Ποδόσφαιρο
Μπάσκετ
Βόλεϊ
Πόλο.png)
Πρωτοσέλιδα
Η Μαρία Λιώση μίλησε στον «Γαύρο» της 25ης Δεκεμβρίου για την αγάπη της για τον Ολυμπιακό. Η κολυμβήτρια της ομάδας φωτογραφήθηκε μέσα σε χριστουγεννιάτικο σκηνικό, αλλά η συζήτηση που ακολούθησε αφορούσε αποκλειστικά τον Ολυμπιακό.
Αναλυτικά:
Στο Πασαλιμάνι η Μαρία Λιώση έφθασε με μαύρο φούτερ με το σήμα του Ολυμπιακού και με πανωφόρι με το σήμα του Ολυμπιακού. Στο δωμάτιό της κρεμασμένη σε μία ντουλάπα (όπως κάποιος άλλος βάζει ένα διακοσμητικό) υπάρχει μία ποδοσφαιρική φανέλα της ομάδας, από τα μέσα του ’90 και ο Θρυλέων σε κουκλάκι. Στο πορτοφόλι της υπάρχει το εισιτήριο διαρκείας για το Καραϊσκάκη. Και το τηλέφωνό της χτυπάει κάθε Οκτώβριο από τα γραφεία της πλατείας Αλεξάνδρας: της λένε να περάσει για να επισυνάψουν τη συμφωνία που θα την κρατήσει στην ομάδα και την επόμενη περίοδο. Και η 22χρονη κολυμβήτρια του ελεύθερου (των 100μ. και των 200μ. κυρίως) το δέχεται ως κάτι εντελώς φυσιολογικό, κάτι προγραμματισμένο, σαν την εξεταστική στη Γυμναστική Ακαδημία, στην οποία σπουδάζει, αλλά με την καλή έννοια.
«Είμαι από 4 χρονών στον Ολυμπιακό. Στα 5 μου πήρα το πρώτο μου μετάλλιο σε ένα πρωτάθλημα, ο προπονητής μου είπε στους γονείς μου ότι είμαι καλή και ότι πρέπει να συνεχίσω», είπε εξαρχής η Μαρία Λιώση και μίλησε για τη σχέση αγάπης της με την ομάδα.
«Δεν έχω συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Με ειδοποιεί ο μάνατζερ της ομάδας για τη συμφωνία και προχωράμε. Δεν υπάρχουν παζάρια, δεν υπάρχει τίποτα. Είμαι πολύ φανατική Ολυμπιακός», ισχυρίστηκε και αποκάλυψε ότι...
«σκέφτομαι να κάνω τατουάζ το σήμα του Ολυμπιακού. Εχω δύο τρεις καλούς λόγους για να τον υποστηρίζω: μένω στον Πειραιά, είμαι γέννημα θρέμμα Πειραιώτισσα και είμαι στην ομάδα κολύμβησης από μωρό. Δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να γίνει».
Μάλιστα, η ασθένειά της είναι ανίατη, αφού είπε ότι «το ποδόσφαιρο και όλα τα ομαδικά παιχνίδια μου αρέσουν μόνο αν παρακολουθώ τον Ολυμπιακό».
«Ηταν σπουδαία η προσπάθειά του»
Το 2012 ήταν μία ολυμπιακή χρονιά και η Μαρία Λιώση κλήθηκε να διαλέξει τη στιγμή της κολύμβησης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.
«Ένα θα πω. Για τον Σπύρο», είπε η κολυμβήτρια του Ολυμπιακού, που μνημόνευσε την κούρσα των 10 χλμ. ανοικτής θάλασσας στις 10 Αυγούστου, όταν ο Γιαννιώτης τερμάτισε στην τέταρτη θέση και έχασε για λίγο το χρυσό μετάλλιο
«Είναι 10 χιλιόμετρα, δεν τα έχω κολυμπήσει ποτέ. Προσπαθώ ως αθλήτρια να καταλάβω, μπήκα λίγο στη θέση του για να καταλάβω. Μετά από 9 χιλιόμετρα, ενώ θέλεις, ενώ θέλεις πολύ να δώσεις, δεν μπορείς. Το σώμα κουράζεται», είπε η Λιώση που σε ερώτηση για να σχολιάσει το γεγονός ότι για εκείνον είναι αποτυχία η τέταρτη θέση, απάντησε:
«Για τα δικά του δεδομένα ίσως, είναι αποτυχία. Αλλά νομίζω ότι δεν είναι αποτυχία για κανέναν άλλο».
Σε ό,τι αφορά τον κολυμβητή που ξεχώρισε την πρώτη εβδομάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, στην πισίνα, η Λιώση δεν ξέφυγε από τα τετριμμένα και προτίμησε τον Μάικλ Φελπς. «Είναι ο καλύτερος κολυμβητής όλων των εποχών. Καταρχάς έχει ένα χέρι σαν κουπί, εδώ βαράει και εκεί βρίσκεται. Μετά, δεν χτυπιέται στο νερό, είναι ήσυχος και δεν φαίνεται ότι κουράζεται», επιχειρηματολόγησε (πλην της ακράδαντης επιχειρηματολογίας των… 18 χρυσών και 22 συνολικά ολυμπιακών μεταλλίων) η Λιώση, που συμπλήρωσε:
«Βέβαια, νομίζω ότι θα μπορούσε να πάρει μέρος σε ακόμα μία διοργάνωση. Αλλά όλη αυτή η πίεση μπορεί να τον ανάγκασε να σταματήσει».
«Στόχος οι Μεσογειακοί»
Στην αρχή ήταν να γίνουν στον Βόλο, αλλά η αδυναμία της Ελλάδας για τη διοργάνωση έστειλε τους Μεσογειακούς Αγώνες στη Μερσίνα της Τουρκίας (20-30 Ιουνίου 2013). «Αυτός είναι ο στόχος μου. Βάσει της προπόνησης που κάνω μέχρι τώρα και του προγράμματος που έχει ορίσει ο προπονητής μου (Νίκος Γέμελος), είμαι σε καλή κατάσταση», είπε η Μαρία Λιώση, που έχει πάρει μέρος δύο φορές σε Βαλκανικό Κύπελλο και θέλει να αναβαθμιστεί.
Στους Μεσογειακούς δεν υπάρχουν όρια, απλώς παίρνουν τους πρώτους των αγωνισμάτων από τις εγχώριες διοργανώσεις, ως εκ τούτου η «ερυθρόλευκη» θα το παλέψει. Η Λιώση αποκάλυψε ότι έχει πέσει και σε αγώνα πανελλήνιου πρωταθλήματος ανοικτής θάλασσας: «Ηταν το 2010 στη Χαλκίδα. Στα 5 χλμ. Τα κατάφερα να τερματίσω. Φυσικά δεν το ξανακάνω. Μάλιστα ο κύριος Γέμελος ήθελε να πέσω στα 10 χλμ., αλλά αυτό δεν ήταν δυνατό».
