Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΠΟΥΡΟΥΣΗ ΚΑΙ... «ΜΕ ΙΣΟΠΕΔΩΣΑΝ, ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ!»

Ο κορυφαίος σέντερ της εφετινής Ευρωλίγκα, Γιάννης Μπουρούσης, ανοίγει την καρδιά του στο gazzetta.gr και στο πρώτο μέρος της συνέντευξής του, διηγείται πως βίωσε την διαδρομή από το Βερολίνο του 2009 στο Βερολίνο του 2016!

Αναλυτικά...

Τι παράξενα παιχνίδια σου επιφυλάσσει κάποιες φορές η ζωή και πόσες συμπτώσεις μπορούν να σημαδέψουν μία διαδρομή, από τον «παράδεισο» στην «κόλαση» και τούμπαλιν! Μία επταετία που τα είχε όλα στην καριέρα του 32χρονου ψηλού από την Καρδίτσα, που από το ζενίθ, βρέθηκε στο ναδίρ και παρ' ότι κακολογήθηκε όσο λίγοι, βρήκε τη δύναμη να επιστρέψει στο προσκήνιο και πλέον, όχι απλά να είναι πρωταγωνιστής στην πιο «ζουμερή» μπασκετική ιστορία των τελευταίων χρόνων, αλλά να είναι ίσως ο περιζήτητος παίκτης στην Ευρώπη!

Ο λόγος, για τον Έλληνα σέντερ της Λαμποράλ Κούτσα, που για πολλούς είναι ο MVP της εφετινής Ευρωλίγκα. Για όλους είναι ο κύριος υπεύθυνος της εκπληκτικής πορείας της ομάδας από την Βιτόρια, η οποία ήταν η μεγαλύτερη ευχάριστη έκπληξη της διοργάνωσης. Ο Γιάννης Μπουρούσης που υπέγραψε στον σύλλογο της Βασκονίας κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, ηγήθηκε μίας παρέας αθλητικών πλην όμως άπειρων παικτών και με εκπληκτικά νούμερα (μ.ο. 14,6π., 8,9ρ. & 2,3ασ.), οδήγησε την πάλαι ποτέ Ταού Κεράμικα στο 5ο της Final 4, «σκουπίζοντας» (3-0) στα πλέϊ-οφ τον Παναθηναϊκό!

Κι όλα αυτά, έχοντας αποχωρήσει ως ανεπιθύμητος – το περασμένο καλοκαίρι – από την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία έμελλε να δει την πλάτη του. Σε μία χρονιά δύσκολη, από αγωνιστικής και προσωπικής πλευράς και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, ο βασικός σέντερ της Εθνικής ομάδας κουβάλησε την Λαμποράλ Κούτσα κι επέστρεψε στο Βερολίνο, για να γράψει ιστορία. Λίγες μέρες πριν «πετάξει» για την γερμανική πρωτεύουσα, η ιστοσελίδα παρουσιάζει το πρώτος μέρος της συνέντευξης που παραχώρησε, στο οποίο κάνει τον απολογισμό της επταετίας 2009-2016, μιλάει για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε, εκθειάζει την απόφασή του να φύγει από την Ελλάδα και αναλύει τις μάχες των play-offs με τον Παναθηναϊκό.

Γιάννη αν παρατηρήσει κανείς τα πράγματα, θα δει ότι, λίγο-πολύ, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το 2009 στο Βερολίνο, ήσουν στην καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκα, έφτασες για πρώτη φορά σε Final 4, έχασες από τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό και εκείνο το καλοκαίρι υπέγραψες ένα μεγάλο συμβόλαιο. Όταν τα σκέφτεσαι αυτά και γυρνάς τον χρόνο πίσω, τι δεν θα επαναλάμβανες, αν είχε τη γνώση και την εμπειρία;

«Πως έρχονται καμιά φορά τα πράγματα και ο τροχός γυρίζει, που λένε και στο χωριό μου... Κοίτα, μπορεί από πλευράς διάρκειας, η συμμετοχή μου στην καλύτερη πεντάδα τότε και τώρα, να λέει πολλά, αλλά αν δεν πηγαίναμε στο Final 4, το 2009 με τον Ολυμπιακό και φέτος με τη Λαμποράλ, ίσως τώρα να μην κάναμε αυτή τη συνέντευξη! Αν δεν προκρινόμαστε, η στενοχώρια θα ήταν πολύ μεγάλη και δεν θα χαιρόμουν την ατομική μου διάκριση. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι το ομαδικό επίτευγμα, έχει μεγαλύτερη αξία και ο συνδυασμός και των δύο, με έχει κάνει πολύ χαρούμενο!»

Όταν χαλαρώνεις και τα συζητάς με τους δικούς σου ανθρώπους, μιλάτε καθόλου για όλες αυτές τις συμπτώσεις;

«Είδες, καμιά φορά, τι ωραία παιχνίδια σου παίζει η μοίρα; Που να δεις και τα άσχημα... Σε εκείνο το Final 4, εγώ σημαδεύτηκα από τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού επειδή έκανα μία αυθόρμητη κίνηση, για την οποία δεν έχω μετανιώσει καθόλου! Δεν ήταν ούτε κάποια άσχημη χειρονομία, ούτε έβρισα κάποιον. Έχοντας χάσει τον ημιτελικό στην τελευταία επίθεση, παίζαμε στον μικρό τελικό με την Μπαρτσελόνα και μας γιουχάρανε από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Σαν Έλληνας, κάποια στιγμή αγανάκτησα! Σου βγαίνει ρε παιδί μου η αντίδραση... «Βρίζετε πέντε λεπτά, δέκα λεπτά, επιτέλους κόφτε το! Πήγατε στον τελικό, φτάνει!». Μας έβριζαν σε όλο το ματς και γι’ αυτό στο τέλος δυσανασχέτησα και έκανα την περιβόητη αυτή χειρονομία για τις δέκα μέρες! Αυτό το περιστατικό και όχι μόνο, δείχνει πόσο μεγάλη είναι η αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο ομάδες...»

Κι εσείς να είχατε κερδίσει πάντως, πιθανότατα, το ίδιο να γινόταν και από τους οπαδούς του Ολυμπιακού...

«Δεν αντιλέγω και όχι πιθανότατα, αλλά σίγουρα και δεν είναι ωραίο! Ζω πέντε χρόνια στο εξωτερικό και κάθε τόσο που γίνονται επεισόδια, ξέρεις πόσο γελάνε μαζί μας; Αλλά δυστυχώς, δεν θα αλλάξουμε ποτέ...»

Τότε απέρριψες το ΝΒΑ, τον Πόποβιτς και τους Σαν Αντόνιο Σπερς. Φέτος ποιον θα απορρίψεις;

«Άστο, μην μου το θυμίζεις αυτό! Αν είχα τότε, τα μυαλά που έχω τώρα, θα πήγαινα απευθείας στο ΝΒΑ! Ήταν μεγάλο λάθος... Δεν μετανιώνω βέβαια, αλλά αν είχα τότε την εμπειρία του εξωτερικού και τις παραστάσεις που απέκτησα τα τελευταία πέντε χρόνια, θα δοκίμαζα να παίξω στην Αμερική. Εκείνο το καλοκαίρι είχα πρόταση και από τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά προτίμησα να μείνω στον Ολυμπιακό!»

Η μοίρα τα ‘φερε έτσι, ώστε επτά χρόνια αργότερα, να επιστρέφεις στη γερμανική πρωτεύουσα, ως πρωταθλητής Ευρώπης, έχοντας αποκλείσει αυτή την φορά τον Παναθηναϊκό, που τόσο πολύ σε είχε στενοχωρήσει τότε, πάλι ως μέλος της καλύτερης πεντάδας, ίσως και ως MVP της διοργάνωσης και πάλι με τον Ομπράντοβιτς αντίπαλο στον ημιτελικό. Πέρασε δύσκολα αυτή επταετία; Πως την βίωσες και πόσο μεγάλη εσωτερική δικαίωση νιώθεις με την εξέλιξη της καριέρας σου;

«Αντιμετώπισα πολλά προσωπικά θέματα, έγινα ξαφνικά το «μαύρο πρόβατο» του ελληνικού μπάσκετ και πολλοί έφτασαν στο σημείο να πουνε ότι ο Μπουρούσης είναι ντοπαρισμένος! Πολλοί με παρεξήγησαν, επειδή σαν χαρακτήρας, τα λέω λίγο χύμα. Νομίζω ότι όποιος με γνωρίζει, καταλαβαίνει ότι είμαι ευθύς και χαβαλές, με την καλή έννοια! Αλλά στην περίπτωσή μου, τα ισοπεδώσανε όλα. Τελικά, όπως βλέπεις, δεν έγινε και κάτι... Εδώ είμαι ακόμη, ο ίδιος άνθρωπος με την προσθήκη του ότι πλέον έχω κάνει οικογένεια και έχω γίνει πατέρας και ο ίδιος παίκτης με την προσθήκη, ότι πλέον έχω κατακτήσει και κάποιους σημαντικούς τίτλους.»

Έχεις πει πολλές φορές ότι βρήκες την υγειά σου στο εξωτερικό...

«Η απόσταση από όλο αυτό το κλίμα στην Ελλάδα με βοήθησε να συγκεντρωθώ αποκλειστικά στη δουλειά μου και στην ατομική μου βελτίωση. Να ξέρεις ότι στο εξωτερικό, δεν σου χαρίζεται κανείς και να διατηρήσεις το συμβόλαιό σου και τον ρόλο σου, πρέπει να αποεικνύεις συνεχώς ότι τα αξίζεις! Όπως συμβαίνει στην Ελλάδα με τους ακριβοπληρωμένους ξένους... Στα δύο χρόνια που ήμουν στο Μιλάνο, έκανα πολλές φιλίες και παρ’ ότι η ομάδα δεν πέτυχε τους στόχους της, έχω οικοδομήσει πολύ καλές σχέσεις.»

Στη Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησες τίτλους, αλλά δεν έφυγες με την θέλησή σου...

«Όλοι ξέρουνε γιατί έφυγα από τη Ρεάλ... Αλλά πριν ασχοληθούμε μ’ αυτό, όλοι όσοι σχολιάζουν την πορεία μου στη Μαδρίτη, αλήθεια, αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να παίζεις στην «βασίλισσα της Ευρώπης», να είσαι μέλος ενός εκ των μεγαλύτερων συλλόγων του κόσμου; Πιστεύω ότι αποτελεί όνειρο για οποιοδήποτε νέο παιδί θέλει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό! Τι σημασία έχει τι ρόλο έχεις ή αν παίζεις λίγο ή και καθόλου; Για να είσαι παίκτης της Ρεάλ, σημαίνει ότι αξίζεις! Όλα τα υπόλοιπα τα ακούω βερεσέ... Πέρασα δύο εκπληκτικά χρόνια και κατακτήσαμε πολλούς τίτλους. Σε κάποιους βοήθησα πολύ και σε κάποιους λίγο... Δεν με πειράζει καθόλου! Για μένα ήταν πολύ σημαντικό ότι ήμουν εκεί και προσπάθησα για το καλύτερο. Από τη στιγμή που έφυγα, κοίταξα την προοπτική της Αμερικής, αλλά λόγω Εθνικής ομάδας, δεν μπορούσε να προχωρήσει. Επέλεξα να μην πάω στην Κίνα και προέκυψε η πρόταση της Λαμποράλ.»

Φέτος τι έγινε;

«Όταν πρωτοήρθα στη Βιτόρια, στην παρουσίασή μου, με ρώτησαν κάποιοι ντόπιοι δημοσιογράφοι σε τι κατάσταση βρίσκομαι και αν είμαι επηρεασμένος από την απραξία των τελευταίων μηνών στη Ρεάλ. Τους απάντησα ότι οι εμφανίσεις μου στο Ευρωμπάσκετ, αποδεικνύουν αν μπορώ να παίξω ή όχι και τους είπα ότι αν δεν είχα όρεξη για μπάσκετ, δεν θα ήμουν εδώ. Άλλωστε, η Λαμποράλ δεν είναι κανένα καφενείο! Παίζει στην Ευρωλίγκα και συμμετέχει στο πιο ανταγωνιστικό και απαιτητικό πρωτάθλημα της Ευρώπης. Ήξερα ότι θα είχα βασικό ρόλο, επομένως πήγα γιατί είχα διάθεση να βοηθήσω την ομάδα και να διακριθώ κι εγώ. Όπως βλέπεις, φτάσαμε στο Final 4, χάσαμε για δύο λεπτά κακού μπάσκετ την πρόκριση στον τελικό του Copa del Rey και είμαστε και στην τετράδα της λίγκας ACB. Σημασία έχει, ότι δεν με πήρε από κάτω αυτό που έγινε πέρυσι, που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα! Είμαι στα πόδια μου και δόξα σοι ο Θεός, είμαι καλά, έχω φάει μεγάλες σφαλιάρες και σηκώθηκα, οπότε δεν θα με έριχναν οι 3-4 μήνες που δεν έπαιζα. Είχα περάσει πολύ χειρότερα...»

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά... Φοβόσαστε καθόλου τη σειρά με τον Παναθηναϊκό; Πολλοί θεωρούσαν τους «πράσινους» φαβορί για την πρόκριση...

«Αυτή είναι η «ανωμαλία» του Έλληνα οπαδού, που σου έλεγα και πιο πριν! Πριν πέντε χρόνια, έφυγα ως «μαύρο πρόβατο», αποτυχημένος, προδότης, όπως θέλεις πες το και φέτος, που ο Παναθηναϊκός διασταυρώθηκε με την ομάδα του Μπουρούση, οι μεν Ολυμπιακοί λέγανε ότι ο Γιάννης θα σας «σκίσει» και χάρηκαν με το τελικό αποτέλεσμα, οι δε Παναθηναϊκοί, το ‘χαν σίγουρο ότι δεν θα χάσουν από μας! Τρελά πράγματα! Μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους πριν από χρόνια με «σταύρωναν» και τώρα, ήταν υπέρ μου! Και η ειρωνία είναι ότι τα δύο τελευταία χρόνια τους είχα στενοχωρήσει ισάριθμες φορές, πρόπερσι στα προημιτελικά των πλέϊ-οφ και πέρυσι στον τελικό της Ευρωλίγκα.»

Περίμενες τέτοια εξέλιξη και 3-0; Εσείς πως το σκεφτόσαστε;

«Κατ’ αρχήν μπήκαμε στην διαδικασία να προετοιμαστούμε για τους αγώνες, με σεβασμό προς τον αντίπαλο και δεν σου κρύβω ότι παρ’ ότι είχαμε το πλεονέκτημα της έδρας, υπήρχε κι ένας κρυφός φόβος, γιατί ο Παναθηναϊκός – σαν όνομα και σαν ιστορία – είναι μεγαλύτερη ομάδα από μας. Μελετώντας την πορεία του, όμως, συνειδητοποιήσαμε ότι φέτος, δεν είχε κάνει καμία μεγάλη νίκη μακριά από το ΟΑΚΑ, σε αντίθεση με μας, που είχαμε κερδίσει σε Μαδρίτη και Βαρκελώνη και ουσιαστικά αυτές οι δύο νίκες μας είχαν δώσει την 2η θέση στον όμιλό μας. Πιστεύαμε ότι το πρώτο ματς, θα ήταν το πιο δύσκολο και ότι οι αντίπαλοί μας θα είναι πολύ ανταγωνιστικοί, αλλά τελικά συνέβη το αντίθετο και βάζοντας μεγάλα σουτ, πήραμε μία μεγάλη νίκη. Στο 2ο ματς περιμέναμε την αντίδραση, ο Διαμαντίδης πέτυχε ένα μεγάλο τρίποντο κι έστειλε το παιχνίδι στην παράταση κι εκεί, ευτυχώς, μπορώ να πω ότι ο coach με άκουσε και μου έδωσε την μπάλα στο low post και κάναμε το 2-0.»

Παρά το 0-2 πάντως, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού, έδινε την αίσθηση ότι οι «πράσινοι» θα επέστρεφαν στην Βιτόρια για το 5ο ματς...

«Κι εγώ το ίδιο πίστευα, δεν θέλω να πω ψέμματα! Μέσα μου, θεωρούσα ότι εύκολα ή δύσκολα, θα χάναμε και τα δύο ματς στην Αθήνα. Μην ξεχνάς ότι μπηκαμε στην μάχη χωρίς δύο βασικούς παίκτες (σ.σ.: Κοζέρ και τον Σενγκέλια) και στην πορεία προέκυψε και ο τραυματισμός του Χάνγκα. Έχοντας παίξει σε πολλές σειρές πλεϊ-οφ, όμως, είπα στα παιδιά ότι αν θέλουμε να γράψουμε ιστορία, πρέπει να δώσουμε ό,τι έχουμε για να μη γυρίσει η σειρά στην Ισπανία. Έτσι όπως εξελίχθηκε ο 3ος αγώνας, ο Παναθηναϊκός – πέρα από το ότι δεν είχε ενέργεια – δεν δοκίμασε και κάτι διαφορετικό απέναντί μας και ουσιαστικά μας έδωσε τα σουτ και μας επέτρεψε να παίξουμε το παιχνίδι μας. Στην κρίσιμη 4η περίοδο, που το σκορ ήταν ισόπαλο, αρχίσαμε να το πιστεύουμε περισσότερο και βάζοντας δύο-τρία μεγάλα τρίποντα, βρήκαμε μεγαλύτερο κουράγιο για την άμυνα και πήραμε την πρόκριση.»

Σε μία συνέντευξή του στο gazzetta.gr, ο Ραντούλιτσα δήλωσε ότι «Πιο πολύ αποκλείστηκε ο Παναθηναϊκός, παρά προκρίθηκε η Λαμποράλ»... Το σχόλιό σου;

«Για να πήγαμε εμείς στο Final 4, μάλλον κάτι κάναμε κι εμείς για να παίξει έτσι. Μήπως εννοούσε ότι δεν τους αφήσαμε; Όπως και να ‘χει το πράγμα, η ουσία είναι ποιος πάει Βερολίνο και ποιος όχι...»

Στο 2ο και ακόμη πιο ενδιαφέρον μέρος της συνέντευξης του Γιάννη Μπουρούση, που θα δημοσιευτεί την Τρίτη 10 Μαϊου, ο 32χρονος διεθνής σέντερ σχολιάζει τις «απαντήσεις» που έδωσε στην εφετινή σεζόν, την επίδραση της οικογενειακής γαλήνης στο παιχνίδι του και τη συμβολή του Βέλιμιρ Περάσοβιτς στο εφετινό «θαύμα» της Λαμποράλ Κούτσα, ενώ μιλάει για το ενδεχόμενο επιστροφής του στην Ελλάδα, τον Πάμπλο Λάσο, τον Μάκη Ψωμιάδη και τον ημιτελικό με την Φενέρμπαχτσέ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.