Ποδόσφαιρο
Μπάσκετ
Βόλεϊ
Πόλο.png)
Πρωτοσέλιδα
Ο Πέρο Άντιτς μίλησε στο "sportdog.gr" για όλους και όλα, λίγο πριν από το Final4. Τι λέει για το κλίμα στον Λιμάνι, την ΤΣΣΚΑ και την έφεση που έχει στην... τρέλα!
Αναλυτικά...
Περισσότερο απ΄ οτιδήποτε άλλο, ο Πέρο Άντιτς είναι ένας cool τύπος. Μπορεί να μιλήσει για τα πάντα, να ακούσει τα πάντα και γενικά να αντιμετωπίσει κάθε κατάσταση. Δεν κομπλάρεται με τίποτα και για κανέναν λόγο.
Όσο για το κάπως …άγριο παρουσιαστικό του, δεν «συμφωνεί» σε καμία περίπτωση με τον χαρακτήρα του. Χαμογελαστός, ήρεμος και έτοιμος να δεχτεί ή να κάνει πλάκα ανά πάσα στιγμή ο Σκοπιανός άσος έδωσε μια …διαφορετική συνέντευξη λίγο πριν πάρει μέρος στο δεύτερο σερί φάιναλ φορ με την φανέλα του Ολυμπιακού.
-Πέρο, αν πέρυσι ήταν έκπληξη, φέτος τι είναι;
«Φέτος είναι σκληρή δουλειά, επιμονή και χαρακτήρας. Φέτος είναι η υπεράσπιση του τίτλου μας μέχρι το τέλος».
- Το σκεφτόσουν το Λονδίνο όλη τη χρονιά; Το είδες ποτέ να απομακρύνεται;
«Η αλήθεια είναι ότι βρισκόταν στην άκρη του μυαλού μου, αλλά δεν έφυγε ποτέ από την σκέψη μου. Η χρονιά είχε δυσκολίες, υπήρξαν περιπτώσεις που παίξαμε χάλια, αλλά σου λέω ότι δεν πέρασε ούτε μια μέρα, ούτε μια προπόνηση που να έχασα την πίστη μου για την ομάδα. Πάντα ήξερα ότι μπορούμε και μέσα μου ένιωθα ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα είμαστε στο φάιναλ φορ. Μας «έβλεπα» στο Λονδίνο».
-Μήπως έχεις δει και την κατάληξη;
«Όχι, μέχρι εδώ ήταν η ενόραση. Πλέον δεν υπάρχει τίποτα να δεις. Μόνο δύο μεγάλες μάχες, αλλά για να έρθει η δεύτερη πρέπει να κερδηθεί η πρώτη. Ξέρεις, συνηθίζουμε να λέμε ότι κοιτάμε το επόμενο παιχνίδι, έστω κι αν κάποιες φορές σκεφτόμαστε και λίγο πιο μακριά, αλλά τώρα η φράση αυτή ισχύει στο 100%. Ένα ματς υπάρχει. Το κερδίζεις και φτάνεις μέχρι το τέλος του δρόμου, το χάνεις και όλα τελειώνουν».
-Πώς αντιμετωπίζεις αυτά τα παιχνίδια χωρίς αύριο;
«Είναι φοβερό συναίσθημα. Ανυπομονείς να έρθει η ώρα του τζάμπολ, θέλεις να μπεις μέσα να δώσεις ό,τι έχεις έστω για ένα λεπτό. Ξεχνάς το όνομά σου και θυμάσαι μόνο το όνομα της ομάδας. Ειδικά αν την λένε Ολυμπιακό».
- Τελικά είναι τόσο ξεχωριστό το κλίμα στον Ολυμπιακό; Σε ρωτάω έχει γίνει λόγος για το ομαδικό σας πνεύμα, αλλά εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω πολλούς μπασκετμπολίστες που –κατά τη διάρκεια της σεζόν- να λένε ότι έχουν κακές σχέσεις με τους συμπαίκτες τους.
«Έχουμε διαφωνίες, μαλώνουμε και καμιά φορά λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω. Το θεωρώ φυσιολογικό και υγιές. Στο κάτω κάτω έτσι δοκιμάζονται οι αληθινά καλές σχέσεις. Στα δύσκολα. Μπορεί λοιπόν να φωνάξουμε ή να ξεφύγουμε αλλά μετά από λίγα λεπτά δεν υπάρχει τίποτα. Ό,τι γίνεται άλλωστε έχει να κάνει με το ότι δεν ανεχόμαστε να παίζουμε κάτω από αυτό που μπορούμε. Μας χαλάει πολύ να επιστρέφουμε στα αποδυτήρια ξέροντας ότι δεν κάναμε όλα όσα έπρεπε».
-Κάτι αντίστοιχο συνέβη και μετά το τέταρτο παιχνίδι με την Εφές στην Πόλη. Τότε που χάσατε ένα δικό σας παιχνίδι. Γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά για εκείνο το βράδυ. Για την ακρίβεια ειπώθηκε ότι κι εσύ έδειξες δυσαρέσκεια προς τον προπονητή σου. Τι είχε γίνει αλήθεια;
«Ξέρω τι γράφτηκε για μένα. Τα διάβαζα και γελούσα. Μα είναι δυνατόν να λένε ότι τα έβαλα με τον προπονητή μου επειδή με έβγαλε; Με τον εαυτό μου τα είχα. Σούταρα χάλια, δεν είχα βοηθήσει καθόλου την ομάδα και κατευθύνθηκα στον πάγκο με σκυμμένο το κεφάλι. Μετά ξέσπασα κάπου. Ο μόνος που μου έφταιγε ήταν ο εαυτός μου. Δεν καταλαβαίνω πώς κάποιοι δημοσιογράφοι είδαν κάτι διαφορετικό»…
-Τελικά η πρόκριση ήρθε και το δεύτερο φάιναλ φορ είναι γεγονός. Ψυχολογικά σου μοιάζει πιο εύκολο ή πιο δύσκολο από την πρώτη φορά;
«Θα έλεγα πιο εύκολο. Έχουμε περισσότερη εμπειρία, είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης και δεν έχουμε να αποδείξουμε κάτι. Θα πάμε να πολεμήσουμε για το στέμμα μας. Δεν φοβόμαστε τίποτα και κανέναν. Θέλουμε να το ευχαριστηθούμε».
-Το γεγονός πάντως ότι πήρατε το εισιτήριο με διαφορετικό προπονητή, σίγουρα κάτι λέει, έτσι δεν είναι;
«Ασφαλώς. Ήταν σημαντικό ότι η ομάδα παρέμεινε σχεδόν ίδια με απόφαση του κόουτς Μπαρτζώκα. Πίστεψε σε εμάς και παρότι είχε το δικό του στυλ το πέρασε με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αλλοιωθεί η χημεία της ομάδας».
-Απέναντί σας βρίσκεται η ΤΣΣΚΑ, έχοντας και πάλι τον τίτλο του φαβορί. Θεωρείς ότι αυτό που έγινε πέρυσι θα προσθέσει έξτρα κίνητρο ή έξτρα πίεση στην ρώσικη ομάδα;
«Η ΤΣΣΚΑ θέλει πάρα πολύ να μας κερδίσει και αυτό είναι λογικό έπειτα από την ήττα της στην Κωνσταντινούπολη. Είναι πολύ καλή ομάδα, την σεβόμαστε, αλλά όπως δεν τρομάξαμε πέρυσι, ακόμη κι όταν χάναμε με 19 πόντους, έτσι δεν πρόκειται να τρομάξουμε και τώρα. Θα δώσουμε την μάχη μας για 40 λεπτά και στο τέλος θα δούμε τι κάναμε. Ελπίζουμε με τη βοήθεια του κόσμου μας να τα καταφέρουμε ξανά».
- Θα κληθείς να μαρκάρεις έναν από τους κορυφαίους της φετινής ευρωλίγκας, τον Κριάπα. Πώς σου φαίνεται η πρόκληση;
«Γνωρίζω καλά τον Κριάπα. Τον έχω αντιμετωπίσει στο παρελθόν και τον σέβομαι απεριόριστα. Από ‘κει και πέρα, όσο δύσκολο θα είναι για μας να τους σταματήσουμε, τόσο δύσκολο θα είναι και για εκείνους να σταματήσουν εμάς.
-Το Λονδίνο φέρνει στο μυαλό ποδόσφαιρο. Υποστηρίζει καμία από τις ομάδες που εδρεύουν στην πρωτεύουσα της Αγγλίας;
«Συμπαθώ περισσότερο την Τσέλσι, αν και δεν είμαι ειδικός στο ποδόσφαιρο. Για να καταλάβεις, στην Αγγλία ήμουν με την Μαντσεστερ Σίτι λόγω του Μπαλοτέλι».
-Μπαλοτέλι; Μια έφεση στην τρέλα την έχεις πάντως…
« Μου αρέσει γιατί είναι ξεχωριστός και παρεξηγημένος. Την τρέλα, όμως, την έχω για τον Ολυμπιακό! Θέλω να κλείσω με τον καλύτερο τρόπο μια μαγική διετία στην ομάδα, αλλά όχι να σταματήσω εδώ. Χαίρομαι το μπάσκετ και μακάρι να ζήσω πολλές ακόμη όμορφες στιγμές εδώ. Στο Λονδίνο θα έχω μια πολύ καλή ευκαιρία»…
