ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ : ΤΟΤΕ ΘΑ ΚΟΛΥΜΠΗΣΩ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΚΟΥΡΣΑ!

Ο Σπύρος Γιαννιώτης, μίλησε στο "sportit.gr", όταν βρέθηκε καλεσμένος στο «2ο Θερινό Σχολείο του ΠΣΑΤ» στην Αρχαία Ολυμπία.

Αναλυτικά η ενδιαφέρουσα συνέντευξη:

Ποιός ήταν ο λόγος που ξεκινήσατε την κολύμβηση;

Αυτός που με έβαλε στην πισίνα ήταν η μάνα μου, καθώς ήταν πρώην κολυμβήτρια. Δοκίμασα λοιπόν στην πισίνα εκεί της Κέρκυρας και αργότερα ήταν πολλοί οι λόγοι. Στη συνέχεια μου άρεσε το άθλημα και ήθελα να βελτιωθώ. Άρχισα να ξεπερνάω τον εαυτό μου και έτσι άρχισα σιγά σιγά να είμαι στο υψηλότερο επίπεδο.

Υπήρχε όμως κάποιο είδωλο που προσπαθούσατε να φτάσετε ή να μιμηθείτε;

Ναι, σίγουρα και παίζει ρόλο σε ένα παιδί όταν ξεκινάει να έχει κάποιο πρότυπο. Ο δικός μου ήταν ο Κίερεν Πέρκινς, Αυστραλός, στα 1.500μ. που έκανα και εγώ. Ήθελα να τον φτάσω, αλλά φυσικά δεν τα κατάφερα και σίγουρα κάποιες άλλες περιπτώσεις, όπως οι διακρίσεις των Ελλήνων που έβλεπα και μου άρεσε πολύ και κάπως έτσι μπήκε το μικρόβιο των αγώνων για να συμμετέχω και να διακριθώ και εγώ.

Αγωνίζεστε πάνω από 20 χρόνια. Σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε;

Πάντα ότι και να κάνουμε έχου καλές και κακές στιγμές. Στην άσχημη περίοδο σκέφτεσαι πολλά και νομίζω πως 2-3 φορές στη ζωή μου είχα πει και εγώ μήπως έφτασε η ώρα να σταματήσεις, όμως όταν τα βάζεις κάτω και τα βλέπεις πιο καθαρά εκεί είναι που δείχνεις χαρακτήρα, συνεχίζεις και το κάνεις ακόμα καλύτερα.

Θυμάστε κάποιο συμβάν;

Ναι, γύρω στο 2006 δεν ήξερα αν μπορούσα να συνεχίσω στο υψηλό επίπεδο στην πισίνα, γιατί οι νεότεροι αθλητές με είχαν φτάσει και με είχαν περάσει ήδη και ήταν γενικότερα μια πολύ μεταβατική περίοδος. Μετά μπήκε το Open Water και κάπου εκεί γεννήθηκα σαν αθλητής. Έκανα ένα restart στον εαυτό μου, το οποίο είναι ο λόγος που συνεχίζω μέχρι και σήμερα.

Πλέον, έχετε θέσει κάποιον στόχο ή ένα όριο ηλικίας για να σταματήσετε μετά από αυτό;

Δεν είναι η ηλικία που το καθορίζει, είναι το σώμα σου αν αντέχει και η ψυχή σου, γιατί άμα το σώμα σου δεν πάει τότε η ψυχή και το μυαλό δεν θα ανταποκρίνεται. Νομίζω ότι αυτή στιγμή, όχι επειδή δεν μπορούν τα χέρια μου, μετά το 2016 στο Ρίο, θα σταματήσω τον πρωταθλητισμό γιατί θέλω να βάλω κάποιες άλλες προτεραιότητες στη ζωή μου για να την απολαύσω σε πιο χαλαρούς ρυθμούς.

Οπότε μετά θα ασχοληθείτε με την προπονητική;

Θα δούμε. Ακόμα στις σκέψεις μου δεν είναι η προπονητική. Έχω να σκεφτώ τη δική μου προπόνηση. Σίγουρα θα μείνω στο χώρο, αφού έχουμε και την ακαδημία με τον Νίκο. (Swim Academy)

Πόσο εύκολο είναι να δουλεύεις με τον κουμπάρο – κολλητό σου;

Αυτό είναι μέσα στα χρόνια έχει γίνει συνήθεια. Μπορούμε να κάνουμε καλαμπούρι έξω, αλλά όταν κάνουμε προπόνηση και εγώ και ο Νίκος (Γέμελος) είμαστε πολύ συγκεντρωμένοι. Πλέον είμαι ένας πιο ώριμος αθλητής που δεν βλέπω τα πράγματα πιο οξύθυμα ή αντιδραστικά, κάνω ότι πρέπει να κάνω και το κάνω σωστά.

Σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Αντώνης Φωκαϊδης, είχε πει για πράγματα που τον κουράζουν πάνω στον αγώνα και νιώθει αδύναμος. Εσείς έχετε τέτοιες στιγμές; Για παράδειγμα μια συγκεκριμένη θάλασσα.

Όχι, όχι. Όταν αντιμετωπίζεις κάτι το αντιμετωπίζεις όσο το δυνατόν καλύτερα. Σίγουρα υπάρχουν καταστάσεις που σε κουράζουν, όπως οι στροφές στα ξύλα, αλλά προσπαθείς να έχεις καθαρό μυαλό και ίσως να κάνεις μια διαφορετική τακτική από αυτή που είχες σκεφτεί, οπότε δημιουργείς μια καινούργια κατάσταση μέσα σε μια κούρσα, αλλά οι αδυναμίες πάντα υπάρχουν. Το θέμα είναι πως τις ξεπερνάς. Ξέρεις τις αντοχές σου και ξέρεις πως μετά από ένα χιλιόμετρο θα κουραστείς και εκεί είναι που μπαίνει η ψυχολογία.

Μία πρόγνωση για το Ρίο;

Πρόγνωση δεν κάνω ούτε για τον Ολυμπιακό, θα κάνω για το Ρίο; Αλλά, εγώ θέλω να φτάσω στο ψηλότερο βάθρο και για αυτό προπονούμε ξέρω όμως ότι θα κολυμπήσω την τελευταία μου κούρσα στο πιο ψηλό σημείο που μπορεί να φτάσει ένας αθλητής, που είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και αυτό είναι το σημαντικότερο. Θα προσπαθήσω να το απολαύσω μιας και θα είναι η τελευταία μου κούρσα. Ελπίζω μόνο να προπονηθώ καλά και να είναι η ψυχολογία μου επίσης καλά.

Μία μικρή συμβουλή στα παιδιά που είτε θέλουν να αρχίσουν το κολύμπι, είτε να το συνεχίσουν επαγγελματικά και διστάζουν λόγω της κατάστασης;

Αυτό που θα έλεγα είναι πως ένα παιδί ξεκινάει χωρίς να γνωρίζει τον πρωταθλητισμό ή οτιδήποτε άλλο, πρέπει να ξέρει τι άθλημα είναι αυτό που κάνει και να γνωρίζει τις αξίες του αθλητισμού. Να ξέρει να ξεπερνάει τον εαυτό του, να σέβεται τον αντίπαλό του και να προοδεύει ψυχικά και νοητικά και σωματικά. Όταν λοιπόν, φτάσει σε μιά ώριμη ηλικία και κατλάβει τη διαφορά του πρωταθλητισμού με τον αθλητισμό, θα του έλεγα να κάνει τις θυσίες που κάνει ο κάθε αθλητής, σεβόμενος πάντα τον εαυτό του. Και υπάρχει μία λέξη για όλο αυτό, που είναι η αγάπη.

Σύντομο Βιογραφικό:

Ο Σπύρος Γιαννιώτης γεννήθηκε στο Λίβερπουλ της Αγγλίας, στις 19 Φεβρουαρίου 1980. πρώτη του ομάδα ήταν ο Ν.A.O.K. (Ναυτικός Αθλητικός Όμιλος Κέρκυρας). Αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 2000. Ήταν έβδομος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Φουκουόκας το 2001. Το 2003 κέρδισε χάλκινο μετάλλιο στα 4Χ200μ. ελεύθερο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Επίσης, έχει ένα αργυρό στα 400μ., ένα ασημένιο στα 1.500μ. ελεύθερο και την Τρίτη θέση στα 800μ. Ελεύθερο στους Μεσογειακούς αγώνες στην Αλμερία. Το 2006 πέρασε στην Ανοιχτή Θάλασσα, όπου και είχε πολλές επιτυχίες, όπως το αργυρό στην Κίνα (2007), ένα χρυσό και δύο ασημένια στα 1.500μ. ελεύθερο στους Διεθνείς Στρατιωτικούς Αγώνες (2007), ασημένιο στο Παγκόσμιο της Ρώμης (2009) και χρυσό στα 10χλμ σε Παγκόσμιο της Πορτογαλίας (2011). Την ίδια χρονιά αναδείχθηκε Αθλητής της Χρονιάς από τον ΠΣΑΤ. Άλλο ένα χρυσό σε πρωτάθλημα της Βαρκελώνης (2013) και συνεχίζει μέχρι και σήμερα, όπου θα εκπροσωπίσει τη χώρα μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016.