαγές προπονητών. Γίνανε πολλά λάθη πιστεύω. Με δεδομένο ότι η ομάδα στην ουσία κατέβηκε με οκτώ άντρες και τέσσερις έφηβους, η πορεία μας ήταν πόλυ καλή! Κάναμε μια μεγάλη προσπάθεια όλοι,ο πρόεδρος τήρησε την υπόσχεση του και ήμαστε όλοι οι παίχτες πληρωμένοι. Αυτό αυτό μας κράτησε ενωμένους. Μπορεί ο κόσμος να νιώθει πικραμένος. Εμείς κάναμε αυτό που έπρεπε, δηλαδη έξι συνεχόμενες νίκες στο τέλος, αλλά κάποιοι άλλοι αποφάσισαν για μας οτι η ΑΕΚ δεν πρέπει να βγεί στην τριάδα!».
Υπάρχει φως στο τούνελ; «Το κακό στην ΑΕΚ είναι οτι υπάρχει διχόνοια. Έχω πει στην διοίκηση αλλά και σε ανθρώπους της ερασιτεχνικής οτι πρέπει όλοι να ενωθούν για το καλό της ΑΕΚ. Τη μια χρονιά ήταν ο Γαμπιεράκης, την άλλη ήταν ο Καραμανλής, την άλλη ο Γεωργαντζόγλου.. Γιατί να μην τους έχεις όλους αυτούς μαζί και να κάνεις μια δυνατή ΑΕΚ, απ’το να προσπαθεί ο καθένας μόνος του.. Ηδη φέτος ο κύριος Γεωργαντζόγλου είπε οτι δεν θα ξανασχοληθεί με την ΑΕΚ. Η ΑΕΚ αντί να κρατάει τους προέδρους της τους διώχνει! Το κακό είναι οτι παίρνουν αποφάσεις άνθρωποι οι οποίοι δεν βάζουν χρήματα στην ομάδα. Κουμάντο πρέπει να κάνουν αυτοί που βάζουν χρήματα από την τσέπη τους και αυτό κάποτε πρέπει να γίνει γιατί η ΑΕΚ είναι ιστορική ομάδα. Εγώ φέτος το κατάλαβα αυτό που αγωνίστικα στην Ένωση γιατί την αναγνωρισιμότητα που είχα παρά το γεγονός οτι η ΑΕΚ αγωνιζόταν στην Α2, δεν την είχα όσο αγωνιζόμουν στην Α1 με το Περιστέρι! Η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα και αυτό φάνηκε γιατί όλα τα ματς εκτός έδρας που παίξαμε ήταν sold out. Στη Λευκαδα, στην Τρίπολη, στο Λαγκαδά, στην Κρήτη, οι κερκίδες ήταν γεμάτες και αυτό δείχνει τη δυναμική της ομάδας».
Πως σκέφτεσαι το μέλλον σου από δω και πέρα; «Για μένα σημασία έχει να βρω κάτι που να με γεμίζει.Το ιδανικό για κάθε παίκτη είναι να βρει μια ομάδα στην οποία θα έχει ρόλο και θα πληρώνεται. Αν μπορέσω να τα συνδυάσω αυτά θα είναι ευχής έργον. Προς το παρόν παρακολουθώ τις εξελίξεις στην ΑΕΚ οι οποίες όμως κυλούν με αργούς ρυθμούς γι’αυτό έχω αναγκαστεί να κοιτάω και προς άλλες κατευθύνσεις. Έχω κάποιες επαφές με ομάδες κι απο κει και πέρα θα κοιτάξω τι είναι το καύτερο για μένα».
Το Περιστέρι είναι μία ομάδα που αγωνίζεται χρόνια στην Α1. Έχει βγάλει πάικτες που αυτή τη στιγμή στελεχώνουν μεγάλους συλλόγους. Λόγω των χρεών βρίσκεται μία ανάσα από τον υποβιβασμό στο τοπικό πρωτάθλημα. Τι δεν πήγε καλά όλα αυτά τα χρόνια; «Το μέλλον δεν είναι ευοίωνο. Όλοι κλαίμε ότι δεν έχουμε έσοδα. Είναι θέμα παραγόντων όμως. Στην ουσία κάθε ομάδα έχει γύρω στα 400.000 ευρώ έσοδα. Από κει και πέρα είναι θέμα των ανθρώπων που βρίσκονται στις ομάδες, που δεν μπορούν να κάνουν έναν σωστό προυπολογισμό, και να υπολογίσουν τα έσοδά τους και τα έξοδά τους. Το Περιστέρι για παράδειγμα, έχει καταφέρει να δημιουργήσει χρέη 800.000 ευρώ σε δύο χρόνια. Δεν μπορεί να με πείσει κάποιος ότι φταίει το Ελληνικό μπάσκετ γι΄αυτό. Είναι καθαρά θέμα διαχείρισης. Φέτος η συγκεκριμένη ομάδα μείωσε το χρέος της κατά 200.000 ευρώ. Γιατί να μην το κάνει αυτό τα τελευταία δύο χρόνια και να είναι τώρα με μηδενικό χρέος. Στην ουσία είναι λίγοι οι άνθρωποι που βάζουν το χέρι στην τσέπη και οι πιο πολλοί είναι διαχειριστές. Αν είσαι αυτός που διαχειρίζεσαι, θα πρέπει να προσπαθήσεις να ισοσκελίσεις τα έσοδα με τα έξοδα και να είσαι σωστός. Αντί να κοιτάξουν να βγάλουν τη χρονιά με λιγότερες απώλειες, κοιτάνε να πάρουν στην αρχή της σεζόν έξι ξένους, να τους διώχνουν στη μέση του πρωταθλήματος και μετά να μένουν τέσσερις Ελληνες που δεν έχουν λεφτά ούτε για να βάλουν βενζίνη να πάνε στην προπόνηση. Οι πιο πολλές ομάδες τώρα «φυτοζωούνε» και δεν υπάρχουν άνθρωποι να βάλουν λεφτά. Και μιλάμε για μεγάλες ομάδες και όχι μόνο για το Περιστέρι. Ο ΠΑΟΚ, ο Άρης.. Τα έχουμε δει και τα έχουμε ζήσει όλοι».
Πλέον ακολουθείς και καριέρα προπονητή. Πριν από λίγες ημέρες συμφώνησες να αναλάβεις τις τύχες του ΑΟ Πορφύρα που αγωνίζεται στην Α ΕΣΚΑΝΑ. Πως βλέπεις τα πράγματα από την ¨απέναντι¨ πλευρά; «Είναι η δεύτερη χρόνιά μου ως προπονητής. Πέρυσι ήμουν στην Άμιλλα Περιστερίου, και μου κανε πολύ καλό η πρώτη μου χρονιά εκεί. Ξέρω πλέον πως να διατηρώ της ισορροπίες στην ομάδα, να μην ξεπερνάνε οι αθλητές τα όρια, γιατί μπορεί να έχω παίκτες οι οποίοι να είναι μεγαλύτερης ηλικίας από μένα, και είναι κάτι που πρέπει να το διαχειριστέις σωστά. Επειδή είμαι παίκτης κι εγώ πιστεύω ότι ξέρω πως πρέπει να συμπεριφερθεί ένας προπονητής στον παίκτη του, και πως αρέσει σ’ εναν παίκτη να του συμπεριφέρονται. Αυτό είναι το μεγάλο μου ατού πιστέυω, ότι η συμπεριφορά μου απέναντι στους αθλητές, ιδιαίτερα στο θέμα της ψυχολογίας είναι αυτή που πρέπει».
Τον Βαγγέλη τον συμβουλεύεις καθόλου; Τι ήταν αυτό που του είπες όταν έκλεισε στον Ολυμπιακό; «Εγώ του είπα οτι θέλει πολλή υπομονή... Θα πας εκεί και θα προσπαθήσεις να κερδίσεις το χρόνο σου, λεπτό προς λεπτό. Του είπα οτι μπορεί για ένα χρόνο να μην «ακουμπήσει». Εφόσον όμως επέλεξε να πάει στον Ολυμπιακό του είπα ότι με πολλή δουλειά κάποια στιγμή θα δικαιωθεί! Στην αρχή που δεν είχε πολύ χρόνο συμμετοχής του έλεγα να κάνει υπομονή κι αν αποδείξει πως είναι καλός θα κερδίσει το χρόνο του. Ο προπονητής που έχει είναι πολύ καλός και πολύ έμπειρος και ξέρει απόλυτα τι πρέπει να γίνει και πως να αξιοποιήσει τον κάθε παίκτη. Σε ότι αφορά στο τεχνικό κομμάτι, του έχω πει ότι κάθε χρόνο πρέπει να προσθέτει ακόμα ένα στοιχείο στο παιχνίδι του. Φέτος ξεκίνησε από την άμυνα και πήρε κάποια ελέυθερα σουτ. Του χρόνου θα πρέπει να παίρνει σουτ μετά από τρίπλα. Μετά από λίγο θα πρέπει να βάλει και λίγο «πλάτη» στο παιχνίδι του. Όσο θα παίρνει χρόνο θα πρέπει να προσθέτει και περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι του».
Σου έλειψε σα συμπαίκτης; Θα ήθελες να αγωνιστείτε και πάλι μαζί; «Αυτό θα είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο.Το καλό είναι ότι του πήγε γούρι τελικά... Τον μύησα στο Περιστέρι σαν πιτσιρικά και μόλις τον άφησα τα πήρε όλα! Οπότε το θεωρώ γούρι κατα κάποιο τρόπο.. Μακάρι να συμβεί αυτό, και να υπάρξουμε και πάλι συμπαίκτες, τουλάχιστον δεν θα υπάρχει διχόνοια στο σπίτι και οι γονείς μας δε θα έχουν το δίλλημα ποιον θα πάνε να δουν στο γήπεδο!».
Οι δύο σας πλέον σε λίγες ημέρες διοργανώνετε ένα Camp…. «Ναι, αποφασίσαμε να διοργανώσουμε ένα Camp στα δυτικά προάστια, με τη βοήθεια της Άμιλλας Περιστερίου που μας παραχώρησε το γήπεδό της. Έχουμε ως στόχο να διδάξουμε μπάσκετ σε παιδιά των δυτικών προαστίων,και με αυτό το σκεπτικό έγινε και η επιλογή των προπονητών. Οι ηλικίες είναι από 8 έως και 16, το Camp θα ξεκινήσει στις 25 και θα ολοκληρώθει 29 Ιουνίου και θα έχουμε καλεσμένους πολλούς παίκτες από την Α1,αλλά και πολλά πλούσια δώρα από την Adidas. Όποιος ενδιαφέρεται για πληροφορίες μπορεί να επικοινωνήσει στο 6975661975».
Αναλυτικά:
Ξεκίνησαν μαζί από τ΄ανοιχτά γήπεδα του Περιστερίου. Η μπασκετική τους πορεία μέχρι την περσυνή σεζόν ήταν κοινή.
Μέχρι που ο Βαγγέλης κατηφόρισε στον Πειραιά για λογαριασμό του Ολυμπιακού και ο Αντώνης φόρεσε τη φανέλα της άλλοτε «Βασίλισσας», ΑΕΚ.
Ο «μικρός» της παρέας κατάφερε μέσα σε ένα χρόνο να κερδίσει τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εκπληκτική πορεία τους φετινού Ολυμπιακού.
Αποτέλεσε βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας που επέστρεψε το σύλλογο στις επιτυχίες, με αποκορύφωμα την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης.
Το ταλέντο του είναι εύκολο να το διακρίνει κανείς, όπως και την ωριμότητά του μέσα στο παιχνίδι.
Ο «μεγάλος» της παρέας, συνέβαλε τα μέγιστα στην προσπάθεια που έκανε η Ένωση να επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια, ωστόσο ο στόχος παρά την «υπερβαση» των παικτών και την αλλαγή πέντε προπονητών, δεν επετέυχθη στην ...παράταση!
Οι δύο τους έχουν κοινό όνειρο ν’ αγωνιστούν και πάλι μαζί σ΄έναν μεγάλο σύλλογο. Ωστόσο το πιο πιθανό είναι ότι στην πρώτη τους συνάντηση στο παρκέ την επόμενη χρονιά θα βρίσκονται απέναντι...
Από αυτά τα ανοιχτά γήπεδα του Περιστερίου ξεκινήσατε κι οι δύο. Βαγγέλη περίμενες τότε, ότι μετά από μερικά χρόνια θα βλέπεις τον κόσμο από την «κορυφή» της Ευρώπης; «Σίγουρα δεν το περίμενα, αλλά όποιος ασχολείται με τον αθλητισμό, πάντα ελπίζει να παίξει σε μία τόσομεγάλη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός και να φτάσει σε μία τόσο μεγάλη επιτυχία. Κι εγώ μικρός είχα όνειρο να κατακτήσω την Ευρωλίγκα, να παίξω στην εθνική ομάδα , και να φτάσω κι εγώ στην κορυφή της Ευρώπης. Για μένα ήταν πολύ σημαντικό το ότι ξεκίνησα από το Περιστέρι, και έχω κανόνα στη ζωή μου να μην ξεχνάω από που έχω ξεκινήσει. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει από που προέρχεται. Κι εγώ προέρχομαι από δω...»
Πως είναι η «θέα» από τόσο ψηλά; «Τα βλέπεις όλα πανοραμικά. Είναι όνειρο όπως έχω ξαναπεί. Δεν το περίμενα κι είναι λογικό να πλέω σε πελάγη ευτυχίας!»
Τι είναι αυτό που θυμάσαι περισσότερο από το Φάιναλ Φορ της Κωνσταντινούπολης; «Για μένα αυτό που έζησα ήταν μία σπουδαία εμπειρία. Μου έχει μείνει πολύ μία κουβέντα που μου είπε Βασίλης (Σπανούλης), πριν τον τελικό. Γνωρίζαμε όλοι ότι η ΤΣΣΚΑ ήταν το φαβορί για την κατάκτηση της Ευρωλίγκα. Λέγαμε πως αν κερδίσουμε έχει καλώς, αν χάσουμε δεν μπορεί κανείς να μας κατηγορήσει γ αυτό. Ο Βασίλης μου είπε ότι "Μπορεί να είσαι 22 χρονών, όμως ο σημερινός τελικός είναι μία πολύ μεγάλη ευκαιρία για σένα, γιατί υπάρχουν παίκτες που παίζουν 15χρόνια μπάσκετ, έχουν βγάλει πολλά χρήματα, όμως Πανευρωπαϊκό δεν έχουν κατακτήσει ποτέ στη ζωή τους. Πρέπει να μπούμε μέσα και να πάρουμε το τρόπαιο!". Αυτή ήταν η σημαντικότερη κουβέντα που άκουσα εκείνο το Σαββατοκύριακο...»
Πως είναι να μαρκάρεις τον Κιριλένκο; «Ξέρουμε όλοι τι έχει κάνει ο Κιριλένκο! Πιστέυω πως με διαφορά ήταν ο καλύτερος στην Ευρώπη εφέτος. Ήταν τα πάντα για την ΤΣΣΚΑ, κι έκανε όλες τιςδουλειές μέσα στο γήπεδο. Όταν όμως μπαίνεις μέσα στον αγωνμιστικό χώρο, δεν τα σκέφτεσαι όλα αυτά. Όλοι είμαστε ίδιοι. Πέντε αυτοί, πέντε κι εμείς. Δεν παίζουν μπάσκετ τα λεφτά, σημασία έχει το να είσαι ομάδα!».
Ο Ολυμπιακός λίγες ημέρες μετά το Ευρωπαϊκό πανηγύρισε και το πρωτάθλημα Ελλάδας μετά από 15 ολόκληρα χρόνια. Πως νιώθεις που ήσουν κι εσύ στέλεχος, - και μάλιστα βασικό-, αυτής της ομάδας που επέστρεψε το σύλλογο στις επιτυχίες; «Νιώθω πολύ μεγάλη ικανοποίηση. Η φετινή ομάδα του Ολυμπιακού έγραψε ιστορία. Κάθε φορά που συναντούσαμε φίλους του Ολυμπιακού στο δρόμο,ακόμα και πριν το Φάιναλ Φορ, αυτό που μας έλεγαν ήταν "Παιδιά, μην ξεχνάτε το πρωτάθλημα!". Είχε πολύ μεγάλη σημασία γι' αυτούς η κατάκτηση του πρωταθλήματος, κι αυτό το καταλάβαμε από το πόσο ξέφρενα πανηγύρισαν!»
Πως έζησες την ατμόσφαιρα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας; «Το κλίμα μέσα στο ΣΕΦ ήταν ανεπανάληπτο. Από τα παιχνίδια με τη Σιένα και μετά, το γήπεδο ήταν κατάμεστο, κι αυτή ήταν η μεγαλύτερη "μαγκιά" που καταφέραμε εφέτος ως ομάδα. Στην αρχή παίζαμε με 200 άτομα στις κερκίδες και καταφέραμε στο τελευταίο παιχνίδι να μην έχει ούτε ένα κενό κάθισμα. Εγώ δεν θυμάμαι όσα χρόνια ζω,περισσότερο κόσμο μέσα στο ΣΕΦ, κι αυτό όντως είναι μεγάλη "μαγκιά" όταν το καταφέρνεις. Το θέμα είναι βέβαια να μπορέσουμε να τους κρατήσουμε δίπλα μας. Να είναι μαζί μας και στα καλά αλλά και στα δύσκολα, γιατί δεν θα είναι πάντα όλα όπως τα θέλουμε, θ’ αντιμετωπίσουμε και δυσκολίες».
Πως είναι το κλίμα στ’ αποδυτήρια του Ολυμπιακού; «Τα αποδυτήρια είναι από τα μεγαλύτερα ατού που είχαμε σαν ομάδα εφέτος. Κι ήταν από τα βασικά συστατικά της επιτυχίας μας. Εγώ ως νέος, όταν βρέθηκα στον Ολυμπιακό, όλοι με αγκάλιασαν. Είχαμε εκπληκτική χημεία, είχαμε ταιριάξει πάρα πολύ και ήμαστε μία ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως. Ήξερε ο καθένας τι πρέπει να κάνει κι ο ένας βοηθούσε τον άλλον».
Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έκανε κάτι το οποίο σπάνια βλέπουμε στην Ελλάδα. Εμπιστεύτηκε τους Έλληνες νεαρούς παίκτες, οι οποίοι βέβαια τον έβγαλαν «ασπροπρόσωπο». Πόσο συνέβαλε στην απόδοσή σας, η εμπιστοσύνη που σας έδειξε; Είδαμε ότι δεν φοβηθήκατε να πάρετε τα σουτ όταν η μπάλα «έκαιγε», αλλά και στα πολύ κρίσιμα ματς, δείξατε μια ωριμότητα που δείχνουν οι πλέον έμπειροι αθλητές. « Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς πιστέυω πως είναι ο καταλληλότερος προπονητής για να αναδεικνύει νέα ταλέντα, και νέους παίκτες, αλλά και ο πλέον κατάλληλος για να φτιάξει την ψυχολογία ενός αθλητή. Ξέρει πότε πρέπει να σε "μπριζώσει", και πότε πρέπει να σε ηρεμήσει. Πότε να σου αποβάλλει το άγχος και πότε να σου ασκήσει πίεση. Μου λεγε πως όταν είμαι μόνος μου θέλει να σουτάρω. Αν ήμουν ελέυθερος και δεν σούταρα θα μου έβαζε τις φωνές. Μας άφηνε στην επίθεση να παίζουμε ελέυθερα, κι αυτό από μόνο του σε κάνει να παίζεις με λιγότερο άγχος. Στην Ελλάδα δυστυχώς δενεμπιστευόμαστε τα νέα παιδιά. Ίσως αυτή η κρίση τελικά να έχει κι ένα καλό, γιατί αναγκάστηκαν οι ομάδες να εμπιστευτούν νέους αθλητές. Βέβαια πρέπει να υπάρχει και ο προπονητής που θα βάλει τις"πλάτες"΄για κάτι τέτοιο. Παράδειγμα, ο Σλούκας την περσινή σεζόν ήταν δανεικός, εγώ σε μία ομάδα με την οποία δεν είχα παίξει ποτέ στην Ευρώπη, κι όμως ο κύριος Ίβκοβιτς δεν δίστασε να μας βάλει ν’ αγωνιστούμε στην Ευρωλίγκα, ακόμα και στον τελικό. Άλλοι προπονητές θα προτιμούσαν να βάλουν έναν Αμερικάνο και σε περίπτωση που δεν πάει καλά, να πουν ότι "Ο Αμερικάνος δεν τράβηξε και γι αυτό έχασα" παρά να πάρουν το ρίσκο να βάλουν τους νεαρούς να παίξουν και να λένε όλοι ότι "Κοίτα έβαλε τους μικρούς κι έχασε το παιχνίδι".»
Περίμενες ότι θα είχες τέτοιο «πρωταγωνιστικό» ρόλο στην αρχή της χρονιάς που υπέγραψες στον Ολυμπιακό; «Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ήμουν σε δίλλημα. Σκεφτόμουν ότι θα ήταν καλό ν’αγωνιστώ στον Ολυμπιακό, θα ήταν ωραία να πάρω κάποια χρήματα, όμως για κάθε νέο παιδί, στόχος είναι το παιχνίδι. Όταν όμως μίλησα με τους προέδρους της ομάδας, μου ξεκαθάρισαν ότι με υπολόγιζαν ως βασικό μέλος του Ολυμπιακού. Μετά από αυτή την κουβέντα δεν είχα καμία αμφιβολία για το ρόλο μου στην ομάδα. Μου λύθηκαν τα χέρια. Δούλεψα πολύ, και θεωρώ ότι όποιος δουλεύει ανταμείβεται. Χρωστάω πάρα πολλά στον coach Ίβκοβιτς, ο οποίος μου είχε πει από την αρχή ότι θα πάρω ευκαιρίες, το ζήτημα ήταν να τις αξιοποιήσω...»
Μπροστά σου υπάρχει μια μεγάλη πρόκληση. Αυτή της εθνικής ομάδας. Με τις μικρές εθνικές οι επιτυχίες στο πρόσφατο παρελθόν ήταν πολλές. Ποιο το όνειρό σου με τη εθνική ανδρών; «Όπως για κάθε παίκτη είναι όνειρο ν' αγωνιστεί στον Ολυμπιακό ή στον Παναθηναϊκό, όνειρο είναι και να φορέσει κάποτε τη φανέλα με το εθνόσημο και να τιμήσει τη χώρα του. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή από το να εκπροσωπήσει τη χώρα του. Εγώ κλήθηκα για δεύτερη φορά, πέρυσι κόπηκα τελευταίος, όμωςεφέτος θα βάλω τα δυνατά μου, κι ελπίζω να καταφέρω να είμαι στην τελική 12άδα, να βοηθήσω κι εγώ όσο μπορώ έτσι ώστε να καταφέρει η ομάδα να κατακτήσει ένα μετάλλιο, γιατί το αξίζει. Η Ελλάδα έχει από τις καλύτερες εθνικές ομάδες στον κόσμο, και είναι μεγάλη δύναμη στο μπάσκετ. Απλώς πρέπει να το αποδείξουμε γι’ ακόμα μία φορά».
Όλα αυτά τα χρόνια οι βίοι ήταν παράλληλοι με τον αδερφό σου, Αντώνη. Ξεκινήσατε μαζί από τις ακαδημίες του Περιστερίου και πέρυσι για πρώτη φορά ακολουθήσατε διαφορετικούς δρόμους... Στον Παναθηναϊκό τη σεζόν που μας πέρασε αγωνίστηκαν τα αδέρφια Καλάθη. Είναι επιθυμία σου να αγωνιστείς και πάλι με τον αδερφό σου σε ακόμα πιο υψηλό επίπεδο; «Ήταν ευλογία για μένα να έχω τον αδερφό μου δίπλα μου. Όλα αυτά τα χρόνια είχαμε μία κοινή πορεία, τοίδιο πρόγραμμα, τις ίδιες ασχολίες, και κάναμε ταπάντα μαζί. Στεναχωρήθηκα εφέτος που χωριστήκαμε, αλλά όπως αποδείχτηκε μας βγήκε σε καλό. Δεν έχουμε παίξει ακόμα αντίπαλοι και θα είχε ενδιαφέρον να συμβεί αυτό. Σίγουρα όμως προτιμώ να είμαστε συμπαίκτες, και μακάρι αυτό να γίνει στον Ολυμπιακό».
Αντώνη, μετά από πολλά χρόνια στο Περιστέρι, στο οποίο αγωνιζόσουν από μικρό παιδί, φόρεσες τα κιτρινόμαυρα της άλλοτε ¨Βασίλισσας¨, ΑΕΚ, η οποία δεν κατάφερε φέτος να επιστρέψει στην Α1. Πως ήταν η χρόνια για την Ένωση; «Ήταν μια πολύ περίεργη χρονιά απ’όλες τις απόψεις. Το γεγονός ότι η ΑΕΚ είναι στην Α2 απο μόνο του δεν είναι ευχάριστο.Ο σχεδιασμός της ομάδας έγινε την τελευταία στιγμή. Το Σάββατο παίζαμε αγώνα, την Τετάρτη πήραμε την άδεια συμμετοχής, την Τετάρτη πήραμε παίκτες και την Πέμπτη κάναμε προπόνηση. Στην ουσία χάσαμε την άνοδο για μία νίκη,με πέντε αλλαγές προπονητών. Γίνανε πολλά λάθη πιστεύω. Με δεδομένο ότι η ομάδα στην ουσία κατέβηκε με οκτώ άντρες και τέσσερις έφηβους, η πορεία μας ήταν πόλυ καλή! Κάναμε μια μεγάλη προσπάθεια όλοι,ο πρόεδρος τήρησε την υπόσχεση του και ήμαστε όλοι οι παίχτες πληρωμένοι. Αυτό αυτό μας κράτησε ενωμένους. Μπορεί ο κόσμος να νιώθει πικραμένος. Εμείς κάναμε αυτό που έπρεπε, δηλαδη έξι συνεχόμενες νίκες στο τέλος, αλλά κάποιοι άλλοι αποφάσισαν για μας οτι η ΑΕΚ δεν πρέπει να βγεί στην τριάδα!».
Υπάρχει φως στο τούνελ; «Το κακό στην ΑΕΚ είναι οτι υπάρχει διχόνοια. Έχω πει στην διοίκηση αλλά και σε ανθρώπους της ερασιτεχνικής οτι πρέπει όλοι να ενωθούν για το καλό της ΑΕΚ. Τη μια χρονιά ήταν ο Γαμπιεράκης, την άλλη ήταν ο Καραμανλής, την άλλη ο Γεωργαντζόγλου.. Γιατί να μην τους έχεις όλους αυτούς μαζί και να κάνεις μια δυνατή ΑΕΚ, απ’το να προσπαθεί ο καθένας μόνος του.. Ηδη φέτος ο κύριος Γεωργαντζόγλου είπε οτι δεν θα ξανασχοληθεί με την ΑΕΚ. Η ΑΕΚ αντί να κρατάει τους προέδρους της τους διώχνει! Το κακό είναι οτι παίρνουν αποφάσεις άνθρωποι οι οποίοι δεν βάζουν χρήματα στην ομάδα. Κουμάντο πρέπει να κάνουν αυτοί που βάζουν χρήματα από την τσέπη τους και αυτό κάποτε πρέπει να γίνει γιατί η ΑΕΚ είναι ιστορική ομάδα. Εγώ φέτος το κατάλαβα αυτό που αγωνίστικα στην Ένωση γιατί την αναγνωρισιμότητα που είχα παρά το γεγονός οτι η ΑΕΚ αγωνιζόταν στην Α2, δεν την είχα όσο αγωνιζόμουν στην Α1 με το Περιστέρι! Η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα και αυτό φάνηκε γιατί όλα τα ματς εκτός έδρας που παίξαμε ήταν sold out. Στη Λευκαδα, στην Τρίπολη, στο Λαγκαδά, στην Κρήτη, οι κερκίδες ήταν γεμάτες και αυτό δείχνει τη δυναμική της ομάδας».
Πως σκέφτεσαι το μέλλον σου από δω και πέρα; «Για μένα σημασία έχει να βρω κάτι που να με γεμίζει.Το ιδανικό για κάθε παίκτη είναι να βρει μια ομάδα στην οποία θα έχει ρόλο και θα πληρώνεται. Αν μπορέσω να τα συνδυάσω αυτά θα είναι ευχής έργον. Προς το παρόν παρακολουθώ τις εξελίξεις στην ΑΕΚ οι οποίες όμως κυλούν με αργούς ρυθμούς γι’αυτό έχω αναγκαστεί να κοιτάω και προς άλλες κατευθύνσεις. Έχω κάποιες επαφές με ομάδες κι απο κει και πέρα θα κοιτάξω τι είναι το καύτερο για μένα».
Το Περιστέρι είναι μία ομάδα που αγωνίζεται χρόνια στην Α1. Έχει βγάλει πάικτες που αυτή τη στιγμή στελεχώνουν μεγάλους συλλόγους. Λόγω των χρεών βρίσκεται μία ανάσα από τον υποβιβασμό στο τοπικό πρωτάθλημα. Τι δεν πήγε καλά όλα αυτά τα χρόνια; «Το μέλλον δεν είναι ευοίωνο. Όλοι κλαίμε ότι δεν έχουμε έσοδα. Είναι θέμα παραγόντων όμως. Στην ουσία κάθε ομάδα έχει γύρω στα 400.000 ευρώ έσοδα. Από κει και πέρα είναι θέμα των ανθρώπων που βρίσκονται στις ομάδες, που δεν μπορούν να κάνουν έναν σωστό προυπολογισμό, και να υπολογίσουν τα έσοδά τους και τα έξοδά τους. Το Περιστέρι για παράδειγμα, έχει καταφέρει να δημιουργήσει χρέη 800.000 ευρώ σε δύο χρόνια. Δεν μπορεί να με πείσει κάποιος ότι φταίει το Ελληνικό μπάσκετ γι΄αυτό. Είναι καθαρά θέμα διαχείρισης. Φέτος η συγκεκριμένη ομάδα μείωσε το χρέος της κατά 200.000 ευρώ. Γιατί να μην το κάνει αυτό τα τελευταία δύο χρόνια και να είναι τώρα με μηδενικό χρέος. Στην ουσία είναι λίγοι οι άνθρωποι που βάζουν το χέρι στην τσέπη και οι πιο πολλοί είναι διαχειριστές. Αν είσαι αυτός που διαχειρίζεσαι, θα πρέπει να προσπαθήσεις να ισοσκελίσεις τα έσοδα με τα έξοδα και να είσαι σωστός. Αντί να κοιτάξουν να βγάλουν τη χρονιά με λιγότερες απώλειες, κοιτάνε να πάρουν στην αρχή της σεζόν έξι ξένους, να τους διώχνουν στη μέση του πρωταθλήματος και μετά να μένουν τέσσερις Ελληνες που δεν έχουν λεφτά ούτε για να βάλουν βενζίνη να πάνε στην προπόνηση. Οι πιο πολλές ομάδες τώρα «φυτοζωούνε» και δεν υπάρχουν άνθρωποι να βάλουν λεφτά. Και μιλάμε για μεγάλες ομάδες και όχι μόνο για το Περιστέρι. Ο ΠΑΟΚ, ο Άρης.. Τα έχουμε δει και τα έχουμε ζήσει όλοι».
Πλέον ακολουθείς και καριέρα προπονητή. Πριν από λίγες ημέρες συμφώνησες να αναλάβεις τις τύχες του ΑΟ Πορφύρα που αγωνίζεται στην Α ΕΣΚΑΝΑ. Πως βλέπεις τα πράγματα από την ¨απέναντι¨ πλευρά; «Είναι η δεύτερη χρόνιά μου ως προπονητής. Πέρυσι ήμουν στην Άμιλλα Περιστερίου, και μου κανε πολύ καλό η πρώτη μου χρονιά εκεί. Ξέρω πλέον πως να διατηρώ της ισορροπίες στην ομάδα, να μην ξεπερνάνε οι αθλητές τα όρια, γιατί μπορεί να έχω παίκτες οι οποίοι να είναι μεγαλύτερης ηλικίας από μένα, και είναι κάτι που πρέπει να το διαχειριστέις σωστά. Επειδή είμαι παίκτης κι εγώ πιστεύω ότι ξέρω πως πρέπει να συμπεριφερθεί ένας προπονητής στον παίκτη του, και πως αρέσει σ’ εναν παίκτη να του συμπεριφέρονται. Αυτό είναι το μεγάλο μου ατού πιστέυω, ότι η συμπεριφορά μου απέναντι στους αθλητές, ιδιαίτερα στο θέμα της ψυχολογίας είναι αυτή που πρέπει».
Τον Βαγγέλη τον συμβουλεύεις καθόλου; Τι ήταν αυτό που του είπες όταν έκλεισε στον Ολυμπιακό; «Εγώ του είπα οτι θέλει πολλή υπομονή... Θα πας εκεί και θα προσπαθήσεις να κερδίσεις το χρόνο σου, λεπτό προς λεπτό. Του είπα οτι μπορεί για ένα χρόνο να μην «ακουμπήσει». Εφόσον όμως επέλεξε να πάει στον Ολυμπιακό του είπα ότι με πολλή δουλειά κάποια στιγμή θα δικαιωθεί! Στην αρχή που δεν είχε πολύ χρόνο συμμετοχής του έλεγα να κάνει υπομονή κι αν αποδείξει πως είναι καλός θα κερδίσει το χρόνο του. Ο προπονητής που έχει είναι πολύ καλός και πολύ έμπειρος και ξέρει απόλυτα τι πρέπει να γίνει και πως να αξιοποιήσει τον κάθε παίκτη. Σε ότι αφορά στο τεχνικό κομμάτι, του έχω πει ότι κάθε χρόνο πρέπει να προσθέτει ακόμα ένα στοιχείο στο παιχνίδι του. Φέτος ξεκίνησε από την άμυνα και πήρε κάποια ελέυθερα σουτ. Του χρόνου θα πρέπει να παίρνει σουτ μετά από τρίπλα. Μετά από λίγο θα πρέπει να βάλει και λίγο «πλάτη» στο παιχνίδι του. Όσο θα παίρνει χρόνο θα πρέπει να προσθέτει και περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι του».
Σου έλειψε σα συμπαίκτης; Θα ήθελες να αγωνιστείτε και πάλι μαζί; «Αυτό θα είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο.Το καλό είναι ότι του πήγε γούρι τελικά... Τον μύησα στο Περιστέρι σαν πιτσιρικά και μόλις τον άφησα τα πήρε όλα! Οπότε το θεωρώ γούρι κατα κάποιο τρόπο.. Μακάρι να συμβεί αυτό, και να υπάρξουμε και πάλι συμπαίκτες, τουλάχιστον δεν θα υπάρχει διχόνοια στο σπίτι και οι γονείς μας δε θα έχουν το δίλλημα ποιον θα πάνε να δουν στο γήπεδο!».
Οι δύο σας πλέον σε λίγες ημέρες διοργανώνετε ένα Camp…. «Ναι, αποφασίσαμε να διοργανώσουμε ένα Camp στα δυτικά προάστια, με τη βοήθεια της Άμιλλας Περιστερίου που μας παραχώρησε το γήπεδό της. Έχουμε ως στόχο να διδάξουμε μπάσκετ σε παιδιά των δυτικών προαστίων,και με αυτό το σκεπτικό έγινε και η επιλογή των προπονητών. Οι ηλικίες είναι από 8 έως και 16, το Camp θα ξεκινήσει στις 25 και θα ολοκληρώθει 29 Ιουνίου και θα έχουμε καλεσμένους πολλούς παίκτες από την Α1,αλλά και πολλά πλούσια δώρα από την Adidas. Όποιος ενδιαφέρεται για πληροφορίες μπορεί να επικοινωνήσει στο 6975661975».
